“Hãy đến thành phố Sihanoukville của Campuchia để biết tương lai 3 đặc khu của Việt Nam khi cho Trung Quốc thuê 99 năm ” plus 24 more |
- Hãy đến thành phố Sihanoukville của Campuchia để biết tương lai 3 đặc khu của Việt Nam khi cho Trung Quốc thuê 99 năm
- Quốc hội Châu Âu lên án tình trạng vi phạm nhân quyền tại Việt Nam
- Sự thất bại của Y Tế Việt Nam
- Không thạo với phong bì
- Trí thức của Nhân Dân
- Đại sứ Việt Nam: Hà Nội phản đối liên minh quân sự trên Biển Đông
- Tận cùng của khốn khổ: Người dân phải tưới xăng lên người để kêu oan tại trụ sở Thanh tra Chính phủ!
- Thủ Thiêm, giọt nước tràn ly
- Bản đồ Ba Sáu Bảy.
- Đừng khóc cho Việt Nam, hỡi Argentina!
- Là Người Hùng Của Chính Mình
- "Cuộc vận động của Mẹ Nấm - Nguyễn Ngọc Như Quỳnh tại Washington D.C"-
- Mười chuyện tiếu lâm hay nhất thời Liên Xô do báo The Times (Anh) bình chọn
- Khmer Đỏ: Ai từng trợ giúp phe kháng chiến Pol Pot?
- UỶ BAN CHỐNG TRA TẤN VỪA NÊU QUAN NGẠI DỨT LỜI, SỰ VIỆC NGAY LẬP TỨC XẢY RA TẠI VN
- “Chạy án” và “bị án” trong giới luật sư
- Vì Đảng đang thiếu người : Vừa bị kỷ luật nhưng vẫn được bổ nhiệm làm Giám đốc Sở Công Thương
- Chế độ Khmer Đỏ bị tuyên tội diệt chủng
- Khi mà “chi thường xuyên” là tiền ăn nhậu
- Hiệp định CPTPP Có Giúp Nông Dân Thoát Cảnh Đói Nghèo?
- Vào CPTTP: Tổ chức đại diện lao động ở cơ sở được quy định ra sao?
- HƯ ĐỐN TOÀN TẬP
- VIỆT NAM ĐANG CHẾT ĐUỐI Ở BIỂN ĐÔNG
- TS Lê Đăng Doanh: «Vẫn còn tình trạng giải quyết thủ tục nhanh hay chậm phụ thuộc phong bì nhẹ hay nặng»
- Mỹ muốn hợp tác, chứ không phải kiểm soát Ấn Độ - Thái Bình Dương
Posted: 18 Nov 2018 02:55 PM PST Nếu muốn biết 3 đặc khu kinh tế: Vân Đồn – Vân Phong – Phú quốc sẽ như thế nào sau khi cho Trung Quốc (TQ) thuê 99 năm thì hãy đến xem thành phố Sihanoukville của Campuchia cũngcho TQ thuê cảng biển và đặc khu kinh tế ở đây 99 năm. Kết quả chỉ trong thời gian ngắn Trung quốc đầu tư ồ ạt vào đây chủ yếu là Casino, karaoke với hơn 30 Casino đang hoạt động và gần 100 cái nữa đang xây dựng. Đặc khu kinh tế thì có đến 90% là công tyTrung Quốc, kéo theo lượng khách du lịch từ Trung quốc năm ngoái là gần 150.000 lượt (đây là ở xa Trung Quốc thôi chứ như mà Vân Đồn thì rập cái chắc cả triệu người sang). Tuy nhiên mặc dù có một lượng đầu tư khủng khiếp thế nhưng đặc khu này của Campuchia chỉ tạo ra được 5% số việc làm cho dân bản địa và chủ yếu là lao động rẻ tiền như hình trên ảnh người dân Cam đấm bóp cho khách TQ. Chứ các vị trí quản lý, lương cao thì đều bên Trung quốc đưa người sang hết. Thậm chí, đầu tư của Trung Quốc đang mở rộng sự phân chia giữa người giàu và người nghèo. "Những người sở hữu đất và có nhà cho thuê có thể sống tốt hơn nhưng đối với những người không sở hữu đất đai, cuộc sống thật là khủng khiếp."
Tốc độ phát triển này đã khiến nhiều cư dân của thành phố lo ngại. Theo ước tính, người Trung Quốc đang chiếm đến gần 20% dân số thị trấn. Vậy nên các chú kinh doanh du lịch ở Việt Nam đừng mơ mà hưởng lợi từ cơ hội này. Với Sihanoukville và Phú Quốc trấn ngự vịnh Thái lan (đã được Thái lan đồng thuận ), Vân đồn và Văn phong chế ngự dọc biển Đông thì chiến lược lưỡi bò của TQ sắp sửa hoàn thành cũng như Belt Road cũng nhanh chóng. Nền du lịch bản địa và văn hoá đặc sắc Khomer cũng bị nhấn chìm bởi làn sóng Casino từ TQ. (Theo Facebook) | ||||||||||||||
Quốc hội Châu Âu lên án tình trạng vi phạm nhân quyền tại Việt Nam Posted: 18 Nov 2018 02:54 PM PST RFA
Nghị quyết nói rằng giới chức Việt Nam tiếp tục bỏ tù, sách nhiễu, đe dọa các nhà hoạt động nhân quyền, nhà báo, bloggers và các luật sư nhân quyền, trong khi những người bảo vệ nhân quyền phải đối mặt với các án tù nhiều năm. Những cái tên nổi bật được đưa ra trong nghị quyết bao gồm nhà báo tự do Nguyễn Văn Hóa, nhà hoạt động môi trường Hoàng Đức Bình, Lê Đình Lượng, Nguyễn Nam Phong, và các thành viên của Hội Anh Em Dân Chủ, là những người đang phải chịu án tù nhiều năm. Nghị quyết cũng lên án Bộ Luật Hình sự mới, luật An ninh mạng và luật Tín ngưỡng Tôn giáo vì cho rằng những luật này đang giới hạn các quyền tự do căn bản của con người. Quốc hội Châu Âu kêu gọi chính phủ Việt Nam phải cải thiện tình trạng nhân quyền và EU phải chú trọng đến tình hình nhân quyền Việt Nam khi xem xét thông qua Hiệp định Tự do Thương mại (EVFTA). Tổ chức Theo dõi Nhân quyền Quốc tế (Human Rights Watch) hôm 15/11 đã có thông cáo viết rằng Hà Nội đã nhầm lẫn khi nghĩ rằng EU sẽ cho qua vấn đề nhân quyền với Việt Nam khi thảo luận hiệp định tự do thương mại. Human Rights Watch kêu gọi Ủy ban Châu Âu nên tiếp tục có đường lối cứng rắn với Việt Nam về vấn đề nhân quyền. Theo thống kê của Dự án 88, hiện có khoảng 160 nhà hoạt động đang phải thụ án tù tại Việt Nam. https://www.rfa.org/vietnamese/news/vietnamnews/eu-parliament-comdemns-vn-human-right-violations-11152018084250.html?fbclid=IwAR29CHcStHpqB6YYrYLIbKDHmv3qveooXJy1Hl0-FDjUQmTi_mwYdhgT3sg | ||||||||||||||
Posted: 18 Nov 2018 02:53 PM PST FB Võ Xuân Sơn 16-11-2018 Khoảng 10 năm trước, một bác sĩ Mỹ qua Việt nam thăm dò cơ hội làm ăn, có gặp tôi để bàn việc hợp tác. Xin nhấn mạnh, đó là một bác sĩ thực thụ, chứ không phải "bác sĩ" như mấy ông đang có cơ sở tại đây. Vị bác sĩ đó hỏi tôi, rằng một ngày tôi khám bao nhiêu bệnh nhân, và tỉ lệ bệnh nhân mổ trong số bệnh nhân tôi khám là bao nhiêu. Tôi trả lời, rằng một ngày tôi giới hạn số lượng khám bệnh là khoảng 25 bệnh nhân, tỉ lệ bệnh nhân mổ khoảng 1/10 số khám bệnh. Vị bác sĩ đó nói, rằng điều đó hoàn toàn không tốt. Theo ông, tôi, một bác sĩ chuyên khoa sâu, chỉ nên khám khoảng 10 bệnh nhân mỗi ngày, và tỉ lệ bệnh nhân có chỉ định mổ (thực sự), phải khoảng 50% trở lên. Cơ sở để ông ấy có con số như vậy, là vì ông cho rằng, tôi, một bác sĩ chuyên khoa sâu, không nên khám bệnh ban đầu, mà chỉ khám bệnh nhân do các bác sĩ nơi khác chuyển đến. Và tỉ lệ chỉ định mổ sẽ đánh giá khả năng của các bác sĩ được coi là "vệ tinh" của tôi. Ông bác sĩ ấy cho rằng, các bác sĩ gia đình sẽ là người khám và điều trị bệnh nhân ban đầu. Khi vượt quá khả năng của họ, họ sẽ quyết định gởi cho các bác sĩ chuyên khoa, nội hoặc ngoại. Tất nhiên, các bác sĩ chuyên khoa lại sàng lọc lại một lần nữa. Nếu thấy có chỉ định mổ, bác sĩ nội có thể chuyển cho bác sĩ ngoại, và ngược lại. Cuối cùng thì ông quyết định không hợp tác với EXSON. Đến tận bây giờ ông cũng vẫn chưa đặt cơ sở tại Việt nam. Theo tôi, thông tin mà Bộ trưởng Bộ Y tế cung cấp "Bệnh viện ĐH Y dược TP.HCM khám 8.000 bệnh nhân/ngày, Bệnh viện Chợ Rẫy, Bạch Mai đều khám 5.000 – 6.000 bệnh nhân/ngày", thể hiện sự thất bại của y tế Việt nam. Vì vậy, tôi hoàn toàn đồng ý với yêu cầu của Bộ trưởng Bộ Y tế: "Bệnh viện trung ương bớt số lượng khám, tập trung thực hiện kỹ thuật cao, hẹn giờ bệnh nhân khám bệnh, quyết liệt cải cách hành chính" Khi mà các bác sĩ chuyên khoa đầu ngành phải bận bịu với khám bệnh chữa bệnh ban đầu, còn các bác sĩ khám chữa bệnh ban đầu thì bận bịu với việc mua bán bất động sản, làm vườn, bán hàng trên mạng, và các dược tá ở các tiệm thuốc, cùng các ông lang vườn thì lại làm thay cho các bác sĩ được đào tạo hẳn hoi, thì nền y tế đó thất bại hoàn toàn. Có ý kiến cho rằng, theo kinh tế thị trường, nếu bệnh nhân đông thì mở thêm cơ sở, thuê thêm bác sĩ, giải quyết nhu cầu. Nghe thì có vẻ hợp lí. Nhưng không. Y tế có cách vận hành riêng của nó. Thì cũng vẫn là vấn đề cung cầu muôn thuở. Nhưng nó không đơn giản như mớ rau, con cá. Nếu chỉ giải quyết bế tắc cho một bệnh viện, thì giải pháp mở rộng cơ sở, thuê thêm bác sĩ là phù hợp. Nhưng nhìn trên bình diện của cả một nền y tế, một đất nước, thì người ta phải làm sao cân đối các nguồn lực và mang lại hiệu quả cao cho cả nền y tế. Nếu mỗi bệnh viện tự phát triển theo kiểu nước chảy đâu bịt đấy, thì vấn đề sẽ chỉ ngày càng trầm trọng mà thôi. Những bước đi của Bộ Y tế cách đây vài năm đều rất đúng hướng, để giải quyết những tồn tại của y tế Việt nam. Đó là, đưa giá khám chữa bệnh về với giá trị thực, xóa bỏ phân tuyến, thúc đẩy sự hình thành và phát triển của hệ thống bác sĩ gia đình. Tuy nhiên, song song đó, đảng và nhà nước cố gắng chứng minh sự ưu việt của chế độ, dẫn đến sự can thiệp sâu của BHYT vào chuyên môn y khoa, bất chấp tất cả các qui luật thị trường cũng như các qui định bắt buộc của chuyên môn y khoa, miễn là bảo đảm có BHYT, có chi trả. Cùng với đó, các lợi ích nhóm đã làm biến tướng quá trình xã hội hóa. Người ta chỉ tập trung xây dựng các tập đoàn y tế mang lại lợi ích cho một nhóm người chi phối quá trình xã hội hóa y tế, nhưng đi ngược lại với xu hướng phát triển y tế cần có. Ai sẽ được hưởng lợi khi xây thêm những Bạch Mai, Chợ rẫy, Việt Đức… bằng vốn xã hội hóa (hoặc xây bằng ngân sách, nhưng ruột là xã hội hóa), rồi người dân từ xa hàng mấy trăm cây số đùm nhúm nhau đến để khám nhức đầu sổ mũi? Ai sẽ được hưởng lợi khi hệ thống máy móc, trang thiết bị hiện đại, được khai thác tối đa công suất để khám chữa bệnh ban đầu ở các bệnh viện thuộc các tập đoàn hùng mạnh, trong khi ở các địa phương, bác sĩ phải khám chay, đoán mò? Sẽ chẳng thể nào giải quyết được nạn quá tải bệnh viện, khi mà quá tải chính là lợi nhuận, quá tải chính là nguồn sống, quá tải chính là lí do chính đáng để mở rộng xã hội hóa. Tiếc rằng, giải pháp đúng đắn của Bộ Y tế, là đưa giá trị khám chữa bệnh về giá trị thực, đã thất bại. Cũng sẽ chẳng thể nào xây dựng được một hệ thống bác sĩ gia đình khi mà lợi ích nhóm vẫn đang chi phối việc xã hội hóa các bệnh viện công kiểu như bây giờ, và BHYT, vẫn được Đảng và Nhà nước giao cho cái quyền đứng trên ngành y. | ||||||||||||||
Posted: 18 Nov 2018 02:53 PM PST Dạ Ngân
20 năm trước, một người nhà của chúng tôi bỗng phải vào viện. Tức là không thuộc loại bệnh nhân thường xuyên với thứ bệnh mãn tính nào đó. Vậy cũng có nghĩa là chúng tôi rất lóng ngóng với chuyện phong bao cho y bác sĩ dù có nghe nói, cảm ơn người thực hiện một ca mổ là bao nhiêu, bồi dưỡng cho ê kíp trực đêm những thứ gì và nên thủ tiền lẻ ra sao để nhét cho y tá, cho nhân viên thay thiệm, nói chung là tiền "biết điều" cho anh chị em làm những việc thấp bé. Việc cho tiền vào phong bì quá đơn giản, thuần túy một cử chỉ không đến mươi giây. Nhưng với những người nệ cổ chúng tôi, chuyện ấy không thực sự dễ làm. Từ bao giờ chúng ta không còn gập người để nói một lời cảm ơn tận đáy lòng với người thầy thuốc nữa? Vâng, không biết từ bao giờ mà chuyện phong bao trong ngành y đã chi phối tất cả chúng ta như vậy. Hình như nó bắt đầu cùng với kinh tế nhá nhem vào thập kỷ 90 của thế kỷ trước, khi bệnh viện công bắt đầu có kênh dịch vụ. Cùng một mái nhà bệnh viện ấy mà người thu nhập khá nhờ có yếu tố tư nhân và người thì đồng lương chan chát. Vậy là người bệnh tự thấy cần điều chỉnh sự bất công, hoặc là họ nhận thấy thái độ của y bác sĩ ở những nơi không "dịch vụ" có phần bất mãn. Và thế là dù không ai vòi vĩnh công khai, người bệnh bắt chước nhau ở thủ tục phong bì. Chúng tôi đưa người nhà của mình vào viện trong bối cảnh ấy. Xin được nhấn nhá lại, bối cảnh chưa có bệnh viện tư, chỉ có các chỗ gọi là "dịch vụ" ở từng khoa trong bệnh viện công. Khi ấy, 20 năm trước ấy ở cái bệnh viện công nổi tiếng ấy, lần đầu đôi vợ chồng nhà văn không biết làm sao với chiếc phong bì để "bôi trơn" quan hệ với y bác sĩ theo mách nước của rất nhiều người - một hành vi phản văn hóa trong quan niệm của những người luôn đòi hỏi văn hóa trong mọi cư xử. Y đức còn được hiểu là xả thân, quên mình, cũng như ngày trước ở miền Nam, bệnh viện còn được gọi là Nhà thương. Bao nhiêu tiền cho đủ với một bác sĩ giỏi mà không có người ấy, mình hoặc người thân của mình sẽ chết? Vâng, không biết bao nhiêu là đủ, vì vậy mà có những cái ơn được giữ ở trong lòng suốt đời nên người ta chỉ dành chữ thầy viết hoa cho hai đối tượng ân nghĩa thiêng liêng là Thầy thuốc và Thầy giáo. Biết vậy nhưng