“Trung Quốc yêu cầu giới trí thức tuân phục đường lối của đảng” plus 17 more |
- Trung Quốc yêu cầu giới trí thức tuân phục đường lối của đảng
- “CHU DU THIÊN HẠ ĐỂ HỌC RÙNG MÌNH”
- Mặt Thật Nhà Nước Độc Quyền Điện Lực.
- SỰ THẬT LÀ SỨC MẠNH
- DO CÁC ÔNG
- MÚA TRÊN NHỮNG XÁC NGƯỜI
- Lệnh "không bắn" hay Lệnh "không bắn trước"?
- Thư tố cáo Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc và gia đình
- NHỮNG NGƯỜI CUỐI CÙNG CỦA THẾ HỆ HÀO HOA MÀ LẠC BƯỚC ĐÃ RA ĐI
- KHÓA HỌC CHỐNG THAM NHŨNG
- 'Tổng Biên Tập phải để nhà báo mở miệng'
- NGUY CƠ BIẾN THÀNH TỘI PHẠM
- ĐẬP TAM HIỆP, ĐIỂM CHẾT CỦA BỌN QUỐC XÃ TRUNG HOA DUY ÁC, KẺ ĐANG GÂY THÙ CHUỐC OÁN VỚI CẢ THẾ GIỚI
- Đồ gỗ và đầu gỗ
- CUBA ĐÃ THỨC , VN VẪN NGỦ
- Nghịch lý và Ngộ nhận về Chiến tranh Thương mại Mỹ-Trung
- Nếu bỏ trốn về Việt Nam, Lê Hồng Quang có bị ‘giết người diệt khẩu’?
- Mỹ tuần tiễu 4 đảo nhân tạo ở Trường Sa, chấn chỉnh phát ngôn của Vương Nghị
Trung Quốc yêu cầu giới trí thức tuân phục đường lối của đảng Posted: 15 Aug 2018 12:45 AM PDT
Theo báo Bưu điện Hoa Nam buổi sáng (SCMP), vào lúc đang có làn sóng bất mãn gia tăng trong giới học giả, đảng Cộng sản Trung Quốc (CPC) chỉ đạo các cơ quan nghiên cứu phải khuyến khích các học giả thể hiện "tinh thần yêu ước cao độ". Tờ báo Hồng Kông nói trên ngày 8.8 đưa tin vào ngày 31.7 Ban Tuyên giáo trung ương và Ban Tổ chức trung ương của CPC công bố cuộc vận động "tinh thần yêu nước cao độ" ở giới trí thức, đặc biệt các học giả trẻ và trung niên ở những trường đại học và cơ quan nghiên cứu, một số công ty và các cơ quan công quyền. Theo tài liệu tổ chức cuộc vận động, các cơ sở trên phải tổ chức hội thảo, để các học giả học tập, thảo luận về tinh thần yêu nước. Họ cũng phải xem cuộc vận động là "phần cốt tử" trong công tác nghiên cứu, đào tạo chuyên môn. Các học giả cũng được khuyến khích về thăm những vùng nghèo và hẻo lánh, các cộng đồng dân thiểu số và căn cứ cách mạng cũ "để nghiên cứu xã hội học và đóng góp ý kiến". Họ cũng phải viết sách, báo về tinh thần yêu nước, giới truyền thông nhà nước phải liên tục đưa tin về các cơ quan ban ngành, tổ chức và cá nhân tham gia và tiến độ của cuộc vận động "phục vụ chính trị" này. Truyền thông nhà nước Trung Quốc còn dẫn lời một cán bộ phụ trách cuộc vận động này: "Mục đích chính là củng cố "đường lối chính trị" của các nhà trí thức, xây dựng "nhận thức chính trị và tư tưởng" của họ theo đúng các mục tiêu mà đảng và nhà nước đã đề ra". Theo SCMP, giới học giả nhận định cuộc vận động này giống như chỉ đạo họ tuân thủ triệt để đường lối của CPC. Ông Chương Lập Phàm, nhà sử học Trung Quốc hiện đại ở Bắc Kinh, nói: "Nhìn chung, tinh thần yêu nước được vận động, khi trung ương đảng không nhận được đủ sự ủng hộ hoặc không đủ sự gắn kết". Thông điệp trên là rõ ràng, trong bài xã luận đăng trang nhất Nhân dân nhật báo (cơ quan ngôn luận của CPC) hôm 2.8: "Trọng tâm của cuộc vận động là kêu gọi đại bộ phận trí thức quyết tâm theo đảng". Giáo sư Cố Túc dạy triết học và luật ở Đại học Nam Kinh, cho rằng cuộc vận động này sẽ không hiệu quả, vì "trong quá khứ đã có những cuộc vận động tuyên truyền tương tự, giới trí thức đã quá rành và họ sẽ chờ xem kết quả có được như mong muốn hay không". Hoạt động giáo dục lòng yêu nước rất mờ nhạt SCMP viết dưới thời Chủ tịch Tập Cận Bình, việc kiểm soát nhận thức chính trị và tư tưởng được siết chặt ,buộc nhiều học giả có tư tưởng tự do đã giữ im lặng, không còn thẳng thắn lên tiếng như trước đây. Nay Bắc Kinh đang đối mặt với một sự phản đối đáng kể. Hoàn cầu thời báo, phụ san của Nhân dân nhật báo, dẫn lời Giáo sư Tô Vệ thuộc Trường Đảng Trùng Khánh: "Vài năm gần đây, hoạt động giáo dục yêu nước của ta đã mờ nhạt hẳn, dẫn đến nhiều hiện tượng bất thường". Giáo sư Tô và tờ báo không nêu chi tiết về "hiện tượng bất thường", nhưng các nhà phân tích về Trung Quốc nói ngày càng có nhiều sự thầm thì bất mãn nơi giới trí thức Trung Quốc, những lời lẽ bất mãn ấy đã được đưa lên mạng xã hội vốn bị kiểm soát chặt. Giáo sư Cố Túc nói: "Trong hai tháng qua, giới trí thức rất phấn khích, sôi động. Các tư tưởng mà họ từng không dám nói công khai nay đã được đăng tải. Nhiều người lo ngại cho các chính sách và đường lối mà đất nước đang theo, và vài người đã kêu gọi quay trở lại với các chủ trương của Đặng Tiểu Bình". Ý vị giảng viên nói về cố lãnh đạo Đặng, người có công mở ra thời đại cải cách kinh tế và mở cửa cho Trung Quốc. Giới lãnh đạo CPC vẫn kính trọng ông Đặng, còn các cựu quan chức có tư tưởng tự do thì xem ông là thần tượng, ca ngợi ông là một nhà lãnh đạo ôn hòa. Một số người nói ông Tập đã rời xa nguyên tắc tập thể lãnh đạo và công cuộc cải cách của ông Đặng, sau khi Quốc hội Trung Quốc hủy bỏ giới hạn hai nhiệm kỳ liên tiếp đối với chức danh Chủ tịch và Phó chủ tịch nước, mở đường cho ông Tập làm lãnh đạo cho đến bất kỳ khi nào ông muốn. Dưới thời ông Tập, người đã ra "Tư tưởng Tập Cận Bình về chủ nghĩa xã hội mang bản sắc Trung Quốc trong thời đại mới", chính sách đối ngoại hung hăng của Trung Quốc cũng bị nhận xét là rời xa cách hành xử "giấu che sự sắc bén, nuôi dưỡng sức mạnh" của ông Đặng. Học giả Julian Gewirtz thuộc Trung tâm các vấn đề quốc tế Weatherhead Center (Đại học Harvard, Mỹ) nói: "Ngày nay, ông Tập đã rời xa những tư tưởng của ông Đặng, như giới học giả cần được tranh luận công khai, tách bạch giữa đảng với nhà nước, và chủ trương "ẩn mình khiêm hạ" trong quan hệ quốc tế". Bài xã luận "đanh thép và nhạy cảm" của giáo sư luật Tuần qua, Giáo sư luật học Hứa Chương Nhuận của Đại học Thanh Hoa nổi tiếng uy tín ở Bắc Kinh đã có sự chỉ trích mạnh mẽ nhất. Trong một bài xã luận lan truyền trên mạng xã hội, ông viết: "Toàn thể nhân dân, kể cả tầng lớp cán bộ, đang cảm thấy một sự bất an đối với đường lối của đất nước cũng như lo ngại cho sự an toàn cá nhân của họ. Sự lo lắng này đã hình thành nên một sự hoảng loạn cấp toàn quốc". Bài xã luận mang tên "Nỗi kinh sợ rõ ràng, những hy vọng rõ ràng", trong đó ông Hứa nêu 8 nguyên nhân lớn gây ra sự lo sợ và hoảng loạn: Sự lo sợ về quyền sở hữu nhà đất; sự siết chặt khâu kiểm soát tư tưởng; phục hồi cuộc đấu tranh giai cấp; giới trí thức bị đàn áp; "chính sách đóng cửa"; quá mê mải giúp đỡ quốc tế; tái chạy đua vũ trang và quay trở lại chủ nghĩa toàn trị. Bài xã luận đã được đánh giá là một bài viết táo bạo, trực tiếp chỉ trích nhà cầm quyền Trung Quốc dưới quyền ông Tập. Giáo sư Hứa chỉ gọi ông Tập là "người đảng viên ấy", trách ông Tập phá bỏ toàn bộ công cuộc cải tổ và đổi mới của ông Đặng, để đưa toàn Trung Quốc quay trở lại thời kỳ lãnh đạo kiểu Mao Trạch Đông. Vị học giả viết: "Sau 40 năm cải cách, chỉ trong một đêm, chúng ta lại quay trở về thời của chế độ cũ", ông Hứa kêu gọi các đại biểu quốc hội Trung Quốc xóa bỏ quyền làm lãnh đạo tuyệt đối của ông Tập, quay trở lại việc chỉ cho làm chủ tịch nước và phó chủ tịch nước không quá hai nhiệm kỳ liên tiếp (mỗi nhiệm kỳ 5 năm): "Sự sửa đổi đầu năm nay khiến thế giới bị sốc, và khiến dân ta quan ngại. Đó là sự phủ nhận quá trình cải cách và chính sách mở cửa. Nó gieo rắc nỗi sợ phải quay trở lại thời đại dưới trướng Mao". Giáo sư Hứa còn kêu gọi dẹp bỏ kiểu tôn sùng cá nhân ông Tập: "Đảng đang tích cực xây dựng một thần tượng mới, và đang trên đường giới thiệu với thế giới một hình ảnh Trung Quốc trong thời đại toàn trị hiện đại". Bài xã luận của Giáo sư Hứa được các đồng nghiệp chia sẻ, bất chấp sự kiểm duyệt. Nhà phân tích chính trị Trần Đạo Ấn thuộc Học viện Chính pháp Thượng Hải, mô tả bài viết là "tiếng nói phê phán của một học giả thuộc hệ thống. Cuộc vận động tinh thần yêu nước cao độ chính là lời đáp của chính quyền trước những chỉ trích của các học giả như ông Hứa".
Không tuân thủ đường lối của ông Tập là không yêu nước Ông Steve Tsang, chủ nhiệm Viện SOAS China (ở Hồng Kông) nói cuộc vận động này đã được lập từ lâu, không vì từ bài xã luận "đanh thép và nhạy cảm" của ông Hứa. Ông Tsang cũng nói theo ý nghĩa cuộc vận động, thì "sẽ không có ai được xét là công dân yêu nước hoặc hành động vì quyền lợi quốc gia, nếu như người đó không ủng hộ đường lối của đảng do Tổng bí thư Tập đã đề ra". Như thế có nghĩa Giáo sư Hứa không phải là "học giả yêu nước". Ông là một trong nhiều học giả lên tiếng bất mãn với ông Tập. Trong một bài báo hồi tháng 6, bà Tư Trung Quân, một nhà nghiên cứu chính trị quốc tế, đã đổ lỗi chính quyền ông Tập không theo đuổi chương trình cải cách, nên xảy ra cuộc chiến thương mại giữa Trung Quốc với Mỹ, trong lúc kinh tế Trung Quốc suy thoái. Willy Lam, chuyên gia chính trị ở Quỹ Jamestown và là giáo sư trợ giảng tại Trung tâm Nghiên cứu Trung Quốc thuộc Đại học Trung Quốc Hồng Kông, nói: "Lần đầu tiên kể từ khi ông Tập giành được quyền lực vào năm 2012, ông ấy đang phải đối mặt với sự phản kháng từ bên trong, từ trí thức tự do và các tầng lớp khác". Sự bất mãn cũng được thể hiện theo các cách khác. Ngày 1.8, một nhóm cựu sinh viên Đại học Thanh Hoa gửi một thư ngỏ, kêu gọi sa thải một vị giáo sư của trường đã tuyên bố Trung Quốc đã nổi lên như một siêu cường hàng đầu thế giới. Đó là Giáo sư kinh tế học Hồ Yên Cương. Trong một loạt bài phát biểu, ông cũng nhắc lại các tuyên bố của ông Tập, rằng Trung Quốc đã bước vào một kỷ nguyên quyền lực mới trên thế giới, trong khi những tiền nhiệm của ông Tập thường kín miệng, không tuyên bố ầm ĩ về các tham vọng của Trung Quốc. Trong thư ngỏ, các cựu sinh viên viết: "Ông Hồ Yên Cương đánh lừa chính sách của chính phủ, khiến nhân dân hoang mang, và khiến các quốc gia khác phải cực kỳ cảnh giác với Trung Quốc, các nước láng giềng sợTrung Quốc. Nói chung, nó gây hại cho đất nước và nhân dân Trung Quốc". Theo Guardiandẫn lời các nhà phân tích, các phê phán này chính là sự gián tiếp phản đối chính sách đối ngoại hung hăng của ông Tập. Ông Willy Lam nói: "Sự bất mãn này, dù không thể bật ông Tập khỏi ngôi quyền lực, nhưng có thể cản trở sự lãnh đạo tuyệt đối giả định của ông ấy đối với đảng CPC và chính phủ Trung Quốc. Vị thế của ông ấy an toàn, chỉ có quyền lực của ông ấy bị mờ xỉn ở vài cấp độ. Quyền lực của ông ấy đã bị tổn thương". Richard McGregor, nhà báo tại Trung Quốc và hiện là nhà nghiên cứu cấp cao tại Viện Lowy (ở Úc) nhận định: "Trong những tuần gần đây, các dấu hiệu cho thấy tâm lý phản đối quyền lực tuyệt đối của ông Tập đã bắt đầu xuất hiện. Nếu như xảy ra chuyện đấu đá lớn trong giới quyền thế, thì có thể hậu quả là tê liệt chính trị và xảy ra bất ổn, thay vì một cuộc tranh luận công khai và tự do hơn". Vĩnh Thụy (theo SCMP, Guardian) http://motthegioi.vn/the-gioi-c-79/goc-nhin-c-121/trung-quoc-yeu-cau-gioi-tri-thuc-tuan-phuc-duong-loi-cua-dang-94179.html | ||||||
“CHU DU THIÊN HẠ ĐỂ HỌC RÙNG MÌNH” Posted: 15 Aug 2018 12:36 AM PDT MÊNH MÔNG THẾ SỰ ĐỂ GIÓ CUỐN ĐI SỐ 49 Anh bạn thân đến chơi. Sau khi nhấm nháp ly cà phê, bên chén trà đặc anh kể cho tôi nghe chuyến đi dạy học ở Đức rồi sau đó chuyện tai nghe mắt thấy tại mấy nước châu Âu khác trong chuyến đi của anh, những nơi tôi đã có dịp đến cách đây ngót nghét cũng gần 20 năm rồi. Thú vị về những câu chuyện còn nóng hổi của bạn mà không tránh khỏi mặc cảm về sự lạc hậu của mình. Chẳng hiểu tại sao lại cắc cớ nghĩ đến cái tên của một truyện cổ Grimm "Chu du thiên hạ để học rùng mình"! Cũng có thể do câu chuyện bạn tôi kể liên quan nhiều đến nước Đức, quê hương của các giả truyện cổ tích có cái tên kia. Cái tên thì nhớ, song nội dung câu chuyện thì chỉ lờ mờ một vài chi tiết, còn lại thì quên. Nhớ cái tên vì đã và đang "rùng mình" về sự lạc hậu đáng xấu hổ của đất nước mình. Mà một trong những điều đáng xấu hổ đã nhắc đến trong "mênh mông thế sự" số 48 "Nhớ người bạn ở Praha" viết tuần trước: "Việt Nam đã trở thành một mối nguy an ninh trong lĩnh vực xuất khẩu tội phạm có tổ chức" như ông Bộ trưởng Nội vụ Czech Jan Hamacek tuyên bố. Tiếp đó là "bản tuyên án, kết tội Nguyễn Hải Long trong đại án bắt cóc Trịnh Xuân Thanh và cô Đỗ Thị Minh Phương" của Tòa thượng thẩm Berlin hôm 25.7.2018. Bản luận tội với trên 20 trang, được tòa đọc sau đó gần 90 phút đã miêu tả rất chi tiết về tình hình chính trị Việt Nam sau Đại hội đảng cộng sản lần thứ 12…Thủ tướng VN Nguyễn Xuân Phúc gặp Thủ tướng Đức Angela Merkel hôm 6.7.2017 tại khách sạn Atlantic ở Hamburg. Tòa thượng thẩm Berlin cho rằng lệnh bắt cóc ông Trịnh Xuân Thanh được người đứng đầu đảng cộng sản VN đưa ra. Ngay sau đó Chính phủ Việt Nam đã tổ chức bắt cóc ông Trịnh Xuân Thanh "như thời chiến tranh lạnh"! Chao ôi! Nhớ lại cảm giác "rùng mình" xấu hổ chạy dọc sống lưng dạo nào khi tại sân bay Stockholm-Arlanda đọc thấy tấm biển có in hình một cô gái Việt Nam với lời chú thích tội ăn cắp của cô ta để hành khách cảnh giác! Cho đến tận bây giờ, cho dù vẫn lòng tự nhủ lòng cần khoan dung độ lượng với người phạm lỗi, vả chăng nghe nói có thể đó là một "bệnh lý", tôi vẫn không tránh được cảm giác chờn chợn khi thấy cô ta xuất hiện trên màn hình để quảng bá về "văn hóa Việt Nam" (!) và cứ thầm mong ai đó có trách nhiệm của VTV sẽ thông minh thêm một chút, nhạy cảm hơn một chút. Để gì ? Để cùng với những cố gắng cải tiến cách chuyển tải hình ảnh trên màn hình khiến người xem khỏi tắt tivi để không phải ê chệ buông ra những lời chửi rủa trước mặt các cháu nhỏ cùng ngồi xem về sự xuất hiện quá nhiều những gương mặt lì lợm, ngỏ hầu vẫn khai thác năng lực của cô MC kia mà không phải phơi mặt cô ta trên màn hình! Thiếu gì những việc chẳng kém quan trọng để cô ta làm mà không nhất thiết phải chường ra diện mạo phản cảm trước cái nhìn của triệu triệu con người, trong đó có thể có người Thụy Điển hoặc người từng đến và đi từ sân bay từng trương hình cô ta! Nhưng nói cho công bằng, thì hành vi làm nhục đất nước của cô ta chưa cấu thành tội phạm, tuy bản mặt đã bị phơi ra trước bàn dân thiên hạ song chưa bị đưa ra tòa án, so với những điều mà ông Bộ trưởng Jan Hamacek của Bộ Nội vụ Czech tuyên bố và lời "luận tội" ngày 25.7.2018 của "Tòa thượng thẩm Berlin" về "đại án bắt cóc như thời chiến tranh lạnh", do "người đứng đầu Đảng Cộng sản Việt Nam đưa ra" rồi "ngay sau đó Chính phủ Việt Nam đã tổ chức bắt cóc" thì tội của cô ta, cho dù có nhục nhã thế nào đối với người Việt Nam, cũng chẳng thấm vào đâu so với nỗi nhục quốc thể và hình ảnh của dân tộc Việt Nam đang bị bôi nhọ đến cỡ nào với những gì vừa kể ra? Còn nhớ thời kỳ chiến tranh chống Mỹ, Việt Nam đã đánh thức lương tri của thế giới, thủ tướng của Thụy Điển Olof Palme đã là chính khách đầu tiên trên thế giới xuống đường biểu tình chống cuộc chiến tranh xâm lược của Mỹ năm 1968 khi còn là bộ trưởng Bộ Giáo dục Thụy Điển, và 4 năm sau tuyên bố trước thế giới lên án cuộc ném bom B52 xuống Hà Nội, gọi chiến dịch đó của Mỹ là tội ác lịch sử cho dù Mỹ là nước bạn thân thiết của Thụy Điển để rồi giữa Giáng sinh, quan hệ Thụy Điển - Mỹ bị đóng băng trong hơn một năm. Ấy thế mà ngày 22.12.2010 Chính phủ Thụy Điển quyết định đóng cửa Đại sứ quán ở Việt Nam cùng với 4 nước khác "do những khó khăn về ngân sách". Đương nhiên có lý do đó khi Quốc hội Thụy Điển cắt giảm kinh phí cho các văn phòng thuộc chính phủ với mức 300 triệu SEK, tức là hơn 43 triệu USD. "Việt Nam lấy làm tiếc về quyết định đó" như lời của Người phát ngôn Bộ Ngoại giao dạo ấy, nhưng cùng với sự tiếc đó thì cũng nên thông minh mà hiểu thêm rằng hình ảnh Việt Nam ra sao để được "lọt" vào trong diện phải đóng cửa Đại sứ quán của họ. Thụy Điển là nước phương Tây đầu tiên thiết lập quan hệ ngoại giao với Việt Nam năm 1969, mở Đại sứ quán tại Hà Nội năm 1970, dành viện trợ không hoàn lại sớm nhất và lớn nhất cho Việt Nam. Nhưng cùng với những cái đó, có lẽ cần nhớ rằng