“TỰ CHUI VÀO BẪY” plus 7 more |
- TỰ CHUI VÀO BẪY
- Ngây thơ, ngu ngơ, phản động!
- XIN NÓI THẲNG ĐỂ CHÚNG TA CÂN NHẮC LỢI HẠI VÀ SUY NGẪM XEM: CHÚNG TA CÓ BẢN LĨNH KHÔNG?
- VIỆT NAM NĂM 2019 CÓ THỂ LÀM GÌ VÀ KHÔNG NÊN LÀM GÌ
- NÓI DỐI NHƯ VẸM
- Nguyên Đại sứ NGUYỄN TRUNG: TRƯỚC MẮT, LO NHẤT, LÀ ĐƯỜNG CAO TỐC BẮC – NAM
- TÔI BỎ ĐẢNG !!!
- Nhận xét về kinh tế - xã hội Việt Nam hiện nay
Posted: 12 Apr 2019 06:16 AM PDT Đỗ Văn Ngà
Một đại ca giang hồ chuyên nghề cho vay nặng lãi, hắn lục tìm các anh nhà nghèo, có nhà cửa là tài sản duy nhất và thích đua đòi khoe khoan. Hắn gạ cho vay một cách dễ dãi. Ai thích mua ô tô, hắn cho vay. Ai thích SH sang chảnh hắn cho vay để mua con SH vi vi cùng bạn cùng bè. Ai muốn gì hắn cũng cho vay, miễn sao giá trị gói vay ấy thấp hơn rất xa giá trị căn nhà mà con nợ đang ở. Thế rồi những đồng tiền đi vay để mua sắm ấy, nó trở nên gánh nặng mà con nợ không cách nào trả nổi. Những chiếc ô tô hay SH không sinh ra đồng lợi nào, nhưng khi túng thiếu bán đi, giá trị chỉ còn phân nửa. Lãi suất vay nóng quá cao, đến kỳ hạn không trả nổi, thế là thằng chủ nợ dẫn đàn em mặt mày bậm trợn đến siết nợ. Hắn buộc chủ nhà phải kí giấy bán nhà cho hắn. Nhờ thế, hắn thu được rất nhiều bất động sản về cho mình. Thủ đoạn cho những thằng nghèo chơi sang vay tiền tiêu xài để rồi chúng rơi vào thế không còn khả năng trả nợ mà ép con nợ ký bán nhà cửa đất đai với giá rẻ mạt. Người ta gọi đó là bẫy nợ. Như vậy chúng ta có biết tại sao Trung Quốc luôn chơi với những nước độc tài nghèo đói, thích phá phách và hay tiêu sang không? Vì Trung Quốc cũng tựa như tên giang hồ cho vay nặng lãi kia, nó đi lùng sục những nước độc tài nghèo đói thích vay tiêu hoang phí để cho bọn này vay. Mục đích là ép những nước đó ký nhượng địa 99 năm, để nhà cầm quyền Bắc Kinh thiết lập những căn cứ kinh tế lẫn quân sự bủa khắp thế giới này. Thực ra sáng kiến "1 vành đai, 1 con đường" của Tập Cận Bình là một dự án chính trị ẩn dưới dạng dự án sở kinh tế. Mục đích là Trung Cộng muốn chiếm cứ các vị trí đường biển và đường bộ từ Á xuyên Âu để hình thành nên gọng kiềm giữ lấy một thị trường rộng lớn và tiến tới thiết lập các căn cứ quân sự của họ trên các vùng bị chiếm cứ ấy. Hình thành nên vòi bạch tuộc kiểm soát một phần thế giới nhằm cạnh tranh ảnh hưởng với Mỹ. Đó là cả một dự án lớn, Trung Cộng thực hiện nó bằng cách dụ dỗ, gài bẫy, ép nhượng và sau đó chiếm giữ. Sri Lanka là một bài học, chính nước này đã dính bẫy nợ và bị buộc phải nhượng cảng Hambantota cho Trung Quốc khai thác trong 99 năm. Khi bị sập bẫy, Sri Lanka mới bừng tỉnh nhưng đã muộn, cảng đã thuộc về Trung Quốc. Biết chắc một thời gian sau, Trung Quốc sẽ thiết lập cơ sở quân sự nên Thủ tướng Sri Lanka đã yêu cầu bộ tư lệnh hải quân phía nam Sri Lanka dời về gần sát cảng biển Hambantota, nằm dọc con đường giao thương hàng hải đông – tây đóng quân. Để chi? Để Hải Quân Sri Lanka đóng vai trò như là con mắt giám sát động tĩnh của Trung Quốc, nhằm ngăn cản mưu đồ biến cảng này thành căn cứ quân sự của Trung Cộng. Chi khổ vậy? Để sập bẫy rồi giờ phải ngồi canh thằng Tàu nó giở trò gì trên đất của mình? Dự án đường cao tốc Bắc Nam có giá trị khoảng 13,6 tỷ đô la, và dự án đường sắt cao tốc Bắc Nam có giá trị khoảng 58,7 tỷ đô la. Tổng giá trị 2 đại dựa án này là 72,3 tỷ đô la. Những dự án này không thể dùng tiền Việt để chi trả mà phải dùng ngoại tệ. Năm 2016, Việt Nam đã nợ nước ngoài là 210% GDP, tương đương với 431 tỷ đô la. Có thể năm 2019 này số nợ đã cao hơn. Như ta biết, hầu hết nguồn vốn ODA giải ngân trong những năm gần đây là do những hợp đồng vay từ trước năm 2014, chứ nguồn vay mới giờ đã cạn. Tại sao những nước thường cho vay ODA giờ họ siết lại? Đơn giản, vì những nước có nền chính trị minh bạch họ không muốn cho chúa chổm vay thêm nữa. Nó nợ ngập đầu rồi. Như vậy với tổng tiền đầu tư lên đến trên 72 tỷ đô, Việt Nam vay ai? Không phải Trung Cộng thì không ai có thể vào đây cho vay số tiền khổng lồ này được. Khi đó nợ Việt Nam phình lên đến một con số khổng lồ thì lấy tiền đâu trả cho Trung Cộng đây? Nếu lâm vào khoản nợ này thì không phải chỉ nhượng Vân Đồn, Bắc Vân Phong, và Phú Quốc thôi, mà lúc đó Trung Quốc đòi nhượng thêm 10 khu nữa cũng phải kí. Mới 1 cảng biển mà Sri Lanka đã ăn không ngon ngủ không yên thì cả chục khu như vậy, hải quân Việt Nam có đủ dũng khí đóng quân gần đó để canh me quân Tàu không? Hay lại trốn biệt để đi cướp đất với dân? Khi dự án đường cao tốc Bắc Nam được chuẩn bị mời thầu thì bộ ông bộ trưởng Bộ Giao Thông Vận tải GTVT Nguyễn Văn Thể nói gần nói xa để trấn an nhân dân rằng, "Trung Quốc trúng thầu sẽ không sao, vì họ có năng lực". Vâng! Ở đây cho dù nhà thầu Trung Quốc có trúng thầu bằng năng lực tốt đi nữa, thì khi nhà thầu Trung Quốc nhận gói thầu này thì điều đó cũng đồng nghĩa rằng, gói vay khổng lồ đó chính là của Trung Quốc. Và chỉ cần như thế là sụp bẫy nợ Trung Cộng, hậu quả sau đó sẽ là nhượng địa rất nhiều cho Trung Cộng. Vì với số tiền khổng lồ đó, cộng thêm nợ cũ, Việt Nam trả sao nổi? | ||
Posted: 11 Apr 2019 10:00 AM PDT | ||
XIN NÓI THẲNG ĐỂ CHÚNG TA CÂN NHẮC LỢI HẠI VÀ SUY NGẪM XEM: CHÚNG TA CÓ BẢN LĨNH KHÔNG? Posted: 11 Apr 2019 10:00 AM PDT Hồ Bất Khuất Thứ ba ngày 9 tháng 4 năm 2019 3:55 PM Hơn 30 năm trước, khi nước ta bắt đầu đổi mới, không khí hồ hởi, phấn khởi, tự do lắm. Ngày đấy, tôi làm ở Tạp chí Cộng sản - Cơ quan Lý luận và Chính trị của Đảng cộng sản Việt Nam nên biết được nhiều điều. Lúc đó, nhiều trí thức nói rất tâm huyết và mạnh mẽ. Các nhà lý luận trung kiên thì thận trọng hơn. Họ nói: Nhất trí đổi mới, nhất trí mở cửa nhưng dù mở rộng, thoáng đến đâu thì Nhà nước vẫn phải giữ độc quyền trong một số lĩnh vực sau đây: Ngân hàng, hàng không, viễn thông, điện lực, giáo dục, báo chí... Sau hơn 30 năm, như chúng ta đã thấy: Ngân hàng, hàng không, viễn thông, giáo dục - Nhà nước không kiểm soát độc quyền nữa. Và điều gì đã xẩy ra? Trước đây, khi chúng ta chỉ có mỗi một hãng Hàng không quốc gia Vietnam Airlines thì giá vé ở trên trời, hành khách chủ yếu là quan chức nhà nước, mua vé bằng tiền ngân sách. Kể từ khi có thêm một số hãng hàng không tư nhân, giá vé xuống thấp, nông dân cũng đi máy bay được. Hay trong lĩnh vực viễn thông thì còn rõ hơn. Khi mới có Vinaphone, giá cước điện thoại di động mấy ngàn đồng 1 phút. Nay thì chúng ta thấy rồi, chỉ mấy trăm đồng thôi. Còn lĩnh vực giáo dục thì thế nào? Cách đây đúng 30 năm, vào năm 1989, cố Nhà giáo Văn Như Cương đưa đề án xin thành lập trường tư thục. Một quan chức cao cấp lên tiếng: Lĩnh vực nào có tư nhân cũng được, trừ giáo dục. Lúc đấy Bộ trưởng Phạm Minh Hạc không nghĩ thế, ông đồng ý thành lập cơ sở giáo dục ngoài công lập, chỉ thay chữ "tư thục" bằng "dân lập" mà thôi. Nay chúng ta có hàng ngàn cơ sở giáo dục ngoài công lập (chủ yếu là tư thục), từ mẫu giáo đến đại học. Những cơ sở giáo dục này làm lợi cho ngân sách hàng trăm ngàn tỷ đồng. Đến nay, trong những lĩnh vực mà các nhà lý luận trung kiên đề nghị là Nhà nước phải kiểm soát chặt chẽ theo kiểu độc quyền, chỉ còn điện lực và báo chí nữa mà thôi. Điện lực thì thế nào? Nhà nước vẫn kiểm soát độc quyền định giá và phân phối. Theo quan sát của tôi, đây là lĩnh vực giá chỉ có tăng, chưa bao giờ giảm, mà tăng liên tục. Cụ thể, năm 2009, giá điện trung bình 835 đồng/kW/h, năm 2019 con số này là 1.864 đồng/kW/h. Còn báo chí thì sao? Nhà nước vẫn kiểm soát chặt chẽ, không cho phép có báo chí tư nhân. Vừa qua, Chính phủ đã duyệt Quy hoạch báo chí đến năm 2025. Điều đáng nói là nội dung quy hoạch này được soạn thảo dưới thời Thủ tướng Nguyễn Tấn Dũng, Bộ trưởng Thông tin và Truyền thông Nguyễn Bắc Son. Trong quan sát của tôi, đây chính là việc gây khó cho những người đảm nhiệm chức vụ này trong tương lai. Nay, ông Nguyễn Tấn Dũng đã nghỉ hưu, ông Nguyễn Bắc Son đã vào tại giam, ấy thế mà cái bản quy hoạch này vẫn gây hoang mang trong xã hội. Điều đáng nói là bản quy hoạch này không hề dựa vào cơ sở khoa học báo chí hiện đại. Nó điển hình cho việc áp đặt của quyền lực. Một số quan chức nói rằng, quy hoạch như thế này để phát triển. Tôi xin nói: Không ai tin quy hoạch như thế này để phát triển cũng như có vị đại biểu Quốc hội đã nói rằng, không ai tin ông Nguyễn Hữu Linh ôm ghì, hôn hít bé gái trong thang máy là nựng (xin lỗi về sự so sánh không được nhã cho lắm!). Thực ra, nếu có hiểu biết về khoa học báo chí và có bản lĩnh, chúng ta chấp nhận cho xuất bản báo chí tư nhân (cứ nhìn vào giáo dục, ngân hàng, hàng không, viễn thông thì thấy) trên cơ sở quản lý theo pháp luật và cơ chế thị trường. Đó là báo chí phải hoạt động như một doanh nghiệp, lời ăn, lỗ chịu, không chịu nổi thì đình bản (phá sản). Nhà nước không nên cấp kinh phí tràn lan cho các cơ quan báo chí, mà buộc họ phải tự chủ. Còn về nội dung chính trị-tư tưởng thì quản lý trên có sở pháp luật của quốc tế và của Việt Nam: Báo chí không được tuyên truyền chiến tranh, bạo lực; không được phổ biến văn hóa phẩm đồi trụy; không được làm lộ bí mật quốc gia; không được xâm phạm đời tư của con người; không được nói sai sự thật... Nhà nước nên quản lý báo chí theo cách đó chứ không cần phải chỉ đạo là mỗi bộ, ngành, tỉnh, thành chỉ có một cơ quan báo và cơ quan tập chí. Hơn thế nữa, làm như vậy cũng là hạn chế tự do báo chí đấy! Nguồn: | ||