mọi người đều đã hành xử tự nhiên với chiếc phong bì mà sao chúng tôi cứ nghiêm trọng nó? Trong nhóm nuôi bệnh, nhà văn Nguyễn Quang Thân ở vị trí đầu lĩnh nhưng anh không làm sao nói được mấy lời cảm ơn cùng với chiếc phong bao mà anh cứ thấy lấn cấn, thậm chí thấy phản cảm. Một đứa cháu trẻ đã giành lấy, nói nhanh: "Bác để cháu!". Nó bước vòng qua mặt bàn, đến sát bên người bác sĩ và, như một nhà ảo thuật, nó đưa êm ru chiếc phong bì vào túi áo blouse của người ấy. Gọn ghẽ và dễ dàng thật, một thế hệ khác đã hình thành, thực tiễn, biết ở bầu ở ống, không lăn tăn gì cả. 5 năm sau, tôi đi nuôi một bà chị họ mổ bướu cổ. Chị là cô giáo ở quê ra, mổ bảo hiểm y tế, nghĩa là chị không chịu tốn tiền cho cái gọi là "dịch vụ" của hệ thống y tế nửa công nửa tư quái gở xứ mình. Bệnh nhân hai người một giường, người nhà của bệnh nhân loại nghèo này, xin mời, vạ vật ở đâu tùy ý nhé. Nhiều người ra hành lang, tôi dân viên chức thủ đô chịu khó đi nuôi chị họ, tôi được ưu tiên nằm nền gạch bên chân giường của người nhà. Đêm đó, y tá dựng bệnh nhân dậy tiêm thuốc, chị tôi kêu đau quá trời. Người nhà các bệnh nhân khác dồn tôi "Sao không lót tay cho y tá, không biết cái lệ đó hay là tiếc mấy đồng bọ lẻ?" Tôi không chuẩn bị, nếu có, tôi nghĩ mình không mạnh dạn để làm việc đó và cũng không biết sẽ làm như thế nào? Nhưng chị tôi đau, tôi không đành, tôi đi đổi tiền lẻ ngay. Tôi đi sang phòng y bác sĩ trực mong tìm người y tá ban nãy để sửa sai. Thấy một thanh niên trẻ ngồi bên bàn, tôi nhoài người nhét vào túi áo blouse của người ấy tờ năm nghìn (số tiền ấy cỡ 20 nghìn bây giờ). Người ấy ngạc nhiên nhưng tôi vội nói: "Để cà phê đêm ấy mà". Chao ơi, các bạn biết không, sáng sớm ra y tá đến cặp nhiệt, đo áp và tiêm thuốc, tôi ngờ rằng đây không phải người hồi đêm tôi đã lót 5 nghìn để đỡ đau cho chị tôi. Quả nhiên sáng đó, bệnh nhân được khám lại trước giờ giao ban, tôi phát hiện, người "bị" tôi nhét cho 5 nghìn chính là bác sĩ trực chứ không phải y tá! Sao tôi tệ đến mức ấy? Hay là tôi quá miễn cưỡng nên không để ý gì cả, tôi chỉ làm chiếu lệ, tôi làm cho qua? Tôi xấu hổ cho đến tận bây giờ dù tôi luôn thấy nguyên do khiến tôi xấu hổ không nằm ở bản thân tôi, đúng, nhất định không nằm ở bản thân tôi. | ||||||||||||||
Posted: 18 Nov 2018 02:52 PM PST
Gs Chu Hảo bị khai trừ ra khỏi đảng, VTV đưa tin, chính thống như một lời tuyên chiến. Chưa hết lại còn mượn mồm mấy tri thức lởm của đảng để "đánh hội đồng" Gs Chu Hảo. Rằng, Chu Hảo sai lầm thế này, không đúng thế kia… Đảng cầm quyền, tuyệt đối và toàn diện, cấm ai cãi. Cả một hệ thống báo chí, xuất bản nhất nhất vâng lời. Đảng đánh ai, người đó ngập xuống bùn, sự nghiệp chính chị coi như đã cho vào quan tài, đậy nắp, không thể ngóc đầu lên. Trước hết xin được chúc mừng cho Gs Chu Hảo, từ nay ông không còn là "trí thức của đảng" nữa, nghĩa là không phải khoác áo đảng, không nghĩ như đảng, nói theo đảng, làm theo đảng… Theo cách nói dân gian: Không xếp vào hạng "ăn theo nói leo". Nhớ lại cách đây mấy chục niên, hồi tôi còn đang mài đũng quần ở trường Kinh tế QD, thầy Hoàng Đức Nguyên được phong hàm Gs. Ông Nguyên tức cảnh làm mấy câu thơ: "Nhà nước phong cho cái Giáo sư Dù Giáo, dù Sư tớ cũng ừ Dăm ba pho sách ra điều Giáo Xa nhà vắng vợ ấy là Sư!" Mấy câu thơ tếu táo nhưng phản ánh một thực tiễn có thật về tri thức xứ ta. Giáo và Sư chỉ là hai khái niệm ghép của hiện thực đời sống khốn khó do đảng tạo ra. Hơn thế lại là "trí thức của đảng" lại là người không có quyền bộc lộ chính kiến, không có quyền nói khác nghị quyết. Một vài người có chính kiến, nhưng vì mưu sinh, chấp nhận thân phận "ngậm miệng ăn tiền" để kiếm một "góc chiếu giữa đình" nên buộc phải vâng lời. Chia sẻ và cảm thông với một số trí thức kiểu này. Một số khác, nghĩ một đường, nói một nẻo. Nhìn thấy cái thây ma đã tan rã, bốc mùi mà hậu quả của nó là hàng loạt các đại án lớn như Vinashin, Vinaline với những khoản thất thoát hàng tỷ đô không thể dọn dẹp, che dấu nhưng vẫn leo lẻo: Kinh tế thị trường định hướng CNXH… Điều này giải thích vì sao xứ ta có tới 24.000 giáo sư, tiến sỹ nhưng không có nổi một công trình khoa học nên hồn. Khỏi buồn bác Chu Hảo à. Không còn là "tri thức của đảng" nữa, bác trở về với nhân dân. Dân như cây, như cỏ, vứt vào đâu cũng sống. Thân phận làm dân, có sao nói vậy, luôn bày tỏ chính kiến của mình. Giờ đây bác đã thuộc về nhân dân, không chỉ là dân thường mà là tri thức của nhân dân, của dân tộc. Xin chúc mừng bác Chu Hảo! | ||||||||||||||
Đại sứ Việt Nam: Hà Nội phản đối liên minh quân sự trên Biển Đông Posted: 18 Nov 2018 02:51 PM PST
Vị đại sứ mới được bổ Nhiệm đến Ấn Độ nói Việt Nam không ủng hộ bất cứ liên minh quân sự nào trong khu vực. (SanhChau Pham's Facebook) Việt Nam hôm 15/11 nói không ủng hộ 'Bộ Tứ' Mỹ, Úc, Nhật Bản, Ấn Độ – một hợp tác an ninh nhằm đảm bảo hòa bình và ổn định cho khu vực – và phản đối bất cứ sự thành lập liên minh quân sự nào trên vùng Biển Đông có tranh chấp. Đại sứ mới của Việt Nam, Phạm Sanh Châu, được truyền thông Ấn Độ trích lời nói hôm 15/11 rằng Việt Nam hoan nghênh bất kỳ sáng kiến nào nhằm duy trì hòa bình, an ninh và tự do hàng hải cũng như hàng không trong khu vực. Tuy nhiên vị đại sứ mới được bổ nhiệm tới New Delhi nói rằng "chúng tôi không muốn thấy bất cứ một liên minh quân sự nào được hình thành bởi vì chúng tôi tin là nó không có lợi cho môi trường an ninh trong khu vực." Nếu bất kỳ nước nào muốn bè phái, sử dụng vũ lực hoặc tìm cách dùng vũ lực, thì điều đó đi ngược lại với quan điểm của Việt Nam. 'Bộ Tứ' này, xuất hiện từ năm 2004 dưới thời Tổng thống Mỹ George W. Bush, có tầm nhìn chiến thuật rộng lớn của Mỹ để quảng bá cho "Ấn Độ Dương-Thái Bình Dương tự do và rộng mở", theo lời Cố vấn an ninh quốc gia Mỹ John Bolton nói với các phóng viên hôm 13/11. Chiến lược "Ấn Độ Dương-Thái Bình Dương tự do và rộng mở" lần đầu được chính thức giới thiệu bởi Tổng thống Mỹ Donald Trump trong một phát biểu của ông tại Diễn đàn Kinh tế châu Á-Thái Bình Dương ở Đà Nẵng hồi tháng 11 năm ngoái. Được hỏi liệu Việt Nam có ủng hộ liên minh bốn cường quốc này không, Đại sứ Châu nói: "Nếu bất kỳ nước nào muốn bè phái, sử dụng vũ lực hoặc tìm cách dùng vũ lực, thì điều đó đi ngược lại với quan điểm của Việt Nam," theo Times of India. Ông Châu đưa ra bình luận trên chỉ vài ngày trước khi Tổng thống Ấn Độ Ram Nath Kovind bắt đầu chuyến công du tới Việt Nam, dự kiến vào ngày 18/11, vẫn theo nhật báo tiếng Anh của Ấn Độ. Tháng 11 năm ngoái 'Bộ Tứ' Mỹ, Úc, Nhật Bản và Ấn Độ họp lần thứ 3, sau nhiều năm gián đoạn, nhằm phát triển một chiến lược mới để giữ cho hải lộ trọng yếu trong khu vực Ấn Độ Dương-Thái Bình Dương không bị ảnh hưởng bởi một thế lực nào. Theo các nhà quan sát, hành động này được coi là một nỗ lực nhằm kiềm chế sự ảnh hưởng ngày càng tăng của Trung Quốc trong khu vực Ấn Độ Dương-Thái Bình Dương. Việt Nam là một trong những nước có tuyên bố chủ quyền chồng lấn với Trung Quốc trên Biển Đông. Trung Quốc trong những năm gần đây tăng cường việc bồi đắp các đảo nhân tạo và quân sự hóa vùng Biển Đông bất chấp những phản đối của cộng đồng quốc tế. Năm 2014, Trung Quốc đặt giàn khoan Hải Dương 981 trong vùng đặc quyền của Việt Nam và trong hơn 1 năm trở lại đây được cho là đã ép Hà Nội ngừng hai dự án khoan thăm dò dầu khí trên Biển Đông. Trong khi Việt Nam hiểu được những thế yếu của mình đối với Trung Quốc nhưng các lãnh đạo của họ tiếp tục đi nước đôi về chiếc ô an ninh của Mỹ trong khu vực, theo nhận định của nhà nghiên cứu Phương Nguyễn của Viện nghiên cứu Chiến lược Quốc tế CSIS ở Washington DC với East Asia Forum. Điều này được thể hiện trong chính sách '3-không' của Việt Nam: không liên minh quân sự, không cho nước nào đặt căn cứ quân sự trên lãnh thổ Việt Nam, và không liên minh với bất kỳ nước nào để chống lại nước khác. "Chúng tôi sẽ không tham gia bất kỳ liên minh nào nhằm chống lại bất kỳ nước thứ 3 nào," Đại sứ Châu được The Hindu trích lời nói hôm 15/11. Người phát ngôn Bộ Ngoại giao Việt Nam đã nhiều lần khẳng định lập trường nhất quán này của Hà Nội tại các cuộc họp báo trước đây. | ||||||||||||||
Tận cùng của khốn khổ: Người dân phải tưới xăng lên người để kêu oan tại trụ sở Thanh tra Chính phủ! Posted: 18 Nov 2018 02:50 PM PST Bức xúc vì Thủ tướng 5 lần chỉ đạo, Văn phòng Chính phủ 6 lần ra văn bản yêu cầu phải giải quyết nhưng không có kết quả, chiều nay bà Lê Thị Hồng Phượng đã đến trụ sở Thanh tra Chính phủ phía Nam (Cục III) và tưới xăng lên người đòi tự thiêu. Tưới xăng giữa trụ sở Thanh tra Chiều 12/11/2018, ông Nguyễn Hồng Điệp -Trưởng Ban tiếp công dân Trung ương cho biết: "Chỉ trong vài ngày đã có hai phụ nữ khi đi khiếu nại tự tưới xăng lên người đòi tự thiêu. Trường hợp thứ nhất là một người không biết chữ sống ở Trà Vinh, ra tận Hà Nội khiếu nại. Bà đổ xăng lên người và được ngăn chặn kịp thời nên chưa thể bật lửa. Trường hợp thứ hai vừa diễn ra chiều nay, là bà Lê Thị Hồng Phượng. Bà Phượng mang theo hai chai xăng, vừa đổ hết chai đầu tiên lên người thì được ngăn lại. Bà Phượng chính là người đi khiếu nại đòi đất suốt 40 năm nay mà Làng Mới đã có nhiều bài phản ánh. Vụ việc của bà Phượng được Chính phủ đặc biệt quan tâm khi đã có 5 lần chỉ đạo giải quyết của Thủ tướng, 6 lần Văn phòng Chính phủ ra văn bản yêu cầu giải quyết". Lần gần đây nhất, ngày 29/10, Thanh tra Chính phủ nhận được văn bản 10476/VPCP-V.I do Phó Chủ nhiệm Văn phòng Chính phủ Nguyễn Duy Hưng ký đôn đốc việc giải quyết khiếu nại của bà Lê Thị Hồng Phượng. Văn bản nêu: "Về việc giải quyết khiếu nại của bà Lê Thị Hồng Phượng liên quan đến quyền sử dụng đất tại P.An Lạc A, Q.Bình Tân, TP.HCM , Phó Thủ tướng thường trực Trương Hòa Bình đã có ý kiến chỉ đạo tại văn bản số 5892NPCP-V.I ngày 7/6/2017 của Văn phòng Chính phủ, nhưng đến nay Thanh tra Chính phủ chưa có văn bản báo cáo Thủ tướng Chính phủ. Thực hiện Quy chế làm việc của Chính phủ, Văn phòng Chính phủ đề nghị Thanh tra Chính phủ sớm có văn bản báo cáo kết quả thực hiện chỉ đạo của Phó Thủ tướng thường trực Chính phủ tại văn bản trên, gửi Văn phòng Chính phủ để tổng hợp, báo cáo Thủ tướng Chính phủ". Theo tìm hiểu của chúng tôi, sau khi có chỉ đạo của Phó Thủ tướng phải báo cáo trước ngày 1/9/2017, ông Đặng Công Huẩn -Phó Tổng Thanh tra Chính phủ chờ đến 4 tháng sau, khi thời hạn phải báo cáo đã hết từ lâu mới chịu ký Quyết định 2498/QĐ-TTCP thành lập Đoàn Thanh tra liên ngành gồm Thanh tra Chính phủ, Thanh tra Bộ Tài nguyên-Môi trường và Thanh tra TP.HCM, thời hạn kiểm tra là 15 ngày. Sau quyết định của ông Huẩn, Thanh tra Chính phủ phía Nam đã vào cuộc ngay để làm rõ. Thực tế thì liên quan đến vụ việc này, Thanh tra Chính phủ đã có một báo cáo vào năm 2009 gửi Thủ tướng Chính phủ, nêu rõ các sai phạm của cán bộ xung quanh việc chiếm đất dân (từ 2009 trở về trước). Lần thanh tra này chẳng qua chỉ là làm rõ thêm các sai phạm từ 2009 trở về sau. Do đó, Đoàn thanh tra đã làm rất khách quan và nhanh chóng. Đoàn đã tiếp xúc với vợ chồng bà Phượng nhiều lần và làm rõ rất nhiều vấn đề. Tuy nhiên, chuyện đơn giản nhất để giải quyết là phải có chữ ký của ông Huẩn để gửi báo cáo cho Thủ tướng thì ông Huẩn… chưa ký. Khiếu nại nhiều lần ông Huẩn vẫn không ký nên vợ chồng bà Phượng đòi tự sát làm áp lực (việc bà Phượng đòi tự sát có văn bản báo cáo Thủ tướng vào năm 2017). Tháng 4/2018, chồng bà Phượng qua đời trong đói nghèo. Bà Phượng khiếu nại liên tục nhưng hết Thanh tra Chính phủ phía Nam đến Ban Tiếp Công dân Trung ương ở Hà Nội cũng chỉ hứa mà không có cách nào để làm cho ông Huẩn ký. Ngày 29/10, bà Phượng lại ra Hà Nội đòi gặp bằng được ông Huẩn nhưng chỉ được gặp bảo vệ ngoài cánh cổng. May mắn cho bà khi Văn phòng Chính phủ nắm được vụ việc, và ngay trong ngày 29/10 đã ra văn bản yêu cầu Thanh tra Chính phủ phải báo cáo theo quy chế làm việc của Chính phủ.