Thụy Điển là nước có chỉ số tự do báo chí đứng vào tốp đầu của sau Na Uy, cũng là quốc gia tốt nhất dành cho phụ nữ và nhân quyềnqua khảo sát về nhân quyền, bình đẳng giới, bình đẳng thu nhập, sự an toàn và thái độ tiến bộ toàn diện của một quốc gia…Nếu đặt cạnh những "thành tích" về nhân quyền, về tự do báo chí, về "sự an toàn và thái độ tiến bộ toàn diện của một quốc gia" tại Việt Nam ra sao sẽ hiểu sâu về "quyết định" của Thụy Điển năm 2010 cho dù khi mở lại Đại sứ quán năm 2014 bà Đại sứ Camilla Mellander đã đưa ra những lời lẽ ngoại giao có cánh. Thế rồi báo chí chính thống đua nhau giật những cái tít đậm về những lời có cánh đó, đồng thời lờ tịt những lý do khác cũng như gần đây đã lờ tịt quyết định của nhà nước Đức cắt quan hệ đối tác chiến lược với Việt Nam vì "đối tác" đã chơi luật rừng bằng hành động bắt cóc công dân tại một nước văn minh trong một thể chế dân chủ với tam quyền phân lập mà đi xin, rồi xin không được thì cướp. Theo cách đó, báo chí chính thống cũng lại lờ tịt tuyên bố của ông Lubomir Zaoralek, Chủ tịch Ủy ban Đối ngoại Hạ viện Czech [vừa thôi giữ chức Bộ trưởng Ngoại giao]:"Việt Nam là tội phạm có tổ chức và trở thành mối đe dọa an ninh quốc gia hàng đầu" của nước ông. Nếu như trước đây, hình ảnh Việt Nam kiên cường chống xâm lược đã đánh thức lương tri của thế giới, thì bây giờ hình ảnh Việt Nam thời Nguyễn Phú Trọng sẽ đánh thức cái gì đây trước con mắt của thế giới? Thôi thì điều vừa kể là chuyện nước ngoài lên án "tội phạm có tổ chức và trở thành mối an ninh quốc gia" của họ, còn ở Việt Nam thì "mối an ninh quốc gia" do những tội phạm nào gây ra thì ta tự tìm hiểu lấy vậy. Xin dẫn ý kiến của một quan chức, ông Trần Quốc Thuận, cựu Phó Chủ nhiệm Văn phòng Quốc hội phát biểu trong tọa đàm bàn tròn của đài BBC 6.8.2018 : "tại sao khi thẩm định hồ sơ thì bảo là ông này không có vấn đề gì? Kết luận thế, thì đưa ra Đại hội người ta mới bầu. Còn nếu mà kết luận là có những vụ án như thế này, như thế kia thì làm sao người ta bầu được? Đó là cái mà cần phải đánh giá thực chất. Hiện bây giờ đó là cái mà người ta đang rất lo lắng. Người ta mong muốn 'đốt lò' thì phải làm công khai và làm công khai thì phải làm sao tạo điều kiện cho báo chí và nhất là nhân dân phải tham gia vào, cho nên nhân dân phải có quyền phản biện, có quyền giám sát…Tại Quốc hội thì Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc, khi báo chí hỏi, ông bảo rằng vấn đề này 99 năm đặc khu thì không đặt ra được. Còn lòng dân mà như thế đó thì làm gì mà sợ mất nước. … tham gia biểu tình, lòng dân mà như thế thì làm gì mà sợ mất nước? Nhưng sau đó Tổng bí thư khi tiếp xúc cử tri thì bảo rằng giờ chúng ta thấy…luật ba đặc khu thì đã bàn rồi, lâu rồi, những người biểu tình gây rối là ai thì bây giờ chúng ta cũng biết rồi"….Lôi ra một số người có tiền xử tiền án gì đó thì đưa ra, bị quy kết thì rõ ràng phải cưỡng chế, bên Quốc hội thì phải tiếp thu ý kiến…Rõ ràng có ý kiến bảo rằng những người phát biểu hình như là muốn gây rối, thành phần đó là thế này thế kia. Nhưng rồi có ý kiến thì phát biểu"đó là lòng dân, đó là sự nhạy cảm yêu nước, có những người dân yêu nước...Cho nên nhìn nhận đánh giá thực sự vào xã hội Việt Nam, nhìn nhận người dân thì rõ ràng có độ vênh giữa những người lãnh đạo cao cấp nhất của đất nước này". [Xem trong Điểm tin đáng đọc số 49 dưới đây] Tại sao có độ vênh đó ? Phải chăng vì cuộc đấu đá nội bộ trong cuộc tranh giành quyền lực đã đến hồi gay cấn. Xin dẫn ra ý kiến của Tiến sĩ Nguyễn Quang A, nguyên Viện trưởng Viện Nghiên cứu và Phát triển IDS tại cuộc tọa đàm nói trên : "Tôi nghĩ rằng nếu chúng ta chỉ xét theo bề nổi và cái mà người ta nói đây là một vụ chống tham nhũng không trừ ai cả, thì chúng ta sẽ rất dễ bị lạc vào một mê hồn trận mà không biết đâu mà lần. Nhưng nếu xét từ quan điểm là có những phe phái khác nhau, các phe phái này tranh giành với nhau, triệt hạ lẫn nhau, để củng cố quyền lực của phe đó, thì lúc ấy chúng ta có thể hiểu, có thể giải thích một cách dễ hơn những hiện tượng xảy ra liên quan cái gọi là chống tham nhũng, cũng như là 'đốt lò', hay là các vụ án vừa rồi. Nó theo một khung khổ tương đối là nhất quán". Ông Quang A giải thích: "các nhóm ấy tranh giành quyền lực với nhau và ông Nguyễn Phú Trọng cùng với nhóm của ông ấy đã rất tích cực để củng cố quyền lực của nhóm ông ấy bằng cách triệt hạ các phe cánh khác. Nếu chúng ta để ý theo một khung khổ như thế thì chúng ta sẽ thấy rất nhất quán toàn bộ những sư diễn tiến mà gọi là chống tham nhũng, hay gọi là 'Đốt lò' từ suốt cả ba, bốn năm nay. Có thể giải thích được dễ dàng kể từ những chuyện ông Đinh La Thăng, rồi cho đến chuyện Trịnh Xuân Thanh, cho đến chuyện Út Trọc và Vũ Nhôm, nó đều nằm trong một luồng như thế. Tức là tất cả những nhân vật ấy, trừ ông Đinh La Thăng là một người tương đối là to, việc xử ông Đinh La Thăng theo những tội như được nêu ra ở Tòa án, thì chẳng có nghĩa lý gì cả. Bởi vì nếu chỉ đúng những tội danh đã được nêu ở tại phiên tòa thì ông Đinh La Thăng phải được tha bổng ngay tại Tòa. Và tôi nghĩ, thí dụ chuyện của ông Út Trọc chẳng hạn, nếu chúng ta nhìn thấy 12 năm tù của ông ấy, với những tội thực sự là lãng xẹt, nào là cố ý làm trái thế này, thế kia, rồi thì bằng cấp. Tất cả những cái ấy chỉ là bề nổi và nó có thể đánh lừa chúng ta, đánh lừa dư luận".[Xem trong Điểm tin đáng đọc số 49 dưới đây] Chính những "bề nổi", "bề chìm" ấy đang đẩy đất nước rơi vào tình thế bị "đe dọa an ninh quốc gia" trầm trọng nhất khi mà Trung Quốc đang ngang nhiên hoành hành trên Biển Đông, cướp đảo, cướp tàu thuyền, đe dọa tính mạng ngư dân Việt Nam hành nghề trên biển, chui sâu leo cao trong thủ đoạn cài cắm, mua chuộc, lũng đoạn bộ máy quyền lực về chính trị, về kinh tế từ chóp bu xuống tận cơ sở. Ấy thế nhưng, khi mà những toan tính thanh toán đối thủ bằng mọi cách, kể cả cách sử dụng luật rừng vốn quen áp dụng trong guồng máy vận hành đất nước lại liều lĩnh đem ra thực hiện cả với bên ngoài bất chấp danh dự quốc gia, đang chiếm lĩnh toàn bộ trí tuệ và sức lực, thì còn tâm huyết nào mà nghĩ đến dân, đến nước! Còn chỗ nào cho nỗi lo trước thực trạng gần 30% dân số Việt Nam có rối loạn tâm thần, trong đó có 25% mắc trầm cảm, là nguyên nhân khiến 36.000-40.000 tự tử mỗi năm! Trong đó, như Vietnamnet ngày 6.2.2018 đưa tin, theo nghiên cứu của Unicef,8-29% trẻ em và trẻ vị thành niên Việt Nam mắc các vấn đề về sức khoẻ tâm thần, 2,3% trẻ vị thành niên tự tử.VN Express ngày 2.2.2018 cũng như nhiều báo khác đã nhắc đến những con số ấy. Nhưng nếu rối loạn tâm thần là một bệnh lý thuộc về cơ thể con người, gắn liền với hệ thống y tế với những bê bối khởi đầu từ năng lực và phẩm chất tệ hại của người điều hành, thì sự suy thoái đang ngày một trầm trọng chưa có thuốc chữa của giáo dục đang là căn bệnh trầm kha của xã hội kéo dài trong nhiều thập kỷ, mà tệ nạn gian lận trong thi cử đang như một cơn bão tàn phá niềm tin của xã hội ! Vì, không có một gia đình Việt Nam nào không có mối liên hệ với giáo dục. Chưa lúc nào bằng lúc này, người ta thấm thía lời cảnh báo của Nelson Mandela: "Để phá hủy bất kỳ quốc gia nào, không cần phải sử dụng đến bom nguyên tử hoặc tên lửa tầm xa. Chỉ cần hạ thấp chất lượng giáo dục và cho phép gian lận trong các kỳ thi của sinh viên. Sự sụp đổ của giáo dục là sự sụp đổ của một quốc gia". Xin kết thúc bằng một khái quát khá phũ phàng song có lẽ đã phơi bày chân thực một thực trạng đáng "rùng mình": "Việt Nam đã thực sự là trung tâm sản xuất "đầu" gỗ lớn nhất toàn cầu. Chúng ta sản xuất ra hầu hết là các công dân đầu gỗ, quan chức cũng đầu gỗ, thế thì lấy đâu ra cơ sở để gây dựng đất nước cường thịnh và văn minh?...Đấy là lời bình của luật sư Lê Luân nhân có bài báo tường thuật về mong muốn của Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc "Việt Nam phải là trung tâm về sản xuất đồ gỗ của thế giới ". …Muốn có đầu tầu [ý tác giả muốn nhắc lại lời Thủ tướng: tỉnh nọ và thành phố kia phải là đầu tầu của cả nước] thì bộ máy vận hành nó, tức thể chế chính trị, phải cởi mở và đảm bảo một sự khoa học có tính hệ thống, trong đó phải coi con người là tài nguyên trung tâm và cốt lõi, mà khi đã coi đó là cơ sở thiết yếu thì cũng đồng nghĩa phải tôn trọng sự tự do, trong đó tự do tư tưởng, tự do tư duy, tự do kinh tế, tự do chính trị và tự do sở hữu là các vấn đề sống còn của quốc gia. Vì chúng ta đã trở nên bệ rạc và què quặt từ suốt gần nửa thế kỷ trôi qua rồi". Vâng, gần nửa thế kỷ "bệ rạc và què quặt"! Thật đáng rùng mình ! Mà xem ra, cũng chẳng phải chu du thiên hạ để "học rùng mình". Chỉ cần nhìn thẳng vào thực trạng và nói đúng thực trạng cũng đã đủ "rùng mình". Không ai khác, chính Lênin từng khuyến cáo : "Chúng ta cần có sự thông tin đầy đủ và đúng sự thật. Mà sự thật thì không thể tùy thuộc ở chỗ nó phải phục vụ cho ai"[Lênin Toàn tập. NXB Tiến bộ, Matxcơva. 1980. Tập 54, tr. 568]. Những kẻ sính ca ngợi và sính trích dẫn Lênin rất sợ nhắc đến câu này vì chỉ biết tụng niệm nhưng ít học, mà đó cũng là một trong những nguồn mạch của thói giáo điều, bịp bợm và tráo trở! Còn tác giả của truyện cổ Grimm thì uyên bác một cách bình dị để kết thúc câu chuyện "Chu du thiên hạ để học rùng mình" bằng một chi tiết cứ tưởng như mộc mạc nhưng lại thấm đượm vị triết lý của thùng nước đầy cá bống được múc ngay trong mạch suối chảy qua vườn thượng uyển đã làm rùng mình chàng trai ngốc nghếch nọ! Một chi tiết còn đọng lại trong ký ức, khi nội dung của câu chuyện thì chỉ lờ mờ, không còn nhớ nổi. Ngày 12.8.2018 | ||||||
Mặt Thật Nhà Nước Độc Quyền Điện Lực. Posted: 15 Aug 2018 12:30 AM PDT Nguyễn Quang Duy Miền Nam Thiếu Điện !!! Sáng ngày 9/8/2018, Phó Tổng giám đốc Tập đoàn Điện lực Việt Nam (EVN), Ngô Sơn Hải cho biết: "…Việt Nam có thể đối mặt nguy cơ thiếu điện vào năm 2020. Trong giai đoạn năm 2021-2023, hệ thống điện không đáp ứng nhu cầu điện và nhiều khả năng xảy ra tình trạng thiếu điện tại miền Nam." Điện là một nhu cầu thiết yếu cho đời sống dân miền Nam và phát triển kinh tế tại miền Nam, tuyên bố như trên cho thấy sự vô trách nhiệm và quản lý tồi tệ của thể chế độc quyền cộng sản. Hiểu rõ ràng và chính xác sự việc giúp chúng ta đánh giá được hiện tình phát triển kinh tế và xã hội tại Việt Nam. Thủ Phạm Tập đoàn EVN Ba Tập đoàn Điện lực Việt Nam (EVN), Than và Khoáng sản Việt Nam (TKV) và Dầu khí Việt Nam (PVN) nắm giữ 78% công xuất và sản lượng điện sản xuất tại Việt Nam. Tập đoàn EVN được Hà Nội giao độc quyền truyền tải, phân phối và kinh doanh điện năng. Giá bán điện do Tập đoàn EVN, Bộ Công thương và Thủ tướng đưa ra, doanh nghiệp và người tiêu thụ bắt buộc phải chấp nhận giá bán không được quyền thương lượng. Thế mà Tập đoàn EVN vẫn liên tục khai lỗ với lý do giá bán điện thấp hơn giá thành để đòi nhà nước cấp bù lỗ hay cho tăng giá điện. Giá thành, mà Tập đoàn EVN đưa ra, nếu tính thêm phí tổn môi trường bị hủy hoại ảnh hưởng đến đời sống và tài sản của người dân, thì khoản thực lỗ vô cùng to lớn. Tập đoàn EVN có thể cố tình liên tục tạo lỗ nhằm cản trở kế hoạch cổ phần hóa các nhà máy sản xuất tiếp tục nắm giữ độc quyền nghành điện và cản trở Việt Nam thực thi các ký kết với quốc tế về thị trường tự do. Giá mua điện từ các nhà máy phát điện nhỏ và nhập khẩu cũng không rõ ràng. Bởi thế mới có thông tin Tập đoàn EVN nhập khẩu điện từ Trung cộng với giá cao gấp 2-3 lần giá mua điện từ các nhà máy phát điện nhỏ trong nước. Điều đang được dư luận nhắc tới là Tập đoàn EVN phải nhập cảng than để sản xuất điện từ Trung cộng với giá cao gấp 3 lần giá than đã bán cho Trung cộng trước đây và cao hơn giá nhập cảng từ các quốc gia khác. Để bảo vệ độc quyền ngành điện, Tập đoàn EVN tìm mọi cách ép giá mua, đồng thời tạo rào cản để các doanh nghiệp tư nhân và ngoại quốc không đầu tư sản xuất điện năng tại Việt Nam. Thiếu đầu tư vào sản xuất là nguyên nhân chính gây ra tình trạng thiếu điện cung cấp cho miền Nam cũng như cho cả nước. Thiếu điện là rủi ro lớn nhất cho việc đầu tư vào các hoạt động kinh tế và cản trở phát triển kinh tế và xã hội tại miền Nam. Cản trở đầu tư là cản trở Việt Nam hội nhập vào cộng đồng thế giới ngày càng bảo vệ môi trường bằng cách gia tăng sản xuất điện gió và điện mặt trời. Việc xóa bỏ độc quyền của Tập đoàn EVN vì thế phải là ưu tiên hàng đầu để thu hút đầu tư sản xuất và phân phối điện tạo một thị trường điện cạnh tranh lành mạnh. Có cạnh tranh lành mạnh các tệ nạn như lãng phí điện, quản lý tồi, cản trở đầu tư và sản xuất mới được giải quyết. Khi đó sản lượng điện sẽ tăng, giá thành sẽ giảm, giá điện tiêu thụ giảm, phát triển kinh tế và xã hội mới thực sự bền vững. Tòng Phạm Samsung Việt Nam Đương nhiên lỗi từ phía Hà Nội, nhưng trong một thời gian rất ngắn Samsung mở 2 nhà máy lớn, sản xuất càng ngày càng tăng nên nhu cầu về điện tăng cũng là nguyên nhân cho việc thiếu điện. Ngày nay nhiều quốc gia khuyến khích cư dân sử dụng pin mặt trời tự cung cấp điện tiêu dùng, thừa thì bán, thiếu thì mua từ mạng điện quốc gia. Samsung đầu tư lên đến chục tỷ Mỹ Kim để xây dựng hai nhà máy tại Bắc Ninh, mướn cả trăm ngàn công nhân, đang hứa hẹn sẽ tiếp tục mở rộng mà lẽ nào không tự xây dựng nhà máy cung cấp điện. Trang web Samsung Vietnam Newsroom cho biết công ty Samsung hướng đến cung cấp 100% năng lượng tái tạo cho các hoạt động tại Hoa Kỳ, Châu Âu và Trung cộng và sẽ tiếp tục mở rộng sử dụng năng lượng tái tạo trên phạm vi toàn thế giới. Được biết Samsung mỗi ngày tiêu thụ chừng 1 triệu kWh như vậy chỉ cần đầu tư chừng 300 triệu Mỹ Kim xây 1 nhà máy điện mặt trời là Samsung có khả năng tự cung cấp điện, nếu dư có thể bán lại còn thiếu thì mua vào từ nguồn điện lực Việt Nam. Làm như thế Samsung vừa tránh được rủi ro lệ thuộc nguồn điện, vừa đầu tư để sinh lời, vừa không làm ảnh hưởng đến nhu cầu điện lực của người Việt và của các doanh nghiệp nhỏ khác. Muốn làm ăn lâu dài Samsung nên xem xét việc tự cung cấp điện cho sản xuất tại Việt Nam. Thủy điện Thủy điện là nguồn cung cấp điện lớn nhất tại Việt Nam, hầu như hoạt động hết công xuất và ít khả năng mở rộng sản xuất. Thủy điện gây nạn mất rừng, hủy hoại môi trường sinh thái, xói lở ở dòng sông, cưỡng bức di dân, xả lũ, vỡ đập, ảnh hưởng đến môi trường sống và sản xuất của người dân. Ở Việt Nam tất cả những chi phí kể trên người dân phải gánh chịu nên lập luận cho rằng giá thành thủy điện thấp nhất là hoàn toàn sai. Việc không tính các chi phí xã hội vào giá thành là bóp méo thị trường cách tính này cần phải được thay đổi. Thủy điện thải khí nhà kính methane (CH4) và cả khí CO2. Lượng khí thải ra ngang như việc đốt dầu để sản xuất cùng số lượng điện. Nhiều quốc gia trên thế giới nay đã chấm dứt việc xây đập thủy điện, thậm chí có nơi còn chấp nhận tốn tiền để phá bỏ như trường hợp ở Mỹ, Nhật. Điện than Việt Nam có khoảng 20 nhà máy điện than đang vận hành tiêu thụ khoảng 45 triệu tấn than/năm với lượng tro xỉ, thạch cao thải ra hơn 15.7 triệu tấn/năm. Trong khi nhiều nước đã ngừng không xây dựng các nhà máy điện than mới thì Việt Nam lại dự định cho đến năm 2030 xây đến 80 nhà máy. Trong các nguồn điện sử dụng nhiên liệu, nhiệt điện than thải khí nhà kính lớn nhất, để sản xuất 1 kWh điện, các nhà máy nhiệt điện than thải khoảng từ 0,8 - 1 kg khí CO2. Các nhà máy nhiệt điện than còn thải ra nhiều chất độc hại như thủy ngân, khí SO2, CO, asen,… Những chất thải này gây ra mưa axit, nguy hại đến sức khỏe và gây ung thư. Nhiệt điện than tiêu thụ một lượng nước rất lớn để làm nguội máy, nước nóng từ nhà máy đưa ra lên đến 40 độ C nếu không để nguội xả ngay ra sông sẽ ảnh hưởng nặng đến môi trường. Tro xỉ thải ra trong sản xuất cũng gây tác động