VIỆT NAM NĂM 2019 CÓ THỂ LÀM GÌ VÀ KHÔNG NÊN LÀM GÌ Posted: 11 Apr 2019 10:00 AM PDT Nguyễn Quang Dy Năm 2019 tuy tiếp nối nhưng khác năm 2018. Không phải vì năm con heo khác con chó, mà trật tự thế giới thay đổi quá nhanh. Điều đó ai cũng biết, nhưng còn chưa biết rõ là năm 2019 khác cái gì, thế nào và tại sao. Bài này chỉ đề cập đến vài điểm chính. Thứ nhất (về đối ngoại) Việt Nam có thể nâng cấp quan hệ với Mỹ thành đối tác chiến lược. Thứ hai (về đối nội) Việt Nam có thể cải cách thể chế toàn diện (vòng hai). Thứ ba, Việt Nam không nên làm dự án đường cao tốc Bắc Nam vào lúc này vì yếu tố Trung Quốc. Đối tác chiến lược Việt Nam và Mỹ tuy trước đây là cựu thù, nhưng nay lại chia sẻ "lợi ích chiến lược song trùng" (tại khu vực Indo-Pacific). Trong 2-3 năm qua, điều này ngày càng rõ. Tổng thống Obama đến thăm Việt Nam (23-25/5/2016), đã quyết định bỏ cấm vận vũ khí sát thương, tiếp theo quyết định xoay trục sang châu Á (Asia Pivot) và thúc đẩy hiệp định TPP. Hơn một năm sau, tổng thống Trump đến thăm Việt Nam (10/11/2017) đã tuyên bố tầm nhìn Indo-Pacific với chiến lược an ninh quốc gia và quốc phòng mới (coi Trung Quốc là "đối thủ"). Nếu chuyến thăm Mỹ lần trước của TBT Nguyễn Phú Trọng (6-10/7/2015) có ý nghĩa tượng trưng là chính (được tổng thống Obama tiếp chính thức tại phòng bầu dục), thì chuyến thăm Mỹ sắp tới của CTN/TBT Nguyễn Phú Trọng mang ý nghĩa thực chất, nhằm tăng cường quan hệ hợp tác chiến lược (cũng như kinh tế). Nay vấn đề cần bàn không phải lễ tân (gặp ở đâu/thế nào) mà đã đến lúc hai nước cần nâng cấp quan hệ lên đối tác chiến lược. Hai năm qua cũng là quá trình "xây dựng lòng tin" (confidence building) giữa Washington và Hà Nội. Năm 2019 là thời điểm chín muồi để hai nước nâng cấp quan hệ thành đối tác chiến lược vì Mỹ-Trung đang tiến hành cuộc chiến tranh thương mại (tuy vừa đánh vừa đàm). Có mấy tiền đề hậu thuẫn cho quyết định này. Đầu năm nay, Việt Nam đã tổ chức cuộc gặp thượng đỉnh Trump-Kim tại Hà nội (27-28/2/2019). Nhân dịp này, tổng thống Trump đã chính thức mời CTN/TBT Nguyễn Phú Trọng sang thăm Mỹ (như một cách cám ơn). Các quan chức ngoại giao và quốc phòng của hai nước (cấp thứ trưởng) đã tham dự hội thảo "Việt-Mỹ: Hướng đến hợp tác chiến lược" do CSIS tổ chức tại Washington (3/4/2019). Ông Randall Schriver (trợ lý bộ trưởng quốc phòng phụ trách khu vực Indo-Pacific) tham dự hội thảo đã nhấn mạnh: "Quan hệ quốc phòng của chúng tôi rất chặt chẽ và là một trong những trụ cột mạnh mẽ nhất trong mối quan hệ song phương trên nhiều phương diện". Có thể nói, đó là một bước chuẩn bị (homework) để nâng cấp quan hệ lên đối tác chiến lược. Sắp tới, CTN/TBT Nguyễn Phú Trọng sang thăm Mỹ là dịp tốt để hai nước chính thức quyết định nâng cấp quan hệ lên đối tác chiến lược. Theo thông lệ, một ủy viên Bộ Chính trị (có thể là bộ trưởng Công An Tô Lâm) sẽ thăm Mỹ để chuẩn bị (như "tiền trạm"). Lần trước (năm 2015) Bộ trưởng Công An Trần Đại Quang cũng đi thăm Mỹ để chuẩn bị. Về nội dung hợp tác chiến lược, hai nước cần tập trung vào các hoạt động: (1) Tiếp tục khắc phục hậu quả chiến tranh (MIA, rà phá bom mìn, khử độc); (2) Triển khai hợp tác dầu khí tại Biển Đông (dự án Cá Voi Xanh); (3) Tăng cường giao lưu hải quân (tàu sân bay thứ hai của Mỹ đến thăm Đà Nẵng); (4) Mỹ giúp Việt Nam nâng cao năng lực tuần tra biển (bàn giao tầu tuần dương "cutter" thứ hai); (5) Việt Nam tham gia tập trận (như RimPac 2018) và cùng tuần tra biển Đông (với Mỹ và các đối tác khác); (6) Hợp tác cứu hộ, quân y, đào tạo, tình báo; (7) Mỹ lập kho hậu cần (tại Đà Nẵng); (8) Việt Nam tăng cường mua vũ khí Mỹ… Đường cao tốc Bắc-Nam Theo báo cáo của Bộ GTVT (10/2018), dự án xây dựng tuyến đường bộ cao tốc Bắc-Nam phía đông là dự án trọng điểm quốc gia. Trước mắt, đầu tư 11 dự án hợp phần với tổng chiều dài 654 km, đi qua 13 tỉnh, với tổng mức đầu tư 118.716 tỉ VNĐ. Sau khi lãnh đạo Bộ GTVT tiếp đại diện tập doàn Thái Bình Dương (Trung Quốc) để trao đổi về khả năng tham gia dự án, dù bỏ tiền ra để làm toàn tuyến (theo đề nghị của họ) hay chia ra để đấu thầu làm từng phần (như dự kiến của Bộ GTVT), thì rủi ro đều rất cao, nên dư luận sẽ phản đối. Nếu nhà thầu Trung Quốc được Bộ GTVT chọn làm dự án chiến lược này (dù theo phương án làm toàn tuyến hay làm từng phần) đều có thể dẫn đến tai họa quốc gia. Thứ nhất, người Việt Nam yêu nước nhất định sẽ phản đối còn quyết liệt hơn so với chủ trương định làm "Ba đặc khu". Thứ hai, nếu Bộ GTVT chọn nhà thầu Trung Quốc làm dự án này, họ phải chịu trách nhiệm trước lịch sử và trước nhân dân về hệ lụy của quyết định đó. Thứ nhất, đây là dự án trọng điểm như xương sống của cả nước, do vị trí chiến lược về giao thông và an ninh quốc phòng. Nếu giao cho nhà thầu Trung Quốc làm cũng như "gửi trứng cho ác". Thứ hai, nếu Bộ GTVT định vay vốn Trung Quốc để làm dự án này, chắc chắn Việt Nam sẽ sa vào "bẫy nợ" của "Nhất đới Nhất lộ", trong khi một số nước khác như Malaysia đã tỉnh ngộ và tìm cách "thoát Trung". Thứ ba, Mỹ vừa lập ra IDFC (International Development Finance Corporaqtion) với ngân sách ban đầu là 60 tỷ USD để (cùng với Nhật và Úc) hỗ trợ các nước khu vực làm các dự án hạ tầng chất lượng cao, cạnh tranh với sáng kiến "Nhất đối Nhất lộ" của Trung Quốc. Nếu muốn được lòng Trung Quốc chắc sẽ mất lòng Mỹ. Trong bối cảnh hai nước Mỹ-Việt đang thúc đẩy hợp tác chiến lược (như phân tích bên trên), nếu lúc này Bộ GTVT quyết định cho nhà thầu Trung Quốc (Tập đoàn Thái Bình Dương) làm dự án này là ngược lại xu hướng phát triển hợp tác chiến lược Mỹ-Việt. Nói cách khác, quyết định này sẽ là một tín hiệu "chống Mỹ", trước chuyến thăm Mỹ của CTN/TBT Nguyễn Phú Trọng. Không ai lại dại dột lấy đá ghè chân mình khi muốn thoát hiểm. Theo Minxin Pei, cuộc ganh đua giữa Mỹ và Trung Quốc đang diễn ra là một "cuộc chiến tranh lạnh mới", khác hoàn toàn với cuộc chiến tranh lạnh Mỹ-Xô trước đây. Các trận chiến quyết định nhất trong cuộc chiến tranh lạnh mới này sẽ diễn ra trên mặt trận kinh tế (thương mại, công nghệ và đầu tư), thay vì chỉ diễn ra tại Biển Đông hay Eo biển Đài Loan. ("The High Costs of the New Cold War", Minxin Pei, Project Syndicate, 14/03/2019). Theo Joseph Nye (tác giả "quyền lực mềm"), Trung Quốc là "người khổng lồ chân đất sét", và là "nạn nhân của chính sự thành công của mình". Giới cầm quyền Trung Quốc vẫn bị mắc kẹt trong vòng luẩn quẩn về lý luận chính trị vì họ tin rằng chỉ có Đảng mới có thể cứu Trung Quốc và do đó bất kỳ cải cách nào cũng phải củng cố sự độc tôn quyền lực của Đảng. Nhưng Jo Nye cho rằng "đây chính là điều mà Trung Quốc không cần". Chiến dịch chống tham nhũng của Tập chỉ làm cho "sự chủ động và sáng tạo bị thui chột". Những cải cách chính trị của Đặng Tiểu Bình (tách đảng ra khỏi nhà nước) đã bị Tập đảo ngược. Một nhà kinh tế Trung Quốc nói rằng chiến dịch chống tham nhũng của Tập làm GDP Trung Quốc giảm 1% mỗi năm. Một doanh nhân Trung Quốc nói rằng "tăng trưởng thực tế chưa bằng một nửa con số chính thức". ("Does China Have Feet of Clay?", Joseph Nye, Project Syndicate, 04/04/2019). Các chuyên gia nói gì Theo chuyên gia kinh tế Phạm Chi Lan, Tập đoàn Thái Bình Dương đề xuất như vậy "là việc của họ" và chắc chắn họ đã thấy rất có lợi về nhiều mặt nên mới muốn tham gia làm đường cao tốc Bắc-Nam của Việt Nam…Việc này đặt ra rất nhiều vấn đề và người dân chắc chắn sẽ có những phản ứng…Khi làm với Trung Quốc nếu càng có lợi cho họ bao nhiêu thì càng thiệt cho mình bấy nhiêu…Các công trình thường dùng công nghệ lạc hậu, thiết bị cũ kỹ, chất lượng thấp khiến công trình hỏng đi, hỏng lại rất nhiều lần, gây tốn kém. Phía Trung Quốc thường đưa công nhân của họ sang làm việc và như vậy sẽ gây nhiều hệ lụy tiêu cực. Về tài chính, dù Trung Quốc ứng vốn trước hay chào thầu với giá thấp nhưng cuối cùng thế nào cũng bị đội giá lên gấp mấy lần. Vốn của Trung Quốc "tưởng ưu đãi nhưng rốt cuộc lại là ngược đãi". Bà Lan đề nghị "không chấp nhận đề xuất của Tập đoàn Trung Quốc" và mong lãnh đạo "tỉnh táo, sáng suốt quyết định…Phải khách quan, công tâm, có lòng yêu nước chứ đừng vì lợi ích của mình mà gây hệ lụy cho đất nước". ("Tập đoàn Trung Quốc thấy rất có lợi về nhiều mặt mới đề xuất làm cao tốc Bắc-Nam", Phạm