Theo hồ sơ, Cục III Thanh tra Chính phủ (phụ trách phía Nam) đã kết thúc thanh tra và có báo cáo gửi lãnh đạo Thanh tra Chính phủ về những sai phạm tại địa phương. Đồng thời, do bà Phượng khiếu nại nhiều lần nên Ban Tiếp Công dân Trung ương cũng đã có báo cáo gửi lãnh đạo Thanh tra Chính phủ cũng như gửi Thủ tướng Chính phủ. Trong các báo cáo, đáng chú ý là việc bà Phượng có hành động tự đâm mình và tự thiêu. Các sai phạm của TP.HCM không phải đến bây giờ Thanh tra Chính phủ mới phát hiện, mà thực tế đã có một báo cáo khá chi tiết, rõ ràng từ năm 2009 do Phó Tổng thanh tra ký. Tuy nhiên, đến nay TP.HCM chưa có bất kỳ động thái nào sửa sai mà lại còn tiếp diễn những cái sai khác. Như Làng Mới đã thông tin, bà Nguyễn Thị Đê (mẹ bà Lê Thị Hồng Phượng) có chồng là ông Hà Văn Tài, tham gia kháng chiến ở Cái Bè, Tiền Giang. Ông Tài bị mất tích trong kháng chiến. Do chồng mất sớm nên gia đình bà Đê bán hết gia sản về Sài Gòn sinh sống. Bà Đê mua 16.000m2 đất mặt tiền đường Kinh Dương Vương ở Bình Chánh (nay là Q.Bình Tân) để xây thương xá. Sau năm 1975, chính quyền địa phương không hề ra quyết định quản lý đất gia đình bà Đê mà tự ý chia cho ông Nguyễn Văn Nhờ (lãnh đạo Công an H.Bình Chánh -về sau làm Viện trưởng Viện KSND Bình Chánh) và Bến xe Miền Tây (Mitaco) sử dụng. Theo hồ sơ, số đất mà ông Nhờ được cấp và tự chiếm tương đương 60 – 80 nền nhà. Riêng đất mặt tiền, theo cung cấp của UBND P.An Lạc A, ông Nhờ và các con được sở hữu toàn bộ nhà từ số 466 đến hết số 500 đường Kinh Dương Vương (18 căn); và từ số 6 đến số 16 đường Tên Lửa (6 căn). Do đất ở đã có quá nhiều nên toàn bộ nhà mặt tiền ông Nhờ và các con cho thuê thu nhiều tỷ đồng/năm. Cho đến nay, Thanh tra Chính phủ, Bộ Tài nguyên-Môi trường, Bộ Tư pháp đã phát hiện hàng loạt sai phạm xung quanh việc chiếm đất của gia đình bà Phượng. Thực hiện văn bản đôn đốc của Văn phòng Chính phủ, ngày 7/11 ông Đặng Công Huẩn đã tổ chức cuộc họp với nhiều Bộ, ngành để giải quyết. Tuy nhiên, sau cuộc hợp, vẫn chưa có báo cáo gửi Thủ tướng. Vì sao một vụ việc đơn giản, các sai phạm của địa phương cũng như của cán bộ Nguyễn Văn Nhờ đều được báo cáo quá rõ ràng mà đến nay ông Đặng Công Huẩn vẫn không ký báo cáo, đến mức Văn phòng Chính phủ phải ban hành văn bản nhắc nhở. Theo Chính trị VN | ||||||||||||||
Posted: 18 Nov 2018 02:50 PM PST Thủ Thiêm, Văn Giang, Dương Nội, Đồng Tâm... và rất nhiều nơi khác đã tạo nên một tầng lớp mới của xã hội, gọi là "dân oan". Mỗi năm, các cơ quan nhà nước (NN) nhận được khoảng 20.000 đơn thư khiếu kiện, trong đó có 70 đến 80% là đất đai. Có lẽ, sự kiện Thủ Thiêm gợi ý những người có trách nhiệm cho nghiên cứu thấu đáo hơn về vấn đề đất đai. Thông qua đất đai để tham nhũng là phổ biến nhất, tràn lan nhất, khủng khiếp nhất. Đảng đang chống tham nhũng, lấy lại lòng tin của nhân dân mà không giải quyết vấn đề đất đai cả về lý luận và thực tiễn thì khó đạt được điều mong muốn. Tôi viết về nó như một góp ý có trách nhiệm. Cuối cuộc kháng chiến chống Pháp (1946-1954), Đảng và Nhà nước làm Cải cách Ruộng đất với khẩu hiệu "Người cày có ruộng", lấy đất công điền, tịch thu ruộng đất của địa chủ, cường hào chia cho dân nghèo. Việc này được Đảng nâng lên tầm lý luận là: cuộc cách mạng dân chủ (CMDC). Lứa chúng tôi và nhiều lứa khác được dạy dỗ: cách mạng dân tộc là giải phóng đất nước khỏi ngoại xâm và cách mạng dân chủ là người cày có ruộng (không phải khái niệm dân chủ như hiện nay - xin người đọc đừng hiểu lầm). Tổng quan lại, cuộc CMDC của nước ta đã đi một vòng tròn và khó giải thích về lý luận. Từ tịch thu ruộng của địa chủ chia cho dân nghèo đến thu hồi ruộng của dân để giao cho tầng lớp tư sản mới (các chủ doanh nghiệp). Hành trình đó được khép kín như sau: * 1958-1960, hợp tác hoá nông nghiệp, người dân góp ruộng thuộc sở hữu của mình vào làm ăn tập thể. Ban đầu vẫn được chia hoa lợi. Nhưng tâm lý đã chuyển dần sang là đất của hợp tác xã (HTX). * 1980 thay đổi Hiến pháp, chỉ một nhóm từ "đất đai thuộc sở hữu nhà nước", tự dưng dân toàn quốc mất đất mà NN không thông qua trưng thu, trưng mua. Không nơi đâu có sự phản đối vì hai lý: 1. Tuyệt đối tin vào Đảng và Nhà nước, và 2. Tâm lý không phải đất của mình mà là của HTX. * Trước đó, 1979, toàn dân đói kém khi mọi nguồn viện trợ bị cắt, Đảng ban hành NQ6 với đường lối sản xuất lương thực-thực phẩm, hàng tiêu dùng, hàng xuất khẩu. Các cơ quan Trung ương cũng tìm đất phá hoang để sản xuất lương thực. Ngoài làm cho HTX, các xã viên được khai hoang mọi diện tích làm kinh tế riêng. Bắt đầu xuất hiện các diện tích đất tư. * 1981, Chính phủ ban hành QĐ201Ttg, văn bản quản lý đất đai đầu tiên cho cả nước với tư tưởng đất đai là tư liệu sản xuất thuộc sở hữu nhà nước nên: "cấm mọi hành vi mua bán đất đai". Đất khai hoang nói ở 1979 không đưa vào diện quản lý. * 1986, khi nền kinh tế suy sụp, dân đói triền miên, Bộ Chính trị ban hành Nghị quyết 100 cho khoán thử và sau đó Trung ương ban hành NQTW10 cho khoán ruộng trong toàn quốc, đất đai của HTX nhưng giao khoán cho từng hộ (sau này gọi là Khoán 10). * 1987, tư tưởng của Đảng và Nhà nước là biến ruộng khoán sẽ chuyển từ HTX sang cho hộ nông dân nên Quốc hội xây dựng Luật Đất đai để áp dụng từ 1988. Để có bản đồ làm cơ sở quản lý, Chính phủ cho đo đạc và xây dựng bản đồ, sổ mục kê theo QĐ299. Sau này giải quyết tranh chấp đất NN căn cứ vào Bản đồ 299 là nguồn gốc từ đây. Luật 1987 đã bắt đầu có quy định về NN thu hồi đất của nông dân nhưng: thu hồi đất loại nào (loại theo chế định kiểu nông nghiệp, thổ cư, chuyên dùng chứ không phải hạng điền) thì trả lại đất ấy và trả đủ diện tích đã thu hồi. Không biết tại sao luật này không áp dụng, đến nay không ai nhắc đến, như nó chưa từng có. * 1993 Quốc hội làm luật khác, luật này có hiệu lực từ 15/10/1993. Trong đó có mấy điểm sau đây cần chú ý: cấp đất, thu hồi đất phải trên quy hoạch, kế hoạch; Thủ tướng cấp thu hồi từ 1 ha trở lên, Chủ tịch tỉnh dưới 1 ha; Chỉ thu hồi đất có đền bù cho 4 loại công trình: an ninh, quốc phòng, vì lợi ích quốc gia, vì lợi ích công cộng; các doanh nghiệp chỉ được thuê đất (NĐ18CP). Cũng cần nói thêm, hồi đó ông Kiệt làm Thủ tướng, tư tưởng pháp quyền trong đất đai rất rõ. Ông còn có văn bản pháp luật hẳn hoi về đất doanh trại, gia binh, đất làm kinh tế quân đội không thuộc đất quốc phòng... Luật này có nhược điểm là khó khăn trong việc chuyển đất NN sang đất làm kinh tế khác như khu công nghiệp, nhà máy. * 2003, Luật Đất đai sửa đổi bổ sung có một điều tiến bộ là được thu hồi đất vì mục đích kinh tế, nhưng người được hưởng lợi phải thương lượng với người đang sử dụng đất. Nếu điều này được áp dụng trên hai nguyên tắc là giá thị trường hoặc góp đất quy thành cổ phần thì đất nước không xuất hiện dân oan. Vấn đề không nằm ở luật mà ở áp dụng luật: chính quyền dùng sức mạnh Nhà nước, dùng vũ trang để đồng hành với doanh nghiệp ép dân thu hồi đất tạo ra điều vô lý: doanh nghiệp hưởng lợi còn chính quyền nhân dân thì đàn áp nhân dân tạo ra mâu thuẫn, kể cả đổ máu như Văn Giang, Đồng Tâm, tù đày như Dương Nội, mâu thuẫn kéo dài như Thủ Thiêm... Nếu dừng tại đây và điều chỉnh hai điều như đã nói thì mâu thuẫn được khu trú. Vì sao chính quyền bạo tay với dân, ai cũng đoán ra. *2013, Quốc hội tiến thêm một bước nữa là không cần doanh nghiệp thoả thuận với người sử dụng đất mà NN đứng ra thu hồi, giải phóng mặt bằng và từ luật 2003 cho chủ tịch cấp huyện có quyền cấp đất thu hồi đất với hạn mức nhất định thì: Chúng ta đã đi một vòng khép kín từ tước đoạt đất địa chủ chia cho dân cày đến thu hồi đất đai từ nông dân để giao cho tầng lớp tư sản mới. Lưu ý thêm rằng, dù từ khi chia ruộng Cải cách Ruộng đất đến góp ruộng vào HTX và các luật sau này là cơ sở cấp giấy tờ về đất, nhưng từ 1958, những tờ giấy cấp chủ quyền về đất cuối cùng của thời sở hữu đất đã cách đây 60 năm còn sang thời dân chỉ còn quyền sử dụng vẫn chưa xong cấp giấy tờ. Việc chậm cấp giấy tờ là cửa ăn bẩn của rất nhiều quan chức. Status này đã quá dài nên phần tham nhũng và hư hỏng từng mảng từ đất đai sẽ viết vào dịp gần đây. T.Q.V. | ||||||||||||||
Posted: 18 Nov 2018 02:49 PM PST . Đoàn Thuận 1. Quan trên "hứa xử lý" hồ sơ những tội đồ. Vậy,"hãy lập bàn thờ bản đồ 3 6 7." . Cướp ngày quyết che đậy bằng quyền lực búa liềm sửa dự án Thủ Thiêm, làm bao điều khuất tất. . "Lấy hạ tầng đổi đất" áp chế bóc lột dân gây ra cảnh cơ bần khổ đau hai thập kỷ. . 2. Bọn cạp đất ám khí chạy trốn tội tham ô "hãy lập đi bàn thờ bản đồ Ba, Sáu, Bảy." . Thủ Thiêm, 11/2018. Đoàn Thuận | ||||||||||||||
Đừng khóc cho Việt Nam, hỡi Argentina! Posted: 18 Nov 2018 02:48 PM PST Cuộc gặp cấp cao Mỹ - Trung tới đây sẽ diễn ra bên lề Hội nghị G20 tại Buenos Aires. Bất giác, địa danh cuộc gặp làm tôi chợt nhớ tới câu chuyện "nàng lọ lem" Evita từ góc nhìn không mấy lạ lẫm. Thánh nữ Evita là một chứng nhân, một bài học cho thấy cuộc sống luôn dành cho ta cơ hội, giúp làm nên những điều kỳ vĩ lớn lao với điều kiện ta "cần phải thay đổi, không thể để cho cuộc đời này trôi nổi trên những lối mòn" như chính ca khúc trong chủ đề trung tâm "Don't cry for me, Argentina!" của vở nhạc kịch "Evita" nổi tiếng. "Rút củi dưới đáy nồi!"Bộ Ngoại giao và Bộ Công thương VN mấy ngày qua đã cùng với phía Đức tìm mọi cách để khôi phục toàn diện quan hệ "đối tác chiến lược" giữa hai nước. Nhật báo của Đức rò rỉ tin tức về các cuộc thương lượng gần đây nhất được thực hiện theo lời mời của chính phủ Đức. Phái đoàn VN tham gia đàm phán tại Bộ Ngoại giao Đức hôm 1/11 do một thứ trưởng Ngoại giao dẫn đầu. Theo tin giờ chót, "khủng hoảng ngoại giao lớn nhất" giữa VN với Đức và một vài nước châu Âu có hướng đang đi dần vào hồi kết. Khác với xi-căng-đan nói trên, việc kỷ luật GS. Chu Hảo tiếp tục khuấy đảo cộng đồng dân cư mạng từ hôm 25/10 đến nay, lại là một vụ "gậy ông đập lưng ông (boomerang). Nếu như biết trước, trong chưa đầy một phút, Google đã cho hàng chục triệu kết quả về chuyện này thì liệu UBKTTW có đi tới cái quyết định như vừa qua? "Món quà" đầu tiên gửi đến trí thức, cho dù là trực tiếp hay gián tiếp (proxy), ngay sau dịp Chủ tịch nước nhậm chức quả là đắt giá. Nhưng mấy ai tính được những thiệt hại trong cả nội trị lẫn ngoại giao do vụ quyết định kỷ luật ấy mang lại? Cộng