đến môi trường, không khí, đất và phát sinh các chi phí xử lý. Nhiều thông tin cho thấy Tập đoàn EVN không có những phương cách cụ thể để xử lý khối than xỉ ngày càng gia tăng ở mức độ rất lớn. Nếu tính thêm các chi phí xã hội phải gánh chịu thì giá thành điện than cao hơn giá thành từ điện gió và điện mặt trời. Than nhập cảng đang tiếp tục tăng giá, nâng giá thành điện lên cao hơn. Tập đoàn EVN hằng năm phải nhập cảng hàng chục triệu tấn than, vì thế cần có nguồn than ổn định nếu không sẽ là rủi ro lớn cho việc sản xuất điện than tại Việt Nam. Những nhà máy điện than có nguồn vốn, kỹ thuật và nhà thầu Trung cộng đều gây ô nhiễm trầm trọng môi trường, thải nhiều khí nhà kiếng và tạo thành những núi phế liệu tro xỉ, khiến dân địa phương liên tục biểu tình phản đối. Việc sử dụng công nghệ cao để sản xuất điện than sẽ giảm thiểu tàn phá môi trường nhưng đòi hỏi đầu tư cao và như thế sẽ tăng giá thành điện sản xuất. Nhiều quốc gia đánh thuế trên than đá tương tự như thuế môi trường đánh trên xăng dầu tiêu thụ, để giá thành giữa điện than và điện tái tạo sẽ như nhau, nhằm tạo cạnh tranh và thu hút đầu tư vào điện gió và điện mặt trời. Ngoài nguồn thủy điện và điện than, Việt Nam còn sản xuất điện bằng dầu và khí đốt. Việt Nam có tiềm năng khí đốt rất lớn vì thế điện sản xuất từ khí đốt nên được xem là một nguồn điện thay thế cho điện than. Điện gió và điện mặt trời. Là nguồn năng lượng tự nhiên tái tạo, không thải ra các chất ô nhiễm gây thiệt hại cho môi trường và không gây tổn hại đến hệ sinh thái. Nếu thị trường hoạt động thực sự tự do thì giá sản xuất từ điện gió, điện mặt trời hiện đã cạnh tranh được với điện than như đã trình bày phần trên. Điện gió và điện mặt trời càng ngày càng được sử dụng nhiều hơn, giá đầu tư và giá thành cũng càng ngày càng giảm nên về lâu dài việc đầu tư sẽ mang lại lợi nhuận hơn điện than. Hoa Kỳ và Liên Minh Âu Châu đã công khai ý định giúp Việt Nam phát triển năng lượng sạch thay thế điện than. Bờ biển đồng bằng sông Cửu Long rất thuận lợi về mặt địa hình, gió ven biển mạnh và liên tục, dễ khai thác và rất thuận lợi cho việc đầu tư các dự án điện gió, với tiềm năng khai thác rất lớn. Việc xây dựng trang trại điện gió tại khu vực bãi bồi sẽ tận dụng được diện tích mặt biển, nâng cao hiệu quả sử dụng đất và hạn chế ảnh hưởng đến đời sống, sinh hoạt của người dân. Các tỉnh miền Trung có nhiều đồi thoải mặt đất bằng phẳng, khí hậu ổn định, nhiều nắng, có nắng nóng quanh năm nên rất thuận tiện xây dựng các trang trại điện mặt trời. Điện gió và điện mặt trời tốt cho môi trường và sức khỏe người dân, tạo ra ngành công nghiệp mới, tạo việc làm và phát triển kinh tế địa phương. Cung cấp điện cho người dân nông thôn và vùng núi sẽ giúp giải quyết nạn đói nghèo, tạo công bằng xã hội, và như thế mới thực sự là phát triển kinh tế và xã hội. Nhìn chung phát triển nguồn điện gió và điện mặt trời chính là giải pháp nhằm nâng cao an ninh năng lượng và phát triển quốc gia. Kết Tập đoàn EVN là một điển hình của nhà nước độc quyền được đảng cộng sản sử dụng để bảo vệ độc quyền kinh tế và bóc lột người tiêu thụ. Đầu năm 2015 cả Tập đoàn EVN và Bộ Công Thương cùng hăm dọa "nếu không cho phép tăng giá điện, EVN sẽ phá sản và ngành điện Việt Nam sẽ sụp đổ". Tập đoàn EVN phá sản là một điều đáng mừng cho người tiêu thụ vì có như thế thì ngành điện Việt Nam mới khá được. Còn đảng cộng sản mà phá sản là hồng phúc dân tộc Việt Nam nhờ thế đất nước mới không bị phá sản, thực sự phát triển và phát triển bền vững. Nguyễn Quang Duy Melbourne, Úc Đại Lợi 13/8/2018 | ||||||
Posted: 15 Aug 2018 12:22 AM PDT Sự thật luôn luôn chiến thắng ! Đó là quy luật tất yếu , rất nhiều anh chị em chúng ta đã đổ mồ hôi , nước mắt , chịu đựng đau đớn về tinh thần về thể xác thậm chí phải đánh đổi bằng máu và sinh mạng để bảo vệ sự thật-sự thật luôn phũ phàng và đắng cay ! Sự thật luôn có sức mạnh , có sức thuyết phục lớn , nếu chúng ta có ý thức trách nhiệm với dân tộc với vận mệnh đất nước, ngàn người cùng cất tiếng nói vạch trần những sai trái , những hành động hống hách cửa quyền. Những hành vi tham ô , tham nhũng nạn đút lót chạy chức chạy quyền của cán bộ thực thi nhiệm vụ , vạn người truyền tải sự thật , triệu người lắng nghe , triệu người cùng hành động thì chẳng có gì ngăn cản được . Nguyên tắc quan trọng nhất của sự thật đó là số đông tạo nên sức mạnh , sức mạnh đoàn kết toàn dân là sức mạnh vô địch . Sức mạnh đó được ví nhưng thác lũ , nước là dân - thuyền là quan nước đẩy thuyền và nước cũng lật nhào nhấn chìm thuyền bất kỳ lúc nào . Người ta có thể ngăn cản vạn người xuống đường nhưng chắc chắn sẽ đầu hàng khi hàng chục triệu người đồng tâm đồng lòng . Dù là vạn người hay hàng triệu người đều có sự đóng góp hữu ích của mỗi người dân . Ngôi nhà hay biệt thự to cỡ nào đều được xây từ những viên gạch , cát sỏi -xi măng là xúc tác kết dính của sự bền vững . Vì sự tồn vong của dân tộc , vì danh dự quốc gia , mỗi người dân lựa chọn hành động vì lợi ích và trường tồn của Việt Nam hãy nói : KHÔNG ĐẶC KHU Nguồn từ fb : Đỗ Ngà | ||||||
Posted: 15 Aug 2018 12:15 AM PDT Ông cựu phó thủ tướng Tên Vũ Khoan gì gì, Vừa có một câu phát Nghe vớ vẩn cực kỳ. Ông nói rằng tất cả Khó khăn của nước nhà Không phải do ai hết, Mà do chính chúng ta. Thưa ông, ông nói đúng, Nhưng xin được nhắc ông. Ông thiếu một chữ đấy, Là do đảng các ông. Một sự thật chua xót - Mọi vấn đề của ta, Cách này hay cách nọ, Đều do đảng mà ra. Đảng lãnh đạo tuyệt đối, Không cho ai xen vào. Giờ cái gì cũng nát, Do "ta" là thế nào? Các nước trong khu vực Mọi cái đều ngon lành Vì nhờ không có đảng Sáng suốt và tài tình. Đã nói, phải nói rõ, Hoặc im, nếu không cần. Đảng làm thì đảng chịu. Không đổ thừa cho dân. | ||||||
Posted: 14 Aug 2018 11:58 PM PDT Trung Cộng đã và đang tổ chức rầm rộ 6 năm ngày thành lập thành phố họ đặt tên là Tam Sa trên đảo Phú Lâm, thuộc quần đảo Hoàng Sa. Nghĩa là chính thức hóa, một cách ngang ngược , việc xâm chiếm Hoàng Sa, Trường Sa và biển đảo VN. Nghĩa là công khai nhục mạ tập đoàn cầm quyền ở VN trước dư luận trong nước và thế giới. Phát ngôn viên của bộ Ngoại Giao VN phản đối, đòi Trung Cộng ngưng ngay chuyện tổ chức kỷ niệm hỗn xược này. Đúng ra là xin, là thỉnh nguyện, bởi vì không có hành động gì, dù chỉ là tượng trưng đi theo đòi hỏi đó. Trong chính trị, nhiều khi chỉ một hình ảnh, một thái độ tượng trưng cũng có ý nghĩa. Phát ngôn viên bộ Ngoại Giao nói Trung Cộng ''không chỉ xâm phạm nghiêm trọng chủ quyền của VN, mà còn đi ngược lại thoả thuận về những nguyên tắc cơ bản chỉ đạo giải quyết về vấn đề trên biển giữa VN và Trung Quốc''. Và quả quyết VN ''có căn cứ pháp lý và bằng cớ lịch sử khẳng định chủ quyền của VN tại Hoàng Sa, Trường Sa phù hợp với những căn bản pháp lý quốc tế ''. Tóm lại, hành động xâm lăng trắng trợn và thái độ ngang ngược của đàn anh Tàu đã tới độ khiến tập đoàn cầm quyền VN không thể tiếp tục cắm đầu dưới cát, tiếp tục rêu rao chuyện biển đảo chỉ là những mâu thuẫn nhỏ, có thể giải quyết êm thắm trong tình hữu nghị. Hay nước bạn '' giải phóng biển đảo cho ta, sẽ trả lại cho ta ''. Điều đó chứng tỏ những làn sóng chống xâm lăng Tàu nổi lên khắp nước đã bắt buộc nhà cầm quyền phải thay đổi đĩa hát nhàm chán cũ. Điều đó chứng tỏ ở thời đại Internet, sự thực sớm muộn gì cũng phơi bày trước ánh sáng. Đó cũng là động lực chính khiến luật an ninh mạng vội vã ra đời. Người dân không thể không đặt ít nhất hai câu hỏi : 1. Tại sao biết, và nhìn nhận Tàu là quân xâm lăng mà vẫn lập các đặc khu cho chúng thôn tính thêm lãnh thổ quốc gia?. Mất biển đảo chưa đủ, còn phải dâng, triều cống thêm đất liền ? 2. Đất nước Việt là của người Việt, Tàu Cộng là giặc xâm lược. Những người như Nguyễn Ngọc Như Quỳnh, Trần thị Nga, đông đảo những người yêu nước khác, những người trẻ xuống đường, biểu tình gần đây không nói gì khác. Tại sao, thay vì tuyên dương, cám ơn họ, lại nhốt họ vào tù, ban những bản án nặng hơn tội cướp cuả giết người ? Tại sao coi họ là thù địch, trong khi lực lượng thù địch thực sự đang nhẩy múa trên đảo Phú Lâm, không những ngang nhiên chiếm biển đảo mà còn nhẫn tâm với đàn em đến độ không giữ một chút kín đáo tối thiểu, cho đàn em giữ đôi chút thể diện. Như một bọn cướp lỗ mãng đàn hát, nhẩy múa trong một nhà có tang ma, sau khi đã chiếm phòng khách, phòng ngủ. | ||||||
Lệnh "không bắn" hay Lệnh "không bắn trước"? Posted: 14 Aug 2018 11:44 PM PDT 11-8-2018 Phan Trí Đỉnh: "Nay ở đây (LỊCH SỬ QUÂN CHỦNG HẢI QUÂN) tôi chỉ cho các anh thấy rằng trong trận ấy không có chữ TRƯỚC mà có chữ KHÔNG BẮN. TÔI NHẮC LẠI LÀ "KHÔNG BẮN". TA CÓ THỂ HIỂU LÀ KHÔNG BẮN – DÙ TRƯỚC HAY SAU. (Dòng 21 từ trên xuống, trang 283)." Thưa các bạn, Có lẽ đây là điều mà các bạn – cả ở hai phía ủng hộ và phản đối đều mong đợi câu trả lời về một chi tiết trong cuốn "Gac ma – Vòng tròn bất tử": Bắn hay không bắn trước, hoặc là không bắn. Bây giờ đến lúc chúng tôi hỏi: VÌ SAO LẠI CÓ KẺ MUỐN VÙI DẬP CUỐN SÁCH, CÓ PHẢI ĐÓ LÀ NHỮNG KẺ MUỐN CHE GIẤU TỘI ÁC CỦA QUÂN TRUNG QUỐC XÂM LƯỢC, ĐỒNG LÕA VỚI QUÂN TRUNG QUỐC TRONG VIỆC TÀN SÁT NHỮNG NGƯỜI LÍNH HẢI QUÂN CỦA CHÚNG TA, CƯỚP ĐẢO CỦA CHÚNG TA. Những người ấy dù có là cấp tướng quân đội hay dân thường, học vị ngất trời hay vô học, hãy lên tiếng trả lời tôi nhé. Hãy nói tại sao các anh lại như vậy, đó có phải là sự tha hóa biến chất, hạ cờ đỏ trở cờ vàng của các anh như các anh đã nói về chúng tôi. Có phải đó là việc bó giáo quy hàng trước quân giặc. Có phải đó là sự vô ơn trước sự hy sinh của các liệt sỹ Gac ma… Các tướng lĩnh như Thượng tướng Võ Tiến Trung, Trung tướng Nguyễn Thanh Tuấn, Thiếu tướng Hoàng Kiền, như Đại tá Khuất Biên Hòa… chính các anh đã phát biểu hồ đồ, gây hiểu lầm lịch sử, chia rẽ đoàn kết trong quân đội, đoàn kết quân dân. Đề nghị Quân ủy Trung ương, Tổng cục Chính trị có ý kiến với các anh ấy.
Mọi người hãy đọc LỊCH SỬ QUÂN CHỦNG HẢI QUÂN để hiểu vấn đề. Cuốn sách của chúng tôi chỉ nói về cuộc tàn sát chiến sỹ ta, các anh chuyển hướng sang chê trách vì chữ TRƯỚC. Nay ở đây tôi chỉ cho các anh thấy rằng trong trận ấy không có chữ TRƯỚC mà có chữ KHÔNG BẮN. TÔI NHẮC LẠI LÀ "KHÔNG BẮN". TA CÓ THỂ HIỂU LÀ KHÔNG BẮN – DÙ TRƯỚC HAY SAU. (Dòng 21 từ trên xuống, trang 283). Những người bạn thường sát cánh cùng chúng tôi, lo lắng cho chúng tôi, xin cám ơn sự ủng hộ vô giá về tinh thần, đã cổ vũ động viên chúng tôi rất nhiều – trong khi có thể các bạn gặp đôi chút phiền nhiễu. Hãy thắp một nén nhang gửi tới hương hồn các anh. https://baotiengdan.com/2018/08/11/ban-hay-khong-ban-truoc-hoac-la-khong-ban/ | ||||||
Thư tố cáo Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc và gia đình Posted: 13 Aug 2018 03:05 PM PDT Nhà giáo Nguyễn Cảnh Bình, Học viện Chính trị Quốc gia Hồ Chí Minh 5-8-2018 Nắm nhiều thông tin nội bộ từ các cán bộ cấp cao của chế độ, mới đây, nhà giáo Nguyễn Cảnh Bình thay mặt một số giáo viên, nguyên giáo viên Học viện Chính trị Quốc gia Hồ Chí Minh có đơn kiến nghị Tổng Bí thư Nguyễn Phú Trọng và Bộ Chính trị, Ban Chấp hành TW xem xét lại Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc về năng lực, trình độ và đặc biệt là phẩm chất chính trị, đạo đức, thông qua hàng loạt các vấn đề quan trọng của đất nước được đề cập. Xin được đăng tải để rộng đường dư luận. Đảng Cộng sản Việt Nam Hà Nội, ngày 20 tháng 7 năm 2018 Kính gửi: Ban Chấp hành Trung ương Đảng Chúng tôi là một số giáo viên, nguyên giáo viên Trường Học viện Chính trị Quốc gia Hồ Chí Minh kiến nghị đồng chí Tổng Bí thư Nguyễn Phú Trọng và tập thể Bộ Chính trị, Ban Chấp hành Trung ương xem xét lại đồng chí Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc về năng lực, trình độ và đặc biệt là phẩm chất chính trị, đạo đức, cụ thể là: – Đồng chí Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc thường xuyên phát biểu những câu ngớ ngẩn, như: "Quảng Ninh là đầu tàu kinh tế của cả nước", "Vĩnh Phúc sẽ vươn lên trở thành đầu tàu kinh tế của cả nước", "Long An phải trở thành đầu tàu kinh tế của cả nước", "Hải Phòng là đầu tàu quan trọng của cả nước", "Bình Dương phải là đầu tàu phát triển kinh tế mạnh nhất của cả nước", "Đà Nẵng phải là thành phố độc đáo nhất, vô nhị trên thế giới", "Đà Nẵng phát triển như Singapore, Hồng Kông"… Dù với bất kỳ lý do gì thì một Thủ tướng Chính phủ phát biểu như trên đều thể hiện một trình độ rất kém hoặc chí ít cũng là rất thiếu trách nhiệm, bộ máy tham mưu (ngu dốt) viết gì thì Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc đọc nguyên văn, không cần biết đúng, sai. Những phát ngôn của đồng chí Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc trở thành trò cười trong dân gian và trên mạng xã hội. Mỗi khi Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc đi nước ngoài, tiếp khách quốc tế trông giống diễn viên hài hơn là chính sách, rất "lon ton", không phù hợp với lễ tân ngoại giao, không thể hiện được bản lĩnh, trí tuệ của Việt Nam. Hiện nay trong xã hội đang có phong trào, mỗi khi chương trình thời sự đưa tin về Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc thì người dân tắt tivi. – Đồng chí Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc có biểu hiện suy thoái về chính trị, tư tưởng và phẩm chất đạo đức. Đồng chí Thủ tướng phát biểu: "Chúng ta cần đảo chiều tư duy và hành động", "Đi mãi trên đường cũ sẽ không phát triển được" và rất nhiều câu tương tự, được báo chí đăng công khai. Đất nước ta, nhân dân ta và Đảng ta chỉ có duy nhất một con đường là đi lên chủ nghĩa xã hội, tư duy và hành động đều tiến lên chủ nghĩa xã hội. Vậy Thủ tướng muốn đi theo con đường nào? Đảo chiều tư duy, hành động phải chăng là tư bản chủ nghĩa. Chính vì phát biểu của Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc mà số cơ hội chính trị, phản động đang tin rằng lãnh đạo cấp cao cũng đã thay đổi lập trường, tư tưởng, nhận thức rằng không thể tiến lên chủ nghĩa xã hội, cần thay đổi đi theo tư bản chủ nghĩa nên ráo riết hoạt động; cán bộ, đảng viên, nhất là anh em trí thức, cán bộ về hưu hoang mang, không biết thực hư thế nào. Thủ tướng, phu nhân Thủ tướng, con Thủ tướng và gia đình Thủ tướng đã, đang can thiệp vào rất nhiều các dự án để tư lợi. Lãnh đạo Bộ, ngành, địa phương vào Học viện học than thở bị sức ép rất nhiều của Thủ tướng, phu nhân Thủ tướng, con rể Thủ tướng và anh em Thủ tướng trong việc phê duyệt dự án. Các dự án lớn, lợi nhuận lớn đều rơi vào tay các doanh nghiệp sân sau của Thủ tướng và gia đình. Các doanh nhân, doanh nghiệp điển hình đang làm kinh tài cho gia đình Thủ tướng là: Đặng Văn Thành, Thịnh – Trung Nam (đang làm dự án 10.000 tỷ đồng chống ngập ở TPHCM), Trần Bá Dương-Thaco, Hiển-ngân hàng SHB, Vũ Văn Tiền – ngân hàng An Bình, Nhơn-Novaland, Dũng – Tân Hoàng Minh, Hồng-Bến Thành, Thảo-Vietjet, Đon Lâm… Một trong những nguyên nhân quan trọng, vốn đầu tư công, đầu tư trái phiếu chính phủ chậm được giải ngân là các bộ, ngành, địa phương cứ phải tìm cách gò để cho các doanh nghiệp sân sau của Thủ tướng và gia đình trúng thầu. Các đồng chí lãnh đạo Bộ, ngành, địa phương cũng nói là chưa bao giờ có một phu nhân Thủ tướng lại can thiệp sâu vào dự án như phu nhân Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc, dự án nào lớn thì đều điện thoại hoặc cho con rể đến nói là để cho phu nhân Thủ tướng. Kinh nghiệm đời nhà Lý và một số triều đại phong kiến nước ta cho thấy, khi Hoàng hậu tham nhũng, nhận hối lộ, can thiệp vào triều chính (Linh chiếu hoàng thái hậu-vợ vua Lý Thần Tông, Chiêu linh hoàng thái hậu- vợ vua Lý Anh Tông, Chiêu thiên chí lý hoàng thái hậu – mẹ vua Lý Cao Tông, Đàm thái hậu- vợ vua Lý Cao Tông…) thì triều đình sụp đổ!