Chi Lan, Soha, 19/3/2019). Chuyên gia kinh tế Lê Đăng Doanh cũng thấy "hết sức lo ngại" và khuyên cần thận trọng trước đề xuất làm đường cao tốc Bắc-Nam của Tập đoàn Trung Quốc. Việc này sẽ đặt ra rất nhiều vấn đề trong việc giám sát, chất lượng, tác động đến một số mặt hệ trọng của đất nước. Việc xây dựng đường cao tốc Bắc-Nam là dự án mang tính chiến lược, ngoài kinh tế còn liên quan đến vấn đề an ninh, quốc phòng. Một số nước khác như Malaysia đã hủy một số dự án với Trung Quốc. Ông Doanh "tha thiết đề nghị các cơ quan chức năng xem xét một cách thận trọng, không nên chấp nhận đề xuất của Tập đoàn Trung Quốc". ("Hết sức lo ngại Tập đoàn Trung Quốc đề xuất làm cao tốc Bắc-Nam", Lê Đăng Doanh, Soha, 16/3/2019). Ông Nguyễn Trung bức xúc: Sau 30 năm CNH-HĐH mà hôm nay ta vẫn phải đi xin ODA. Sau 30 năm CNH rồi mà kinh tế của ta chủ yếu vẫn do FDI…Ta vẫn chưa tự làm nổi đường sắt Bắc-Nam và đường cao tốc Bắc-Nam…Nước ta đến nay vẫn chưa trở thành NIC…Việt Nam đang tự biến thành nước cho thuê để hứng lấy những thứ biến nước ta thành "bãi thải công nghiệp" của nước khác…Việt Nam làm thân phận "cây tầm gửi" sau 30 năm CNH-HĐH vừa qua là quá đủ rồi. Phải rút kinh nghiệm ngay tức khắc! Phải thay đổi các thể chế cần thiết để ta tự đứng lên làm bằng được như vậy! (Ông Trung nói đúng, nhưng quá muộn). Nếu Bộ GTVT để cho nhà thầu Trung Quốc làm đường cao tốc Bắc-Nam thì "sẽ mất dân và có thể mất nước". Không được! Nhưng nếu định gạt nhà thầu Trung Quốc khỏi dự án này, thì họ có thể trả đũa, "ta có chạy đằng trời cũng không thoát". Phải chăng đó là thế mắc kẹt "catch-22" (damned if you do, damned if you don't). Ông Trung đặt câu hỏi "tại sao nhất thiết cứ phải có con đường cao tốc Bắc-Nam vào lúc này" để tự gây khó cho mình như thế này? Có khác gì tự sát không? Nếu chưa có đường cao tốc này thì ai chết? Theo ông Trung, ta nên hoãn làm dự án này, để chờ mấy năm sau đủ lực sẽ tự làm. ("Việt Nam nên nói thật với Trung Quốc về đường cao tốc Bắc Nam", Nguyễn Trung, Viet-Studies, 7/4/2019). Ông Trung khuyên nên xem lại các bài học đau đớn như bauxite Tây Nguyên, tuy cả nước phản đối nhưng vẫn làm bằng được, để nay thua lỗ trở thành một gánh nợ lớn (hơn một tỷ USD) và là quả bom môi trường nổ chậm vì "bùn đỏ" đe dọa cả vùng đồng bằng phía dưới. Đó là bài học về dự án thép Formosa, đe dọa hủy hoại môi trường biển miền Trung và an ninh quốc gia. Đó là bài học về đường sắt trên cao Cát Linh- Hà Đông, một kinh nghiệm xấu về đội vốn cao, chậm tiến độ, và chất lượng xấu vì công nghệ lạc hậu. Theo Tuổi Trẻ (5/4/2019) trong quý I/2019, Việt Nam phải trả nợ US$ 4.27 tỷ (mỗi ngày phải trả US$ 47.5 triệu). Theo ông Trung, ta "nên nhân dịp này nói thật với Trung Quốc tất cả"…để họ hiểu tại sao ta phải quyết định chọn con đường "tự làm lấy đường cao tốc này, hoàn toàn không phải vì chống Trung Quốc"…Phải nói thẳng với họ về những kinh nghiệm đau đớn trong hợp tác Việt-Trung, những sai lầm và thiếu sót của cả hai bên (chủ yếu phía ta nhân nhượng quá đáng, phía họ lấn tới quá đáng). Nhưng tôi e rằng "nói thật, nói thẳng" thường chỉ có tác dụng khi đối tác là những người tử tế, chứ không hiệu quả khi đối tác là "Frankenstein". Cải cách thể chế Việt Nam đã cải cách thể chế (vòng một) từ năm 1986, tạo ra động lực đổi mới và phát triển khá ấn tượng. Nhưng đến nay, những động lực đó đã hết đà, đang gây ách tắc (như "trên bảo dưới không nghe" hoặc "trên nóng, dưới lạnh"). Để phát triển bền vững trong thời đại kỹ thuật số, "chính phủ kiến tạo" cần cải cách thể chế toàn diện (vòng hai) để tháo gỡ ách tắc (về cả kinh tế/chính trị và văn hóa/giáo dục) nhằm tạo động lực mới để phát triển. "Báo cáo Việt Nam 2035: Hướng tới thịnh vượng, sáng tạo, công bằng và dân chủ" (do World Bank và MPI công bố 23/2/2016) khuyến nghị Việt Nam cải cách thể chế, dựa trên ba trụ cột phát triển với 6 chuyển đổi lớn để tăng năng suất, đưa Việt Nam trở thành nước thu nhập trung bình cao vào năm 2035. Nhưng đến nay Việt Nam vẫn chưa bắt đầu triển khai cải cách thể chế với ba trụ cột: (1) Thịnh vượng kinh tế đi đôi với bảo vệ môi trường; (2) Công bằng và hòa nhập xã hội; (3) Nâng cao năng lực và trách nhiệm giải trình của nhà nước. Vì vậy, thành quả kinh tế đang bị triệt tiêu, Việt Nam vẫn tụt hậu so với các nước láng giềng, với năng suất lao động vào loại thấp nhất khu vực. Về tài chính, thu không đủ chi, ngân sách thâm hụt. Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc cảnh báo "nợ công vượt trần", có nguy cơ "sụp đổ tài khóa quốc gia". Sau 2 năm chống tham nhũng quyết liệt (với "người đốt lò vĩ đại" dẫn dắt), Việt Nam vẫn tụt hạng về "chỉ số chống tham nhũng" (CPI 2018). Bên cạnh những ách tắc về kinh tế/chính trị, thì văn hóa/giáo dục cũng đang xuống cấp nghiêm trọng. Lâu nay, nếu giở báo ra đọc hay vào mạng xem, người ta thấy đầy rẫy mấy chuyện "cướp, giết, hiếp". Đây không chỉ là những nội dung gây sốc để báo chí lá cải "câu view", mà còn phản ánh một thực trạng xã hội đầy bất ổn, vì "thượng bất chính, hạ tắc loạn". Nhưng điều đáng nói là thực trạng bức xúc đó diễn ra "lâu dần thành quen", làm người ta dễ chấp nhận như "chuyện bình thường" (new normal) hay "việc đã rồi" (fait accompli). Theo ActionAid Việt Nam (khảo sát năm 2016), cứ 4 người ít nhất có 3 người (phụ nữ và trẻ em) đã từng bị quấy rối tình dục nơi công cộng. Có 47 % nạn nhân giữ im lặng thay vì trình báo công an hay cảnh báo cho người khác. Theo Bộ Lao Động & TBXH, hơn 2000 trẻ em mỗi năm bị lạm dụng. Gần đây, những vụ xâm hại tình dục trẻ em ngày càng gia tăng, chiếm 80% tội phạm xâm hại trẻ em, trong khi bạo lực học đường trở thành vấn nạn. Những vụ tấn công tình dục nữ sinh và bé gái liên tiếp xảy ra, không phải ngoài đường phố hay trên tàu xe, mà trong thang máy tại những tòa nhà có hệ thống camera an ninh giám sát. Những kẻ tấn công tình dục gần đây không chỉ là các nhóm lưu manh côn đồ có văn hóa thấp mà còn là những người đàn ông có vị trí khá cao trong xã hội. Điều làm dư luận bức xúc và bất bình là cách xử lý của cơ quan hành pháp và công quyền không đủ răn đe. Đáng chú ý là 2 vụ tấn công tình dục nữ sinh viên và bé gái trong thang máy tại Hà Nội và TP HCM. Khủng hoảng lòng tin Theo các nguồn báo chí, ngày 18/3/2019, Đỗ Mạnh Hùng (quản lý một văn phòng xuất khẩu lao động), đã tấn công tình dục nữ sinh viên PHV trong thang máy tại tòa nhà Golden Palm, đường Lê Văn Lương, quận thanh Xuân, Hà Nội. Hùng đã bị Công an Thanh Xuân xử phạt "200 ngàn đồng" (theo Điểm a, Khoản 1, Điều 5 của Nghị định 167/2013/NĐ-CP). Mức phạt đó tương đương với mức phạt hành vi tiểu tiện nơi công cộng, để gia súc phóng uế nơi cộng cộng, không quét dọn rác xung quanh nhà…(theo Điểm d, Điều 7, Nghị định nói trên). Chỉ hai tuần sau, ngày 1/4/2019, Nguyễn Hữu Linh (cựu viện phó VKSND TP Đà Nẵng) đã tấn công tình dục một bé gái 7 tuổi trong thang máy tại tòa nhà Galaxy 9, đường Nguyễn Khoái, quận 4, TP HCM. Chưa biết Linh sẽ bị xử lý thế nào, liệu có bị phạt "200 ngàn đồng" (theo "quy định" hay không). Gia đình bé gái không muốn tố giác vì lo ngại quá trình điều tra sẽ tác động tiêu cực đến tâm lý của cháu bé, hoặc đã mất lòng tin vào công lý. Thượng tướng công an Lê Quý Vương thừa nhận luật pháp Việt Nam hiện còn nhiều bất cập và bình luận một cách bất lực: "Rất khó…Cái này là vấn đề giáo dục đạo đức con người". Phải chăng vì vậy mà Khá Bảnh (một "giang hồ trên mạng") được người dân (nhất là giới trẻ) hâm mộ đến cuồng nhiệt. Trong khi đó, "soái ca" Dương Minh Tuyền (của giới giang hồ ) đã ngang nhiên "thế thiên hành đạo" về thăm và hỗ trợ tiền bạc cho gia đình nữ sinh lớp 9 tại Hưng Yên bị 5 bạn nữ cùng lớp lột quần áo và hành hung một cách dã man. Bắt Khá Bảnh không giải quyết được vấn đề, vì sẽ có Khá Bảnh khác (thậm chí còn tệ hơn). Những cái tên như Sầm Đức Xương (hiệu trưởng, Hà Giang), Nguyễn Khắc Thủy (cựu cán bộ ngân hàng, Vũng Tàu), Đỗ Mạnh Hùng (viên chức, Hà Nội), Nguyễn Hữu Linh (cựu viện phó VKSND, Đà Nẵng) đã trở thành "nổi tiếng" (vì xâm hại trẻ em). Nhưng họ không phải là giới lưu manh giang hồ (như Khá Bảnh hay Dương Minh Tuyền), mà là cán bộ đảng viên trong hệ thống công quyền hoặc tổ chức của đảng và nhà nước (nhưng đã bị biến chất). Đây là dấu hiệu của khủng hoảng nhân cách, đang làm người dân mất hết lòng tin Nói cách khác, người dân đang bị mắc kẹt trong một cái bẫy vô hình. Bên phải là những cán bộ biến chất nhưng vẫn "đeo mặt nạ" (như Đỗ Mạnh Hùng và Nguyễn Hữu Linh). Bên trái là giới giang hồ nhưng đang "đổi mới" (như Dương Minh Tuyền và Khá Bảnh). Bên trên là hệ thống pháp luật và công quyền nhưng thường bao che cho tội phạm vì lợi ích nhóm hoặc bất lực (như tướng Lê Quý Vương thừa nhận). Nếu Việt Nam không cải cách thể chế toàn diện (kể cả ngành tư pháp và giáo dục) người dân sẽ phải sống trong một môi trường bất an (như "thập diện mai phục") hoặc họ phải "bỏ phiếu bằng chân" (dù muốn hay không). Lời cuối Nhưng nói đi cũng phải nói lại. Không nên chỉ kêu ca và đổ lỗi cho người khác mà không nhìn lại chính bản thân mình. Người ta nói "dân nào thì chính phủ ấy". Có thể nói, giới quan chức biến chất (lề phải) hay giới giang hồ lộng hành (lề trái) hay hệ thống quyền lực (nhưng bất lực) là hệ quả tất yếu của một thể chế lỗi thời, một nền giáo dục lạc hậu, không có pháp quyền (rule of law) do cơ chế thị trường định hướng XHCN. Muốn thoát khỏi thực trạng đó, người dân phải nâng cao dân trí và thoát khỏi nỗi sợ hãi (freedom from fear), như cụ Phan Châu Trinh đã vạch ra cách đây một thế kỷ. Đó là "khai dân trí-chấn dân khí-hậu dân sinh". NQD. 8/4/2019 Tàc giả gửi cho viet-studies ngày 8-4-19 | ||