đồng mạng vừa qua đã góp phần dẹp "dự luật đặc khu", nhất là đánh trúng gót chân achilles (a-sin) của nó, ở chỗ dự luật được thiết kế cho "quốc gia láng giềng có chung đường biên giới với Việt Nam tại tỉnh Quảng Ninh". "Chở thuyền là dân…" Mà người dân thường chỉ hỏi một cách đơn giản, dự luật ấy được làm ra để cho ai? Nước nào "mót" mấy cái đặc khu ấy nhất? Cũng thật may, nhờ dân mà đến giờ chót, Quốc hội hiểu ra vấn đề, biết lắng nghe và biết dừng tay bấm nút. Cộng đồng mạng hiện cũng đã và đang góp phần bảo vệ GS. Chu Hảo, nhưng dịp này có cả tiếng "chửi thề" đối với đảng, thậm chí đối với cả Chu Hảo. Bên cạnh những người tử tế, vẫn biết xã hội là đa nguyên, từ kẻ chọc gậy bánh xe, đến các vị "dư luận viên", từ cái nhìn bất mãn đến những nghĩ suy lệch lạc… Chừng ấy lý cớ đủ để tất cả mọi ý kiến "bị quy" về một mớ hỗn tạp. "Yêu nhau như thế bằng mười phụ nhau!" GS. Chu Hảo là một loại củi mới, củi "chuyển hoá" và "tự chuyển hoá" chưa có trong "bộ sưu tập" của tân Chủ tịch nước. Hẳn nhiên không thể cho vào "một bó" với Trịnh Xuân Thanh và đồng bọn. "Củi Chu Hảo" mà đem đốt, nó chỉ thắp sáng. Nhưng vượt lên tất cả, "rút củi dưới đáy nồi" vẫn là một trong những giải pháp thông minh nên lựa chọn. Còn nhiều việc phải tínhChẳng phải ngẫu nhiên, tại một diễn đàn quan trọng như Hội nghị Ngoại giao cứ hai năm nhóm họp một lần, ngày 13/8/2018, TBT Nguyễn Phú Trọng đã yêu cầu các chuyên gia ngoại giao "phải phân tích, dự báo được những biến động về địa-chiến lược toàn cầu, khu vực liên quan trực tiếp đến môi trường an ninh của ta". TBT Trọng cũng chất vấn: "Trong nhận thức và chỉ đạo thực tiễn ta đã theo kịp những chuyển biến mau lẹ, phức tạp của tình hình, nhất là sự điều chỉnh chiến lược và quan hệ của các nước lớn hay chưa?" Thì đây, chỉ trong vòng chưa đầy một tuần lễ, chúng ta chứng kiến hai nước lớn đã đi bài "tăng-gô" chóng mặt đến như thế nào. Tổng thống Trump hôm 2/11 tuyên bố có thể sẽ kí một thỏa thuận với Trung Quốc về thương mại (sau đó hình như lại cho cải chính) và nói thêm, có rất nhiều tiến bộ đạt được để giải quyết những khác biệt giữa hai nước. Đài Truyền hình TWTQ (CCTV) cũng đưa tin, ông Tập và ông Trump đã điện đàm. Ông Tập cho biết, ông rất vui mừng khi một lần nữa trao đổi qua điện thoại với ông Trump và hy vọng sẽ đạt được nhận thức chung, thúc đẩy quan hệ Trung - Mỹ phát triển ổn định. Nên nhớ, trong cuộc chiến tổng lực hiện nay, Mỹ có quá nhiều loại vũ khí nên có thể mở cùng lúc nhiều mặt trận, làm cho TQ phân tán lực lượng, chẳng mấy chốc đã có biểu hiện "hoang mang và hụt hơi". Đúng là TQ nắm giữ 1.200 tỷ đô la trái phiếu chính phủ Mỹ thật đấy. Nhưng gọi nó là "quả bom nợ" thì hơi quá. Nhưng liệu Trump đã đạt được "điểm tới hạn của TQ" trên tất cả các vấn đề hay chưa và rồi ra Bắc Kinh có chịu "xuống nước" hay không? Sau 29/11 chúng ta hy vọng sẽ có câu trả lời, nhưng ngay bây giờ có thể nhận ra thái độ tự tin của Trump khi ông tuyên bố "TQ đang rất muốn đạt được một thỏa thuận". Tuy nhiên, các ông trùm cũng chỉ mới nói tới các thoả thuận về thương mại, về Bắc Triều Tiên, mà chưa thấy đả động gì đến vấn đề sát sườn của Việt Nam và các nước ASEAN đang tranh chấp biển đảo với Bắc Kinh. Trách nhiệm đè hai vaiPhát biểu của ông Nguyễn Phú Trọng hôm nhậm chức đáng được chia sẻ. "Tình hình thế giới diễn biến không thể lường hết được". Tổng bí thư đảng, Chủ tịch nước buộc phải tìm cách đối phó với mọi đe doạ và thách thức đối với an ninh và phát triển của Việt Nam. Thiên thời giờ đây là, không ở đâu ta thấy bóng dáng của Việt Nam rõ rệt như trong "Luật về chính sách quốc phòng của Mỹ" (NDAA) vừa được thông qua. Việt Nam và nhiều nước Đông Nam Á có thể được hưởng lợi từ NDAA 2019. Về phần mình, trước sau, VN cần bày tỏ thái độ đối với "sự xoay trục" của các cường quốc, kiến tạo nên một "Ấn Thái Dương tự do và rộng mở" (FOIP) nhằm đối trọng lại OBOR (Nhất đới nhất lộ). Chấp thuận quy chế "đối tác mới nổi", Việt Nam hiểu rõ luật chơi "chia sẻ gánh nặng với bạn cũng là tự giúp mình". Yêu cầu của thời đại mới là đất nước phải vươn lên trở thành một quốc gia có bản lĩnh! Phải hiểu rõ giá trị của chữ "tín" trong việc thực hiện các cam kết đối với hội nhập quốc tế. Bởi vì trong quan hệ giữa nhà nước với nhà nước, giữa quốc gia với quốc gia, nếu mất chữ "tín" là mất hết. "Một sự bất tín, vạn sự mất tin". Trong khi đang nỗ lực kiến tạo các quan hệ mang tính chiến lược lâu bền, không được làm tổn thương thêm các "đối tác chiến lược" mà ta đã từng dày công xây dựng. Trong vòng chưa đầy 9 tháng, cả bộ trưởng lẫn thứ trưởng Quốc phòng Mỹ đã sang VN năm lần cả thảy, chắc chắn không phải chỉ để "ngắm hoàng hôn" trên Cảng Cam Ranh và sân bay Biên Hoà (những căn cứ đồn trú của Không lực Hoa Kỳ một thời). Tư lệnh Hạm đội Thái Bình Dương, mẫu hạm Carl Vinson ghé vào Vịnh Cam Ranh chắc cũng không phải là một tour du lịch sinh thái. Đấy là chưa nói về các quan hệ "ngoại giao quốc phòng" khác giữa VN với các thành viên trong và ngoài "Bộ Tứ" làm nền tảng cho "chiến lược Ấn Thái Dương" (IPS) để tạo ra một khu vực an ninh và thịnh vượng tự do và rộng mở (FOIP). Trong bối cảnh "Vành đai con đường" (BRI) chọi nhau với "Chiến lược Ấn Thái Dương (IPS), tức cũng là OBOR đối lại FOIP, dư luận đang đón đợi hai chuyến công du trước sau cũng sẽ diễn ra, đó là chuyến thăm Bắc Kinh và cuộc vượt đại dương, trực chỉ bay sang Washington DC của Tổng Bí thư, Chủ tịch Nước. Nội dung cuộc gặp Nguyễn Phú Trọng - Tập Cận Bình ngay từ bây giờ đã có thể hình dung được những điểm cốt yếu, từ khẳng định "đại cục" đến các khẩu hiệu "bốn tốt", từ bảo tồn các di sản "truyền thống" đến triển khai "đối tác chiến lược toàn diện"… Hy vọng, một vấn đề cốt tử khác sẽ được giải mã nhân dịp ấy, tức là VN sẽ phải chấp nhận vị trí nào trong BRI vốn đang gây khá nhiều tai tiếng? Trái lại, cuộc "tái ngộ" Trọng - Trump sẽ hé mở nhiều hứa hẹn, không chỉ cho VN mà còn cho cả cho toàn vùng. Tại một khu vực Washington nói rõ là "không gợi ý bất kỳ nước nào phải chọn giữa Mỹ hay Trung Quốc… Mỹ chỉ đề nghị mối quan hệ 'đối tác chiến lược', chứ không phải lệ thuộc về chiến lược". Và Hoa Kỳ tin rằng: "Chỉ khi các quốc gia trở nên độc lập, không bị chi phối và trở nên vững mạnh thì mới giúp đỡ được các nước khác, mới hỗ trợ được các quốc gia khác". Đối với Việt Nam, thứ trưởng Quốc phòng Schriver tuyên bố công khai tại Hà Nội, Mỹ muốn nâng quan hệ với VN lên "đối tác chiến lược". Tuy nhiên, quy mô cũng như tiến độ của quá trình này giờ đây hoàn toàn tuỳ thuộc phía VN. Nói một cách khác "quả bóng" đang ở trong chân chúng ta! Những tuần lễ tới đây, Buenos Aires — quê hương của đệ nhất phu nhân María Eva Duarte, nàng Evita của người dân Argentina — sẽ còn được nhắc tới nhiều nhờ cuộc gặp Trump - Tập. Trên mộ nàng, ta đọc thấy lời bài hát nổi tiếng: "Don't cry for me Argentina / The truth is I never left you" (Đừng khóc vì tôi, hỡi đất nước Argentina / Sự thật là tôi không bao giờ rời xa các bạn!) Nguồn: Theo BBC * Bài viết thể hiện cách hành văn và quan điểm riêng của tác giả, từ viện Nghiên cứu Phát triển VDIS, Hà Nội. | ||||||||||||||
Posted: 17 Nov 2018 09:58 PM PST Nguyệt Quỳnh
Ngày 25/09/2018 Liên Hiệp Quốc đã trao giải thưởng "Người Tị Nạn Nansen" cho bác sĩ giải phẩu Evan Atar Agha người Sudan. Đây là một giải thưởng cao quý nhằm vinh danh những người hùng vô danh. Bác sĩ Evan Atar Agha đã từ bỏ đời sống tiện nghi ở Ai Cập để trở về với đồng bào ông ở thị trấn Bunj, vùng đất vẫn đang xảy ra xung đột. Suốt hai mươi năm dài ông đã giải phẩu, băng bó, cứu sống hàng chục ngàn nạn nhân của chiến tranh và đàn áp tại Sudan và Nam Sudan. Trong khi đó tại đất nước tôi, tuy không chiến tranh như Sudan nhưng cũng dẫy đầy tai họa cho những người có lòng. Một bác sĩ trẻ, anh Nguyễn Đình Thành, vừa lãnh một bản án lên đến 7 năm tù vì dám in tờ rơi vận động đồng bào anh chống lại Luật Đặc Khu. Đây là một hành động dũng cảm sau hàng loạt những án tù dài năm nhắm vào người dân bình thường; những người muốn bảo vệ môi trường phản đối công ty Formosa xả thải; những người muốn bảo vệ đất nước phản đối Luật Đặc Khu,… Chưa bao giờ, kể từ ngày CS nắm quyền cai trị cả hai miền nam bắc, VN lại có nhiều những con người sẵn sàng làm những viên gạch lót đường thầm lặng như ngày hôm nay. * Ngày Bác sĩ Evan Atar Agha về Bunj xây dựng bịnh viện, ông không có gì cả - thiếu thốn từ y cụ cho đến thuốc men. Ông chỉ có duy nhất một bọc muối và một bao vải trắng với cái suy nghĩ dù có rất ít nhưng nếu bắt tay vào việc ông sẽ đóng góp vào cái giấc mơ hòa bình và hạnh phúc cho người dân Sudan. Câu nói của ông làm tôi chạnh lòng, rồi như một giọt nước làm tràn nỗi xúc động trong tôi khi tôi đọc bản tin về Bs Trần Đình Thành. Những con người VN bình thường cũng đang chọn góp một phần rất nhỏ của mình với cái giá rất lớn của cuộc đời họ. Những người hùng vô danh của một nền dân chủ tương lai của chúng tôi: những Nguyễn Văn Hóa, Huỳnh Đức Bình, Lê Đình Lượng, Nguyễn Văn Túc, Trần Thị Nga, Trần Thị Xuân, Phan Kim Khánh, Trần Hoàng Phúc, Nguyễn Ngọc Ánh,… tôi không thể nhớ hết nổi tên của từng người, bởi cái danh sách ấy càng ngày càng dài ra. Con số này tỷ lệ thuận với những bản án vô lương của chính quyền và rõ ràng nó tỷ lệ nghịch với những tính toán của đảng nhằm gia tăng nỗi sợ của người dân. Nhưng một nền dân chủ đích thực có xảy ra trên đất nước tôi hay không? Điều này còn tùy thuộc vào sự dũng cảm và sáng suốt của đám đông. Ở đây tôi chỉ muốn chia sẻ nỗi xúc động, lòng biết ơn và một chút tự hào mà những người VN bình thường đang trao truyền cho chúng ta. Dẫu vẫn còn là thiểu số, nhưng nếu bạn không nhìn thấy những con người đang trao cho tha nhân cả trái tim và cuộc đời của họ; thì làm sao chúng ta thấy được cây đang trổ lá xanh và hoa nở cho chúng ta mỗi ngày? Là người VN ai cũng biết mình đang sống dưới một thể chế chuyên dùng bạo lực để gieo rắc nỗi sợ, đây là phương cách cai trị cơ bản của những chính quyền độc tài. Và thể chế này đang tàn phá tang hoang đất nước, có sợ hay không sợ thì chúng ta cũng phải sống và đối diện với nó. Chỉ có duy nhất điều đó là có thật, là những gì đang thực sự xảy ra tại đây. Điều quan trọng là cái quyết định của ta tại thời khắc này; dựa trên sự sáng suốt hay sợ hãi?