– Đồng chí Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc lãnh đạo, chỉ đạo, điều hành kinh tế-xã hội không có gì nổi bật, không chiến lược, sa đà vào vụ việc cụ thể, không thể hiện được dấu ấn của người đứng đầu, dấu ấn cá nhân. Hiện nay, Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc làm việc như lãnh đạo Ban Dân vận Trung ương, chủ yếu là phát động, khuấy động phong trào. Nền kinh tế của nước ta phụ thuộc vào nước ngoài. Doanh nghiệp FDI chiếm trên 70% xuất nhập khẩu và tăng trưởng GĐP, trong đó Samsung, Formosa đóng vai trò quan trọng. Kinh tế trong nước chỉ đóng góp gần 30%. Trong khi Nghị quyết của Đảng đều ra mục tiêu là phải độc lập, tự chủ, rõ ràng chúng ta không làm được. Nếu có biến động về chính trị- quốc phòng – an ninh, các doanh nghiệp FDI rút vốn thì nền kinh tế Việt Nam nhiều khả năng bị sụp đổ, khi đó sẽ không tưởng tượng được đất nước sẽ như thế nào! Mặt khác, Samsung, Formosa và các doanh nghiệp FDI đang phát huy hiệu quả đều được "trồng" từ nhiệm kỳ trước, nhiệm kỳ này chỉ là "hái quả", không phải thành tích của Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc. Doanh nghiệp nhà nước dù nắm những nguồn lực rất lớn của đất nước, nhưng vẫn đang vật lộn với nợ nần, đóng thuế ít nhất so với FDI và doanh nghiệp tư nhân. Các tập đoàn, tổng công ty như Vinashin, Vinalines … chưa tìm được con đường thoát lỗ. Doanh nghiệp tư nhân thì luôn bị chèn ép, gây khó khăn, không được đối xử bình đẳng, coi là ổ của tham nhũng, tiêu cực và không được đối xử đúng pháp luật. Chính phủ thích thì mua, thích thì bán, thích thì giao dự án, không thích thì đòi lại, lấy lại hành xử không đúng luật, nên doanh nghiệp tư nhân không có con đường để sống. Chỉ có số doanh nghiệp khéo léo, tiếp cận được Thủ tướng và gia đình thì mới phát triển tốt, còn lại đều "èo uột", là "đứa trẻ" mãi không lớn. Nợ xấu ngân hàng chỉ được khoanh lại, làm đẹp trên sổ sách mà không được giải quyết nên ngày càng trầm trọng, đe dọa đến an toàn của hệ thống ngân hàng. Việc mua 0 đồng 3 ngân hàng gây thất thoát hàng chục nghìn tỷ đồng ngân sách nhà nước đến nay vẫn chưa có cách giải quyết. Nghị quyết của Đảng về giảm biên chế vẫn chỉ trên giấy. Chính phủ và Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc chỉ hô hào. Chi tiêu thường xuyên chiếm trên 70% ngân sách. Chi cho đầu tư phát triển chỉ chiếm chưa đến 30%, tỉ lệ giải ngân thấp. Trái phiếu chính phủ giải ngân cũng thấp, nhiều lần kho bạc nhà nước phải phát hành đảo nợ, gây lãng phí rất lớn. Ông Đinh La Thăng đầu tư thiệt hại 800 tỷ đồng bị phạt tù 30 năm, trong khi đó Thủ tướng Chính phủ gây thiệt hại hàng nghìn tỷ/năm do chậm giải ngân vốn đầu tư công, vốn trái phiếu chính phủ thì không vấn đề gì (?!) Thủ tướng Chính phủ thì liên tục đi dự tổ chức xúc tiến đầu tư ở các địa phương với những con số đầu tư tự vẽ ra để làm đẹp dư luận, tự khen nhau, khi Thủ tướng đi rồi thì các lời hứa, bản cam kết cũng đi theo. Dư luận nói rằng Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc đi để vận động, tranh thủ, ép các doanh nghiệp cam kết đầu tư để mua sự ủng hộ địa phương, cho nên Thủ tướng đi thì doanh nghiệp cũng đi theo, vì thực ra họ không có nhu cầu đầu tư ?! Cho đến giờ, nửa nhiệm kỳ đã đi qua, Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc không để lại dấu ấn gì, không cho thấy hiệu quả gì của việc điều hành, lãnh đạo, chỉ đạo, vẫn chỉ là hưởng thành quả của các khóa trước gây dựng, chưa có công trình, dự án hoặc quyết sách nào làm chuyển biến kinh tế – xã hội của đất nước. Chúng tôi đánh giá cao các Bộ trưởng, các tân Phó Thủ tướng của nhiệm kỳ này. Các đồng chí đó đều có năng lực, có tư duy đổi mới, năng động, nhưng rất khó cho các đồng chí đó, khi người đứng đầu – Thủ tướng Chính phủ lại yếu về năng lực, chỉ biết hô hào, làm phong trào, nhưng tham lam và suy thoái về phẩm chất chính trị, tư tưởng, đạo đức. Đất nước ta, dân tộc ta, nhân dân ta chưa biết đến bao giờ mới cất cánh được! Nhưng điều này, rất mong Bộ Chính trị, Ban Chấp hành Trung ương xem xét, vì Đảng, vì nhân dân! | ||||||
NHỮNG NGƯỜI CUỐI CÙNG CỦA THẾ HỆ HÀO HOA MÀ LẠC BƯỚC ĐÃ RA ĐI Posted: 13 Aug 2018 02:42 PM PDT PHẠM ĐÌNH TRỌNG Không phải chỉ có hai tên tuổi Bùi Tín, Tô Hải. Cái hồn tinh tế nhạy cảm của con người mang trong máu nền văn minh sông Hồng, cái vốn liếng của trí lự Việt Nam được tiếp nhận chương trình giáo dục nhân văn của nền văn hóa Pháp, nền văn hóa đã mở ra kỉ nguyên Ánh sáng và cuộc cách mạng Tự do – Bình đẳng – Bác ái. Con người và nền giáo dục đó đã tạo ra hơn một thế hệ những tài năng, những nhà văn hóa, những trí thức, những nghệ sĩ lớn Trần Đức Thảo, Nguyễn Mạnh Tường, Nguyễn Hữu Đang, Thanh Tịnh, Thụy An, Văn Cao, Trần Dần, Hoàng Cầm, Tử Phác, Lê Đạt, Chế Lan Viên, Nguyễn Đình Thi, Nguyễn Khải, Nguyễn Minh Châu, Nguyên Ngọc, Trần Duy, Trần Văn Cẩn, Sĩ Ngọc . . . Hơn một thế hệ tài năng đó đã bị cuốn hút bởi tiêu chí say đắm, ngất ngây của cuộc cách mạng mùa thu năm 1945. Họ đi vào cuộc cách mạng mùa thu và cuộc kháng chiến chống Pháp cùng những người cộng sản là để đến cái đích ước mơ từ trăm năm của cả giống nòi Việt Nam: Đánh đuổi thực dân Pháp xâm lược, giải phóng giống nòi Việt Nam. Nhưng khi cuộc kháng chiến chống Pháp đang đi đến kết thúc thắng lợi, những người cộng sản lãnh đạo cuộc kháng chiến chống Pháp liền bộc lộ cái mưu đồ tội lỗi, độc ác của họ. Đặt đảng cộng sản lên trên đất nước, lên trên dân tộc Việt Nam, những người cộng sản dẫn dắt cuộc kháng chiến chống Pháp đã vì lợi ích của đảng cộng sản Việt Nam, vì lợi ích của quốc tế cộng sản, thí bỏ lợi ích của đất nước, của dân tộc Việt Nam, vất bỏ mục tiêu độc lập của cả dân tộc Việt Nam để theo đuổi mục tiêu của những người cộng sản: mục tiêu xã hội chủ nghĩa và cộng sản chủ nghĩa. Họ nhẫn tâm cắt đôi đất nước Việt Nam thành hai trận tuyến, cắt đôi dân tộc Việt Nam thành hai nửa hận thù, biến đất nước Việt Nam thành biên ải của khối cộng sản thế giới, biến dân tộc Việt Nam thành đội quân gác biên ải, lấy máu dân tộc Việt Nam bảo đảm sự an toàn, bền vững và lớn mạnh cho những nhà nước cộng sản đàn anh Trung Cộng, Nga Xô. Đánh thắng thực dân Pháp xâm lược, những người cộng sản liền quyết liệt thực thi nền chuyên chế độc tài trên nửa nước, hăm hở lấy máu dân làm chiến tranh áp đặt chuyên chế độc tài trên cả nước. Người dân Việt Nam vừa thoát khỏi thân phận nô lệ của người dân mất nước, xiềng xích nô lệ thực dân vừa rũ bỏ trên cổ, trên chân tay, trong đầu óc người dân thì những người cộng sản lại chụp lên thân phận người dân Việt Nam ách nô lệ mới còn nặng nề, khủng khiếp hơn nhiều lần ách nô lệ thực dân: nô lệ cộng sản. Nặng nề, khủng khiếp nhưng nô lệ cộng sản tinh vi và giỏi lừa mị đến mức một nhà văn sắc sảo như Nguyễn Khải cũng phải đến cuối đời mới nhận ra "Ở các chế độ toàn trị chỉ có hai cơ quan mà quyền uy bao trùm cả xã hội. Đó là cơ quan tư tưởng, tuyên truyền và cơ quan công an. Một để chăn, một để chống. Còn khi đã có chuyện bất thường xảy ra thì chỉ có một biện pháp: đàn áp, bắt giữ, lập tòa án xét xử những kẻ cầm đầu" (Đi Tìm Cái Tôi Đã Mất) Trong thể chế nô lệ cộng sản, những trí thức, nghệ sĩ, tinh hoa của dân tộc, những gương mặt văn hóa của đất nước cũng chỉ là những đứa trẻ trong nhà trẻ cộng sản mà thôi: "Tám mươi triệu cái mặt không nhìn thấy mặt / Tám mươi triệu cái mồn tự nguyện bịt mồm . . . / Trí thức cụp tai / Ngòi bút trượt dài sợ hãi / . . . Trí thức cụp tai xin phiếu bé ngoan" (thơ Nguyễn Đình Chính) Đầu năm 2006, tổng kết một đời nô lệ cầm bút của mình, nhà văn Nguyễn Khải đau đớn nhận ra cả cuộc đời đã mang cả trí tuệ, tài năng ra đóng góp cho một xã hội không có chân móng: "Một xã hội mà công dân không được quyền sống thật, nói thật, nhà văn cũng không được quyền bộc bạch tâm sự riêng tư của mình trên trang giấy là một xã hội không có chân móng" (Đi Tìm Cái Tôi Đã Mất) Thức tỉnh về thân phận "Trí thức cụp tai xin phiếu bé ngoan", thức tỉnh về một xã hội cộng sản không chân móng, phản con người, phản dân tộc, phản đất nước, những nhân cách trí thức Trần Đức Thảo, Nguyễn Mạnh Tường, Nguyễn Hữu Đang, Trần Dần. . . đã lên tiếng và phải chấp nhận sự trừng trị đàn áp, bắt giữ, tù đày man rợ của nhà nước độc tài cộng sản. Không ném cuộc đời vào đau khổ mòn mỏi vô ích trong ngục tù cộng sản như những người đi trước, nhà báo Bùi Tín sang tị nạn chính trị ở nước Pháp của cách mạng Tự do – Bình đẳng – Bác ái để ông viết và công bố với loài người văn minh về sự thật xã hội cộng sản Việt Nam, về sự thật cuộc đời một nhà báo trong xã hội cộng sản. Nhạc sĩ Tô Hải thì lặng lẽ viết về cuộc đời mình để kể với mai sau về thân phận ê chề, tủi nhục của người nghệ sĩ trong nhà nước cộng sản. "Hoa Xuyên Tuyết" và "Mặt Thật" của nhà báo Bùi Tín, "Hồi Kí Của Một Thằng Hèn" của nhạc sĩ Tô Hải cùng với "Hoa Địa Ngục" của nhà thơ Nguyễn Chí Thiện, "Đêm Giữa Ban Ngày" của nhà văn Vũ Thư Hiên, "Đèn Cù" của nhà báo Trần Đĩnh, "Lời Ai Điếu" của nhà báo Lê Phú Khải là những cung oán ngâm khúc về những thân phận đau khổ của người dân, của trí thức trong nhà nước cộng sản, là thiên kí sự về nỗi thống khổ của người dân trong kiếp nô lệ cộng sản, là những trang tư liệu lịch sử chân thực, sinh động về thời cộng sản trị đau đớn của giống nòi Việt Nam, là lời thức tỉnh cho người dân, cho những trí thức đớn hèn đang còn u mê, an phận trong kiếp nô lệ cộng sản. Ngoài những tác phẩm báo chí kịp thời, sắc sảo của nhà báo Bùi Tín, ngoài những nhạc phẩm còn mãi với thời gian như hợp xướng Tiếng Hát Người Chiến Sĩ Biên Thùy của nhạc sĩ Tô Hải thì Hoa Xuyên Tuyết, Mặt Thật và Hồi Kí Của Một Thằng Hèn là những đóng góp lớn lao, quí giá cho cuộc vật lộn thoát khỏi họa cộng sản của giống nòi Việt Nam. Cùng có mặt trong cuộc đời vào năm 1927, những năm cuối cùng của kiếp nô lệ mất nước, nhà báo Bùi Tín, nhạc sĩ Tô Hải lại rời bỏ cuộc đời cùng một ngày thứ bảy 11.8.2018, những ngày tháng cuối cùng của kiếp nô lệ cộng sản. Cả cuộc đời hơn chín mươi năm, hai tâm hồn đẹp, hai nhân cách lớn chưa có được một ngày trút bỏ nỗi niềm đau đáu về vận mệnh đất nước, chưa có một ngày thôi canh cánh về thân phận người dân. Nhưng nỗi niềm của hai trí thức sáng, của hai nhân cách đẹp đã thức tỉnh hàng triệu người dân Việt Nam, đã thức tỉnh thế hệ trẻ Việt Nam. Hàng triệu người đã có mặt trong hàng ngũ đấu tranh loại bỏ thảm họa cộng sản tăm tối, đưa dân tộc Việt Nam hòa nhập với loài người văn minh, hòa nhập với thời đại sáng lạn của kỉ nguyên văn minh tin học. Tên tuổi Bùi Tín, Tô Hải cùng những tên tuổi Trần Đức Thảo, Nguyễn Mạnh Tường, Nguyễn Hữu Đang, Trần Dần, . . . sẽ được khắc ghi vào trang sử vượt qua đêm tối nô lệ đi tới ánh sáng độc lập tự do của giống nòi Việt Nam.
| ||||||
Posted: 13 Aug 2018 02:46 PM PDT Đang ngủ nướng thì vợ thò đầu vào: - Anh ơi, đại học Hà Nội mở lớp đào tạo Thạc Sĩ Chống Tham Nhũng kìa. Anh dậy đi đăng ký đi. - Đăng ký làm gì. Chỉ nhảm. - Để còn đổi đời chứ. Anh không thấy mấy thằng giữ nhiệm vụ chống tham nhũng, thằng nào cũng giàu nứt bụng ra à. Em bảo thật: Lấy chồng phài thằng đàn ông vừa nghèo, vừa lười, lại còn ra vẻ cao thượng như anh, thật uổng đời con gái. Hắn lồm cồm bò dậy thay quần áo. Tức. Tự ái nữa. Cái mồm bà ấy cứ độc địa thế kia..... Tới nơi, đã thấy đông người lắm. Cổng trường thì đóng để hạn chế người vào, vì theo lời bảo vệ, ở trong đã quá tải rồi. Sờ túi thấy còn bao thuốc lá 3 số 5 mới chỉ hút vài điếu, hắn tuồn vào tay ông bảo vệ. Ông già vừa mở hờ cánh cổng cho mình hắn len vào, vừa cằn nhằn: " Lần sau là bao nguyên nhé, đây không hút thừa của đứa nào." Lọt được vào bên trong, hắn xăng xái đi tìm chỗ bán đơn đăng ký. Đập ngay vào mắt hắn là một cảnh tượng không khác gì thời bao cấp: Ngồi tại bàn bán đơn là hai cô gái còn trẻ, ăn nói xấc xược và nhất định không chịu cười. Trước mặt hai cô là hàng người xếp hàng rồng rắn. Tại một quảng xa, những người mất kiên nhẫn rút vào trong mát ngồi, để lại những viên gạch, guốc dép, nón bảo hiểm để giữ chỗ. Trong những thứ được xếp hết sức thứ tự này, hắn thề có cả một quả lựu đạn loại tấn công còn mới tinh, chắc là của một tay công an hay bộ đội nào đó đang ước mơ được đổi đời như hắn, đặt xuống để giữ chỗ. Hắn không ngu mà xếp hàng. Hắn chỉ tia mắt tìm mục tiêu. Kia rồi: một thanh niên mặc áo phông đen, in hình con cò trắng, miệng con cò ngậm lá đơn. Lẫn vào đâu được nữa. Hắn tiến sát lại gần. " 5 xị khỏi xếp hàng, xong chốc vào chỗ nộp đơn anh giai nhớ kiếm người cũng mặc áo con cò như em để được giúp đở tiếp nhé". Trong phòng nộp đơn, khung cảnh y như trong bịnh viện K trung ương: Các hàng ghế dài đầy kín con người ta. Khuôn mặt ai cũng toát lên vẻ mỏi mệt, tay họ cầm chắc cái thẻ ghi số thứ tự chờ được gọi. Có một chị nói như muốn khóc oà lên: - Tôi tới từ hồi 4 giờ sáng cơ. Số thẻ 13 đây này, dưng chờ mãi mà vẫn chưa đến lượt. - Có thế mà cũng khoe, một ông ngồi cạnh lên tiếng phản đối, có người chờ từ hồi nào cơ, cứ ngồi yên không thấy nhúc nhích, sau mới phát hiện bà ấy sắp hoá đá rồi, may mà kịp chở đi cấp cứu. Nghe qua, hắn hoảng. Lại phải giở trò tham nhũng thôi. Hắn tìm được người mặc áo phông trắng in hình con cò đen trước ngực. " 5 trăm. Vào ngay. Lấy ngày phỏng vấn luôn. Đưa kín kín chứ, ai lại thế, muốn tù à?" Thoát về được tới nhà, hắn đưa xấp hồ sơ khoe chiến công với vợ. Vợ hắn gạt qua một bên những biên lai thu học phí với lại bản Nội Quy. Bà ấy chỉ chăm chú đọc danh sách các giáo sư và các chuyên viên thỉnh giảng sẽ dạy khoá Thạc Sĩ Chống Tham Nhũng đầu tiên của Việt Nam. Bản danh sách gồm đủ các môn học, trong số đó có: - Bộ môn Quản Lý nhà đất: Vũ Nhôm và Tất Thành Cang. - Quản Lý kinh tế: Dương Chí Dũng - Quản Trị nhà nước : Đinh La Thăng - Phòng chống tham nhũng : Trương Hoà Bình và Trầm Bê - Phòng chống tội phạm công nghệ cao: Tướng Nguyễn Thanh Hoá - triết học về Giáo dục và dâm dục: Bộ Trưởng Phùng Xuân Nhạ..... Đọc tới đây vợ hắn ngẩng lên nhìn hắn, mắt long lanh: - Toàn những giáo sư giỏi, anh mà không tốt nghiệp được khoá này là tôi ly dị anh đấy. Hắn nhìn vợ âu yếm: - Mấy môn này anh thạo. Trượt thế nào được, hở Ái Khanh...../. Loc Duong | ||||||
'Tổng Biên Tập phải để nhà báo mở miệng' Posted: 13 Aug 2018 02:45 PM PDT Ben Ngô BBC Tiếng Việt Nhà báo kỳ cựu đang bị báo Tuổi Trẻ "xem xét kỷ luật" nói với BBC rằng "các tổng biên tập phải để nhà báo được quyền mở miệng". Hôm 12/8, ông Ngọc Vinh, một trong các thư ký tòa soạn của báo Tuổi Trẻ, cho biết trên mạng xã hội rằng ông đang bị tòa soạn "xem xét kỷ luật" vì các post Facebook bị cáo buộc "có dấu hiệu vi phạm pháp luật", "gây chia rẽ vùng miền, phá hoại khối đại đoàn kết dân tộc", "đưa thông tin ko đúng sự thật, xuyên tạc vu khống, xúc phạm uy tín của tổ chức, danh dự và nhân phẩm của cá nhân". Kèm theo là văn bản "Thực hiện quy trình xử lý kỷ luật…" có chữ ký của chánh văn phòng thừa lệnh tổng biên tập báo Tuổi Trẻ. Trong một post hôm 8/8 dẫn link bài về việc "Vinashin tái cơ cấu thành SBIC: Tiếp tục thua lỗ gần 2.900 tỷ đồng trong năm 2018", ông Ngọc Vinh viết: "Câu hỏi đặt ra là, nếu thua lỗ triền miên như vậy, tại sao ko xóa sổ nó đi? Tiền dân đâu phải là tiền chùa để chi tiêu vào lũ này? Những tập đoàn như Vinashin là ung nhọt trên cơ thể quốc gia, vậy mà các tay bác sĩ chủ chốt cứ nuôi dưỡng chúng chứ ko chịu dùng đến dao mổ. Quá cay đắng!" Một post khác trên trang cá nhân của ông viết: "Đã đến lúc chúng ta xoay chuyển nước Mỹ, từ một đất nước tuyệt vọng và giận dữ thành một đất nước vui sướng và thành công," Tổng thống Trump nói. Nước Mỹ đang là số một thế giới mà lão còn chưa hài lòng, muốn đòi hỏi thêm nữa hả lão Trump? Với một nước áp bét như Việt Nam, thật mong chờ có một lãnh tụ nào đó nói ra được cái câu đầy khao khát và gây xúc cảm cho người dân tôi như lão!" 'Quy tội quá đao to búa lớn' Trả lời BBC hôm 13/8, nhà báo Ngọc Vinh nói: "Theo tôi, văn bản cáo buộc các post Facebook của tôi sai cả về lý và về tình." "Về lý, tôi đã nghiên cứu các văn bản mà họ đưa ra để "định tội" tôi, thì thấy rằng tôi chả có sai phạm gì. Thật ra, vài điều trong các văn bản đó, như nhiều văn bản pháp luật khác của Việt Nam, nếu quan tòa cố ý buộc tội thì có tội, còn nếu luật sư cố gắng tranh biện thì không phải phạm tội."