Posted: 11 Apr 2019 10:00 AM PDT Phạm Trần Ở thôn quê miền Bắc Việt Nam thời Việt Minh Cộng sản trước 1954, những người nói một đường làm một nẻo hay nói những điều không thật đều bị chế diễu "nói dối như Vẹm". Nhưng tại sao lại là "Vẹm", tên con Trùng Trục (có nơi gọi là Trục) hình bầu dục, tiếng Anh gọi là Mussel, sống dưới bùn ở sông ngòi Việt Nam ? Nông dân và ngư phủ thường bắt đem về luộc lấy nước và thịt nấu canh hay xào ăn, giống như con hến, con sò v.v…, hoặc đem bán. Tìm hiểu mới biết tội nghiệp cho con Trùng Trục. Nó không họ hàng hang hốc gì với "Vẹm" cán bộ nói một đàng làm một nẻo của thời Cộng sản mà chỉ trùng tên nên bị vạ lây. Các bô lão từng trải trong làng kể rằng sở dĩ con Vẹm được dùng vì khi sống dưới bùn, nó phải xoay theo dòng nước để sống nên không đứng nguyên một chỗ. Con người mà tiền hậu bất nhất là thiếu thành thật, tâm địa khó lường nên không ai tin. Nhưng chữ "vẹm" còn được hiểu là cách gọi ngắn của chữ Việt Minh. Thì ra là như vậy. Nếu so sánh giữa thực tế với những lời tuyên truyền của cán bộ Cộng sản nói chung và Tuyên Giáo nói riêng, kể cả của Hội đồng Lý luân Trung ương và Tổng cục Chính trị Quân đội thì sẽ nhìn ra ngay những điều không thật, đổi trắng thay đen xoay quanh như con Vẹm. QUYỀN DÂN VÀ QUYỀN ĐẢNG Tỷ dụ như khi nói về "quyền con người", hay "nhân quyền" ở Việt Nam, Tổng Bí thư Nguyễn Phú Trọng của đảng Cộng sản Việt Nam (khi chưa kiêm chức Chủ tịch nước) đã nói tại Trung tâm nghiên cứu chiến lược và quốc tế (CSIS) tại Washington DC, trong chuyến thăm Mỹ, ngày 8/7/2015 :" Người dân Việt Nam chưa bao giờ được sống trong bầu không khí dân chủ như hiện nay. Hiến pháp Việt Nam có chương riêng về quyền con người, quyền và nghĩa vụ của công dân, và đang dần được luật hóa." (theo báo VietNamNet, ngày 09/07/2015) Ông Trọng nói thế nhưng không phải vậy, vì giữa "bầu không khí dân chủ" và có dân chủ thật xa nhau một trời một vực. Không thể có dân chủ khi dân không có các quyền tự do ứng cử; tự do ngôn luận, ra báo; tự do lập hội; tự do hội họp ; và tự do biểu tình như quy định trong Hiến pháp năm 2013. Ông Trọng đã mánh lới khi nói các quyền con người ghi trong Chương II Hiến Pháp "đang dần được luật hóa" , nhưng sau 6 năm, kể từ khi có Hiến pháp mới năm 2013, chính phủ đã cố tình trì hoãn trình Quốc hội hai dự luật Biểu tình và Lập hội, hoặc chưa minh thị những câu chữ mập mờ cho phép nhà nước tùy tiện giải quyết theo ý muốn. Tỷ dụ như trong Điều 14 (HP) viết:"Ở nước Cộng hòa xã hội chủ nghĩa Việt Nam, các quyền con người, quyền công dân về chính trị, dân sự, kinh tế, văn hóa, xã hội được công nhận, tôn trọng, bảo vệ, bảo đảm theo Hiến pháp và pháp luật." Nói thế nhưng Hiến pháp đã bị Bộ Luật hình sự năm 2015 chi phối, hay vô hiệu hóa. Bằng chứng như khoản 2, Điều 14 (HP) viết rằng:"Quyền con người, quyền công dân chỉ có thể bị hạn chế theo quy định của luật trong trường hợp cần thiết vì lý do quốc phòng, an ninh quốc gia, trật tự, an toàn xã hội, đạo đức xã hội, sức khỏe của cộng đồng." Nhưng các lý do để hạn chế lại mơ hồ và dễ bị lạm dụng như "quốc phòng, an ninh quốc gia" nên khi chưa được luật hóa thì người dân là nạn nhân của Hiến pháp. Khi nói về "tự do tín ngưỡng, tôn giáo", Điều 24 (HP) viết: 1. Mọi người có quyền tự do tín ngưỡng, tôn giáo, theo hoặc không theo một tôn giáo nào. Các tôn giáo bình đẳng trước pháp luật. 2. Nhà nước tôn trọng và bảo hộ quyền tự do tín ngưỡng, tôn giáo. 3. Không ai được xâm phạm tự do tín ngưỡng, tôn giáo hoặc lợi dụng tín ngưỡng, tôn giáo để vi phạm pháp luật. Nhưng Luật Tín ngưỡng, Tôn giáo (TNTG --02/2016/QH14), ban hành ngày 18/11/2016 lại dành nhiều quyền kiểm soát các Tôn giáo cho nhà nước. PHỦ NHẬN Vì vậy, trong Kháng thư đề ngày 20/10/2016 Hội Đồng Liên Tôn Việt Nam, quy tụ nhiều chức sắc của 5 Tôn giáo lớn (Cao Đài, Công giáo, Phật giáo, Phật giáo Hòa Hảo) và Tin Lành) đã "hoàn toàn bác bỏ Luật Tín ngưỡng Tôn giáo". Kháng thư viết:"Chế độ cai trị hiện thời tại Việt Nam là chế độ cộng sản với hai tính chất nổi bật: vô thần và toàn trị. Vô thần cộng sản là vô thần tranh đấu, quyết tâm xóa bỏ hoàn toàn ảnh hưởng của Tôn giáo trên xã hội khi hoàn toàn bất lực xóa bỏ sự hiện hữu của Tôn giáo trong quốc gia. Toàn trị là kiểm soát, lũng đoạn để công cụ hóa mọi cá nhân và tập thể, mọi tổ chức và định chế, mọi thế lực và ảnh hưởng, mà đặc biệt là thế lực tôn giáo và ảnh hưởng tâm linh, để đảng cộng sản muôn năm lãnh đạo và nhà nước cộng sản muôn năm cai trị." Do đó, Hội đồng kết luận:"Mọi luật lệ xuất phát từ chế độ độc tài toàn trị cộng sản đều không ngoài mục đích kiểm soát, lũng đoạn và công cụ hóa nói trên. Nên cho dù có đưa ra cho toàn thể nhân dân, mọi giai tầng xã hội đóng góp ý kiến cho có vẻ dân chủ, rốt cuộc đảng và nhà cầm quyền cộng sản vẫn biên soạn các luật lệ (từ cao xuống thấp) hoàn toàn theo ý muốn độc đoán của họ và hoàn toàn nhằm mục đích tối hậu của họ: củng cố chế độ độc tài đảng trị. Hiến pháp 2013 là ví dụ rõ nhất. Luật Tín ngưỡng Tôn giáo cũng không nằm ngoài ý đồ thâm độc này." Bằng chứng này được Hội đồng vạch ra:" Mọi văn kiện pháp lý của nhà cầm quyền CSVN từ xưa tới nay về Tôn giáo, kể từ Sắc lệnh Tôn giáo năm 1955, Nghị quyết 297 năm 1997, Pháp lệnh về Tín ngưỡng Tôn giáo năm 2004 tới Luật Tín ngưỡng Tôn giáo sắp ban hành, tất cả đều không ngoài mục đích dùng bạo lực hành chánh -kết hợp với bạo lực vũ khí- để cướp đoạt mọi tài sản tinh thần (các quyền tự do) và tài sản vật chất (đất đai, cơ sở) của các Giáo hội, để sách nhiễu, bắt bớ, cầm tù, thậm chí thủ tiêu nhiều chức sắc và tín đồ can đảm (mãi cho tới hôm nay), nhằm làm cho các Thực thể Tinh thần vô cùng cần thiết và cực kỳ hữu ích cho xã hội này bị tê liệt hoạt động, bị cản trở sứ mạng, thậm chí bị biến đổi bản chất. Hậu quả là xã hội Việt Nam ngày càng tràn ngập bạo hành và gian dối, ngày càng suy đồi về văn hóa và đạo đức, kéo theo suy đồi các lãnh vực khác nữa." HỘI ĐỒNG GIÁM MỤC VIỆT NAM Đến ngày 01/06/2017, Hội đồng Giám mục Việt Nam (HĐGMVN), đại diện cho trên 7 triệu người Công giáo đã lên tiếng chỉ trích Luật Tín ngưỡng, Tôn giáo , có hiệu lực từ ngày 01 tháng 01 năm 2018. Theo Hội đồng GMVN thì Luật mới đã "có những bước lùi" so với hai bản Dự thảo Luật số 4 và số 5 mà nhà nước đã gửi ra để tham khảo ý kiến. Hội đồng GMVN viết:"Theo Dự thảo 5 ngày 17-08-2016, các tổ chức tôn giáo "được thành lập cơ sở giáo dục theo hệ thống giáo dục quốc dân" (Điều 53), và "được thành lập cơ sở khám bệnh, chữa bệnh, cơ sở bảo trợ xã hội, nhà xã hội (Điều 54). Nhưng trong Luật Tín ngường, Tôn giáo, vấn đề này được gói gọn trong điều 55 với những từ ngữ tổng quát và mơ hồ:"Được tham gia các hoạt động giáo dục, đào tạo, y tế, bảo trợ xã hội và từ thiện, nhân đạo, theo quy định của pháp luật có liên quan." Tham gia thế nào ? Tham gia mức nào ? Tham gia có đồng nghĩa với việc thành lập cơ sở không ? Như vậy, nếu so sánh với các bàn Dự thảo 4 và Dự thảo 5, thì Luật Tín ngưỡng, Tôn giáo có những bước lùi." KIỀM CHẾ ĐỂ KIỂM SOÁT Hội đồng GMVN còn vạch ra rằng: "Ngoài ra, Luật Tín ngưỡng, Tôn giáo tiếp tục củng cố cơ chế xin-cho. Bộ Luật này không dung từ "xin phép" và "cho phép", thay vào đó là các từ "đăng ký, thông báo, đề nghị". Việc thay đổi từ ngữ như trên tạo cảm giác có sự cởi mở hơn, nhưng vì các tổ chức tôn giáo vẫn phải thông báo với chính quyền và chính quyền có thể chấp thuận hoặc không chấp thuận, nên rốt cuộc vẫn là cơ chế xin-cho. Cơ chế này cho thấy tự do ín ngưỡng tôn giáo không thật sự được coi là quyền của con người nhưng chỉ là ân huệ cần phải xin và được ban phát. Chính cơ chế đó hợp pháp hóa sự can thiệp của chính quyền vào sinh hoạt nội bộ và kiểm soát chặt chẽ mọi hoạt động tôn giáo." Thật vậy, nếu ai có thời giờ đọc hết 68 Điều trong 9 Chương của Luật Tín ngưỡng, Tôn giáo (TNTG) của nhà nước CSVN sẽ tìm ra vô số những hàng rào cản ẩn hiện trong ngôn ngữ của Bộ Công an và Ban Tuyên giáo