Có lần TNLT chị Trần Thị Nga đã tâm sự về nỗi sợ của chị. Sau đêm bị công an dùng gậy sắt đánh gãy ống chân trước mặt các con, chị Nga chia sẻ rằng thực sự chị có cảm thấy sợ hãi mỗi lần đi trong đêm. Thế nhưng, như chúng ta thấy, người phụ nữ ấy đâu có lùi bước, chị không cho phép bạo lực và cái ác thắng được chị. Đó cũng là chọn lựa của vị bác sĩ người Sudan. Người ta cho rằng điều duy nhất để bảo vệ mạng sống cho ông là tiếng tăm và lòng nhân đạo của ông. Bác sĩ Evan Atar Agha cũng có gia đình, vợ con như bao nhiêu người bình thường khác. Tôi cho rằng không phải ông không biết sợ mà vì sợ hãi không làm ông đánh mất chính mình. Sợ hãi không ngăn cản được một con người ham sống và muốn sống với lý tưởng phục vụ. Chị Trần thị Nga hay bác sĩ Evan Atar Agha đều hành động dựa trên cái hệ giá trị mà họ tin vào. Một cá nhân sống với sợ hãi không chỉ ảnh hưởng đến chính bản thân họ; bởi một quốc gia có quá nhiều những công dân như thế, chắc chắn dân tộc đó sẽ trở thành nô lệ. Ngày nay, cả thế giới đã nhìn rõ mưu đồ của Trung Quốc; kẻ muốn lãnh đạo thế giới bằng những thủ đoạn xấu xa như ức hiếp các nước nhỏ, chiếm lĩnh biển Đông, độc chiếm nguồn nước ngọt, ăn cắp công nghệ,… Từ Á sang Âu, thầm lặng hay công khai, nhiều quốc gia đã và đang dự phần chống lại sự xâm lược của họ về kinh tế, chính trị và quân sự. Là một đất nước nằm sát cạnh một kẻ bá quyền gian xảo và hiểm ác, việc giữ gìn biên cương lãnh thổ nếu không do mỗi người dân VN đảm nhận trách nhiệm, thì máu xương bao đời của cha ông chúng ta rồi cũng tan như bọt nước ở Hoàng Sa. Hơn nữa tê cứng trong sự sợ hãi, đa số chúng ta không nhìn thấy kết quả từ những đóng góp của rất nhiều người dân bình thường hôm nay. Những việc cứ ngỡ là RẤT NHỎ đó thật ra lại cónhững tác động RẤT LỚN vào việc thay đổi toàn xã hội. Phiên tòa ở Đồng Nai qua lời kể của Ls Miếng đã cho chúng ta thấy những chồi xanh vừa nhú lên trên mảnh đất được gieo trồng bằng tình thương, bằng bao nhiêu những hy sinh - trong đó có cả máu, nước mắt, và những năm tháng tuổi xuân của một số con dân can đảm của mẹ Việt Nam.
Ngày 9/11/2018 trước Tòa Án Nhân Dân tỉnh Đồng Nai, mười lăm thanh niên xuống đường phản đối Dự Luật Đặc Khu đã khẳng định rằng họ đi biểu tình vì lòng yêu nước. Họ đồng loạt xin thay đổi nội dung kháng cáo từ xin giảm nhẹ hình phạt thành không có tội. Nhìn một thế hệ VN đang thể hiện phẩm giá và niềm tin của chính mình tôi nhớ đến giải thưởng dành cho những người hùng vô danh của vị bác sĩ người Sudan. Mười lăm người trẻ này đã làm một quyết định bất ngờ nhưng mạnh mẽ. Tôi chắc họ đang cảm thấy rất ấm áp vì họ là người hùng của chính họ. Nếu khi về Bunj bác sĩ Evan Atar Agha chỉ có một bọc muối và một bao vải trắng thì chúng ta đang có nhiều hơn thế! Xin chia tay bạn đọc ở đây bằng nhận định của Ls Nguyễn văn Miếng. Hãy chia sẽ cùng ông những cảm xúc khi ấy, dù chúng ta không được có mặt với ông trước phiên tòa đặc biệt này: "Nhìn các bạn trẻ ngẩng cao đầu trong khi tòa tuyên án, tôi thấy sức sống của dân tộc Việt Nam vẫn còn cuồn cuộn chảy, nước ta vẫn còn đó" Nguyệt Quỳnh | ||||||||||||||
"Cuộc vận động của Mẹ Nấm - Nguyễn Ngọc Như Quỳnh tại Washington D.C"- Posted: 17 Nov 2018 09:41 PM PST
Mẹ Nấm đã bắt đầu phần trình bày của mình với lời cảm ơn LHAC đã không ngừng can thiệp cho trường hợp của cô, đã yêu cầu vào tù thăm cô nhưng nhà cầm quyền CSVN đã không đồng ý. Trong buổi tiếp xúc này, Mẹ Nấm đã kêu gọi LHAC tiếp tục tạo thêm áp lực đối với nhà cầm quyền CSVN để trả tự do cho các tù nhân lương tâm, đặc biệt là trường hợp của chị Trần Thị Nga, một nhà nữ tranh đấu cho nhân quyền và môi trường với 2 con nhỏ. Mẹ Nấm cũng đã trình bày với đại diện của EU về vấn nạn môi trường và nguyên nhân cá chết đến từ Formosa, cũng như việc những người hoạt động bảo vệ môi trường, phản đối Formosa đã bị kết án nặng nề trong 2 năm qua. Đại diện EU đã hỏi Mẹ Nấm là nên chỉ áp lực lên nhà cầm quyền hay còn phải tạo áp lực lên các công ty đầu tư vào VN, buộc các công ty này phải tuân thủ những điều kiện bảo vệ môi trường. Mẹ Nấm đã đề nghị EU cần áp lực cả 2, buộc Hà Nội phải tuân thủ những công ước quốc tế mà VN đã ký kết, và hỗ trợ cho người dân VN có những thông tin về nguồn gốc, quá trình hoạt động của các công ty ngoại quốc đầu tư vào Việt Nam. Đại diện EU cũng đã hỏi họ có thể làm gì nhằm giúp các blogger và ký giả để Việt Nam có tự do báo chí và tự do ngôn luận. Mẹ Nấm đã đề nghị EU giúp người dân VN có điều kiện tiếp cận với những nguồn tin độc lập, áp lực Hà Nội gỡ bỏ tường lửa đối với một số trang mạng lề dân - như Dân Làm Báo, hỗ trợ đào tạo khả năng và hỗ trợ phương tiện để giới truyền thông độc lập tại Việt Nam phát triển. Mẹ Nấm cũng đã đề nghị EU tổ chức thêm nhiều những buổi hội luận, tham khảo tình trạng nhân quyền trực tiếp với những nhà đấu tranh, hoạt động nhân quyền, các blogger độc lập tương tự như sứ quán Úc và LHAC đã thực hiện tại Hà Nội mà Mẹ Nấm đã có cơ hội tham dự trong quá khứ. Gặp Phát ngôn nhân của Bộ Ngoại giao Hoa Kỳ: Vào 14h00, Mẹ Nấm đã gặp bà Heather Nauert, phát ngôn nhân của BNG Hoa Kỳ. Một lần nữa, Mẹ Nấm đã cám ơn Bộ Ngoại giao đã vận động cho tự do của cô. Trong phần trình bày về tình trạng vi phạm nhân quyền tại Việt Nam, Mẹ Nấm đã nói về những tác hại của Luật An ninh mạng và kêu gọi Bộ Ngoại giao tiếp tục vận động tự do cho chị Trần Thị Nga, cũng như hỗ trợ cho các trang mạng truyền thông độc lập. Với sự gia tăng đàn áp lên các nhà hoạt động, Mẹ Nấm bày tỏ hy vọng với uy thế của mình, Hoa Kỳ có thể buộc nhà nước Việt Nam phải tuân thủ các cam kết đã ký với cộng đồng quốc tế về nhân quyền. Họp với Văn phòng Đặc trách Việt Nam và khu vực Châu Á - Thái Bình Dương của Bộ Ngoại giao Hoa Kỳ Ngay sau khi kết thúc cuộc gặp với Phát ngôn nhân BNG Hoa Kỳ, blogger Mẹ Nấm đã có buổi trao đổi riêng với Phó tổng thư ký Văn phòng đặc trách Dân chủ - Nhân quyền - Lao động, Phó Giám đốc Văn phòng đặc trách Đông Nam Á, và các nhân viên của Bộ Ngoại giao. Đây là cơ hội mà Nguyễn Ngọc Như Quỳnh đặc biệt gửi lời cám ơn đến những người đã góp phần thúc đẩy tiến trình đàm phán để cô sớm có tự do. Đồng thời trong phần trình bày của mình, Mẹ Nấm cũng đề nghị Bộ Ngoại giao tiếp tục lên tiếng cho các tù nhân lương tâm khác đang bị giam cầm như chị Trần Thị Nga, anh Trần Huỳnh Duy Thức, anh Lê Đình Lượng, Nguyễn Viết Dũng... Qua phần trình bày của Mẹ Nấm, các nhân viên cao cấp của Bộ Ngoại giao đặc biệt quan tâm đến nguy cơ mất dần chủ quyền của Việt Nam vào tay Trung Quốc qua việc ban hành các dự luật Đặc khu và Luật An Ninh mạng. Vấn đề Formosa cũng được đưa ra phân tích chi tiết để Bộ Ngoại giao thấy rõ hơn âm mưu bành trướng của Băc Kinh và chủ trương thần phục của Nguyễn Phú Trọng. Kết thúc buổi họp, Bộ Ngoại giao cũng đề nghị Mẹ Nấm và Mạng Lưới Blogger Việt Nam cung cấp thêm cho họ những thông tin, phân tích cần thiết. | ||||||||||||||
Mười chuyện tiếu lâm hay nhất thời Liên Xô do báo The Times (Anh) bình chọn Posted: 17 Nov 2018 09:22 PM PST Giải nhất:Ba công nhân vừa bước vào nhà tù, hỏi nhau vì sao bị tù. Người thứ nhất: "Ngày nào tôi cũng đi muộn 10 phút, họ bảo tôi phạm tội phá hoại". Người thứ hai: "Ngày nào tôi cũng tới sớm 10 phút, họ bảo tôi là gián điệp". Người thứ ba: "Ngày nào tôi cũng đến đúng giờ, họ bảo tôi có đồng hồ ngoại". Sau đây là 9 giải còn lại: 2) Trong một túp lều ở thảo nguyên có một ông lão đang hấp hối. Có tiếng gõ cửa dồn dập. – Ai đấy? – ông lão hỏi. – Thần chết, – có tiếng đáp. – Lậy chúa tôi! – ông già nói – Cứ tưởng là KGB. 3) Báo Sự Thật nói rằng tất cả thư từ gửi tới tòa soạn đều được tiếp nhận một cách trọng thị. Người gửi cần ghi rõ họ tên, địa chỉ của mình và của những người thân nhất trong gia đình. 4) Tại sao bao giờ KGB cũng đi thành nhóm 3 người? Trả lời: một người biết đọc, một người biết viết, người thứ ba có nhiệm vụ theo dõi hai tay có học đó. 5) Leonid Brejnev thăm chính thức Pháp. Người ta đưa ông thăm quan Paris. Ông được đưa đến Điện Élysée, nhưng cũng như mọi khi, mặt ông vẫn lạnh như tiền. Rồi người ta đưa ông đến viện bảo tàng Louvre, nhưng vẫn không ai thấy phản ứng gì. Rồi người ta đưa ông tới Khải hoàn môn, nhưng vẫn không thấy một tí biểu hiện nào trên nét mặt hết. Cuối cùng, đoàn xe đến tháp Eiffel. Brejnev vô cùng kinh ngạc. Ông ta quay sang những người dẫn đường Pháp và hỏi: "Này, ở Paris có đến 9 triệu người… Các vị chỉ cần một tháp canh thôi ư?" 6) Stalin quyết định vi hành quanh thành phố xem công nhân sống như thế nào, một lần ông ta bí mật ra khỏi Điện Cẩm Linh. Sau đó ông rẽ vào rạp chiếu bóng. Phim vừa hết thì quốc ca vang lên và trên màn ảnh xuất hiện hình Stalin. Tất cả đều đứng dậy và hát quốc ca, riêng Stalin vẫn tiếp tục ngồi, tỏ vẻ rất hài lòng. Rồi ông ta thấy một người ngồi phía sau ghé vào tai thì thầm: "Này đồng chí, tất cả chúng tôi đều cảm thấy y chang như anh, nhưng hãy tin tôi đi, đứng dậy sẽ an toàn hơn cho anh nhiều." 7) Một công dân Liên Xô tiết kiệm đủ tiền mua ô tô. Sau khi trả tiền, người ta nói với anh là ba năm nữa sẽ được nhận xe. – Ba năm nữa! – Anh ta nói – Tháng mấy? – Tháng tám. – Tháng tám à? Ngày mấy? – Ngày 2 tháng tám. – Buổi sáng hay buổi chiều? – Buổi chiều. Mà chuyện gì vậy? – Buổi sáng sẽ có một thợ sửa ống nước đến nhà tôi. 8) Tại sao các cựu sĩ quan Stasi lại là những người lái taxi thông thạo nhất ở Berlin? Vì anh chỉ cần nói tên là họ đã biết anh sống ở đâu rồi. 9) Moskva những năm 1970. Mùa đông giá rét. Có tin đồn là ngày hôm sau cửa hàng bán thịt số 1 sẽ có thịt. Ngay hôm đó trước cửa hàng đã có hàng chục ngàn người với áo khoác ấm, giày cao cổ, rượu và bàn cờ đứng thành hành dài. Lúc 3 giờ chiều một người bán thịt đi ra và nói: "Thưa các đồng chí, Ban chấp hành trung ương vừa gọi xuống, thông báo rằng không đủ thịt bán cho tất cả mọi người vì vậy mà dân Do Thái nên về nhà". Dân Do Thái nhẫn nhục bước ra khỏi hàng. Những người khác tiếp tục đợi. Lúc 7 giờ tối người bán thịt lại bước ra và nói: "Thưa các đồng chí, Ban chấp hành trung ương vừa gọi xuống, thông báo rằng hóa ra là không có thịt vì vậy mọi người nên về nhà". Đám đông tản ra, vừa đi họ vừa lầm bầm: "Bọn Do Thái khốn nạn lúc nào cũng gặp may!". 10)Sĩ quan KGB vào công viên và trông thấy một ông già đang cầm cuốn sách. Người sĩ quan hỏi: "Ông già đang đọc gì đấy". Ông già đáp: "Tôi đang tự học tiếng Ivrit (tiếng Do Thái)". "Ông học tiếng Ivrit làm gì? Thị thực đi Israel phải chờ mấy năm lận. Ông sẽ chết trước khi làm xong giấy tờ". "Tôi học tiếng Ivrit để khi lên Thiên đàng tôi có thể nói chuyện với Abraham và Moise. Trên Thiên đàng chỉ nói bằng tiếng Ivrit thôi". "Thế nếu ông xuống địa ngục thì sao?" – Người sĩ quan hỏi. "Tiếng Nga thì tôi biết rồi" – ông già trả lời. | ||||||||||||||