"Như quy định 10 điều về "Đạo đức nghề nghiệp người làm báo Việt Nam" mà họ cho rằng tôi vi phạm chẳng hạn. Họ dẫn Điều 3 của quy định này, cho rằng tôi "phá hoại khối đại đoàn kết dân tộc" qua post "Lật tẩy hiện tại" nói về chủ đề đoàn kết quốc gia. Nếu các anh có đọc post này của tôi, các anh sẽ thấy rằng họ quy tội quá đao to búa lớn và thiếu căn cứ. Còn với post có mấy dòng nói về cuốn sách Gạc Ma-Vòng Tròn Bất Tử của tôi thì họ càng gán ghép vô lý hơn khi bảo rằng nó sai sự thật, xuyên tạc, vu khống…" "Về tình, là một nhà báo phục vụ tờ Tuổi Trẻ với thâm niên 30 năm và hiện là người lớn tuổi nhất cơ quan, đáng lẽ tôi được nhận cảnh báo trước nếu như post đầu tiên của tôi có sai phạm. Anh em có thể trao đổi, bàn bạc, để tôi nhận lời khuyên bảo nếu có." "Nhưng họ không làm như vậy. Đột ngột, họ tống cho tôi môt văn bản "Thực hiện quy trình xử lý kỷ luật…" trong buổi sáng rồi yêu cầu 16:00 ngày hôm sau là hạn chót để nộp bản kiểm điểm. Tôi có cảm giác như mình là một nghi phạm bị tống đạt cáo trạng phạm tộ , điều đó khiến tôi bị tổn thương, bị xúc phạm." "Tôi có cảm giác mình như người lính ra trận bị chỉ huy bắn vào lưng vậy, và nó cực kỳ đau đớn. Tôi không thể nghĩ ra một tổng biên tập của Tuổi Trẻ lại có cách hành xử thiếu tình người, tình đồng nghiệp như thế." Khi được hỏi vụ việc này có gì khác với vụ của nhà báo Đỗ Hùng, báo Thanh Niên ba năm trước, ông Ngọc Vinh đáp: "Cậu ấy [ông Đỗ Hùng] bị nạn vì vài dòng trạng thái cợt nhả dính tới danh nhân. Còn tôi bị nạn có lẽ vì đã mở miệng khá tự do trên mạng xã hội để nói về những tồn tại cay đắng của đất nước." Ông Ngọc Vinh cho biết: "Tính đến trưa 13/8, tôi chưa nhận được thông báo mới. Có lẽ họ [ban biên tập] đang giận dữ vì tôi đã công khai vụ việc này trên mạng xã hội. Nếu họ bỏ qua vụ này như một sự hiểu lầm thì quá tốt (cười)" "Tôi đã suy nghĩ rất kỹ và bàn bạc với gia đình trước khi công khai vụ việc vì chuyện này ảnh hưởng đến cơm áo vợ con tôi. Tôi còn một năm rưỡi nữa là về hưu và khoản thu nhập từ báo Tuổi Trẻ là khoản thu nhập duy nhất trong đời làm báo của tôi từ trước đến nay." Ông cũng nói thêm rằng mình "đã tuân thủ" điều khoản trong quy định của báo Tuổi Trẻ về việc "sử dụng các dịch vụ trên Internet và thông tin trên mạng" ban hành nội bộ từ năm 2016. "Khoản 3 Điều 3 của quy định này ghi rõ: "Không sử dụng các dịch vụ để nhân danh cơ quan báo Tuổi Trẻ dưới bất kỳ hình thức nào. Việc sử dụng các dịch vụ trên Internet là dịch vụ cá nhân, thể hiện quan điểm cá nhân, cá nhân chịu trách nhiệm trước pháp luật và quy định của cơ quan báo Tuổi Trẻ." Image caption Một trong những post được cho là khiến ông Ngọc Vinh bị báo Tuổi Trẻ "xem xét kỷ luật" "Nghề báo là nghề mở miệng và cung cấp dịch vụ mở miệng cho dân chúng, vậy thì các tổng biên tập phải để nhà báo được quyền mở miệng, nếu không được mở miệng trên báo chính thống thì cho phép họ mở miệng trên mạng xã hội. Nghề mở miệng cũng là để khai dân trí và chấn dân khí. Nếu không được mở miệng, nghề báo sẽ tiêu điều. Ông Hồ Chí Minh có nói một câu nổi tiếng, đại ý "Dân chủ là làm cho người dân được mở miệng". Tôi thích câu nói đó!," nhà báo Ngọc Vinh nói với BBC. Cũng trong hôm 13/8, Luật sư Nguyễn Hà Luân bình luận với BBC về văn bản "Thực hiện quy trình xử lý kỷ luật…" đối với ông Ngọc Vinh: "Toàn bộ nội dung mang tính quy kết đó là dưới góc nhìn của ông lãnh đạo đó [tổng biên tập]. Ông ta có quyền nhìn nhận theo chủ quan của mình." "Chỉ có điều, những ông như vậy thì khồng bao giờ chấp nhận người ta được quyền nghĩ theo cách nghĩ của riêng người ta. Ông đó chỉ muốn người người đều phải nghĩ theo cái cách mà ông ta nghĩ." "Dù sao thì đây mới là thông báo về việc sẽ xem xét kỷ luật chứ chưa có quyết định. Đây là loại văn bản nội bộ, không phải đối tượng để kiện." https://www.bbc.com/vietnamese/vietnam-45165972 | ||||||
Posted: 13 Aug 2018 02:45 PM PDT Ngọc Vinh
Đang cố gắng sống như 1 công dân gương mẫu tuân thủ pháp luật, 1 nhà báo đàng hoàng, một đảng viên trong sạch và ngay thẳng, vậy mà chỉ ngủ 1 đêm thức dậy tôi thấy mình có nguy cơ biến thành tội phạm. Không hề tâm tình , cảnh báo, hỏi han trao đổi, vị Tổng Biên Tập (TBT) quý hóa của tôi đã lạnh lùng thay mặt tuyên giáo và quan tòa ra một văn bản quy kết tội lỗi đầy đầu cho tôi, những tội lỗi mà có nằm mơ tôi cũng không nghĩ mình mắc phải như : " có dấu hiệu vi phạm pháp luật", rồi " gây chia rẽ vùng miền, phá hoại khối đại đoàn kết dân tộc" và" đưa thông tin không đúng sự thật, xuyên tạc vu khống, xúc phạm uy tín của tổ chức, danh dự và nhân phẩm của cá nhân" ( stt hết sức dịu dàng về sách Gạc Ma- Vòng tròn bất tử của tôi cũng bị nằm trong nhóm kết tội này) Chua chát, sau 30 năm chung thủy cống hiến cho tờ báo yêu quý, tôi cảm thấy mình bị phản bội, bị sỉ nhục, cảm thấy như mình bị sĩ quan chỉ huy bắn vào lưng khi ra trận. Đây có lẽ là chuyện hy hữu duy nhất xảy ra trong lịch sử 43 năm thành lập báo Tuổi Trẻ. Trời ơi, Tuổi Trẻ dân chủ, nhân bản và máu lửa thời xưa của tôi với các TBT Kim Hạnh, anh Lê Văn Nuôi, Lê Hoàng có bao giờ đổ đốn thế này đâu! Là một công dân thực hiện nghĩa vụ đóng thuế đầy đủ, là một nhà báo có trách nhiệm và là một đảng viên luôn trăn trở về thời sự, tại sao tôi lại bị kết tội khi đặt các câu hỏi về vận mệnh của đất nước và dân tộc mình? Tại sao? ------- PS: Nếu có còm, xin hãy nhẹ nhàng dùm vì có thể chúng khiến tôi tiếp tục bị quy kết tội " không quản lý phần bình luận của người đọc, để xuất hiện nhiều bình luận có dấu hiệu vi phạm các quy định của pháp luật hiện hành" LỆNH KIỂM ĐIỂM 10 Tháng 8 Tính từ ngày khoác áo lính cầm súng để bảo vệ tổ quốc từ năm 1977 đến nay, mình đã có liên tục 41 năm phục vụ đất nước này. Nhìn lại chừng đó năm mới thấy mình là con người thép, vì đã tôi qua hàng ngàn cuộc kiểm điểm và làm bản kiểm điểm các loại, từ kiểm điểm tổ tam tam, kiểm điểm tiểu đội, trung đội , đại đội trong lính cho đến kiểm điểm bình bầu thi đua dân sự, kiểm điểm quý, kiểm điểm năm, kiểm điểm hoàn thành và không hoàn thành nhiệm vụ ...vân vân. Những cuộc kiểm điểm cá nhân và tập thể liên miên đó không gây tổn thương cho người này thì cho người khác . Mình chỉ chờ ngày về hưu để nói lời vĩnh biệt mãi mãi với mọi thứ kiểm điểm giống một" nghi lễ" lạ lùng của hệ thống nhà nước VN. Giờ chỉ còn có hơn một năm là về hưu, khép lại 42 năm dài cống hiến của cuộc đời , thế mà lại đụng thêm một lần kiểm điểm không muốn có nữa. Và lần này thì đúng là quá sức chịu đựng khi bị kiểm điểm vì những sự thật mà mình đã viết ra với tư cách một nhà-báo-công-dân . Không biết sáng nay, các nhà báo đàn em đồng sự của tôi sẽ phê phán kiểm điểm như thế nào đối với một đàn anh của họ. Chắc là họ không muốn đâu nhưng vì phải chấp hành lệnh của cơ quan chủ quản là Thành Đoàn. Không có gì kỳ cục hơn là các nhà báo buộc phải kiểm điểm một nhà báo vì những sự thật mà anh ta đã viết ra một cách tâm huyết trên mạng xã hội để góp ý dựng xây đất nước! Thanh niên đang thiếu động lực và chí hướng phấn đấu vì thực trạng nhiều điều đáng buồn của đất nước. Chỉ một kỳ thi tốt nghiệp trung học thật giả lẫn lộn đã đủ làm họ hoang mang và mất niềm tin về sự công bằng liêm chính của xã hội họ đang sống. Họ đang cần một sự dẫn đường , thế mà Thành Đoàn lại dành thời gian quý báu của mình để chú trọng đến Fb cá nhân của tôi ! KHÔNG THỂ CÚI ĐẦU LÀM TIỂU NHÂN Trong nghề báo, có những người không biết đến từ lưu manh trí trá, dù nghèo nhưng tôi tự hào là một trong số đó, hehe. Đừng ép tôi quý vị ! Nếu tôi giả dối với chính mình dù chỉ một lần thôi , tôi sẽ không thể viết ra nổi một dòng sự thật trên Fb, và điều quan trọng hơn, tôi sẽ không đủ sức dạy dỗ con trai mình đi theo đường ngay lối thẳng. Vậy thì phải giải quyết câu chuyện này cho xong , như một người quân tử !
| ||||||
ĐẬP TAM HIỆP, ĐIỂM CHẾT CỦA BỌN QUỐC XÃ TRUNG HOA DUY ÁC, KẺ ĐANG GÂY THÙ CHUỐC OÁN VỚI CẢ THẾ GIỚI Posted: 13 Aug 2018 02:43 PM PDT Trần Mạnh Hảo
Từ khi Tập Cận Bình xưng vương ( buộc "cuốc hội" Trung cộng bỏ phiếu cho Tập làm hoàng đế suốt đời), chế độ quốc xã Tập Cận Bình, càng tỏ ra thèm ăn thịt cả thế giới. Chúng, bọn quốc xã tân thời theo chủ nghĩa cộng sản trá hình, cũng gọi là chủ nghĩa duy ác muốn tiêu diệt cả loài người. Chúng đặt mục tiêu năm 2035, sẽ thay Mỹ làm bá chủ thế giới. Mục tiêu trước mắt của bọn quốc xã Trung Hoa là phải chiếm được Việt Nam và Đài Loan, chiếm trọn Biển Đông mới có cơ làm chủ Thái Bình Dương và Ấn Độ dương. Với Việt Nam, đất nước mà mấy nghìn năm cha ông chúng đánh chiếm bằng hàng chục cuộc chiến tàn khốc đẫm máu nhưng rút cuộc bị đánh thua tơi bời, phải bỏ mạng cả chục vạn quân, tháo chạy mất dép. Chúng biết không thể dùng vũ lực chiếm Việt Nam, nên đã dùng chiêu bài chủ nghĩa cộng sản và tiền để chiếm nước ta; khả năng chiếm Việt Nam ( sát nhập Việt Nam vào Trung cộng theo thỏa thuận Thành Đô) sau khi chúng chiếm Hoàng Sa, Trường Sa và mua đứt ba hòn đảo chiến lược Vân Đồn, Vân Phong, Phú Quốc gọi là đặc khu, thì Việt Nam coi như đã giải quyết xong.