với mục đích duy nhất là kiểm soát nghiêm ngặt người theo đạo, các chức sắc lãnh đạo, tài sản của các tôn giáo và những hoạt động thuộc lĩnh vực linh thiêng. Ngoài những quy định trong Luật TNTG như việc gì cũng phải đăng ký, thông báo để được các cấp chính quyền cứu xét, các tổ chức tôn giáo và người theo đạo còn phải tuân theo những quy định của nhiều Luật khác của nhà nước. Những nhóm chữ ràng buộc mơ hồ như : "theo quy định của pháp luật; theo quy định của pháp luật về tố tụng hình sự; theo quy định của pháp luật có liên quan v.v..." đang nhảy múa loạn lên trong tòan bộ Luật. Nhà nước còn thọc tay vào tất cả mọi việc của Tôn giáo chỉ để kiểm soát chặt chẽ. Tỷ dụ như Khoản 5, Điều 66 quy định các cấp lãnh đạo trách nhiệm của tôn giáo phải :"Thông báo danh mục hoạt động tôn giáo diễn ra hằng năm đến cơ quan nhà nước có thẩm quyền." Rồi Điều 12 còn viết về "đăng ký" như sau : 1. Hoạt động tín ngưỡng của cơ sở tín ngưỡng phải được đăng ký, trừ cơ sở tín ngưỡng là nhà thờ dòng họ. 2. Người đại diện hoặc ban quản lý cơ sở tín ngưỡng có trách nhiệm gửi văn bản đăng ký đến Ủy ban nhân dân cấp xã nơi có cơ sở tín ngưỡng chậm nhất là 30 ngày trước ngày cơ sở tín ngưỡng bắt đầu hoạt động tín ngưỡng…" CẤM ĐỂ DIỆT Bấy nhiêu chưa đủ, Luật TNTG còn có những ngăn cấm rất mơ hồ cho phép nhà nước tòan quyền "tự biên tự diễn" để đàn áp các Tôn giáo. Quốc hội đã ghi trong Điều 5 những cấm đóan này như sau: 1. Phân biệt đối xử, kỳ thị vì lý do tín ngưỡng, tôn giáo. 2. Ép buộc, mua chuộc hoặc cản trở người khác theo hoặc không theo tín ngưỡng, tôn giáo. 3. Xúc phạm tín ngưỡng, tôn giáo. 4. Hoạt động tín ngưỡng, hoạt động tôn giáo: a) Xâm phạm quốc phòng, an ninh, chủ quyền quốc gia, trật tự, an toàn xã hội, môi trường; b) Xâm hại đạo đức xã hội; xâm phạm thân thể, sức khỏe, tính mạng, tài sản; xúc phạm danh dự, nhân phẩm của người khác; c) Cản trở việc thực hiện quyền và nghĩa vụ công dân; d) Chia rẽ dân tộc; chia rẽ tôn giáo; chia rẽ người theo tín ngưỡng, tôn giáo với người không theo tín ngưỡng, tôn giáo, giữa những người theo các tín ngưỡng, tôn giáo khác nhau. 5. Lợi dụng hoạt động tín ngưỡng, hoạt động tôn giáo để trục lợi. Luật không giải thích rành mạch các khỏan (a,b, c và d) nên nhà nước sẽ tha hồ và tùy tiện để vẽ rắn thêm chân , vẽ rồng thêm cánh và tung ra mưu chước gài bẫy người phải thi hành Luật. Bởi vì trong chế độ nhà nước độc tài và tòan trị Cộng sản Việt Nam, chả có việc gì hay hành động nào mà tránh khỏi bị mấy anh công an chụp cho chiếc mũ "Xâm phạm quốc phòng, an ninh, chủ quyền quốc gia, trật tự, an toàn xã hội, môi trường", hay "an ninh trật tự", "chống phá nhà nước", "phản động" v.v…. Đó là lý do tại sao Hội đồng GMVN đã chỉ trích:" Cùng với những nhận định trên, chúng tôi muốn nêu lên một vài suy nghĩ. Ẩn sâu bên trong những bất cập đã trình bày là cách nhìn của chính quyền về tôn giáo và các tổ chức tôn giáo. Chính quyền nhìn các tổ chức tôn giáo thuần túy trên bình diện chính trị, xem các tổ chức tôn giáo như những lực lượng đối kháng." BÁO CHÍ – BIỂU TÌNH Cũng nên biết thêm Điều 25 (HP) cũng quy định:"Công dân có quyền tự do ngôn luận, tự do báo chí, tiếp cận thông tin, hội họp, lập hội, biểu tình. Việc thực hiện các quyền này do pháp luật quy định." Nhưng căn cứ vào luật nào mà đảng CSVN đã cấm tư nhân ra báo để độc quyền kiểm soát dư luận trên 800 cơ quan báo in với 18,000 người làm báo ngoài đảng và trong đảng ? Ngoài ra đảng còn lấy tiền đóng thuế của dân để độc diễn trên hàng trăm Đài phát thanh và Truyền hình rải ra khắp nước. Do đó câu nói "Người dân Việt Nam chưa bao giờ được sống trong bầu không khí dân chủ như hiện nay" của ông Trọng ở Hoa Thịnh Đốn ngày 08/07/2015 là tuyên truyền có đặc tính "Vẹm" vì sai sự thật. Không đúng vì Luật Báo chí (103/2016/QH13), ban hành ngày 05 tháng 4 năm 2016, có hiệu lực ngày 01/01/2017, là bằng chứng độc tài toàn diện, phản dân chủ, chống tự do báo chí của đảng CSVN. Hành động này được quy định trong Điều 4 nói về "Chức năng, nhiệm vụ và quyền hạn của báo chí", theo đó:" Báo chí ở nước Cộng hòa xã hội chủ nghĩa Việt Nam là phương tiện thông tin thiết yếu đối với đời sống xã hội; là cơ quan ngôn luận của cơ quan Đảng, cơ quan nhà nước, tổ chức chính trị - xã hội, tổ chức chính trị xã hội - nghề nghiệp, tổ chức xã hội, tổ chức xã hội - nghề nghiệp; là diễn đàn của Nhân dân." Nên biết tất cả các Tổ chức chính trị, xã hội và nghề nghiệp đều của đảng, do đàng và hoạt động phục vụ đảng. Do đó, Luật Báo chí quy định nhiệm vụ hàng đầu của báo chí là phải :" Tuyên truyền, phổ biến, góp phần xây dựng và bảo vệ đường lối, chủ trương của Đảng, chính sách, pháp luật của Nhà nước, thành tựu của đất nước… góp phần ổn định chính trị, phát triển kinh tế - xã hội, nâng cao dân trí, đáp ứng nhu cầu văn hóa lành mạnh của Nhân dân, bảo vệ và phát huy truyền thống tốt đẹp của dân tộc, xây dựng và phát huy dân chủ xã hội chủ nghĩa, tăng cường khối đại đoàn kết toàn dân tộc, xây dựng và bảo vệ Tổ quốc Việt Nam xã hội chủ nghĩa." Ông Trọng cũng đã bịa đặt cái "bầu không khí dân chủ" khi Chính phủ, với sự tiếp tay của Ban Thường vụ Quốc hội, đã tiếp tục trì hoãn thảo luận các Luật lập hội và Luật biểu tình. Cả hai Dự Luật đã được trình ra Quốc hội, ít nhất vài lần nhưng giờ chót bị rút lại để gọi là bổ sung đến nay chưa biết số phận ra sao. Đáng chú ý là Bộ Công An đã đóng vai chính soạn thảo cả hai Dự Luật. Như vậy, cũng là "nói dối như Vẹm" khi báo Quân đội Nhân dân rêu rao rằng:"Quyền tự do hội họp là một trong những quyền cơ bản của con người, được ghi trong Hiến pháp, pháp luật Việt Nam và được bảo đảm thực hiện trong thực tế."(QĐND ngày 08-04-019) Nhưng nếu đã là "quyền cơ bản" rồi thì tại sao lại ngăn chặn, phá đám những cuộc họp tự phát của nhân dân muốn tưởng nhớ và ghi ơn 74 chiến sỹ Hải quân Việt Nam Cộng Hòa đã bỏ mình trong cuộc chiến chống quân Tầu xâm lăng chiếm Quần đảo Hoàng Sa năm 1974 ? Càng nhục nhã và hổ thẹn với Tiền nhân hơn khi ông Nguyễn Phú Trọng và Chính phủ CSVN đã cúi đầu tuân lệnh Bắc Kinh không cho tổ chức tưởng niệm trên 40,000 quân và dân đã hy sinh trong cuộc chiến 10 năm (1979-1989) chống quân phương Bắc xâm lược 6 Tỉnh biên giới phía bắc vào mỗi Tháng Hai hàng năm. Cuối cùng, "quyền tự do hội họp" của nhân dân cũng đã bị canh chừng, chận đường bắt về đồn Công an hay ngăn chặn, và vô luân hơn, cho tổ chức nhảy đầm trước Tượng đài Lý Thài Tổ (Hà Nội) sáng ngày 14/03 (2019), dúng dịp kỷ niệm năm thứ 31 ngày 64 chiến sỷ Quân đội Nhân dân đã nằm xuống trong cuộc chiến chống Trung Cộng xâm lược chiếm Gạc Ma và 6 Bãi khác gồm Vành Khăn, Tư Nghĩa, Subi, Gaven, Chữ Thập và Châu Viên ở Trường Sa. Như vậy, nếu không muốn mấy chữ "nói dối như Vẹm" lảng vảng trong đầu, Tuyên giáo đảng thử làm cuộc tổng kết xem Lãnh đạo Đảng và Nhà nước đã nói thật được bao nhiêu lần kể từ sau ngày 30/04/1975 ? -/- Phạm Trần (04/019) | ||
Nguyên Đại sứ NGUYỄN TRUNG: TRƯỚC MẮT, LO NHẤT, LÀ ĐƯỜNG CAO TỐC BẮC – NAM Posted: 11 Apr 2019 10:00 AM PDT
Bác Nguyễn Trung (sinh năm 1935) là một nhà ngoại giao, cựu đại sứ Việt Nam tại Thái Lan và CHLB Đức. Bác nguyên là Tổng thư ký Hội đồng Kinh tế đối ngoại của Chính phủ, đồng thời là trợ lý của cố Thủ tướng Võ Văn Kiệt. Bác cũng là thành viên Tổ nghiên cứu kinh tế đối ngoại của cố Thủ tướng Phan Văn Khải và cựu thành viên Viện Nghiên cứu Phát triển IDS. Bác đọc, viết rất khỏe, đã xuất bản Hồi ký, bộ Tiểu thuyết "Dòng đời" 4 tập và nhiều bài nghiên cứu góp ý với Đảng và Nhà nước... Bác nói về tình hình thế giới, quan hệ Mỹ - Trung, và Việt Nam cần chủ động ứng phó...Nhưng vấn đề thời sự cấp bách nhất là, lo về đường Cao tốc Bắc – Nam. Ai cũng biết, Trung quốc có trăm mưu, nghìn kế để trúng thầu; trúng rồi sẽ tạo ra bẫy nợ và bao nhiêu hệ lụy, mà mọi người đều biết cả rồi... Nhưng quan trọng nhất là con đường xuyên suốt Bắc- Nam ảnh hưởng sống còn với an nguy của đất nước. Rất có thể người ta sẽ chia ra từng gói thầu nhỏ, như vậy dễ luồn lách, đánh lừa dư luận...Các công ty có thể trá hình, nhưng tiền đó vẫn vay từ Trung quốc và bị thao túng... - Những ý kiến của bác có đến được các vị lãnh đạo không? - Thì cũng chỉ trực tiếp đến Thủ tướng. Nhưng Thủ tướng có nghe mà đa số ủy viên Bộ Chính trị quyết, thì Thủ tướng cũng chịu! Bác lắc đầu, buồn, lo!... Mấy anh em bạn bè thường cà phê cà pháo, đủ thứ chuyện tầm phào. Còn bác Trung lúc nào cũng vội về trước. Mình hỏi, hàng ngày bác làm những việc gì? (ý muốn hỏi thời gian biểu). Bác lại bảo, ối giời, bao nhiêu là việc! Không đủ thời gian để làm! Bác vội vã ra về. Ngắm nhìn bác mới thấy, dường như bác chả để ý gì đến râu, tóc, áo quần. Giữa phố phường mà cứ rảo bước đi và mải mê nghĩ điều gì đó xa xăm... Tháng 4/2019 MVT | ||