Khmer Đỏ: Ai từng trợ giúp phe kháng chiến Pol Pot? Posted: 17 Nov 2018 09:08 PM PST
BBC News 16/11/2018: "Trong bốn năm Khmer Đỏ thống trị Campuchia, họ đã gây ra nạn giết người hàng loạt thuộc hàng kinh khủng nhất của thế kỷ 20. Chế độ tàn bạo này, cầm quyền từ 1975-1979, gây ra cái chết của gần 2 triệu người. Dưới sự lãnh đạo của nhà Marxist Pol Pot, quân Khmer Đỏ nỗ lực đưa Campuchia trở lại thời Trung Cổ, buộc hàng triệu người phải bỏ thành thị về sống trong các công xã nông thôn. Chương trình cải tạo xã hội gây ra hậu quả thảm khốc. Nhiều gia đình chết cả nhà vì bị hành hình, đói, bệnh hoặc lao lực." Vai trò các cường quốc và láng giềng
Trung Quốc thời Hoa Quốc Phong và Đặng Tiểu Bình là nước bảo trợ chính cho Khmer Đỏ, nhưng Hoa Kỳ là nước cổ vũ chính cho Trung Quốc. Washington đã dính líu vào Campuchia từ khi Henry Kissinger làm Cố vấn an ninh Quốc gia và Ngoại trưởng thời hai tổng thống Richard Nixon và Gerard Ford. Tom Fawthrop, đồng tác giả với Helen Jarvis trong cuốn "Getting Away with Genocide? Elusive Justice and the Khmer Rouge Tribunal" nói về các trận ném bom rải thảm của Mỹ ở Cambodia, "giết chết 250 nghìn dân", và đây là điều làm dậy lên các cáo buộc đòi đưa cố vấn an ninh Henry Kissinger của Hoa Kỳ ra tòa án quốc tế. Sau Cuộc chiến Việt Nam, Hoa Kỳ theo đuổi chiến lược của Zbigniew Brzezinski ủng hộ Trung Quốc để chia rẽ khối cộng sản, bao vây Liên Xô và trừng phạt Hà Nội, đồng minh của Moscow tại châu Á. Nước Anh trong thời gian bà Margaret Thatcher cầm quyền cũng từng hỗ trợ tích cực cho lực lượng liên minh do Khmer Đỏ chỉ huy trong thời gian 1985-1989. Và một quốc gia nữa là Bắc Triều Tiên, nơi luôn nhiệt thành ủng hộ lực lượng chống Phnom Penh và Hà Nội trong cuộc nội chiến Campuchia. Ngoài ra, không thể không nhắc tới Thái Lan, quốc gia láng giềng từng một thời để các nhóm quân Pol Pot ẩn náu và làm căn cứ kháng chiến chống lại chính quyền Phnom Penh. Vai trò của Hoa KỳSau khi chế độ Khmer Đỏ lên nắm quyền, Hoa Kỳ thời Ronald Reagan tiếp tục ủng hộ Trung Quốc trong chính sách giúp Phnom Penh.Dư luận Mỹ ngày càng thấy bất bình. Năm 1981, trên tờ New York Times đã có thư ngỏ của giới vận động yêu cầu Tổng thống Ronald Reagan ngưng hỗ trợ chế độ Pol Pot. Bài "Reagan Is Urged to End U.N. Support of Pol Pot" viết: "Sự hỗ trợ về ngoại giao của Hoa Kỳ cho chế độ Pol Pot, mang tên 'Kampuchea Dân chủ', bên cạnh việc các nước khác bán vũ khí cho lực lượng du kích khủng bố (terrorist guerrilla forces) của Pol Pot, chỉ kéo dài sự đau khổ của Campuchia, và khiến việc phục hồi còn non yếu của nước này bị nguy hại, và gây nguy cơ chiến tranh lan rộng." 'Chúng tôi thấy bất bình rằng đã năm thứ ba liên tiếp, Hoa Kỳ bỏ phiếu duy trì Kampuchea Dân chủ của Pol Pot ở Liên Hiệp Quốc." Trong số những người ký thư có các dân biểu Hạ viện như Ronald V. Dellums (California), Robert W. Edgar (Pennsylvania), Patricia Schroeder (Colorado), Paul Simon (Illinios), Tom Harkin (Iowa).
Ngoài ra, ông Emory C. Swank, cựu đại sứ Hoa Kỳ tại Campuchia (1970-1973); diễn viên Jane Fonda, diễn viên Edward Asner, ca sỹ Joan Baez, cựu chủ tịch Peace Corps Richard Celeste, và một số tác giả, nhà báo cũng ký tên. Nhưng phải đến năm 1993 Khmer Đỏ mới mất ghế đại diện cho Campuchia ở LHQ. Bàn tay Trung Quốc Chương trình trợ giúp của Bắc Kinh cho lực lượng Khmer Đỏ ngay từ khi Pol Pot lên nắm quyền đã được nhiều nguồn tài liệu khai thác. Nhưng sau năm 1979, khi Việt Nam đem quân sang lật đổ chế độ này, Hoa Kỳ tiếp tục hỗ trợ Pol Pot thông qua Trung Quốc. Theo nhà báo Elizabeth Becker, Cố vấn An ninh Quốc gia Zbigniew Brzezinski rất tự hào về chiến lược khuyến khích Thái Lan hợp tác với Trung Quốc để giúp Khmer Đỏ tái xây dựng lực lượng. Ông Brzezinski từng nói về sự kinh tởm đối với chế độ Pol Pol (abomination), vì thế, Hoa Kỳ sẽ không bao giờ giúp Pol Pot trực tiếp, "nhưng người Trung Quốc thì có thể làm điều đó". Lãnh tụ Đặng Tiểu Bình đặc biệt yêu thích Khmer Đỏ, và giúp cho họ chừng 100 triệu USD viện trợ các loại một năm, theo Gregory Elich viết trên CounterPunch, hồi 2014. Đặng từng nói năm 1984: "Tôi không hiểu vì sao có người muốn loại bỏ Pol Pot? Đúng là ông ta có phạm một số sai lầm trong quá khứ nhưng nay ông ta đang lãnh đạo cuộc chiến chống bọn xâm lược Việt Nam cơ mà." Nhờ chiến lược này, Pol Pot có căn cứ trên đất Thái Lan, và ngoài Khmer Đỏ còn có mội đội quân của Mặt trận Giải phóng Nhân dân Khmer (KPNLF) của Son Sann, và quân đội riêng của Hoàng thân Norodom Sihanouk (Armée Nationale Sihanoukiste, ANS).
Theo đó, chính quyền Carter yêu cầu các tổ chức cứu trợ quốc tế không cấp viện cho Hà Nội và Phnom Penh. Các lá phiếu của Washington và đồng minh đủ mạnh khiến Ngân hàng Thế giới và Ngân hàng Phát triển Á châu không viện trợ cho Campuchia dưới quyền Heng Samrin và Hun Sen. Viện trợ trái lại chỉ được chuyển cho người Campuchia sống ở vùng Khmer Đỏ kiểm soát. Sang thời Reagan và Bush, chính sách chống Hà Nội và Phnom Penh vẫn tiếp tục. Năm 1985, Ngoại trưởng Mỹ George Schulz thăm Thái Lan và cảnh báo các nước ASEAN về chuyện soạn đề nghị hòa bình.
Tới năm 1985, tiền CIA viện trợ cho các nhóm du kích Campuchia gồm Khmer Đỏ lên tới 12 triệu. Theo điều khoản McCollum, cơ quan cấp viện USAID cũng chuyển quân trang quân dụng không sát thương dư thừa cho các nhóm du kích đóng ở Thái Lan, đạt con số 13 triệu USD năm 1989. Nhưng có vẻ như nhà bảo trợ chính cho Khmer Đỏ vẫn là Trung Quốc. Andrew Mertha, tác giả cuốn "Brothers in Arms: China's Aid to the Khmer Rouge, 1975-1979" từng cho biết 90% viện trợ nước ngoài mà Khmer Đỏ nhận được đã đến từ Trung Quốc. Các khoản này gồm thực phẩm, vật liệu xây dựng tới xe tăng, máy bay, pháo. "Trong khi chính quyền đang giết dân của họ thì kỹ sư và cố vấn quân sự Trung Quốc vẫn tiếp tục huấn luyện nước đồng minh cộng sản". Ông Mertha, từ ĐH Cornell, tin rằng "nếu không có sự hỗ trở của Trung Quốc, chế độ Khmer Đỏ không thể tồn tại được quá một tuần". Nước Anh thời bà Thatcher Trong Cuộc chiến Việt Nam, quân Anh chỉ trợ giúp Mỹ về tin tình báo và có cử cố vấn sang giúp chính phủ Sài Gòn thời Ngô Đình Diệm, sự dính líu của Anh ở chiến trường Nam Việt Nam gần như không có. Tuy thế, trong nội chiến Campuchia, London đã cử lực lượng đặc biệt (SAS) sang Thái Lan giúp cho các nhóm du kích chống Phnom Penh dù không trực tiếp giúp quân của Pol Pot.
Jason Burke hồi 2000 viết trên báo Anh, tờ The Guardian về vai trò của Anh nhân vụ xử tay đồ tể Khmer Đỏ Ta Mok như sau "Luật sư của Ta Mok là Benson Samay nói tòa án sẽ được nghe chi tiết về chuyện từ 1985 đến 1989, SAS (Special Air Service - đặc nhiệm Anh) đã mở hàng loạt trại huấn luyện cho đồng minh của Khmer Đỏ ở Thái Lan, và lập ra một 'tiểu đoàn phá hoại (sabotage battalion) với 250 chuyên gia dùng chất nổ và phục kích. Các chuyên gia tình báo ở Singapore cũng giảng dạy các khóa học. SAS được lệnh chỉ huấn luyện cho quân lính của Sihanouk và cựu thủ tướng Son Sann, nhưng theo Samay thì Khmer Đỏ cũng "được hưởng lợi rất nhiều từ hoạt động của người Anh". "Các nhóm này cùng chiến đấu nhưng Khmer Đỏ làm chỉ huy. Họ hưởng lợi từ sự trợ giúp cho các nhóm kia." Bắc Triều Tiên luôn ủng hộ SihanoukMột quốc gia khác cũng giúp cho lực lượng chống Phnom Penh và Hà Nội trong nội chiến Campuchia là CHDCND Triều Tiên.Năm 2011, Sebastian Strangio viết trên trang The Diplomat về quan hệ giữa chính phủ liên minh chống Việt Nam của Campuchia và Bắc Triều Tiên: "Quan hệ đặc biệt giữa Bắc Hàn và Campuchia bắt đầu năm 1965, khi TT Indonesia, ông Sukarno giới thiệu ông Kim Nhật Thành cho Hoàng tử Norodom Sihanouk tại hội nghị khối Không liên kết ở Jakarta...Hai người mau chóng thân nhau và quan hệ của hai dân tộc cũng gắn liền với nhau... Vì quý ông Kim, Sihanouk không công nhận chính phủ Nam Hàn cho tới khi ông ta bị đảo chính tước quyền năm 1970. Sau khi ông Sihanouk bị hạ bệ, Bình Nhưỡng chuyển sự công nhận Campuchia sang Mặt trận ông chỉ huy, khi Sihanouk thực tế chỉ sống lưu vong ở Bắc Kinh. Khi Khmer Đỏ nắm quyền, các cố vấn Bắc Triều Tiên đã có mặt để giúp xây dựng các công trình khổng lồ, tốn kém mà nay vẫn còn dấu vết tại Campuchia." "Sau khi chế độ Khmer Đỏ đẫm máu bị hạ bệ 9 năm sau đó, một chính quyền thân Việt Nam được dựng lên, nhưng Bình Nhưỡng vẫn chỉ công nhận mặt trận kháng chiến gồm Sihanouk," Sebastian Strangio viết.