Chỉ còn Đài Loan hòn đảo cùng người Hoa như chúng là chúng không thể nuốt trôi, vì sao ? - Đài Loan từ năm 1949 đến nay đi theo xu hướng chung của thế giới là chế độ dân chủ. - Đài Loan dù không danh chính ngôn thuận, nhưng vẫn nằm trong cái ô hạt nhân của Mỹ. - Nhân dân Đài Loan vô cùng căm ghét chủ nghĩa cộng sản man rợ của Hoa lục. - Từ khi đảng Dân Tiến của bà Thái Anh Văn thắng cử theo khuynh hướng độc lập đã dám đương đầu với bọn quốc xã Trung Hoa. Bà đe dọa nếu Trung Cộng dám đánh Đài Loan, bà sẽ lệnh cho đặc công phá tan đập thủy điện Tam Hiệp, khiến miền Nam Trung Hoa chìm trong đại dương khủng khiếp. Hoan hô bà Thái Anh Văn tổng thống Đài Loan, vị nữ lưu anh hùng, trong khi có nguyên thủ quốc gia láng giềng hèn hạ dâng nước cho giặc, thì bà, tuy vẫn là người Hoa, nhưng lại có quyết tâm "sát thát" của nhà Trần Việt Nam ba lần đánh thắng quân Nguyên. Đe dọa phá đập Tam Hiệp cao nhất, lớn nhất thế giới nếu Trung Hoa quốc xã dám tấn công Đài Loan là một đòn kinh khiếp nhất mà ngay cả Mỹ và Nhật Bản cũng chưa chắc đã nghĩ tới. Chắc chắn Tập Cận Bình cũng hiểu rằng, nếu chúng dồn nhân dân Đài Loan vào chỗ chết thì lời bà tổng thống Thái Anh Văn chắc chắn không phải là lời đe dọa suông. Sức tàn phá của đập Tam Hiệp khi bị vỡ mạnh hơn hàng trăm quả bom hạt nhân. Chỉ trong 30 phút hàng vạn con sóng thần khi đập vỡ sẽ san bằng Quảng Châu, Trùng Khánh, Thành Đô, Hồng Kông, Thẩm Quyến, Ma Cao, Thượng Hải, Tô Châu, Hàng Châu…cuốn mấy trăm triệu người ra biển như chơi ! Tự do hay là chết ! Đài Loan quyết không chịu dâng nước cho kẻ ác, dù kẻ ấy cũng mang dòng máu Trung Hoa như mình. Không biết nhà cầm quyền Việt Nam có thấy nhục hay không khi nhìn sang đảo Đài Loan bé tí dám liều chết cho nền độc lập, dân chủ tự do ? Nếu Trung Hoa quốc xã của Tập Cận Hít vẫn tiếp tục chính sách bắt nạt các nước chung biên giới với mình, tìm cách chiếm nước khác bằng tiền, bằng vũ khí, bằng các phương tiện bẩn thỉu, lưu manh, gian trá…thì chính đập Tam Hiệp không trước thì sau cũng bị nổ tung, dìm một nửa nước của kẻ cướp, của kẻ ác, kẻ xấu xa đê tiện nhất thế giới vào biển cả. Kìa, cơn sóng thần đáng sợ không kém gì đập Tam Hiệp bị vỡ đang treo trên đầu Tập Cận Bình và chế độ phát xít của chúng : đó là người Chúa sai đến để ngăn sự tàn bạo vô song của Trung Hoa quốc xã : Donald Trump … Sài Gòn ngày 11-8-2018 T.M.H. | ||||||
Posted: 13 Aug 2018 01:27 PM PDT 9-8-2018 Tôi thấy hơi lo lắng khi mà ông Thủ tướng thường xuyên đòi hỏi tỉnh này, tỉnh nọ và thành phố kia phải là đầu tầu của cả nước, hoặc sẽ trở nên là như một thành phố phát triển nào đó của những quốc gia văn minh nhất thế giới hay chí ít là đứng đầu châu lục. Và rồi ông ấy cũng lại mong muốn Việt Nam phải là trung tâm về sản xuất đồ gỗ của thế giới. Để cho chính xác thì phải nói rằng Việt Nam đã thực sự là trung tâm sản xuất "đầu" gỗ lớn nhất toàn cầu. Người ta không thể dựa vào tài nguyên thiên nhiên có sẵn để phát triển quốc gia nếu không tập trung giáo dục con người làm nền tảng và phải được tự do để thực hành điều đó. Chúng ta muốn trở thành đầu tầu, thì phải có những kỹ sư giỏi và nhà quản lý có tầm nhìn, chứ không phải phụ thuộc vào nhiên liệu tự nhiên mà nó đốt cháy. Nếu nói về tài nguyên thiên nhiên, chẳng quốc gia nào thiếu thốn như Singapore hay Nhật Bản. Nhưng nếu họ cũng muốn đất nước họ xây dựng trên những đống nguyên liệu sẵn có bằng cách đào xới, chế biến chúng rồi bán lấy tiền thì chỉ năm ba vụ là trở thành kẻ nghèo hèn đói rách. Nó không khác gì hình ảnh một anh phu mỏ chỉ cuốc than lên gánh ra chợ bán ngày này qua ngày khác mà chẳng tính đến đầu tư vào cái đầu mà chỉ ráng để làm khoẻ đôi tay của mình. _____ | ||||||
Posted: 13 Aug 2018 01:19 PM PDT Từ Thức. '' Khi Cu Ba thức, Việt Nam ngủ ''. Cuba đã thức, không phải thức để canh phòng cho '' xã hội chủ nghĩa '' trong khi VN ngủ, như ông Nguyễn Minh Triết mong đợi, nhưng thức dậy, thức tỉnh , sau một giấc ngủ triền miên. Quốc Hội Cuba sẽ phê chuẩn hiến pháp mới, trong đó câu ''mục tiêu của quốc gia là thực hiện một xã hội cộng sản '' sẽ đội nón ra đi. Cố nhiên, không phải một sớm một chiều Cuba trở thành một nước dân chủ, đa đảng, tam quyền phân lập. Khi đã mắc dịch CS, không thể một sớm một chiều khỏi bịnh. Đảng Cộng Sản vẫn nắm độc quyền cai trị, nhưng, một cách công khai, đã thú nhận chủ nghĩa Cộng Sản không phải là tương lai của Cuba, không còn ai mơ ước nữa, kể cả những người thừa kế của Castro. Bà già ngồi gói xì gà Cuba không ngồi mơ nưóc Nga Xô Viết như ông già đan rổ của đồng chí Tố Hữu nữa. TỪ BỎ CHẾ ĐỘ HAY LÀ CHẾT Fidel Castro gào : XHCN hay là chết. Raoul biết rằng bám vào cái chế độ kỳ quái kia mới là đi vào đường chết Phát ngôn viên chính phủ Cuba nói '' thế giới đã thay đổi, xã hội đã thay đổi, kinh tế đã thay đổi, tất cả những dữ kiện đó phải phản ảnh trong hiến pháp mới ''. Hiện trạng kinh tế Cuba, mặc dầu đã mở cửa, mặc dầu đã tư hữu hóa một góc ( 13% nhân sự làm việc cho tư nhân ), mặc dù nhận được tiền của ''kiều bào'' từ Miami gởi về, tiền của du khách đổ tới, mức tăng trưởng những năm gần đây của Cuba vẫn ì ạch trên dưới 1% . Miguel Diaz-Canel, chủ tịch nhà nước Cuba, tuyên bố : ''Chính phủ Cuba phải đương đầu, đáp ứng với thực tế phức tạp của thế giới, trước hiện trạng kinh tế của Cuba ''. Nói cách khác, phải cởi bỏ cái gông Cộng Sản để tìm đường sống. Diaz-Canel là chủ tịch nước và đứng đầu chính phủ Cuba từ tháng Tư năm nay, khi Raoul từ chức, chỉ giữ chức Tổng bi thư Đảng. Người ta mỏi mắt trông chờ tập đoàn cầm quyền ở VN có một thái độ thông minh, sáng suốt, can đảm như vậy, trong hoàn cảnh đen tối nhất của đất nước, với một xã hội băng hoại và hiểm họa mất nước trước mắt. Nhưng họ làm ngược lại. Họ dựng xác Lenin dậy làm bùa hộ mệnh để tiếp tục làm ăn. Họ làm bất cứ điều gì, dù tai hại cho đất nước tới đâu, để tiếp tục hoành hành. Dự luật đặc khu, luật an ninh mạng là những thí dụ. Cả thế giới biết Lenin là một tên đồ tể, bên cạnh cái danh trí thức lý thuyết gia. '' Lenin là cha đẻ của lý thuyết dùng kinh hoàng để thống trị, của ý niệm chuyên chế vô sản, kinh tế chỉ huy, Đảng duy nhất , công an chính trị, Hồng quân nắm toàn quyền, goulag, tẩy não, nông trường, cải tạo… Cũng chính Lenin đã sáng chế ra việc lập hồ sơ để theo dõi mỗi cá nhân, coi việc dân tố cáo nhau là quốc sách. Lenin là cha đẻ của hộ khẩu, nắm dạ dầy để kiểm soát tư duy. Ghê rợn hơn nữa, Lenin gây ra nạn đói, khiến hàng triệu người chết, dùng nạn đói làm khí giới chính tri. Thầy của Staline, Mao, Pol Pot…, Lenin dạy : một đảng Cộng Sản, muốn tồn tại, phải có can đảm tận diệt không nương tay, từ gốc rễ, từ trứng nước, những mầm mống chống đối. '' ( 1 ) Cái anh Lenin khát máu của một thời đại tưởng đã thuộc về dĩ vãng đó, tập đoàn cầm quyền Hà Nội đã dựng dậy làm bùa hộ mệnh. Cũng như đã bêu xác ông Hồ ở Ba Đình làm bùa hộ mệnh, trong khi văn hóa VN nghĩ phải để yên cho người chết , trên đường siêu sinh tịnh độ. Trong dịp tưởng niệm 100 năm Cách Mạng Tháng 10, hiện tượng không đâu có, kể cả ở Nga, cả tập đoàn lãnh đạo VN, không thiếu một mạng, đã kính cẩn xếp hàng tri ân và nguyện sẽ trung thành với chủ nghĩa Lenin. Ngay trong thế kỷ 21, trên một xứ quái lạ, Marx, Lenin, HCM vẫn còn là cái vốn làm ăn - fonds de commerce - của một tập đoàn thống trị. Không còn cái gì để bám víu, họ bám víu vào mấy cái thây ma. TRƯNG CẦU DÂN Ý Hiến Pháp Cuba mới, sau khi được quốc hội phê chuẩn, sẽ đưa ra để dân Cuba lựa chọn trong một cuộc trưng cầu dân ý. Đó là một chuyện lạ ở một xứ, cách đây không lâu, còn coi nhân quyền là trò bịp bợm, do tư bản bịa ra để ru ngủ giai cấp vô sản. Diaz-Canel nói : '' mỗi công dân Cuba sẽ có thể bày tỏ quan điểm của mình một cách tự do, và đóng góp vào việc soạn thảo một hiến pháp phản ảnh thực tại và tương lai của đất nước''. Trên phương diện kinh tế, hiến pháp mới nhìn nhận quyền tư hữu, nhìn nhận kinh tế thị trường, ở một xứ tới nay vẫn còn thẻ hộ khẩu. Về mặt xã hội, hiến pháp đi tới việc nhìn nhận hôn nhân giữa những người cùng phái. Đó là kết quả cuộc tranh đấu không ngừng nghỉ của chính cô con gái của Raoul Castro, ở một xứ những người đồng tính luyến ái bị gởi đi trại cải tạo. TRẺ TRUNG HÓA GUỒNG MÁY LÃNH ĐẠO . Nhưng một thay đổi quan trọng mà ít người nói tới, và báo chí '' lề phải '' ở VN dấu nhẹm, là hiến pháp mới qui định tuổi tối đa tranh cử Tổng thống là 60, và tổng thống chỉ có quyền tái tranh cử một lần một nhiệm kỳ 5 năm. Đó là một cuộc cách mạng để trẻ trung hoá guồng máy lãnh đạo, đi ngược lại truyền thống Cộng Sản với những lãnh tụ gần đất xa trời, chăn dân như chăn cừu cho tới hơi thở cuối cùng, trước khi nhường ngôi cho con cháu. Fidel và Raoul Castro khi rời bỏ quyền lực đã gần 90 tuổi. Diaz-Canel, khuôn mặt Cuba mới, 58 tuổi Chưa hết, hiến pháp mới dự trù Cuba sẽ có một thủ tướng, để quyền hành không nằm trọn trong tay chủ tịch nước. Hạn chế tuổi, hạn chế nhiệm kỳ và quyền hạn của lãnh tụ, Cuba không những đi ngược lại truyền thống Cộng Sản, nhưng đi ngược lại cả khuynh hướng độc tài đang lan tràn như dịch hạch trên thế giới, với những nhà lãnh đạo sửa lại hiến pháp để ngồi trên ngai trọn đời, như ở Niaragua, Venezuela, Bolie, Thổ Nhĩ Kỳ, hay Trung Cộng… Những thay đổi đó, nếu trở thành thực tế ở Cuba, sẽ biến Cu Ba trở thành một lực lượng thù địch của VN, vì đi ngược lại chủ trương của tập đoàn Hà Nội. Với nỗ lực của Bắc Hàn tìm cách ra khỏi quỹ đạo của Tàu, Cuba chuyển mình, VN sẽ là nước duy nhất thức để canh phòng cho thế giới Cộng Sản. Nghĩa là canh phòng cho Trung Cộng để Tàu rảnh tay chinh phục thế giới qua kế hoạch Obor ( 2 ) , khởi đầu biến VN thành một tỉnh và tiền đồn của Tàu. Trong những ngày gần đây, Tàu Cộng đã rầm rộ tổ chức 6 năm ngày thành lập thành phố Tam Sơn, trên đảo Phú Lâm, thuộc quần đảo Hoàng Sa. Một cách chính thức hóa cuộc xâm lăng trắng trợn, không một chút kín đáo để giữ đôi chút thể diện cho đàn em. Một cái tát trắng trợn cho một tập đoàn lãnh đạo bán nước, vẫn rêu rao những mâu thuẫn giữa hai nước anh em sẽ được giải quyết trên tình hữu nghị Trong khi VN bám chặt vào một ý thức hệ đã đưa đất nước vào bóng tối, Cuba, một hòn đảo bỏ túi, đã can đảm cởi trói gông cùm của sự ngu dốt để tìm đường sống. Raoul Castro vừa cho hay sẽ đưa ra quốc hội một dự luật cấm việc xây dựng tượng đài, lấy tên Fidel Castro đặt tên đường phố để tránh việc sùng bái cá nhân, hiện tượng phổ thông ở những xã hội ấu trĩ. Raoul nói Fidel vẫn nhắc đi nhắc lại là sau khi ông ta chết, tên tuổi, hình ảnh của ông sẽ không được xử dụng trong các cơ quan, đường phố, công viên . Cùng thời điểm đó, ở VN , người ta khánh thành một tượng Fidel Castro 500 triệu đồng ở Quảng Bình để '' bày tỏ lòng biết ơn sâu sắc với Đảng, chính phủ và nhân dân Cuba ''. Cùng lúc đó, ở VN, người ta đua nhau xây tượng HCM hàng tỷ bạc ở khắp nơi, trong khi vẫn còn những học sinh đu dây qua sông để tới những trường học chuồng bò.. Và ''Bác'' đã chễm chệ leo lên bàn thờ, ngồi cạnh Phật, để tín đồ xì xụp khấn vái. Như thời tiền sử, người ta khấn vái xin thần sét, thần sấm tha mạng ( 3 ) Paris, tháng 8, 2018 ( 1 ) LENIN, TRÍ THỨC HAY ĐỒ TỂ ( tuthuc-paris-blog.com ) ( 2 ) OBOR, kế hoạch xâm lăng đại quy mô của Tàu . ( tuthuc-paris-blog.com ) ( 3 ) Để theo dõi những thay đổi ở Cuba trong những ngày tháng tới, xin đọc '' CUBA SI, CUBA NO '' một ký sự về xứ này những năm trước đây, trong tuthuc-paris-blog.com . Để thấy xã hội CS nào cũng y chang như nhau. Cái khác nhau là anh nào tỉnh ngộ sớm, mò ra ánh sáng, anh nào u mê tiếp tục ngủ trong bóng tối | ||||||
Nghịch lý và Ngộ nhận về Chiến tranh Thương mại Mỹ-Trung Posted: 13 Aug 2018 12:55 PM PDT Nguyễn Quang Dy Gần hai tháng qua, chiến tranh thương mại Mỹ-Trung đã trở thành tâm điểm của dư luận thế giới, gây tranh cãi tại Washington và làm đau đầu Bắc Kinh (cũng như các thủ đô khác). Để hiểu diễn biến phức tạp và hệ quả khôn lường của cuộc chiến tranh thương Mỹ-Trung, cần lý giải một số nghịch lý và ngộ nhận liên quan đến sự kiện quan trọng này. Cách đây khoảng vài thập kỷ, có một nhà tư tưởng giáo dục (hình như Peter Druker) đã nói rằng giáo dục truyền thống dạy học viên về một thế giới không còn tồn tại (traditional education teaches students about a world that no longer exists). Thế giới ngày càng phi truyền thống và biến động khôn lường (như đoàn tầu siêu tốc), nhưng tư duy con người vẫn chuyển chậm (như chiếc xe ngựa cũ). Làm sao chiếc xe ngựa 0.4 đuổi kịp đoàn tầu 4.0? Những nghịch lý về hệ quy chiếu Trước hết, khi phân tích diễn biến bàn cờ chính trị quốc tế, nhiều người thường bỏ qua hay coi nhẹ nhân tố chính trị nội bộ (domestic/bureaucratic politics) của các bên liên quan. Ngược lại, khi phân tích diễn biến chính trị nội bộ một nước, nhiều người hay bỏ qua hay coi nhẹ nhân tố quốc tế đang tác động đến diễn biến trong nước. Cả hai cách đề cập đó đều không đầy đủ và thiếu chính xác, dẫn đến ngộ nhận và nhầm lẫn về bức tranh vốn phức tạp trong quan hệ giữa các nước lớn (như Mỹ-Nga-Trung). Vì vậy, không thể tách cuộc chiến tranh thương mại Mỹ-Trung ra khỏi bàn cờ chiến lược nước lớn, và hiện tượng Trumpism. Thứ hai, khi đánh giá một nhân vật đặc thù khác thường (như Donald Trump) thường có hai khuynh hướng. Một là chê bai và phủ định, vì chỉ nhìn thấy mặt tiêu cực mà không thấy mặt tích cực. Hai là khen ngợi và khẳng định, vì chỉ nhìn thấy mặt tích cực mà không thấy mặt tiêu cực. Cả hai khuynh hướng đó đều cực đoan, không chính xác và thiếu hụt (như một cốc nước vơi), không phản ánh đúng sự thực khách quan. Ngoài lý do thiếu hụt thông tin, còn do hệ quy chiếu khác nhau (paradigms), nên người ta thường ngộ nhận và nhầm lẫn. Thứ ba, khi phân tích một sự kiện hay nhân vật nào đó, thường có hai quan điểm khác nhau do hệ quy chiếu khác nhau. Một là hệ quy chiếu "truyền thống" (traditional/conventional), hai là hệ quy chiếu "phi truyền thống" (unconventional). Khi đánh giá một nhân vật "phi truyền thống" (như Donald Trump), nếu áp dụng hệ quy chiếu "truyền thống", thì dễ ngộ nhận và sai lạc, nên không lý giải được bản chất vấn đề (có nhiều ẩn số). Có người hỏi "Trump khôn hay dại, tốt hay xấu?". Đó là câu hỏi "trắng đen" (black & white) làm đơn giản hóa vấn đề (simplistic) trong khi sự thật vốn phức tạp hơn vì "trong âm có dương, trong dương có âm". Thứ tư, "mọi người sinh ra đều bình đẳng" (men are born equal), nhưng suy nghĩ và cảm xúc khác nhau, nên quan điểm và thái độ của họ cũng khác nhau trước một sự kiện hay nhân vật. Nhưng sự khác biệt (diversity) không phải là vấn đề mà sự nhầm lẫn (confusion) mới là vấn đề bất cập. Khi cần lý trí (để phân tích) thì người ta lại bị tâm trạng bức xúc làm sai lạc vấn đề. Khi cần cảm xúc (để cảm thông) thì người ta lại dựa nhiều vào lý trí nên vô cảm. Vấn đề không phải đúng hay sai, mà là lẫn lộn (không đúng lúc, đúng người, đúng việc). Sự ngạo mạn về quyền lực và cái bẫy Thucydides Hai mươi năm sau chiến tranh Viêt Nam, Robert McNamara xuất bản cuốn sách "Hồi tưởng: Bi kịch và bài học Việt Nam" (In Retrospect: the Tragedy and Lessons of Vietnam, Random House, New York, 1995), thừa nhận sai lầm (hay ngộ nhận). Tuy ông McNamara tự vấn lương tâm hơi muộn (too little too late) nhưng "muộn còn hơn không". Tuy nhiên, nước Mỹ vẫn lặp lại sai lầm tại Iraq và Afganistan, trong khi bỏ mặc Biển Đông cho Trung Quốc.Gần ba thập kỷ trước đó, TNS Fulbright đã xuất bản cuốn sách "Sự Ngạo mạn về Quyền lực" (Arrogance of Power, William Fulbright, Random House, New York, 1967) chỉ trích sai lầm của Mỹ trong chiến tranh Việt Nam. Có lẽ sự ngạo mạn về quyền lực là căn bệnh cố hữu của kẻ mạnh, làm cho họ ngộ nhận và mù lòa về "giới hạn của quyền lực". Không phải chỉ có người Mỹ mà người Trung Quốc cũng mắc căn bệnh này (với "đặc sắc Trung Quốc"). Một số quan chức Trung Quốc có thói quen nhắc nhở người khác rằng "Trung Quốc là nước lớn" (như hiện tượng "Freudian slip"). Tại một cuộc họp tại Hà Nội (năm 2010) Dương Khiết Trì (Yang Jiechi) đã nói thẳng vào mặt ngoại trưởng Singapore rằng "Trung Quốc là một nước lớn và các nước khác đều bé" (China is a big country and other countries are small).Trong một chuyến thăm Miến Điện (Myanmar) cách đây mấy năm, khi tôi hỏi mười người dân là họ ghét ai nhất, thì chín người nói họ ghét nhất các tướng tá quân đội và người Trung Quốc. Không chỉ có Miến Điện, mà gần đây Bắc Triều Tiên và Malaysia đều muốn "thoát Trung", mặc dù họ rất cần túi tiền của Trung Quốc. Hầu hết các nước láng giềng (từ Việt Nam đến Myanmar