Posted: 11 Apr 2019 10:00 AM PDT Đại tá Phan Huy Tôi sinh ra trên quê nghèo đất Bắc Cộng sản nòi nối gót của cha anh Bố của tôi, một cách mạng lão thànhĐi kháng chiến thuở tầm vông giáo mác Lúc còn nhỏ, tôi đã nghe về Bác Một ông già râu tóc bạc phơ phơ Tôi hát bài, "em thấy Bác trong mơ" Cô giáo bảo, bác là tiên là Phật Tôi lớn lên, nghe những lời đường mật Được vào đoàn, vào đảng bác quang vinh Cờ búa liềm, hình lãnh tụ Lê Nin Thay tổ quốc và Hùng Vương dựng nước Đảng dạy tôi, chủ nghĩa mình đi trước Đưa năm châu lên thế giới đại đồng Nhà nước ta của giai cấp công nông Dân là chủ, đảng viên là đầy tớ Tôi ngất ngây trong hào quang lý tưởng Tình nguyện vào chiến đấu ở miền Nam Cứu đồng bào ra khỏi cảnh lầm than Mà đảng nói do bàn tay Mỹ nguỵ Ánh sáng Miền Nam đưa tôi về chân lý Vùng đất hiền hoà, nhân bản, phồn vinh Cuộc sống tự do, dân chủ, nghĩa tình Không sắt máu, căm thù, như miền Bắc Tôi uất hận cho đảng mình láo khoét Lùa dân vào một cuộc chiến tổn hao Phung phí máu xương bộ đội, đồng bào Để phục vụ cho quan thầy quốc tế Từ đó đảng hiện nguyên hình đồ tể Vung búa liềm đập nát cả quê hương Một miền Nam hạnh phúc hoá tang thương Một xã hội thiên đường thành địa ngục Và bây giờ cả hai miền đất nước Đã san nghèo, cào khổ giống như nhau Cùng đội chung cái ách nạn trên đầu Một chủ nghĩa ngông cuồng đầy tội ác Người chủ nhân thành dân oan tan nát Khóc vang đường, ngủ chật những vườn hoa Người đầy tớ trên lầu cao chất ngất Lợi ích đổi trao quanh yến tiệc rượu trà Thì ra đảng thầu bán buôn xương máu Và biển trời sông núi để chia nhau Nuôi bầy chó dữ, dưỡng đám giòi sâu Quyết đàn áp những tấm lòng yêu nước Đảng cũng rước bọn Tàu ô xâm lược Vào ém quân trên khắp cả ba miền Để dự phòng khi dân Việt vùng lên Sẽ đàn áp tiếp tay bầy giặc cướp Đảng khốn khiếp chẳng thiết gì tổ quốc Sẵn sàng dâng xã tắc của cha ông Để cầu phong độc trị đến ngàn năm Hàm thái thú đời cha truyền con nối Đảng ghê tởm! Tôi chán chường muốn nói: "Xin trả người, thẻ máu với cờ ma Tôi sẽ đi về, với nguồn cội ông cha Cùng dân tộc, dựng lại cờ quang phục!" | ||
Nhận xét về kinh tế - xã hội Việt Nam hiện nay Posted: 11 Apr 2019 07:22 AM PDT Vũ Ngọc Yên Đất nước chưa phát triển Theo thống kê nhà nước , sau giai đoạn đầu đổi mới (1986-1990) với mức tăng trưởng sàn lượng nội điạ(gross domestic product-GDP) bình quân hàng năm đạt 4,4%, Giai đoạn (1991-1995), GDP bình quân tăng 8,2%/năm, giai đoạn 5 năm tiếp theo (1996-2000),GDPbình quân giảm xuống7,6%/ năm; giai đoạn (2001-2005),GDP bình quân xuống7,34%; giai đoạn 2006-2010,tốc độ tăng trưởng GDP bình quân tiếp tục xuống dốc 6,32%/năm.Trong các năm tiếp theo, tăng trưởng GDP trong giai đoạn(2011-2015) chỉ còn 5,9%/năm. Năm 2014 Việt nam có GDP khoảng 186 tỷ USD với thu nhậpbình quân đầu người 2.052 USD .So với các nước trong khu vực, GDP đầu người của Việt Nam bằng 3/5 của Indonesia,2/5 của Thái Lan, 1/5 của Malaysia, 1/14 của Hàn Quốc và bằng 1/27 mức GDP bình quân của Singapore. Xét trên giác độGDP bình quân đầu người, Việt Nam đi sau Hàn Quốc khoảng 30-35 năm, sau Malaysia 25 năm,sau Thái Lan 20 năm, sau Indonesia và Philippines 5-7 năm. 2017 tăng trưởng GDP là 6,8 % với GDP 223 tỷ USD và 2018 tăng lên 7%với GDP 241tỷ USD. Năm 2008, năng suất lao động trung bình của người dân Việt ở mức 35 triệu đồng/người đã tăng lên 102 triệu đồng/người vào năm 2018. Thu nhập bình quân đầu người trong năm 2008 từ 17,30 triệu đồng đến năm 2018 tăng lên 58 triệu đồng , tương đương 2.553 USD. Dù thu nhập bình quân đầu người tăng lên, nhưng tỷ giá USD/VND cũng đã tăng trên 30% trong 10 năm qua (2008-2018) từ mức 17.000 - 18.000 USD/VND cuối năm 2008 đầu năm 2009 lên mức 23.200 USD/VND cuối năm 2018, tức VND đã mất giá trên 30% so với USD.Tỉ lệ lạm phát trung bình giai đoạn ( 2011-2017) là 6,5%.Nhìn vào GDP bình quân đầu người, đến cuối năm 2018, thu nhập bình quân của người Việt Nam chỉ mới dừng lại ở con số 2.600 USD, vẫn ở mức thấp so với nhiều quốc gia trong khu vực Á châu. Theo Nguyễn Thiện Nhân, Bí thư Thành uỷ TP.HCM, năng suất lao động của người Việt đang thấp hơn Singapore 15 lần, thấp hơn Nhật Bản 11 lần, thấp hơn Hàn Quốc 10 lần, thấp hơn Malaysia 5 lần và thấp hơn Thái Lan 2,5 lần. Theo ông Nhân, một trong những nguyên nhân chính là công nghệ sản xuất của các doanh nghiệp Việt đã quá lạc hậu vì không chịu đầu tư khi có tới gần 60% doanh nghiệp sử dụng công nghệ lỗi thời, 28% sử dụng công nghệ trung bình, 10% trên trung bình và chỉ có 2% doanh nghiệp sử dụng công nghệ tiên tiến. Do đó, sản phẩm của các doanh nghiệp có giá trị thấp. Nhận xét vể bức tranh kinh tế qua các con số thống kê, Giáo sư Tiến sĩ Vũ Văn Hóa phó Hiệu trưởng Đại học Kinh doanh và Công nghệ Hà Nội nhận định:"Thu nhập tăng lên thì thực ra không đúng thực tế, đấy chỉ là con số báo cáo chứ rất ít người tin rằng chuyện đó là có thật. Nợ công nói rằng sáu mươi mấy phần trăm thì tôi không tin, nó phải hơn số đó rất nhiều. Thống kê còn chênh lệch nhau quá mức, thậm chí nói kinh tế của các tình thành phố tăng lên vuợt bực nhưng kinh tế cả nước thì chậm lại. Thực tế mà nói thì cũng chỉ được cái bề mặt, chứ thực sự nền kinh tế vẫn còn đang tụt hậu so với thế giới, tôi cho là không phải vài ba chục năm mà còn nhiều hơn nữa."
Tăng trưởng kinh tế Việt Nam có cải thiện nhưng không đủ cao để có thể giảm nhanh chênh lệch với khu vực.Chất lượng tăng trưởng kinh tế của Việt Nam còn thấp và chưa đạt được độ bền vững. Tăng trưởng kinh tế của Việt Nam phần lớn phụ thuộc vào tín dụng ngân hàng, vốn đầu tư và chủ yếu dựa vào khu vực FDI . Theo số liệu của Cục Tài chính doanh nghiệp – Bộ Tài chính,trong năm 2016, doanh nghiệp có vốn đầu tư nước ngoài FDI đóng góp 18,59% trong GDP của Việt Nam và giải quyết việc làm cho khoảng trên 4 triệu lao động. Bơm vốn nhiều vào nền kinh tế giúp GDP tăng trưởng, nhưng cũng khiến cho quy mô tín dụng luôn cao hơn quy mô GDP. Tỷ lệ tín dụng trên GDP ở mức 125% đạt được vào năm 2010 với quy mô GDP là 116 tỷ USD, năm 2011 là 124% với quy mô GDP là 135,5 tỷ USD. Đặc biệt, năm 2017 và 2018 quy mô tín dụng đã lên đến 130% - 134% GDP, tương ứng với quy mô GDP ở mức 223,9 tỷ USD và 240 tỷ USD. Ngoài ra, tổng vốn đầu tư (công và tư nhân) trên GDP cũng khá cao, mức trên 40% cho những năm 2008 – 2010. Từ năm 2011 đến 2018, tỷ lệ này đã giảm về mức 33% Trong năm 2017 các nước ngoài đổ 14 tỷ USD vào khu vực FDI (foreign direct investment-FDI) nâng tổng số tiền đầu tư FDI từ trước đến nay lên 129,4 tỷ USD..Chất lượng tăng trưởng thấp phản ánh qua Hệ số đầu tư tăng trưởng (incremental capital output ratio-ICOR).ICOR càng cao đồng nghĩa với hiệu quả đầu tư trong nền kinh tế càng thấp.Tỷ lệ đầu tư trên GDP của Việt Nam luôn ở mức cao so với các nước trong khu vực. Hệ số đầu tư tăng trưởng(ICOR) của Việt Nam 2011-2013 (6,99), cao hơn của Indonesia (4,64), Lào (2,59), Malaysia (5,40), Philippines (4,10), Trung Quốc (6,40), nghĩa là đầu tư của Việt Nam kém hiệu quả nhất so với các nước này. Ngoài ra chất lượng tăng trưởng kinh tế thấp thể hiện ở sự chuyển dịch cơ cấu kinh tế chậm, tính hiệu quả của kinh tế thấp, đồng thời, sức cạnh tranh của nền kinh tế còn yếu. Về xếp hạng môi trường kinh doanh 2015 của Ngân hàng Thế giới , Việt Nam hiện ở vị trí thứ 78/189 quốc gia và vùng lãnh thổ. So với các nước trong Hiệp hội ASEAN, Việt Nam đứng sau Singapore (vị trí số 1), Malaysia (18) và Thái Lan (26) ; Việt Nam xếp trên Philippines (95), Bruney (101), Indonesia (114), Campuchia (135), Lào (148) và Myanmar (177). Việt Nam có lực lực lượng lao động dồi dào nhưng tập trung chủ yếu ở khu vực sản xuất nông nghiệp, chiếm 46,3%, tương đương với tỷ lệ của Thái Lan vào năm 1995, Philippines và Indonesia đầu thập kỷ 90, gấp 2,4 lần Malaysia và 4 lần Hàn Quốc năm 1995. Tỷ trọng lao động khu vực nông nghiệp năm 2012 của Malaysia là 12,6% ; Philippines 32,2% ; Indonesia 35,1% ; và Thái Lan 36,9%. Lao động Việt Nam chủ yếu làm các công việc gia đình hoặc tự làm (có thu nhập thấp, bấp bênh, không ổn định), chiếm tới 62,7% tổng việc làm .Chất lượng nguồn nhân lực thấp, cơ cấu đào tạo thiếu hợp lý, hiệu quả sử dụng lao động qua đào tạo chưa cao. Tỷ lệ lao động đã qua đào tạo năm 2014 của Việt Nam là 18,2%. Cơ sở hạ tầng là một trong những trở ngại lớn nhất của phát triển kinh tế tại Việt Nam. Cơ sở hạ tầng Việt Nam bị đánh giá là yếu kém, thiếu thốn Thương mại còn lệ thuộc Nhập siêu và lệ thuộc vào Trung Quốc chưa có dấu hiệu giảm.Nhập siêu từ Trung Quốc (năm 2015) là 32,3 tỉ USD, tăng 12,5% (so với 2014). Nếu tính cả con số nhập lậu là 20 tỷ USD, thì tổng giá trị nhập siêu từ Trung Quốc lên đến 52 tỷ USD (năm 2015). Kinh tế Việt Nam vẫn phụ thuộc quá nhiều vào Trung Quốc.Các nhà thầu Trung Quốc nắm tới hơn 90% các gói thầu EPC(Engineering, Procurement and Construction-EPC)chiếm 