Trong thời gian tham gia chính phủ "kháng chiến", ông Sihanouk được một đội vệ sỹ Bắc Triều Tiên bảo vệ ngày đêm và ông liên tục đi Bình Nhưỡng nghỉ dưỡng nếu không ở Bắc Kinh hoặc đi nơi khác. Tình cảm đặc biệt của các nhà lãnh đạo Bình Nhưỡng dành cho Sihanouk "vượt qua thời gian" và tiếp tục sau khi chế độ Khmer Đỏ tan rã. Năm 2013 khi ông Sihanouk tạ thế, các báo quốc tế có nhắc lại tình cảm của ông dành cho ông Kim Nhật Thành. Trong cuốn hồi ký ra năm 2005, Hoàng thân Sihanouk viết: "Kim Nhật Thành là người bạn chân thành nhất của tôi, luôn sẵn sàng giúp đỡ tôi. Ông còn hơn cả một người bạn. Ông là người anh em, và 'thân nhân duy nhất' thực thụ của tôi, sau khi mẹ tôi qua đời..." Nguồn: Theo BBC | ||||||||||||||
UỶ BAN CHỐNG TRA TẤN VỪA NÊU QUAN NGẠI DỨT LỜI, SỰ VIỆC NGAY LẬP TỨC XẢY RA TẠI VN Posted: 17 Nov 2018 08:50 PM PST Tại phiên điều trần xem xét báo cáo của nhà nước Việt Nam, Ủy ban Chống ta tấn cho biết, nội hàm Tra tấn theo như Công ước đã không được áp dụng và nội luật hoá đầy đủ trong luật hình sự của VN. Ủy ban bày tỏ quan ngại rằng tội "dùng nhục hình" hay "bức cung" của Việt Nam là chưa đủ để xử lý tất cả các hành vi liên quan đến tra tấn theo quy định của Công ước, mà cụ thể đó là hành vi tra tấn được thực hiện dưới sự "xúi giục, tán thành hay ưng thuận" của cán bộ, công chức vì bất kể lý do gì. Vấn đề quan ngại của Ủy ban vừa nêu ra đã được minh chứng bằng trường hợp của ông Nguyễn Văn Đức Độ vừa mới được loan báo đêm qua. Theo thông tin từ gia đình ông Độ cho biết, ông Độ đã bị 3 người tù hình sự giam cùng phòng tại trại tạm giam Chí Hoà đánh bất tỉnh với nhiều chấn thương gây nguy hiểm đến tính mạng. Trước khi sự việc đánh đập xảy ra, ông Độ nhận thấy nguy cơ mình bị đánh hội đồng, liền đạp cửa phòng giam để báo động, kêu cứu. Nhưng khi cán bộ phòng giam xuất hiện, việc ông Độ thông báo mình đang gặp nguy hiểm đã không được cán bộ xem xét, đề nghị chuyển phòng giam của ông Độ không được chấp nhận, cán bộ trại giam còn yêu cầu ông Độ phải giữ trật tự, không được la hét và đạp cửa nữa, rồi cán bộ phòng giam khoá cửa lại và bỏ đi. Khi cán bộ phòng giam vừa quay lưng đi thì sự việc xảy ra... Qua việc bỏ mặc của cán bộ trại giam đối với ông Độ là một dấu hiệu cấu thành hành vi "xúi giục, đồng ý hoặc tán thành" việc đánh đập ông Độ. Việc làm này này của cán bộ phòng giam đã cấu thành hành vi phạm tội tra tấn được quy định tại Điều 1 Công ước Chống tra tấn là "gây ra sự đau đớn thể xác nghiêm trọng để trừng phạt một người hay vì bất kể lý do nào khác, được thực hiện dưới sự xúi giục, đồng tình hay tán thành của một công chức". Tình trạng cán bộ trại giam "ngại" đụng chạm đến thân thể của các tù nhân chính trị, nhưng họ hay sử dụng đến các tù nhân hình sự để thực hiện hành động này là vấn đề khá phổ biến tại nhiều nơi giam giữ ở Việt Nam. Nhưng luật hình sự hiện hành thì lại không xử lý được hành vi này của cán bộ trại giam. Gia đình ông Độ làm tới bến vụ này, cùng lắm cán bộ phòng giam chỉ bị kỷ luật về hành vi lơ là hay thiếu trách nhiệm trong nhiệm vụ được phân công, và hình thức kỷ luật tương ứng với nó chỉ là thuyên chuyển sang một nhiệm vụ khác trong trại giam. Câu chuyện này đã minh chứng cho việc, dù Việt Nam đã báo cáo số vụ xử lý tra tấn chỉ đến trên đầu ngón tay như là để chứng minh cho thành tích chống tra tấn của mình, nhưng Ủy ban Chống tra tấn lại đánh giá việc tra tấn tại Việt Nam hiện nay là phổ biến, và đang lan tràn. Đây cũng là lý do tại phiên điều trần báo cáo, Ủy ban Chống tra tấn liên tục nhắc đi nhắc lại về yêu cầu, Việt Nam cần phải có một tội danh riêng về tra tấn trong Bộ Luật Hình sự theo như quy định của Công ước. | ||||||||||||||
“Chạy án” và “bị án” trong giới luật sư Posted: 16 Nov 2018 05:04 PM PST Thiện Tùng Trong cuộc trò chuyện với BBC Tiếng Việt tại Bangkok, Thái Lan hôm 20/7, luật sư Nguyễn Hương Quê nói: "Lúc đầu tôi rất muốn trở thành luật sư do ngưỡng mộ các luật sư Nguyễn Văn Đài, Lê Quốc Quân, Hà Huy Sơn, Võ An Đôn…, vì thấy họ giúp cho những thân chủ là những người lên tiếng kêu gọi dân chủ, nhân quyền ở Việt Nam. Nhưng rồi tôi thấy một vài luật sư trong số này liên tục bị bức hại, bị bắt bớ, bị tước giấy phép hành nghề…. Với kiến thức pháp luật của họ mà họ còn không thể tự giải cứu chính mình thì tôi thấy vấn đề không phải ở chỗ họ". Qua đọc cảm nghĩ của luật sư Nguyễn Hương Quê thố lộ với phóng viên đài BBC vừa nêu trên và được đọc bài tâm sự giữa nhạc sĩ Nguyễn Tuấn Khanh với luật sư Võ An Đôn trên Dân Quyền VN, người viết thấy rõ hơn xã hội VN đang trong cảnh "vàng thau lẫn lộn". Ngay trong giới luật sư cũng bị phân hóa: những kẻ cơ hội "chạy án" để moi tiền nguyên cáo; những người tài đức, thẳng ngay "bị án"– Võ An Đôn chỉ là một nạn nhân trong số. Phải thừa nhận một thực tế: Ở Việt Nam hiện nay, ngày một rõ, đã hình thành 2 trường phái chính trị đối lập nhau: một bên là phái cầm quyền Độc tài Chuyên chế ỷ thế cậy quyền hiếp dáp dân chúng; một bên là phái Dân chủ Đa nguyên vì nước quên thân, vì dân phục vụ. Sau khi luật sư Võ An Đôn bị cấm hành nghề, hệ thống truyền thông chính thống nói Đôn là người xấu, cơ hội…; còn trên những trang mạng xã hội , nhiều bài viết khen ngợi Đôn là người dũng cảm, chính trực…. "Ông nói gà, bà nói vịt" như thế khiến cho những người ít quan về chính trị khó xác định bản chất thật của luật sư Đôn. Riêng người viết khẳng định Đôn theo khuynh hướng Dân chủ Đa nguyên, sẵn sàng dấn thân vì nghĩa lớn. Muốn biết rõ hơn về Đôn, người viết vào Bách khoa toàn thư mở (Wikipedia)được biết, xin tóm lược: "Luật sư Đôn sinh ngày 10/01/1977 (41 tuổi) quê ở tỉnh Phú Yên. Sau khi đồng thời tốt nghiệp 2 trường: Đại học Luật khoa và đại học Xã hội&Nhân văn (Văn khoa) ở TPHCM, Khi ra trường, Đôn được nhận làm việc ở tỉnh Bình Thuận. Thấy công việc mình làm trái nghề, anh về quê nhà ở thôn Phước Thịnh, xã Hòa Bình 2, huyện Tây Hòa, tỉnh Phú Yên mở Văn phòng luật sư. Khách hàng của anh chủ yếu là nông dân. Anh sẵn sàng tư vấn hoặc nhận biện hộ trước tòa miễn phí cho những dân oan nghèo..v.v…". Anh không từ chối biện hộ cho những vụ án bị ghép vào yếu tố Chính trị như vụ Cấn thị Thêu, Nguyễn Ngọc Như Quỳnh… Ngoài nghề luật sư, anh còn viết bài phê phán sai trái không loại trừ "vùng cấm". Anh được quốc tế xếp vào nhóm luật sư hàng đầu thế giới. Lập trường là chỗ đứng, Quan điểm là cách nhìn. Qua quan sát thực tế, riêng những ngưới trong giới luật sư cũng có lập trường, quan điểm khác nhau: Chạy án Những luật sư cầu an bảo mạng, bán rẻ lương tâm vì vụ lợi…luôn thỏa hiệp với nhà cầm quyền, được nhà cầm quyền ưu ái. Họ sống theo kiểu "đục nước béo cò", mong cho có nhiều vụ kiện cáo để họ "chạy án" – chạy kiếm án để moi tiền nguyên cáo. Khi ra tòa, họ cãi chiếu lệ - "được thất mặc bây, tiền thầy bỏ túi". Để an toàn trên "xa lộ", họ thường từ chối lãnh cãi những vụ án bị ghép vào yếu tố chính trị hay những vụ án kiện cán bộ cấp cao hoặc cơ quan công quyền. Bị án Những luật sư không bán rẻ lương tâm, nhìn thẳng vào sự thật, nói rõ sự thật, lấy công lý làm cơ sở trong tranh tụng tại tòa – tiền là thứ yếu, công lý mới là chính yếu. Khi thấy bên nguyên cáo khởi kiện chính đáng, dầu án Chính trị, Hình sự, Dân sự hoặc quan chức to nhỏ, cơ quan quyền lực thấp cao gì họ cũng sẵn sàng tư vấn hoặc nhận làm biện hộ trước tòa để "cứu nhân độ thế". Đối với họ, tiền là thứ yếu, công lý mới là chính yếu – nhận biện hộ hay tư vấn có thể miễn phí cho những khổ chủ nghèo khó. Nhà cầm quyền đối kỵ, ghét cay ghét đắng những luật sư có khí phách nầy, tìm mọi cách vô hiệu hóa hoặc buộc họ rời khỏi "trận địa" như trường hợp luật sư Đôn bị án buộc thôi hành nghề chẳng hạn. Người viết nói thế tạm đủ, đọc giả hãy thưởng thức "hương vị"của 2 gã Nhạc sĩ và Luật sư cùng chung lập trường, quam điểm tâm sự: Tuấn Khanh: Luật sư thì bị tước thẻ với lý do mơ hồ. Còn tất cả các vụ án về chính trị hay dân quyền, nhân quyền mà các luật sư tham gia trong năm 2017 sao lại hoàn toàn thất bại?!. LS. Võ An Đôn: Dạ, lâu nay các vụ án liên quan đến dân chủ, nhân quyền, quan quyền mà được các luật sư nhận lời tham gia cũng không nhiều, bởi phần lớn người ta sợ Nhà nước gây khó khăn cho công việc làm ăn, hay rồi bị rút thẻ như em. Nhưng thật lòng mà nói, cho đến lúc này thì hầu hết các vụ án liên quan đến dân chủ, nhân quyền, quan quyền thì luật sư chỉ còn đóng vai trò tham gia cho có vậy thôi anh à. Bản án thì đã được ấn định trước. Nhạc sĩ Tuấn Khanh: Vì tính bộc trực, em bị Luật sư đoàn rút giấy phép hành nghề, em có thấy lỡ lời, hối tiếc và buồn không? Luật sư An Đôn: - Dạ, đó là quan điểm cá nhân, chọn thỏa hiệp với nhà cầm quyền để sống yên. Nhưng quan điểm của em thì sống làm nghề luật sư, thì phải lựa chọn nói thật. Bởi luật pháp và công lý là sự thật, thì em cũng muốn được nói thật. Em biết nói thật thì khó nghe nhưng rồi nó sẽ tác động vào việc thay đổi xã hội - Nếu em không nói thật thì em cũng như mọi người, thỏa hiệp với sự bất công mà sống thì xã hội này sẽ ra sao? Em không muốn sống như vậy - Thiệt tình em buồn lắm vì không còn được làm nghề luật sư nữa để giúp cho mọi người. Em không cảm thấy cô đơn khi dư luận xã hội vẫn không quên em. Đi ngoài đường, người ta không coi em là người thất thời, họ cũng mời em café, nói chuyện chào hỏi… nên em cũng hạnh phúc lắm anh à. Tuấn Khanh: Giờ em sống bằng cách nào? An Đôn: Dạ, em đang ở cùng cha già 86 tuổi, ông là cựu chiến binh chống Pháp, Mỹ. Em đóng cửa Văn phong luật sư, quần quật với mấy sào ruộng vườn, nuôi bò, gà, vịt cũng đủ sống – "Trời sanh voi sanh cỏ" mà anh?. Ở Việt Nam hiện nay, luật sư bị vô hiệu hóa không chỉ ở những vụ án có yếu tố chính trị mà cà những vụ án kiện quan chức hay kiện bộ máy cầm quyền. Vì các vấn đề nầy thuộc lĩnh vực "nhạy cảm", bản án đã được nhà cầm quyền ấn định trước – Giới Cầm quyền thủ vai đạo diễn, Toàn án và Luật sư thu vai diễn viên, diễn những vở hài cười ra nước mắt. *** Để minh họa cho những gì luật sư Đôn nói, Thiên Tùng xin kể chuyện mình kiện Ủy Ban Nhân dân tỉnh Tiền Giang về cái sân thượng: << Nhà 13 và 15 liên cư, vốn là một chủ, cấu trúc hệt nhau gồm một trệt 1 lầu, nóc bê-tong (nóc bằng), lên sân thượng chỉ có cầu thang nằm bên nhà 15. Trước 30/04/1975, nhà 15 chủ bán vàng, nhà 13 cho con mở tiệm cầm đồ, đã bỏ nhà sang Mỹ. Sau 30/04/1975, trong chiến dịch X.2 (đánh Tư sản Mại bản), Nhà nước kê biên và tịch thu 2 căn nhà nầy, giao cho Ban Tuyên Huấn làm nhà tập thể. Đền năm 1980, được sự nhứt trí của UBND Tỉnh, BanTuyên Huấn giao nhà 15 cho cán bộ Trần văn Mai, nhà 13 giao cho cán bộ Đào văn Tùng (tôi) mướn để ở. Chê ở phố xá chật