đến Thailand đến Lào và Campuchea) đều sợ và ghét thái độ ngạo mạn đó, tuy một số nước đang mắc vào cái "bẫy nợ" (debt trap) của Trung Quốc (như một bi kịch).Gần đây, Graham Allison (giám đốc Belfer Center, Harvard KSG) nổi tiếng vì thuyết cái bẫy "Thucydides trap". Allison lập luận rằng sớm muộn Mỹ (cường quốc cũ) và Trung Quốc (cường quốc mới trỗi dậy) sẽ bị xô đẩy vào cuộc chiến tranh khó tránh khỏi. Một số nhà nghiên cứu khác cũng lo ngại chiến tranh thương mại Mỹ-Trung đang leo thang có thể là màn khởi đầu (prelude) dẫn đến một cuộc chiến tranh thế giới mới. Tôi hy vọng là họ sai.Bàn cờ chiến lược mới và Trumpism Chiến tranh thương mại Mỹ-Trung là một phần của bàn cờ chiến lược mà Mỹ đang triển khai (theo NDS & NSS) nhưng không tách rời hiện tượng "Trumpism". Đó là một hiện tượng bất thường trong chính trường Mỹ, làm đảo lộn bàn cờ chính trị nước Mỹ và thế giới. Vì vậy cuộc chiến thương mại diễn biến khó lường, đang vượt ra khỏi những khuôn khổ và hệ quy chiếu mà người ta đã quen mấy thập kỷ qua (từ thời chiến tranh lạnh đến nay). Chiến tranh thương mại Mỹ-Trung làm nhiều người bất ngờ, và làm người Trung Quốc đau đầu, vì nó diễn ra theo một quy luật và lộ trình khác trước. Nó không giống chiến tranh thương mại trước đây thường diễn ra giữa hai bờ Đại Tây Dương (hay với Nhật). Nó không chỉ làm đảo lộn cán cân thương mại Mỹ-Trung (hay với đồng minh) mà còn đe dọa làm đảo lộn bàn cờ chiến lược toàn cầu và trật tự thế giới. Nếu coi chiến tranh thương mại Mỹ-Trung cũng giống như với châu Âu hay với Nhật là nhầm lẫn, như "thấy cây mà không thấy rừng". Khi cử tri Mỹ bỏ phiếu cho Trump, họ không chỉ bỏ phiếu cho nhân vật bất thường đó, mà còn bỏ cho xu hướng muốn phục hồi nước Mỹ "vĩ đại trở lại". Trump đã nhanh tay nắm bắt được nxu hướng đó và thành công. Không phải Trump giỏi, mà các ứng viên khác của cả hai đảng dở, vì họ đã vô cảm trước những đòi hỏi thay đổi của cử tri Mỹ. Vì vậy trong những năm tới đây, dù Trump được tái cử hay thất cử, và ai khác lên thay thì chắc xu hướng đó vẫn tồn tại, vì nó lớn hơn cả Trump và Nhà Trắng. Dù Steve Bannon đã mất chức (cố vấn chiến lược của Trump), nhưng tư tưởng Bannonism vẫn còn tồn tại. Trump và Bannon tham vọng muốn thay đổi trật tự nước Mỹ và trật tự thế giới. Trump phải giữ lời hứa với cử tri lúc tranh cử, vì biết rằng đó là bảo bối duy nhất để ông chiếm được Nhà Trắng. dù có phải nói dối. Theo cách tính của Washington Post (Fact Checker's database) Trump đã nói dối 3.259 lần (từ 1/6 đến nay) tính trung bình mỗi ngày 6,5 lần. Có lẽ đó là một kỷ lục. Theo Joe Nye, tuy nói dối không giống nhau (not all lies are born equal), nhưng nói dối quá nhiều sẽ làm suy giảm lòng tin (Too many lies debases the currency of trust). Tổng thống có thể nói dối để xóa dấu vết (cover his tracks), tránh bị mất mặt (avoid embarrassment), làm hại đối thủ (harm a rival) hay chỉ vì tiện lợi (for convenience). Trong khi nhiều người cho rằng Trump nói dối là do thói quen (out of habit), nhưng căn cứ vào tần xuất, lặp đi lặp lại, và tính chất sỗ sàng của lời nói dối, nó không phản ánh thói quen, mà là một chiến lược có chủ ý để làm tổn thương cơ chế sự thật. (White House of Lies, Joseph Nye, Project Syndicate, August 7, 2018). Có nhiều ý kiến đánh giá khác nhau về Trump. Có lẽ ông là tổng thống Mỹ gây tranh cãi nhiều nhất (chủ yếu là trái chiều) như một hiện tượng lạ trong lịch sử. Không phải chỉ có chính giới Mỹ, mà các học giả và báo chí Mỹ (và phương Tây) đều không thích Trump, trong khi ông dám công khai gọi báo chí Mỹ là "kẻ thù của nhân dân" (tuy con gái rượu Ivanka không đồng tình). Mặc dù Trump tạo ra nhiều tai tiếng như "một thiên tài ổn định" (a stable genius), nhưng ông lại nhất quán (ít nhất là đến nay) với tuyên bố lúc tranh cử (như "America first"). Tuy Trump phát biểu thiếu nhất quán (trên twitter), nhưng ông hành động nhất quán (như muốn thay đổi nước Mỹ). Nói cách khác, Trump không nhất quán, nhưng Trumpism nhất quán. Chiến tranh thương mại và Lighthizerism Trong Nhà Trắng hiện nay, tuy Robert Lighthizer (Trade Reperesentative) và Peter Navarro (National Trade Council Director) không phải là "cặp đôi hoàn hảo", nhưng cùng quan điểm cứng rắn với Trung Quốc, và được lòng Trump. Đó là hai nhân vật chủ chốt (như cánh tay phải và tay trái của Trump) trong cuộc chiến thương mại với Trung Quốc. Tuy chúng ta đã biết khá nhiều về Navarro, nhưng còn biết khá ít về Lighthizer. Nếu muốn hiểu chiến tranh thương mại Mỹ-Trung mà không biết rõ về Lighthizer thì thật thiếu sót. Chính Lighthizer mới là người điều hành cuộc chiến thương mại (như "trade czar") chứ không phải Trump. Nếu Peter Navarro là một giáo sư kinh tế vào loại trung bình ở Mỹ (chỉ thạo về lý thuyết), thì Lighthizer là một người điều hành chính sách chuyên nghiệp. Năm 1983, khi mới 36 tuổi Lighthizer đã từng làm phó đại diện thương mại (ngang thứ trưởng). Không chỉ có kinh nghiệm đàm phán thương mại, Lighthizer còn là một luật sư có nhiều kinh nghiệm chính trường. Năm 1996, Lighthizer từng làm cố vấn kinh tế cho Bob Dole, thượng nghị sỹ đảng Cộng hòa (tranh cử tổng thống năm 1996). Trong khi Trump nói bạt mạng (bất nhất), thì Lighthizer hành động nhất quán, theo một chủ thuyết (mà người ta gọi là "Lighthizerism"). Triết lý kinh tế của Lighthizer có vai trò chủ đạo trong chính quyền Trump hiện nay, không phải để "co cụm lại" (retrenchment) mà để giành lại vai trò đầu tàu của Mỹ trên thế giới về sản xuất công nghiệp (manufacturing). Nó không nhằm chấm dứt toàn cầu hóa, mà tạo ra một giai đoạn toàn cầu hóa mới (more aggressive). Tầm nhìn của Lighthizer có thể tồn tại còn lâu hơn cả chính quyền Trump. Theo Lighthizer, để đối phó với "chủ nghĩa tư bản nhà nước" của Trung Quốc, Mỹ nên bắt chước đối phương để trở thành "tư bản nhà nước cao hơn". Các chính khách Mỹ đã tin vào thắng lợi tất yếu của nền dân chủ và tư bản (sau sự kiên bức tường Berlin), nên họ cứ tưởng Trung Quốc sẽ tất yếu đi theo dân chủ và tư bản. Đó là một sự ngộ nhận vì ngạo mạn (hubris). Trong buổi điều trần tại Quốc hội (26/7/2018) Lighthizer nhấn mạnh "người Trung Quốc có hệ thống của họ và đang thách thức hệ thống của chúng ta" (They have a system, and their system is challenging our system). Lighthizer khẳng định (9/2017) chủ nghĩa tư bản nhà nước của Trung Quốc là "mối đe dọa chưa từng có đối với hệ thống thương mại thế giới" (a threat to the world trading system that is unprecedented). (You Live in Robert Lighthizers World Now, Quinn Slobodian, Foreign Policy, August 6, 2018). Những nghịch lý và ngộ nhận Thời chiến tranh lạnh, Tổng thống Nixon và Kissinger đã bắt tay với Mao Chủ tịch (năm 1972) để dùng "lá bài Trung Quốc" đối phó với Liên Xô. Nước cờ táo bạo đó đã làm đảo lộn bàn cờ thế giới, và chính sách "một nước Trung Quốc" đã tồn tại từ đó đến nay. Mỹ và phương Tây đã triển khai chính sách "can dự xây dựng" (constructive engagement) để giúp Trung Quốc "trỗi dậy trong hòa bình", tưởng một ngày nào đó Trung Quốc giàu mạnh sẽ trở thành "một nước dân chủ như chúng ta". Trung Quốc đã làm theo lời khuyên của Đặng Tiểu Bình "ẩn mình chờ thời", tranh thủ thời cơ để trỗi dậy, không chỉ trở thành siêu cường kinh tế (như Nhật Bản) mà còn đang trở thành siêu cường quân sự để vượt Mỹ, nhằm bá chủ thế giới. Tại sao người Trung Quốc đã dễ dàng qua mặt được người Mỹ? Không phải chỉ vì người Trung Quốc khôn ngoan, mà còn do người Mỹ (và phương Tây) ngờ nghệch, đã ngộ nhận và ảo tưởng rằng "bản sắc Trung Cộng" có thể thay đổi, khi Trung Quốc giàu mạnh. Nay người Mỹ tỉnh ngộ nhận ra sai lầm thì quá muộn, và phải trả giá đắt. Trung Quốc đã trở thành Frankenstein (theo lời Richard Nixon). Đó là một "hệ quả bất định" (unintended consequence). Chiến tranh thương mại Mỹ-Trung không đơn thuần về thương mại như người ta tưởng. Trong cuộc bầu cử tổng thống Mỹ (năm 2016) Donald Trump đã lần lượt đánh bại các ứng cử viên nổi tiếng của cả hai đảng Cộng Hòa và đảng Dân Chủ, làm nước Mỹ và thế giới bất ngờ. Tại sao các chính khách chuyên nghiệp tài giỏi (như Hilary Clinton) lại thua một người như Trump? Có nhiều lý do, nhưng chủ yếu vì họ đã ngạo mạn và ngộ nhận nên vô cảm trước các thực tế mới. Nhiều chuyên gia (như pollters/pundits) cũng ngộ nhận và dự đoán sai. Vì vậy, ngộ nhận là căn bệnh cố hữu của con người, không trừ một ai. Không phải chỉ có người dốt mới ngộ nhận và sai lầm, mà những người tài giỏi càng dễ ngộ nhận và sai lầm. Tập Cận Bình cho rằng Trung Quốc đã đủ mạnh và đến lúc Trung Quốc không cần "ẩn mình chờ thời". Trung Quốc đã công khai thách thức Mỹ, và quyết vượt Mỹ bằng chiến lược "Một Vành đai Một con đường" (BRI) và "Made in China 2025". Lâu nay Trung Quốc quen dựa vào công nghệ và đầu tư của Mỹ và phương Tây để phát triển nhanh bằng xuất khẩu. Nhưng chiến tranh thương mại và chiến lược quốc phòng (NDS) đang đe dọa chặn đứng tham vọng này của Trung Quốc. Nay đến lượt người Trung Quốc ngộ nhận và mắc sai lầm. Trò chơi quyền lực mới Ngày 2/12/2016, Henry Kissinger (93 tuổi) đã đến Bắc Kinh gặp Tập Cận Bình, và được Tập ca ngợi là "người bạn lớn" của Trung Quốc. Sự kiện đó diễn ra ngay sau khi Trump thắng cử, và điện đàm với tổng thống Đài Loan Thái Anh Văn (cùng ngày 2/12/2016) làm Tập Cận Bình bất ngờ và tức giận. Có thể lúc đó Trump đã nghĩ đến "lá bài Đài Loan" và "lá bài Nga" để đối phó với Trung Quốc (nhưng còn quá sớm). Có lẽ tầm nhìn chống Trung Quốc là chiến lược nhất quán (lâu dài), còn quan hệ thân thiện với Tập là chiến thuật (trước mắt), để đối phó với Bắc Triều Tiên. Nay Trump đã bắt tay với Kim Jong-ul (12/6/2018), thì có lẽ đến lúc Trump có thể bắt tay với Putin để đối phó với Trung Quốc (tuy còn nhiều tranh cãi). Sau khi Tập Cận Bình củng cố được quyền lực tuyệt đối tại Đại Hội Đảng 19 (như "Hoàng đế Đỏ"), Trump đã công bố chiến lược quốc phòng (NDS) và bổ nhiệm John Bolton (một nhân vật diều hâu thân Đài Loan) làm chủ tịch Hội đồng An ninh Quốc gia (thay McMaster). Trong bối cảnh đó, "người bạn lớn" Kissinger có thể "trở mặt" khuyên Trump dùng "lá bài Nga" để đối phó với Trung Quốc (điều đó chẳng có gì lạ). Nhưng nếu Tập bị bất ngờ thì chứng tỏ ông đã ngộ nhận và quên rằng "không có đồng minh vĩnh viễn, chỉ có lợi ích vĩnh viễn". Theo báo Daily Beast (26/7/2018) quan điểm về "lá bài Nga" đã được các cố vấn chủ chốt của Trump tán thành, trong đó có Jared Kushner (con rể và cố vấn cấp cao trong Nhà Trắng). Nếu Mỹ thực sự bắt tay với Nga để đối phó với Trung Quốc như "mối đe dọa số một" (theo NDS) thì đó là tin xấu (bad news) cho Bắc Kinh. Tuy nhiên, kịch bản này không dễ như "một bữa tiệc" (a dinner party), vì Putin "quyền biến" và chơi bài poker giỏi. Chưa biết bao giờ Putin sang thăm Washington (theo lời mời của Trump) và còn quá sớm để dự đoán kết cục của nước cờ tiếp. Tuy nhiên, khi Trump bắt tay Kim ở Singapore (12/6/2018) và bắt tay Putin ở Helsinki (16/7/2018) chắc Tập Cận Bình đang nín thở theo dõi. Cuộc gặp Trump-Kim tuy chưa có kết quả rõ ràng, nhưng đó là một bước ngoặt chiến lược tại bán đảo Triều Tiên. Có lẽ Bắc Kinh đã đánh giá sai về Trump, và các đồng minh EU của Mỹ. Không biết đó là lỗi của Lưu Hạc (không nhạy bén) hay của Tập Cận Bình (không chịu lắng nghe), nhưng chuyến đi Mỹ của Lưu Hạc (15-19/5/2018) đã thất bại vì "quá ít quá muộn" (too little too late). Theo báo Financial Times (20/7/2018) Kissinger đã từng cảnh báo nếu Mỹ và châu Âu chia rẽ thì "châu Âu sẽ trở thành chư hầu của lục địa Âu-Á" bị Trung Quốc thao túng. Có một nghịch lý là nhiều người trong Quốc Hội và giới báo chí Mỹ (cũng như đồng minh NATO) đang tỏ ra bảo thủ và chậm thay đổi tư duy chiến lược còn hơn người Trung Quốc. Dù sao, cuộc chiến tranh thương mại Mỹ-Trung sẽ kéo dài và kéo theo chiến tranh về tiền tệ, về công nghệ, và địa chính trị, nên sẽ quyết liệt và khó lường. Đó là trò chơi quyền lực mới giữa hai siêu cường có hệ quy chiếu và hệ điều hành khác hẳn nhau. Trong cuộc chiến này, chưa có dấu hiệu hay lý do để Trump xuống thang đàm phán, như Bắc Kinh vốn ảo tưởng và ngộ nhận. Theo các chuyên gia, Mỹ đã vô hình trung theo một chính sách thương mại "ngõ cụt" (cul de sac). Bằng cách kích cầu tài khóa (fiscal stimulous) và tăng sản xuất (manufacturing) chính quyền Trump khuyến khích đầu tư, làm thâm hụt thương mại càng nặng. Với lãi suất tăng cùng với tăng trưởng, đồng USD sẽ lên giá, làm cản trở xuất khẩu. Vì vậy, Mỹ càng tìm cách tháo gỡ vấn đề thương mại, thì vấn đề đó càng lớn. Rủi ro hiện nay là chính quyền Trump thất vọng với hệ quả chính sách, lại càng phải "chơi rắn hơn" (double down). Tuy chính quyền Trump đã đi quá xa, nhưng họ có thể cho rằng vẫn chưa đủ xa. (The Trump Administration's Dead End on Trade, James McCormack, Project Syndicate, August 9, 2018). Những hệ lụy nhãn tiền Theo Financial Times, thị trường chứng khoán Trung Quốc đã mất 2.290 tỷ USD (tương đương 27%) trong tám tháng qua. Hôm 3/8/2018 (sau bốn năm) Nhật đã thay thế Trung Quốc, trở thành TTCK lớn thứ hai thế giới. Bắc Kinh tuyên bố sẽ đánh thuế lên 110 tỷ USD so với 130 tỷ USD giá trị hàng hóa Mỹ nhập vào Trung Quốc năm 2017, trong khi Mỹ tuyên bố sẽ đánh thuế lên 250 tỷ USD trong tổng số 505 tỷ USD giá trị hàng hóa Trung Quốc nhập vào Mỹ năm 2017. Cả hai bên vẫn chưa có dấu hiệu xuống thang, làm tăng nguy cơ bùng phát một cuộc chiến tổng lực giữa hai siêu cường kinh tế đứng đầu thế giới. IMF cảnh báo cuộc chiến thương mại này có thể làm trật bánh xe tăng trưởng kinh tế toàn cầu. (Trump claims US is winning trade war with China, Yuan Yang & Sam Fleming, Financial Times, August 6, 2018). Cùng với chiến tranh thương mại, Mỹ đang triển khai chiến lược quốc phòng. Ngày 1/8/2018, Quốc hội Mỹ đã thông qua Luật Ủy quyền Quốc phòng (NDAA) cho năm tài chính 2019, với ngân sách mới (716 tỉ USD, tăng 16 tỉ USD so với năm tài chính 2018). Tiếp theo NDS, luật NDAA đề ra ba mục tiêu chính tại Biển Đông: Thứ nhất là chi 425 triệu USD về thiết bị và đào tạo (trong 5 năm tới) cho các nước khu vực (như Philippines, Indonesia, Malaysia, Việt Nam). Thứ hai là khai trừ Trung Quốc khỏi các cuộc diễn tập RIMPAC. Thứ ba là Lầu Năm Góc phải báo cáo với Quốc hội về sự bành trướng gia tăng của Trung Quốc ở Biển Đông. Theo Greg Poling (CSIS/AMTI director), tuy NDAA có thể chưa đủ sức ngăn chặn Trung Quốc trỗi dậy, nhưng đây là "một phát súng cảnh cáo Trung Quốc" của Quốc hội Mỹ. Theo một số chuyên gia Trung Quốc, Bắc Kinh "đã mắc hai sai lầm lớn". Một là họ đã đánh giá sai về Trump và quá tự tin cho rằng Trump chỉ dọa già vì lý do chính trị (sắp bầu cử giữa kỳ). Vì vậy, Bắc Kinh đã coi thường và không nhạy bén trước tâm lý "bài Trung" đang dâng cao trong chính giới Mỹ. Hai là Bắc Kinh đã ngộ nhận, tưởng liên minh Mỹ-châu Âu đang rạn nứt nên họ có thể phân hóa, lôi kéo các nước EU theo mình (để đối phó với Mỹ). Trong khi Trump là người bất thường và khó lường, Tâp lại quá tự tin và không lắng nghe (hoặc các cố vấn không dám nói) nên Bắc Kinh đã xa rời thực tế, không nắm được bức tranh thực sự, nên mới bị bất ngờ và bị động trước các đòn quyết liệt của Trump. Nếu cuộc chiến tranh thương mại này kéo dài, kinh tế Trung Quốc có nguy cơ suy thoái và sa vào "bẫy thu nhập trung bình". Sắp tới nếu Trung Quốc phá giá đồng NDT (Yuan) khoảng 12% (như dự báo) để đối phó với tuyên bố của Trump sẽ tăng thuế lên 25% trên 200 tỷ USD hàng hóa Trung Quốc (từ tháng 9/2018). Nếu điều đó diễn ra, các nước Đông Nam Á (như Malaysia, Thailand, Indonesia, và Việt Nam) sẽ bị "hoảng loạn" (panic). Theo báo Guardian (4/7/2018), rạn nứt đã xuất hiện trong hệ thống quyền lực tuyết đối của Tập Cận Bình. Có nhiều tin đồn là Tập sẽ "bị rắc rối" tại hội nghị Bắc Đới Hà (đang họp), vì các vấn đề như: (1) chiến tranh thương mại với Mỹ, (2) kinh tế đang phát triển chậm lại, (3) vụ bê bối về vaccine cho trẻ em. (Cracks appear in invincible Xi Jinping's authority over China, Lily Kuo, the Guardian, August 4, 2018). Theo chuyên gia kinh tế Lê Đăng Doanh, "mối lo lớn nhất hiện nay về chiến tranh thương mại là đồng NDT phá giá". Nếu Việt Nam buộc phải phá giá VNĐ để đối phó, lạm phát sẽ tăng. Nếu tỷ giá VNĐ giảm tới mức 24,500-25,000 VNĐ/1 USD, áp lực lên nền kinh tế sẽ rất lớn. Nhưng Ngân hàng Nhà nước không nên bảo vệ tỷ giá bằng cách dùng dự trữ ngoại hối để can thiệp, vì dự trữ hiện nay (trên 70 tỷ USD) có thể bay mất trong vòng 1 tháng. Một số người cho rằng Việt Nam sẽ có lợi (về lâu dài) khi chuỗi cung ứng dịch chuyển từ Trung Quốc sang Việt Nam, trong khi "tác động của đồng NDT phá giá là ngay lập tức". (Forget US China trade war tariffs this is what really worries Asia, Bhavan Jairagas, SCMP, August 4, 2018). Các chuyên gia quốc tế nói gì Các chuyên gia thường có ý kiến đánh giá khác nhau về bối cảnh và bản chất chiến tranh thương mại và quan hệ Mỹ-Trung. Nghiên cứu gần đây của David Shambaugh đáng chú ý. Ông đã dành nhiều thời gian nghiên cứu sâu về khu vực (năm 2017), nhưng đáng tiếc là tài liệu này chưa cập nhật được các sự kiện quan trọng diễn ra trong năm 2018 (gặp cấp cao Mỹ-Triều, thay đổi chính phủ Malaysia, chiến tranh thương mại Mỹ-Trung). Bài của Minxin Pei và Elizabeth Economy bổ xung kịp thời, tuy các chuyên gia có quan điểm hơi khác nhau. Theo Shambaugh, Mỹ và Trung Quốc đang cạnh tranh ngày càng toàn diện ở Đông Nam Á, cả về chiến lược và các lĩnh vực khác (như thương mại). Sự cạnh tranh này là "mềm" (soft) chứ không phải "cứng" (hard), và gián tiếp (indirect) chứ không phải trực tiếp (direct). Đó chưa phải là cạnh tranh bằng phản ứng tức thì, ăn miếng trả miếng, chỉ có thắng hay thua (acute action-reaction, tit-for-tat, zero-sum competition) như thời chiến tranh lạnh. Shambaugh cho rằng hai siêu cường này có thể đạt được một dạng thức "cùng tồn tại trong cạnh tranh" (competitive coexistence). Vì vậy cạnh tranh chiến lược Mỹ-Trung có thể được giới hạn để không trở thành đối kháng hay máy móc (adversarial or kinetic). Các nước khu vực có vai trò cốt yếu nếu duy trì "các chiến lược cân bằng, trung lập và truyền thống" (traditional, neutralist hedging strategies). Một số nước gần đây ngả theo Trung Quốc không giúp được gì cho họ, mà còn gây áp lực buộc Mỹ phải có chiến lược đối phó với Trung Quốc. Tầm nhìn "Indo-Pacific tự do và rộng mở" của chính quyền Trump là một minh chứng cụ thể. Theo Shambaugh, khi Trung Quốc bành trướng quá trớn (overreaches) và trở nên quá hung hăng tại khu vực (như đang diễn ra), Mỹ cần tăng cường sự có mặt (về quân sự) để được các nước khu vực coi là một đối tác tin cậy. Đã đến lúc Mỹ phải vượt qua sự can dự lẻ tẻ tại Đông Nam Á, để có vai trò quan trọng hơn về chiến lược tại khu vực này, và coi đó là một ưu tiên trong cam kết toàn cầu của Mỹ. (U.S.