77/106 các dự án lớn thuộc các ngành trọng điểm. Việt Nam phải nhập hơn 60% nguyên liệu đầu vào từ Trung Quốc. Cán cân thương mại cải thiện từ nhập siêu năm 2015 (3,8 tỷ USD) đến năm 2018 xuất siêu (3 tỷ USD) Năm 2015 2016 2017 2018 Nhập 165,8 tỷ USD 175 tỷ USD 211,1 tỷ USD 236 tỷ USD Xuất 162 tỷ USD 176,6 tỷ USD 214 tỷ USD 239 tỷ USD Trong năm 2018, tỷ trọng xuất nhập khẩu hàng hóa của hơn 10 nghìn doanh nghiệp có vốn đầu tư trực tiếp nước ngoài FDI trong tổng trị giá xuất nhập khẩu của Việt Nam là 65,2% , trong đó tỷ trọng xuất khẩu của khu vực FDI là 70,5% và nhập khẩu của khu vực FDI gần 60%.Chỉ tính riêng công ty SamSung- Việt Nam đã đạt mức xuất khẩu trên 50 tỷ USD, chiếm hơn 25% kim ngạch xuất khẩu của cả nước. Điều này phản ánh thực tế là các doanh nghiệp trong nước vẫn chưa đủ sức thâm nhập thị trường thế giới mà chủ yếu vẫn là nơi tiêu thụ hàng nước ngoài. Vai trò của khu vực tư nhân cũng còn yếu trong chuỗi giá trị toàn cầu. Việt Nam nhập khẩu lớn nhất từ Mỹ, Liên minh Âu châu (EU), Trung Quốc, Hiệp hội(ASEAN), Nhật Bản và Hàn Quốc. Trong đó nhập siêu lớn nhất từ Hàn và Nhật, phản ánh mô hình sản xuất của Việt nam đang là mô hình nhập khẩu đầu vào, công nghệ và linh kiện từ Hàn Quốc và Trung Quốc để xuất khẩu qua các nước phát triển. Số liệu từ Tổng cục Hải quan cho thấy năm 2018, tổng trị giá hàng hóa xuất nhập khẩu của cả nước đạt 480,17 tỷ USD,theo đó nhóm 10 đối tác thương mại lớn nhất của Việt Nam chiếm hơn 72% tổng trị giá xuất nhập khẩu trong năm 2018. Trong đó, xuất nhập khẩu giữa Việt Nam với Trung Quốc là lớn nhất, đạt 106,7 tỷ USD và chiếm ( 22,2%) tổng trị giá xuất nhập khẩu , tiếp theo Hàn Quốc đạt 65,7 tỷ USD (13,7%), Hoa Kỳ 60,3 tỷ USD ( 12,6%), Nhật Bản đạt hơn 37,8 tỷ USD ( 7,9%), Thái Lan đạt 17,3 tỷ USD ( 3,6%),Đài Loan đạt 16,3 tỷ (3,4%) Malaysia đạt 11,5 tỷ USD ( 2,4%), Đức đạt 10,7 tỷ USD ( 2,2%), Ấn Độ đạt 10,7 tỷ USD ( 2,2%) và Hồng Kông đạt gần 9,5 tỷ USD ( 2%). Xuất nhập khẩu hàng hóa giữa Việt Nam với tất cả 9 thành viên ASEAN đạt 56,3 tỷ USD, chiếm 11,7% và xuất nhập khẩu giữa Việt Nam với Liên minh châu Âu (EU28) đạt 55,8 tỷ USD, chiếm 11,6% Tính đến năm 2016, Việt nam đã đảm phán kí kết 16 hiệp định Hiệp định thương mại tự do FTA(Free Trade Agreement- FTA).Trong đó có Hiệp định Đối tác toàn diện và tiến bộ xuyên Thái Bình Dương (Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership - CPTPP) và Hiệp định Thương mại tự do Việt nam - Liên minh Âu châu EU (EU-Vietnam Free Trade Agreement -EVFTA).Việc tích cực tham gia một số Hiệp định FTA tạo một số cơ hội cho Việt Nam, đặc biệt là đầu tư và xuất khẩu, nhưng cũng tạo ra nhiều áp lực cạnh tranh. EVFTA là Hiệp định thương mại quan trọng là giữa Việt Nam với EU . Đây là cơ hội lớn cho xuất khẩu Việt Nam khi hàng hoá luôn xuất siêu vào thị trường này. Khác với CPTPP, Việt Nam chưa có bất cứ FTA nào với các đối tác tại khu vực Âu châu. Do đó, nếu EVFTA được Nghị viện Âu châu (EP) phê chuẩn sẽ là một tin tốt cho xuất khẩu trong nước. CTPP hiệu lực từ 01.2019 còn Hiệp định EVFTA dự kiến phê chuẩn vào năm 2018 đã bị Liên minh EU hoãn lại vì chế độ Hà nội vi phạm luật quốc tế qua việc mật vụ Việt nam bắt cóc trắng trơn một viên chức Việt nam xin tị nạn tại Đức vảo mùa hè 2017 củng như tình trạng Nhân quyền ngày càng trầm trọng ở Việt nam.Vụ bắt cóc dẫn đến khủng hoảng bang giao Việt-Đức.Chính quyền Berlin đã tạm ngưng đối tác chiến lược với Hà Nội. Nợ công chồng chất Nợ của Chính phủ và của doanh nghiệp nhà nước (DNNN) chủ yếu dựa vào tín dụng ngân hàng và phát hành trái phiếu. Nợ chính phủ đòi hỏi tăng thuế để trả nợ. Nợ doanh nghiệp đòi hỏi doanh nghiệp phải giảm đầu tư vì áp lực trả nợ. Cả hai đều kìm hãm tăng trưởng kinh tế. Vấn đề nợ, đặc biệt là nợ chính phủ ngày càng tăng là do chi ngân sách ngày càng tăng, đưa đến thiếu hụt ngân sách lớn, khoảng 5-6% GDP một năm Nợ công của Việt Nam gia tăng chóng mặt, năm 2006 là 22,7% GDP và đến cuối năm 2016 lên trên 63,9% GDP.Số liệu tin cậy được cho thấy nợ chính phủ năm 2015 là 115 tỷUSD, bằng 59,5% GDP và nợ năm 2016 lên trên 131 tỷUSD, bằng 63,9% GDP Nợ của DNNN ở đây cho thấy toàn cảnh khoảng 3.200 doanh nghiệp với số nợ theo điều tra của Tổng cục thống kê (TCTK) năm 2014 là 4,9 triệu tỷ đồng (231 tỷUSD) và đến năm 2016, nợ của DNNN là 324 tỷUS, bằng 158% GDP. Như vậy, cộng cả nợ chính phủ và nợ DNNN sau khi trừ đi phần Chính phủ bảo lãnh trùng lặp, tổng số nợ năm 2016 là 431 tỷ đô la Mỹ, bằng 210% GDP. Nợ nước ngoài : Năm 2014 2015 2016 72,4 tỷ USD 77,8 tỷ USD 87 tỷ USD Nợ cao, lãi suất cao, khả năng trả nợ sẽ giảm. Kinh tế khó lòng mà phát triển mạnh. Kim ngạch xuất nhập khẩu tuy hơn 475 tỷ USD(2017), nhưng chỉ mang về 3 tỷ USD xuất siêu ít ỏi. Số ngoại tệ này quá nhỏ bé so với 15 tỷ USD/năm là số nợ Việt Nam phải trả các tổ chức tài chính quốc tế và ngân hàng thế giới. Vì nguồn thu ngoại tệ đáng kể là "kiều hối" và "xuất khẩu nô lệ" trong thời gian qua sụt giảmnên chính quyền đả phải cho bán một số doanh nghiệp nhà nước để bù đắp vào sự thiếu hụt ngoại tệ dùng trả nợ. Theo báo cáo Dòng kiều hối quốc tế của Pew Research Center, năm 2015 có tổng cộng 13,2 tỷ USD kiều hối đổ về Việt Nam. Đến năm 2016, con số này giảm còn 9 tỷ USD (giảm 31,8%), và số lượng kiều hối 2017 vẫn tiếp tục gỉam .Mỹ(7,4 tỷ USD), Úc(1,1 tỷ USD), Canada ( 0,9 tỷ USD) là 3 nước mà Việt Nam có dòng kiều hối gởi về nhiều nhất. Về xuất khẩu lao động, Việt Nam có hơn 500.000 lao động tốt nghiệp cấp 3 trở lên đang làm việc tại 40 quốc gia, đem về lượng kiều hối từ 1,7 – 2 tỷ USD hàng năm. Khu vực Đông Bắc Á là điểm đến ưa thích nhất của lao động Việt Nam, chiếm đến 71,82% tổng số lao động đi làm việc ở nước ngoài, kế đến là khu vực Đông Nam Á (15,90%), và Trung Đông (7,34%). Xét theo quy mô quốc gia, Đài Loan là nước dẫn đầu về thu hút lao động Việt Nam (44,7%), bởi Đài Loan vốn có rất nhiều cô dâu Việt đang sinh sống tại đó; kế đến là Nhật Bản (14,35%), Hàn Quốc (10,48%) và Malaysia (9,66%). Trong 4 thị trường lớn ở trên, thì lao động Việt Nam qua để làm các công việc phổ thông vẫn chiếm phần rất lớn (hơn 99%), mà đa số là làm công nhân trong các nhà máy, xưởng công nghiệp. Trong năm 2017, chính quyền cho bán tháu một số doanh nghiệp „ đáng giá" nhưcông ty Sabeco, Vinamilk để thu về ngoại tệ hầu trả thêm nợ nước ngoài.Trong tương lai ,nếu không còn doanh nghiệp nào đáng giá nữa thìcó lẽ phải bán hầm mỏ, cảng biển, biển đảo . Những Vân Đồn, Bắc Vân Phong, Phú Quốc được chế độ CS ngợi ca là đảo ngọc, đặc khu kinh tế đầy tương lai, có thểsẽ lần lượt được chào bán với Trung cộng và giới tư bản nước ngoài. Trử kim,ngoại tệ 2015 chỉ đù nhập khẩu 1,9 tháng, 2016 (2,3 tháng) vả 2017 ( 2,6 tháng). Môi trường ô nhiễm Ô nhiễm môi trường ở Việt Nam là trầm trọng. Nguồn ô nhiễm lớn nhất từ phương tiện giao thông, ô nhiễm nước và không khí đô thị, khu công nghiệp trở thành một vấn nạn nhức nhối, tác động lâu dài và nghiêm trọng đến sức khỏe, sinh kế của xã hội. Mỗi năm, Việt Nam thiệt hại do ô nhiễm môi trường tương đương với 5% GDP. Phát biểu tại Hội thảo "Kinh tế Việt Nam trong trung hạn - Triển vọng và một số ảnh hưởng của yếu tố môi trường" ngày 18/11.2016, TS Đinh Đức Trường, Phó Chủ nhiệm khoa Kinh tế Môi trường, Đại học Kinh tế cho biết, trong số 100 khu công nghiệp Việt Nam có đến 80% đang vi phạm quy định về môi trường.Trong đó, số doanh nghiệp FDI chiếm tới 60% trên tổng các doanh nghiệp xả thải vượt tiêu chuẩn. Tình hìnhxả thải ở hầu hết các doanh nghiệp còn nhiều bất cập.Bên cạnh đó, nghiên cứu về hành vi môi trường của các doanh nghiệp do Viện Quản lý Kinh tế Trung ương thực hiện cho thấy có 23% doanh nghiệp FDI xả thải vượt quá tiêu chuẩn cho phép. Nhiều doanh nghiệp FDI liệt kê vào danh sách đen các cơ sở gây ô nhiễm môi trường như: công ty Huyndai- Vinasin, công ty Miwon Việt Nam; công ty Tung Kuang,công ty Mei SHeng Textiles Việt Nam (Trung Quốc). Đặc biệt là vụ Vedan năm 2011 và Formosa năm 2016. Theo ông Trường các Hiệp định thương mại tự do FTA mở cơ hội cho Việt Nam ,nhưng cũng sinh nhiều hệ luỵ về môi trường.Tính đến hết năm 2016, có 17.493 doanh nghiệp có vốn đầu tư nước ngoài(FDI) hoạt động tại Việt nam. Thảm họa môi trường ở Kỳ Anh, Hà Tĩnh tại khu công nghiệp hủy diệt sinh thái môi trường biển để lại thiệt hại to lớn, lâu dài, phá hủy cơ cấu kinh tế 4 tỉnh ven biển miền Trung năm 2016 đến nay chưa có giải pháp. Ảnh hưởng về môi trường và sức khỏe xã hội sẽ còn to lớn hơn nhiều và rồi những thành phố ung thư sẽ xuất hiện nay mai . Di dân và tẩu tán tài sản Do hệ quả của suy thoái kinh tế và bất ổn chính trị, ngày càng nhiều người Việt bỏ đất nước ra đi. Cách thức di cư ngày càng đa dạng và quy mô ngày càng lớn. Doanh nhân ra đi để "phân tán rủi ro", và quan chức , cán bộ ra đi để "bảo vệ tài sản" (chủ yếu do tham nhũng). Theo số liệu của cơ quan kinh tế-xả hội Liên hiệp quốc (United Nations Department of Economic and Social Affairs -DESA), từ 1990 đến 2015 có 2.558.678 người Việt đã di cư (trung bình mỗi năm có 100 nghìn người ra đi). Riêng đi Mỹ có 1,3 triệu người, Úc có 227,3 ngàn, Canada có 182,8 ngàn, Pháp có 125,7 ngàn, Đức có 113 ngàn, và Hàn Quốc có 114 ngàn. Việt Nam có khoảng 100 ngàn sinh viên theo học ở 49 quốc gia, trong đó 90% là du học tự túc. Tính đến tháng 10/2015, tại Mỹ có 28.883 sinh viên VN, tại Úc có 28.524 sinh viên VN. Hầu hết sinh viên Việt đi du học không trở về. Trong tổng số hơn 2,5 triệu người Việt di cư, số người định cư ở nước ngoài bằng vốn đầu tư đã tăng lên đáng kể. Ví dụ, loại visa EB-5 (dành cho các đối tượng có vốn đầu tư vào Mỹ) đã tăng chóng mặt so với các loại visa khác (như EB-1 và EB-2). Số lượng người Việt được cấp visa EB-5 từ 6.418 suất (năm 2014) đã tăng vọt lên 17.662 suất (năm 2015). Theo Tiến sĩ Vũ Quang Việt (chuyên gia LHQ), chỉ trong vòng 6 năm (2008-2013) đã có 33 tỷ USD chạy khỏi Việt Nam một cách bất hợp pháp, rất khó kiểm soát (như đầu tư chui, du học tự túc, mua tài sản, buôn lậu, rửa tiền, hoán đổi bằng đồng tiền ảo…). Hàng trăm cá nhân và tổ chức Việt Nam có tên trong "Hồ sơ Panama" và "Offshoreleaks". Tuy nhiên, đây mới chỉ là phần nổi của tảng băng chìm trong bức tranh toàn cảnh Việt Nam. Năm 2017 người Việt đứng thứ 6 trong top 10 nước hàng đầu có công dân mua nhà ở Mỹ. Người Việt đã chi khoảng 3,06 tỷ USD để mua nhà tại Mỹ. Con số này ngang ngửa với các nước như Đức hay Nhật Bản, chiếm khoảng 2% trên tổng số các quốc gia đầu tư vào bất động sản Mỹ. Đó là chưa tính đến khoản đầu tư vào các quốc gia khác như Canada, Úc, Anh, Hàn Quốc,… Khoản tiền chi trả hàng năm cho các du học sinh người Việt cũng lên đến vài tỷ USD. Tệ trạng tham nhũng Tổ chức Minh bạch Quốc tế (TI) đã công bố Chỉ số cảm nhận tham nhũng (CPI) 2018, xếp hạng 180 quốc gia và vùng lãnh thổ dựa trên ý kiến đánh giá của các chuyên gia và doanh nhân về tham nhũng trong khu vực công. Việt Nam đạt 33/100 điểm, xếp hạng 117/180 toàn cầu, giảm nhẹ 2 điểm so với năm 2017. Điểm số CPI 2018 của Việt Nam được tính dựa trên cơ sở 8 nguồn dữ liệu là những khảo sát quốc tế độc lập. Mặc dù Luật phòng chống tham nhũng được ban hành từ 29/11/2005, nhưng tham nhũng không hề suy giảm mà ngược lại, đã trở thành một tệ nạn phổ biến tràn lan, trên toàn bộ hệ thống xã hội, như phó chủ tịch nước Nguyễn Thị Doan nói: "người ta ăn của dân không từ một thứ gì".Chủ tích nước Trương Tấn Sang Không phải một hai con sâu màbầy sâu". GS. Hoàng Chí Bảo, Ủy viên Hội đồng lý luận Trung ương, cho rằng "Giờ có cả tham nhũng trong chính sách, tham nhũng trong chính trị chứ không chỉ có tham nhũng trong kinh tế. Tham nhũng giờ không phải là tham nhũng vặt mà là tham nhũng lớn, không chỉ tham nhũng cá biệt mà còn thành cả hệ thống". Trong phiên họp tại Quốc Hội ngày 21.11.2017 bàn về kết quả thi hành luật phòng chống tham nhũng, Dân biểu Nguyễn Chiến cho rằng, vấn đề phòng chống tham nhũng chưa bao giờ "nóng" như giai đoạn hiện nay, toàn Đảng, toàn dân đều xác định đây là quốc nạn, là giặc nội xâm cần phải chống một cách triệt để."Tuy nhiên, 10 năm qua thi hành luật, giống như xây lò nhưng củi to, củi ướt chưa cháy được. Vậy sửa luật này phải sửa, gia cố để đảm bảo củi to, củi nhỏ, củi ướt, củi khô đều phải cháy.Cũng theo Tổng Thanh tra chính phủ Lê Minh Khái báo cáo trước Quốc hội kết quả tổng kết 10 năm thực hiện Luật Phòng, chống tham nhũng cho thấy, nguyên nhân dẫn đến việc kiểm soát chưa có hiệu quả không phải vì diện kê khai rộng mà do chưa quản lý được dữ liệu kê khai, chưa kiểm soát được biến động và xác minh được tài sản, thu nhập. Ngày 14.03.2018, Thành ủy TPHCM tổ chức hội nghị tổng kết công tác phòng, chống tham nhũng, lãng phí năm 2017 và triển khai phương hướng, nhiệm vụ năm 2018. Bí thư Thành ủy TPHCM Nguyễn Thiện Nhân cho rằng thành phố có nhiều hoạt động quy mô nhưng kết quả rất hạn chế.Ông dẫn chứng trong hơn 37.000 bản kê khai thu nhập nhưng không ai bị xử lý tham nhũng; thành phố chưa phát hiện tham nhũng qua khiếu nại, tố cáo... Ông nói"Thành phố có gần 10 triệu dân, khiếu nại, tố cáo mỗi năm có đến cả nghìn. Nhưng báo cáo kết luận là chưa phát hiện tham nhũng qua giải quyết khiếu nại, tố cáo. Chắc chưa đúng, thống kê chưa hết. Đọc mà thấy giật mình",Vụ án Trịnh Xuân Thanh, Phạm Công Danh, Đinh La Thăng., Vũ Nhôm.... là những án tham nhũng gây chấn động nhất trong năm 2017 bởi con số thất thoát lên đến hàng nghìn tỉ đồng.Giang Kim Đạt và đồng bọn tại Công ty Vận tải Viễn Dương (Vinashinlines).chiếm đoạt gần 16 triệu USD Khi tham nhũng trở thành bản chất chế độ thì dùgiới lãnh đạo CS có "dựng lò đốt củi"cũng không thể đốt hết bọn "sâu dân mọt nước" nếu không thay đổi thể chế chính trị. Tỷ lệ biết chữ của Việt Nam đứng sau Philippines, Thái Lan. Tỷ lệ đi học đúng tuổi cấp tiểu học đạt 95%, thấp hơn Thái Lan và Indonesia (98%).Theo đánh giá của WB về kinh tế tri thức : Chỉ số giáo dục của Việt Nam năm 2012 là 2,99 (thấp hơn bình quân thế giới là 4,35 ; bình quân của khu vực 5,26), xếp thứ 113, thấp hơn so với Hàn Quốc thứ 4 ; Malaysia thứ 75 ; Philippines thứ 85 ; Thái Lan thứ 93 và Indonesia thứ 102. Năm 2016 có 536.712 sinh viên tốt nghiệp , trong đó 25,7% giáo dục, sư phạm ; 4 % Nhân văn , nghệ thuật ; 3,8 % xã hội, báo chí ; 29,2 % quản trị xí nghiệp,luật ;0,7% khoa học , toán ;2,1 %công nghệ thông tin ; 19,9 %kỹ thuật; 4,5% canh nông ; 6 % y tế .... Theo Bộ KH-CN, cả nước có 24.300 tiến sĩ và 101.000 thạc sĩ. Theo Liên hiệp các hội khoa học và kỹ thuật Việt nam (Vietnam Union of Science and Technology Associations-(VUSTA), số giáo sư, tiến sĩ của Việt Nam nhiều nhất Đông Nam Á. Nếu tính từ cấp thứ trưởng trở lên, số người có bằng tiến sĩ ở Việt Nam cao gấp 5 lần Nhật Bản. Nhưng tại sao đất nước vẫn tụt hậu? Chất lượng nguồn nhân lực và năng suất lao động của VN vẫn bị đánh giá là thấp nhất khu vực? Theo thống kê của Bộ LĐ-TB-XH, 225.500 cử nhân và thạc sĩ bị thất nghiệp (chiếm 20%). Lễ hội là vấn nạn "cờ đèn kèn trống".Theo Bộ VH-TT-DL, mỗi năm nước ta có 7.966 lễ hội, bình quân mỗi ngày có 20 lễ hội.Nhiều lễ hội đã trở thành tệ nạn, thừa bạo lực và thiếu văn hóa. Dịp Tết 2016, có hàng nghìn vụ đánh nhau làm hơn 5000 người phải nhập viện. Rượu bia là một tác nhân gây ra bạo lực và tai nạn giao thông đường bộ. Theo Eurowatch, mỗi năm trung bình một người Việt uống 32 lít bia, cả nước uống hơn 3 tỷ lít. Nếu quy ra tiền thì người Việt uống bia tốn hơn 3 tỷ USD/năm. Năm 2015, người Việt uống 3,4 tỷ lít bia, 68 triệu lít rượu, tăng 10% so với 2014. Việt Nam đã trở thành nước tiêu thụ rượu bia nhiều nhất Đông Nam Á và đứng thứ ba Châu Á (chỉ sau Trung Quốc và Nhật Bản). Thay lời kết Nhìn chung sự phát triển kinh tế và xã hội trong những thập niên qua dưới chế độ độc đảng cộng sản còn có nhềuhạn chế , yếu kếm : Phát triển kinh tế - xã hội chưa tương xứng với tiềm năng, lợi thế.Cân đối ngân sách nhà nước vẫn còn bội chi,nợ công tăng nhanh, áp lực trả nợ lớn Nguy cơ tụt hậu xa hơn về kinh tế so với nhiều nước trong khu vực và trên thế giới, chất lượng tăng trưởng cải thiện chậm; năng suất nhiều ngành, lĩnh vực thấp, công nghệ còn lạc hậu. Năng lực cạnh tranh quốc gia vẩn kém Giới lãnh đạo Đảng và chế độ cộng sản Việt Nam gắn liền lợi ích phe nhóm với sự lệ thuộc vào Trung cộng. Quốc nạn tham nhũng, lãng phí,bất công xã hội vẫn tồn tại song song với sự duy trì các doanh nghiệp nhà nước. Những thiếu xót này cũng được các chuyên gia Ngân hàng thế giới trình bầy trong"Báo cáo Việt Nam 2035: Hướng tới thịnh vượng, sáng tạo, công bằng và dân chủ" công bố vào tháng 6.2016.Ngân hàng thế giới khuyến cáo Việt Nam cải cách thể chế, dựa trên ba trụ cột phát triển với 6 chuyển đổi lớn để tăng năng suất, đưa Việt Nam trở thành nước thu nhập trung bình cao vào năm 2035. Nhưng đến nay Việt Nam vẫn chưa bắt đầu triển khai cải cách thể chế với ba trụ cột: (1) Thịnh vượng kinh tế đi đôi với bảo vệ môi trường; (2) Công bằng và hòa nhập xã hội; (3) Nâng cao năng lực và trách nhiệm giải trình của nhà nước. Việt Nam mong muốn trở thành nước có thu nhập trung bình cao thành công vào năm 2030 và là nước có thu nhập cao vào năm 2045 thì bắt buộc không chỉ thay đổi mô hình tăng trưởng mà còn phải cải cách chính trị một cách triệt để.hầutạo ra một bước đột phá tháo gỡ ách tắc hiện nay thuận lợi cho sự nghiệp đoàn kết dân tộc và canh tân đất nước. Vũ Ngọc Yên |
You are subscribed to email updates from Dân quyền. To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
Google, 1600 Amphitheatre Parkway, Mountain View, CA 94043, United States |
0 nhận xét:
Đăng nhận xét