-China Rivalry in Southeast Asia: Power Shift or Competitive Coexistence? David Shambaugh, International Security, May 2018). Theo Minxin Pei, Tập Cận Bình đang phải đối phó với "một mùa hè tồi tệ nhất kể từ khi lên cầm quyền" (từ 12/2012). Có những dấu hiệu bất ổn đang làm người Trung Quốc, đặc biệt là giới tinh hoa, "cảm thấy thất vọng, lo lắng, tức giận, bất lực, và bất bình đối với các nhà lãnh đạo đầy quyền lực của họ". Về kinh tế, chứng khoán tiếp tục lao dốc, làm dự trữ ngoại hối bay theo, trong khi đồng NDT tiếp tục bị phá giá, làm kinh tế Trung Quốc phát triển chậm lại. Về cơ bản, Trung Quốc vẫn phụ thuộc sâu sắc vào thị trường và công nghệ Mỹ. "Trong khi Trung Quốc muốn trở thành bá chủ thế giới và lập lại trật tự toàn cầu, thì chiến tranh thương mại đang làm Trung Quốc bộc lộ các mặt yếu kém như một "người khổng lồ chân bằng đất sét". (Chinas Summer of Discontent, Minxin Pei, Project Syndicate, August 2, 2018). Theo Elizabeth Economy (CFR), Trung Quốc muốn thay đổi thế giới theo chủ ý của họ và "dẫn dắt cải cách về quản trị toàn cầu" (lead in the reform of global governance). Trong khi Hồ Cẩm Đào nói rằng Trung Quốc "trỗi dậy trong hòa bình" (peacefully rising), thì Tập Cận Bình tuyên bố mục tiêu là "thống nhất Trung Quốc trước năm 2049". Tập Cận Bình tuyên bố Trung Quốc "có ý định và năng lực thay đổi trật tự thế giới". Trung Quốc đã thiết lập căn cứ quân sự đầu tiên tại Djibouti (2017) và tiếp theo chắc sẽ có nhiều căn cứ tại các nước khác. Hiện nay các doanh nghiệp nhà nước Trung Quốc đã kiểm soát 76 hải cảng tại 35 nước. (Xi Jinping's Superpower Plans, Elizabeth Economy, Wall Street Journal, July 19, 2018). Lời kết Một số người cho rằng Trung Quốc "còn nhiều cửa", nhưng theo tôi các "cửa sổ cơ hội" (nếu có) đang khép lại. Về cơ bản, Trung Quốc chỉ có ba sự lựa chọn: Một là đầu hàng. Hai là leo thang. Ba là chọn giữa đầu hàng và leo thang. Đến nay, dường như Trung Quốc đang chọn cách thứ ba. Nói một cách khác, Mỹ và Trung Quốc như hai con voi khổng lồ đang mắc kẹt vào một trò chơi quyền lực mới (a new game of thrones). Tuy đã quá muộn để hai con voi dừng lại (vì quá kiêu ngạo), nhưng còn quá sớm để chúng thỏa hiệp (hay lùi bước). Theo hầu hết các chuyên gia, sự lựa chọn khôn ngoan nhất hiện nay là Việt Nam hãy nhân cơ hội này để "thoát Trung". Cần cải cách thể chế toàn diện (đổi mới "vòng 2") để tạo đà phát triển mới, và hội nhập vào kinh tế toàn cầu (theo luật chơi quốc tế). Đây là lúc "Mỹ-Trung đánh nhau và hành động của chúng ta" (như năm 1945). Trong bối cảnh đó, nếu thông qua "luật An ninh Mạng" và "luật Ba Đặc khu" là lợi bất cập hại, như "tự bắn vào chân mình". Nếu vẫn kiên định bảo vệ quan hệ truyền thống với Bắc Kinh (vì "đại cục"), tiếp tay cho Trung Quốc né tránh thuế quan của Mỹ bằng hàng "made in Vietnam" để tái xuất qua các "Đặc khu Kinh tế" và "Khu Hợp tác Kinh tế Qua Biên giới", chắc không thoát được trừng phạt của Mỹ. Trong khi chính quyền Trump đã bỏ TPP (và chưa biết bao giờ quay lại), Đức đã cắt quan hệ đối tác chiến lược với Việt Nam (vì vụ bắt cóc Trịnh Xuân Thanh). Nay quan hệ của Việt Nam với Slovakia cũng đang khủng hoảng, đe dọa triển vọng ký kết EVFTA. Nếu quan hệ đối tác toàn diện với Mỹ cũng bị khủng hoảng làm Việt Nam bị vạ lây (như một hệ quả kép) vì chiến tranh thương mại Mỹ-Trung đang leo thang, không biết Việt Nam sẽ dựa vào đâu để phát triển, và bảo vệ chủ quyền của mình tại Biển Đông. Đây là một bi kịch quốc gia. Tham khảo 1. US-China Rivalry in Southeast Asia: Power Shift or Competitive Coexistence? David Shambaugh, International Security, May 2018 2. The Shape of Sino-American Conflict, Minxin Pei, Project syndicate, June 6, 2018 3. China's Summer of Discontent, Minxin Pei, Project Syndicate, August 2, 2018 4. Xi Jinping's Superpower Plans, Elizabeth Economy, Wall Street Journal, July 19, 2018 5. As China's Woes Mount, Xi Jinping Faces Rare Rebuke at Home, Chris Buckley, New York Times, July 31, 2018. 6. Hot water, Bill Hayton, Mekong Review, Issue 12, August 2018. (Review of Asian Waters: The Struggle Over the Asia Pacific and the Strategy of Chinese Expansion, Humphrey Hawksley, Overlook Press, June 2018). 7. Cracks appear in invincible Xi Jinping's authority over China, Lily Kuo, the Guardian, August 4, 2018. 8. Forget US-China trade war tariffs: this is what really worries Asia, Bhavan Jairagas, South China Morning Post, August 4, 2018. 9. Trump claims US is winning trade war with China, Yuan Yang & Sam Fleming, Financial Times, August 6, 2018 10. You Live in Robert Lighthizer's World Now, Quinn Slobodian,Foreign Policy, August 6, 2018 11. White House of Lies, Joseph Nye, Project Syndicate, August 7, 2018). 2018 12. The Trump Administration's Dead End on Trade, James McCormack, Project Syndicate, August 9, 2018 | ||||||
Nếu bỏ trốn về Việt Nam, Lê Hồng Quang có bị ‘giết người diệt khẩu’? Posted: 13 Aug 2018 12:48 PM PDT
Thiền Lâm Việt Nam – Cali Today News – Lê Hồng Quang là ai? Cựu Đại biện lâm thời Đại sứ quán Slovakia tại Hà Nội Lê Hồng Quang đã biến khỏi căn hộ của ông ta, chỉ ít ngày sau khi Tổng thống Slovakia Andrej Kiska và Thủ tướng Slovakia Peter Pellegrini quyết định chỉ đạo cho Bộ Nội vụ và cảnh sát nước này mở cuộc điều tra về vụ Trịnh Xuân Thanh. Cảnh sát bắt đầu tìm Lê Hồng Quang. Nhưng ông ta đi đâu? Lê Hồng Quang được báo chí Đức và Slovakia xem là nhân chứng rất quan trọng trong việc móc nối cho đoàn quan chức công an Việt Nam, dẫn dắt bởi Bộ trưởng công an Tô Lâm, mượn máy bay của Chính phủ Slovakia để bắt cóc Trịnh Xuân Thanh, đưa từ Bratislava sang Moscow vào ngày 26/7/2017. Trang thoibao.de cho biết bản báo cáo kết quả điều tra của Đức ghi rõ Lê Hồng Quang là "người trong cuộc", đứng ra trung gian dàn xếp mọi chuyện nhờ vào quan hệ với cả hai bên về việc cho Tô Lâm mượn chuyên cơ của chính phủ Slovakia. Lê Hồng Quang cũng có mặt trên chuyên cơ chở Tô Lâm và Đường Minh Hưng đếnBratislava. Vào khoảng 13:35 giờ chiều ngày 26/7/2017, đoàn xe chở phái đoàn Bộ trưởng Tô Lâm từ sân bay về đến khách sạn Bôrik của chính phủ Slovakia. Tại đây đã diễn ra một cuộc họp (vừa ăn trưa, vừa làm việc) giữa hai phái đoàn. Phía Việt Nam gồm có 4 người: Bộ trưởng Công an Tô Lâm, Trung tướng Đường Minh Hưng, Trung tướng Lê Mạnh Cường – Phó Tổng cục trưởng Tổng cục Tình báo (Tổng cục V), Bộ Công an Việt Nam, và một nhân vật tên họ là Pham Văn Hieu – cho đến nay không rõ nhân vật này là ai và giữ chức vụ gì. Phía Slovakia gồm có 4 người: Bộ trưởng Bộ Nội vụ Robert Kaliňák, người đứng đầu Bộ phận Lễ tân của Bộ Nội vụ Radovan Culák, Phát ngôn viên Bộ Nội vụ Ivan Netík và ông Lê Hồng Quang – người cố vấn của Thủ tướng Robert Fico. Lê Hồng Quang sinh năm 1964, tại Nghệ An, sang du học tại Slovakia (khi ấy thuộc nước CH Xã hội chủ nghĩa Tiệp Khắc) năm 1984. Ông tốt nghiệp kỹ sư, có vợ và hai con, một trai một gái. Ông là Chủ tịch Hội người Việt Nam tại Slovakia. Ông đã được nhập tịch Slovakia vào năm 2001. Từ những năm đầu của thập kỷ 90, ông Quang đã làm cố vấn cho Vụ châu Á thuộc Bộ Kinh tế Slovakia. Sau đó ông làm Chủ tịch Phòng Thương mại Slovakia – Việt Nam. Khi Slovakia mở lại đại sứ quán tại Việt Nam, ông Quang được bổ nhiệm làm Tham tán thương mại Đại sứ quán nước Cộng hòa Slovakia tại Việt Nam. Một điểm đáng chú ý, sau khi thành công phi vụ đưa Trịnh Xuân Thanh về nước nhờ vào chuyên cơ của chính phủ Slovakia, thì Lê Hồng Quang được cử làm Đại biện lâm thời Sứ quán Cộng hòa Slovakia tại Việt Nam hồi cuối tháng 8. 2017, đúng lúc ông Igor Pacolak kết thúc nhiệm kỳ đại sứ Slovakia tại Việt nam. Bộ Ngoại giao Slovakia xác nhận rằng hồi đầu tháng 6 năm 2018 họ đã triệu hồi ông Lê Hồng Quang về Bratislava để hỏi ý kiến, và dựa trên yêu cầu của ông, Bộ Ngoại giao đã quyết định chấm dứt sứ mệnh của ông tại Đại sứ quán Slovakia tại Hà Nội. Hiện nay, ông cũng không còn là một nhân viên của Bộ Ngoại giao Slovakia. Có bị 'giết người diệt khẩu'? Khủng hoảng Slovakia – Việt đang chính thức bắt đầu và còn vượt trên khủng hoảng Đức – Việt một bậc: trong khủng hoảng Đức – Việt, các cơ quan tư pháp Đức chỉ làm rõ chứng cứ vụ bắt cóc đến Nguyễn Hải Long và một quan chức công an bậc trung là Đường Minh Hưng trong bối cảnh chuyến đi Đức của tướng Hưng là lén lút chứ không công khai và càng không chính thức, thì chuyến đi của Bộ trưởng công an Tô Lâm đến Slovakia ngay sau khi xảy ra vụ bắt cóc Trịnh Xuân Thanh ở Đức, cùng cuộc gặp chính thức của Tô Lâm với bộ trưởng nội vụ Slovakia khi đó là Robert Kaliňák đã xác nhận rằng Tô Lâm là một đại diện chính thức của Chính phủ Việt Nam, là tiền đề kéo theo mức độ xung đột ngoại giao giữa Slovakia và Việt Nam là xung đột cấp nhà nước. Ngày 9/8/2018, Ngoại trưởng Slovakia Miroslav Lajcak tuyên bố chính thức sẽ không bổ nhiệm đại sứ của Slovakia ở Hà Nội cho đến khi vụ bắt cóc Trịnh Xuân Thanh được điều tra rõ ràng. Khủng hoảng Slovakia – Việt Nam đã chính thức bùng nổ với động tác hạn chế ngoại giao đầu tiên như thế. Giả thiết nhiều khả năng xảy ra nhất là 'rút kinh nghiệm sâu sắc' từ việc Nguyễn Hải Long đã không kịp hoặc không dám bỏ trốn mà do đó đã bị cảnh sát Czech bắt giữ và dẫn độ sang Đức, Lê Hồng Quang đã đào thoát khỏi Bratislava và có thể ra khỏi biên giới Slovakia trước khi cảnh sát nước này đến tìm ông ta – mà hầu như chắc chắn Lê Hồng Quang sẽ bị câu lưu để thẩm vấn nếu bị cảnh sát tìm thấy. Mới đây, có tin cho rằng Lê Hồng Quang đã chuồn sang Thái Lan. Dấu hỏi bật ra là nếu đào thoát khỏi Slovakia, liệu Lê Hồng Quang có tìm đường quay về 'quê nhà' Việt Nam? Bởi từ Thái Lan sang Việt Nam là quá gần, thậm chí có thể đi đường bộ qua biên giới Lào – Việt. Nhưng lại có một nghi ngờ khác bật ra: liệu Lê Hồng Quang có an toàn khi quay trở về Việt Nam để trốn tránh giới tư pháp Slovakia? Liệu Lê Hồng Quang – với vai trò là một nhân chứng đặc biệt quan trọng và rất có thể đã nắm được nhiều thông tin, đặc biệt là thông tin về những nhân sự tham gia vụ bắt cóc Trịnh Xuân Thanh và 'vẫn chuyển' Thanh về Hà Nội để 'tự nguyện đầu thú', có bị rơi vào cảnh 'giết người diệt khẩu' tại Việt Nam? Không loại trừ việc Lê Hồng Quang chẳng còn bao nhiêu niềm tin vào 'đảng và nhà nước ta', đã phải tính toán khả năng không trở về Việt Nam mà cao chạy xa bay sang một nước khác, bỏ trốn khỏi hai lực lượng truy tìm mình là cảnh sát Slovakia và những người đồng chí của ông ta. | ||||||
Mỹ tuần tiễu 4 đảo nhân tạo ở Trường Sa, chấn chỉnh phát ngôn của Vương Nghị Posted: 13 Aug 2018 12:41 PM PDT Hồng Thủy
(GDVN) - Sau khi Ngoại trưởng Trung Quốc Vương Nghị tuyên bố quân sự hóa Biển Đông là "tự vệ" không lâu, Mỹ lập tức điều máy bay tuần tiễu 4 đảo nhân tạo xây trái phép. The Japan Times ngày 11/8 đưa tin, quân đội Mỹ đã có động thái cảnh báo mạnh mẽ bất thường với Bắc Kinh trên mạng xã hội cùng ngày thứ Bảy, sau chuyến thị sát 4 đảo nhân tạo Trung Quốc xây dựng bất hợp pháp ở Trường Sa (Khánh Hòa, Việt Nam). Thứ Sáu ngày 10/8, một chiếc máy bay trinh sát Poseidon P-8A của hải quân Mỹ chở theo phóng viên của đài CNN và BBC đi cùng đã thị sát 4 đảo nhân tạo ở Trường Sa. Trong suốt chuyến bay, phóng viên của CNN, BBC đã nhìn thấy bãi đá Chữ Thập, Gạc Ma, Vành Khăn và Xu Bi từ trên cao với các ra đa quân sự khổng lồ, đường băng quân sự và nhiều tòa nhà. Đã có 6 lần lực lượng quân sự Trung Quốc đồn trú bất hợp pháp trên đảo nhân tạo phát tín hiệu cảnh báo, xua đuổi máy bay Mỹ: "Hãy rời khỏi đây ngay lập tức, tránh để xảy ra bất kỳ sự hiểu lầm nào!" Mỗi lần nhận được cảnh báo đe dọa như vậy, phi hành đoàn Hoa Kỳ lại trả lời rằng, đây là máy bay quân sự Mỹ đang hoạt động hợp pháp trên không phận quốc tế, nằm ngoài không phận của bất kỳ quốc gia ven biển nào. Các cảnh báo của phía Trung Quốc không ảnh hưởng gì đến hoạt động của hải quân Mỹ. Trong khi BBC cho biết, bên cạnh đó có một máy bay quân sự Philippines, nội dung cảnh báo của Trung Quốc có khác một chút: "Máy bay quân sự Philippines, tôi cảnh báo các anh lần nữa, rời khỏi đây ngay lập tức hoặc các anh sẽ phải gánh mọi hậu quả". Hôm sau 11/7, ít nhất 3 trong số các tài khoản mạng xã hội Twitter của quân đội Mỹ đã lên tiếng khẳng định: "Chúng tôi sẽ tiếp tục bay và cho tàu cơ động ở bất cứ nơi nào luật pháp quốc tế cho phép. Hoa Kỳ sẽ không bị ảnh hưởng bởi các cảnh báo đòi dừng các hoạt động hợp pháp trong vùng biển, vùng trời quốc tế". [1] CNN ngày 10/8 tường thuật, các camera của máy bay trinh sát Mỹ đã ghi nhận có 86 tàu neo đậu tại đầm phá bên trong đảo nhân tạo ở bãi Xu Bi. Phản ứng của máy bay Mỹ trước cảnh báo từ lực lượng quân sự Trung Quốc đồn trú (bất hợp pháp) ở Trường Sa, được CNN dẫn lại: "Chúng tôi là máy bay hải quân Hoa Kỳ, tiến hành các hoạt động hợp pháp bên ngoài không phận của bất kỳ quốc gia ven biển nào. Trong việc thực hiện các quyền được luật pháp quốc tế bảo vệ, chúng tôi đang hoạt động phù hợp với quyền lợi và nghĩa vụ của tất cả các quốc gia." Bay qua đá Chữ Thập, các phóng viên của CNN nhìn thấy những trạm ra đa quân sự như những trái bóng golf được sắp đặt gọn gàng trên màn hình. Mặc dù không có tên lửa nào của Trung Quốc được nhìn thấy trên đảo nhân tạo trong chuyến bay hôm thứ Sáu, nhưng các sĩ quan hải quân Mỹ đã chỉ cho phóng viên thấy một số cấu trúc có thể sử dụng để giấu tên lửa. Đáng chú ý, động thái này của Hoa Kỳ diễn ra sau khi Ngoại trưởng Trung Quốc Vương Nghị tuyên bố tại hội nghị Ngoại trưởng ASEAN mở rộng tại Singapore hôm 4/8, rằng Bắc Kinh quân sự hóa Biển Đông là để "tự vệ". Đồng thời Trung Quốc vẫn tiếp tục đổ tội cho Mỹ làm căng thẳng Biển Đông, tìm cách ngăn Mỹ can thiệp vào khu vực. Đây có thể là động cơ thầm kín của việc nước này thúc đẩy một số diễn biến mới về đàm phán COC và ca ngợi chúng như những thành tựu, qua đó nhằm lung lạc, lôi kéo ASEAN khỏi hợp tác với Hoa Kỳ. Nguồn: [1]https://www.japantimes.co.jp/news/2018/08/11/asia-pacific/u-s-military-strong-words-beijing-warnings-flight-south-china-sea/#.W29-SugzbIU [2]https://edition.cnn.com/2018/08/10/politics/south-china-sea-flyover-intl/index.html Hồng Thủy |
You are subscribed to email updates from Dân quyền. To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
Google, 1600 Amphitheatre Parkway, Mountain View, CA 94043, United States |
0 nhận xét:
Đăng nhận xét