chội, Trần văn Mai trả nhà 15 đi nơi khác. Khoảng 1 năm sau, nhà nước cho lại chủ cũ căn nhà 15. Từ đó, nhà 13 chúng tôi không thể lên sân thượng, vì cầu thang nằm bên nhà 15. Nhà 15 chiếm dụng sân thượng nhà 13 cũng từ ấy. Nhiều lần nhà nước kêu tôi chấp nhận hóa giá như bao cán bộ khác. Tôi không chấp nhận vì sân thượng nhà 13 bị nhà 15 chiếm dụng. Thế là, tôi tiếp tục thuê nhà số 13 để ở. Năm 1998 (18 năm sau), UBND tỉnh họp xử lý hành chánh 2 căn nhà 13 và 15 nầy. Sau cuộc họp, UBND Tỉnh ra Công văn 787/CVUB: buộc nhà 15 trả sân thượng nhà 13 cho Nhà nước quản lý, và ra quyết định 905/QĐUBND xác nhận quyền sở hữu nhà và quyền sử dụng đất cho nhà 15 gồm 1 trệt, 1 lầu và sân thượng chỉ bên nhà 15. Năm 1999, UBND tỉnh ra quyết định bán căn nhà 13 cho chúng tôi theo công văn 787 như đã nói. Mua nhà mà mình đã mướn ở suốt 18 năm qua, khi giao nhận chỉ về mặt giấy tờ. Theo hợp đồng mua bán, nhà 13 tôi mua gồm 1 trệt, 1 lầu và sân thượng. Nhưng khi giao nhà 13 cho chúng tôi bên nhà 15 vẫn chưa trả sân thượng cho nhà 13. Tôi hỏi về cái sân thượng, phó chủ tịch Tỉnh Đoàn văn Tâm, người ký "Giấy chứng nhận QSHN và QSDĐ" cho chúng tôi nói: "Chúng tôi sẽ buộc nhà 15 trả sân thượng lại cho nhà 13 theo công văn 787, chẳng lẽ bán nhà mà không có nóc, ông yên tâm". Suốt 9 năm (1999-2008), hết ông Chủ tịch nầy đến ông chủ tịch khác, cứ hứa nhưng không làm. Năm 2008, UBND Tỉnh lại chỉ đạo cho UBND TP Mỹ Tho làm giấy chủ quyền mới cho nhà 15 gồm cả sân thượng nhà 13 mà không hề nói gì đến chúng tôi. Không còn cách nào khác, theo hợp đồng mua bán giữa chúng tôi và UBND Tỉnh, chúng tôi nhờ luật sư tư vấn và biện hộ cho chúng tôi trong vụ kiện nầy - bên nguyên cáo là chúng tôi, bên bị cáo là UBND tỉnhTiền Giang. Chúng tôi đến Văn phòng luật sư Th… nhờ tư vấn và biện hộ cho chúng tôi trước Tòa về việc nầy. Sau khi nghiên cứu hồ sơ, luật sư Th… nói với tôi: "Qua xem xét hồ sơ, anh chiếm ưu thế tuyệt đối trong vụ kiện nầy, nhưng bị cáo là cơ quan quyền lực cao nhứt ở địa phương, khả năng anh thắng cao nhứt cũng chỉ 10%. Xem như tôi tư vấn miễn phí cho anh, còn biện bộ cho anh trước Tòa thì xin anh cho em duy trì nghề để kiếm chút cháo!". Chúng tôi lại đến văn phòng luật sư Tr… cũng đưa hồ sơ nhờ tư vấn và biện hộ. Luật sư Tr… cũng nói như luật sư Th… Nhưng Ông chi tiết thêm: "Qua nghiên cứu hồ sơ, phần phải thuộc về anh, tôi chỉ tư vấn miễn phí cho anh, không nhận làm "thầy cãi". Không phải tôi sợ va chạm với nhà cầm quyền, tôi có thể cãi miễn phí cho anh. Tôi khuyên anh không nên thuê thầy cãi, chỉ phí tiền. Dầu anh là cán bộ, nhưng cán bộ đã nghỉ hưu, như một thường dân thôi, "Con kiến mà kiện củ khoai" phần thắng thấp lắm. Anh có lợi thế, cứ kiện và tự biện xem sao, biết đâu con chim ỉa lọt miệng ve". Thế là tôi phát đơn kiện, không mướn luật sư mà tự biện. Ròng rã suốt 3 năm, hết Toà án Tỉnh, Tòa án Cấp cao đến Tòa án Tối cao ( trước gọi là Giám độc thẩm). Tại mỗi phiên Tòa, hết Thẩm phán đến bên Bị cáo thay phiên nhau kẻ tung người hứng, tràng giang đại hải mà không đi vào nội dung cốt lõi của vụ án là giấy hợp đồng mua bán theo tinh thần Công văn 787. Còn bên Nguyên cáo (chúng tôi) như trở thành bị cáo, chỉ được nói những điều Tòa hỏi, còn bị chặn họng chặn hầu, cắt lên cắt xuống. Sơ thẩm (ở tỉnh) xử tôi thất kiện, cấp chung thẩm và giám đốc thẩm xử y án Sơ thẩm. Vì thua kiện, họ buộc tôi nộp án phí mỗi vụ 200.000 đồng – nộp thì nộp! >>. Kiện hết các cấp Quốc gia chẳng lẽ kiện ra Quốc tế. Đành "Rắn mình em chịu có sao đâu!". 16/11/2018 T.T | ||||||||||||||
Vì Đảng đang thiếu người : Vừa bị kỷ luật nhưng vẫn được bổ nhiệm làm Giám đốc Sở Công Thương Posted: 16 Nov 2018 04:39 PM PST
Dù vừa bị Ủy ban Kiểm tra Trung ương yêu cầu kỷ luật, với mức độ sai phạm được nhận định là nghiêm trọng, nhưng cán bộ này vẫn được lãnh đạo tỉnh bổ nhiệm làm Giám đốc Sở Công Thương. Ngày 16.11, Sở Công Thương tỉnh Trà Vinh vừa có văn bản thông báo chức danh và giới thiệu chữ ký của Giám đốc và Phó giám đốc Sở Công Thương gửi đến các cơ quan, đơn vị. Theo văn bản này, Sở Công Thương Trà Vinh đã giới thiệu chức danh và chữ ký của ông Phạm Văn Tám là Giám đốc Sở cùng một Phó giám đốc khác. Ông Tám nguyên là Phó bí thư Thành ủy, Chủ tịch UBND TP.Trà Vinh giai đoạn 2011-2016, sau đó về làm Trưởng Ban Quản lý Khu kinh tế tỉnh. Vừa qua, Ủy ban Kiểm tra (UBKT) Trung ương đã có kết luận về những sai phạm nghiêm trọng xảy ra tại Ban Thường vụ Thành ủy Trà Vinh. Ông Diệp Văn Thạnh, Phạm Văn Tám, Nguyễn Thành Tẩm (Phó bí thư Thành ủy, Chủ tịch UBND TP.Trà Vinh giai đoạn 2011 - 2016) và ông Trần Trường Sơn (Ủy viên Ban Thường vụ Thành ủy, Phó chủ tịch UBND TP.Trà Vinh) cùng chịu trách nhiệm về các vi phạm của Ban Thường vụ Thành ủy. Những ông này cũng chịu trách nhiệm cá nhân về các vi phạm trong tổ chức thực hiện chính sách của Đảng, Nhà nước về hỗ trợ người có công với cách mạng cải thiện nhà ở. Vi phạm của ông Thạnh và ông Sơn là rất nghiêm trọng; còn vi phạm của ông Tám là nghiêm trọng đến mức phải xem xét, xử lý trách nhiệm. Sau khi có kết luận của UBKT Trung ương, cơ quan chức năng của tỉnh Trà Vinh đã thi hành kỷ luật cảnh cáo về mặt Đảng và chính quyền đối với ông Tám. Nhưng chỉ ít ngày sau, ông này bất ngờ được điều về làm Giám đốc Sở Công Thương, bất chấp dư luận. Trong khi đó, theo quyết định của Bộ Công Thương về việc ban hành tiêu chuẩn Giám đốc Sở Công Thương có ghi: "Cán bộ bị kỷ luật từ khiển trách trở lên, trong thời gian ít nhất một năm kể từ khi có quyết định kỷ luật thì không được bổ nhiệm vào chức vụ Giám đốc Sở Công Thương". Giải thích về lý do, một cán bộ Ban Tổ chức Tỉnh ủy Trà Vinh cho rằng, Sở Công Thương đang thiếu người nghiêm trọng. Thanh Nguyên https://motthegioi.vn/thoi-su-c-66/chinh-tri-c-93/vua-bi-ky-luat-nhung-van-duoc-bo-nhiem-lam-giam-doc-so-cong-thuong-101127.html | ||||||||||||||
Chế độ Khmer Đỏ bị tuyên tội diệt chủng Posted: 16 Nov 2018 04:35 PM PST
Ngày 16.11, Tòa án Đặc biệt tại Campuchia (ECCC) do Liên Hợp Quốc bảo trợ đã tuyên án chế độ Khmer Đỏ phạm tội ác diệt chủng trong giai đoạn 1975 - 1979. Theo thẩm phán chủ tọa Nil Nonn, hai cựu quan chức Khmer Đỏ là Nuon Chea (92 tuổi) và Khieu Samphan (87) phải chịu trách nhiệm vì tiến hành hoạt động diệt chủng với nhiều nhóm người tại Campuchia, trong đó có người Việt cùng với người Chăm theo đạo Hồi. Cả hai nhận thêm án chung thân vì tội ác này. Ông Khieu Samphan giữ chức Chủ tịch Hội đồng Nhà nước Campuchia Dân chủ, còn Nuon Chea là Chủ tịch Quốc hội của chế độ này (có biệt danh "anh hai"). Năm 2014, hai ông này đã bị tuyên án chung thân với tội ác chống lại loài người, tội chỉ đạo giết người, đàn áp chính trị và thực hiện nhiều hành vi vô nhân đạo.
Có 5 quan chức cấp cao Khmer Đỏ bị bắt và đưa ra xét xử, nhưng hai đối tượng đã qua đời khi ECCC tiến hành quá trình xét xử kéo dài. Ngoài Nuon Chea với Khieu Samphan thì Kaing Guek Eav, kẻ cầm đầu nhà tù khét tiếng S-21, cũng phải lãnh án tù. Trong bốn năm Khmer Đỏ cai trị, ước tính có khoảng 1,7 triệu người thiệt mạng vì bị hành quyết, đói khát và không được chăm sóc y tế đàng hoàng. Cẩm Bình (theo Straits Times, Channel News Asia) | ||||||||||||||
Khi mà “chi thường xuyên” là tiền ăn nhậu Posted: 16 Nov 2018 04:29 PM PST Anh Đào:"Vài chục, trăm triệu không lớn trong tổng chi, nhưng sẽ thật thảm họa nếu địa phương nào cũng lôi khách khứa, nhậu nhẹt làm lý do chi. Sẽ thật tai hại khi chính quyền trở thành những con nợ chỉ vì bữa nhậu." Tháng trước, vừa xảy ra chuyện hi hữu: Một người dân khởi kiện chính quyền vì khoản vay 150 triệu để "chi thường xuyên" mà suốt 10 năm không trả. Hôm qua, khoản "chi thường xuyên" 2019 được Quốc hội (QH) thông qua với tỉ lệ "gần nửa tổng chi" ngân sách TƯ. Khoản nợ 150 triệu của chính quyền xã Quỳnh Lộc, Hoàng Mai, Nghệ An đã xuất hiện từ 2007 khi Chủ tịch xã bấy giờ vay tiền dân cho mục đích "chi thường xuyên", có khế ước đàng hoàng. Đương nhiệm lãnh đạo xã Quỳnh Lộc xác nhận: Nguyên tắc kế thừa nên nhiệm kỳ trước vay thì nhiệm kỳ sau phải trả. Tuy nhiên, Quỳnh Lộc là địa phương khó khăn nhất của thị xã Hoàng Mai, không có nguồn thu đáng kể. Nguồn thu từ bán đất chỉ được dùng cho đầu tư xây dựng hạ tầng... Trong khi "Số tiền vay này chủ yếu đã chi vào mục chi thường xuyên, nên theo quy định không thể lấy nguồn khác để trả". Vay thì phải trả. Nhưng vấn đề là ngay cả khi chẳng hạn tòa tuyên phải trả thì chính quyền cũng không biết lấy đâu ra tiền mà trả. Câu chuyện dân kiện chính quyền nợ tiền là khá hi hữu, nhưng phản ánh một thực tế không hi hữu. Hi hữu ở tình trạng pháp lý phải cần đến một lá đơn kiện, cho một khoản nợ đã 10 năm. Không hi hữu ở sự "chi thường xuyên" nhiều khi bừa phứa và không thể quản lý. Nhìn ngay sang "hàng xóm" Hà Tĩnh. Lãnh đạo huyện Kỳ Anh vừa cho biết đã yêu cầu một số xã báo cáo việc nợ tiền của quán nhậu để đưa ra hướng xử lý. Và quan điểm là "Các xã làm vậy là không được, khách về nếu có tiền thì tiếp, không thì thôi chứ không ai yêu cầu. Nếu cá nhân nợ thì không vấn đề gì, còn liên quan đến tổ chức thì sắp tới huyện sẽ xác minh. Nếu xã không làm rõ được các khoản nợ, tùy theo tính chất và mức độ sẽ xem xét trách nhiệm". Xử lý trách nhiệm, cũng giống như bản án của tòa, nếu có thì cũng chẳng lấy đâu tiền ra để trả. Tại phiên họp Chính phủ thường kỳ tháng 8.2018, Thủ tướng Nguyễn Xuân Phúc yêu cầu thực hiện nghiêm kỷ luật thu-chi ngân sách nhà nước, triệt để thực hành tiết kiệm, chống lãng phí, nhất là đối với chi thường xuyên, mua sắm, hội họp. Chính phủ cũng đã không ít lần đặt vấn đề tiết kiệm chi thường xuyên. Nhưng rõ ràng, việc tiết kiệm chi tiêu, thực hiện kỷ luật chi phải bắt đầu từ chính quyền cấp cơ sở, bắt đầu từ những việc nhỏ nhất: bữa nhậu tiếp khách. Bởi có như vậy thì khoản 454.748 tỉ đồng chi thường xuyên mà QH vừa thông qua cho năm 2019 mới không bị vượt. Vài chục, trăm triệu không lớn trong tổng chi, nhưng sẽ thật thảm họa nếu địa phương nào cũng lôi khách khứa, nhậu nhẹt làm lý do chi. Sẽ thật tai hại khi chính quyền trở thành những con nợ chỉ vì bữa nhậu. | ||||||||||||||
Hiệp định CPTPP Có Giúp Nông Dân Thoát Cảnh Đói Nghèo? Posted: 16 Nov 2018 04:19 PM PST Nguyễn Quang Duy Muốn biết Hiệp định Đối tác toàn diện và Tiến bộ xuyên Thái Bình Dương (CPTPP) có giúp được 23 triệu nông dân, đặc biệt là 15 triệu nông dân trồng lúa thoát khỏi cảnh đói nghèo cần hiểu rõ lý do làm nông dân nghèo đói. Tại sao nông dân lại nghèo? Giảm giá đồng tiền giúp hàng hóa xuất cảng rẻ hơn, xuất cảng nhiều hơn, thu được nhiều ngoại tệ hơn, nhưng việc giảm giá gạo và lương thực xuất cảng lại làm giảm thu nhập của nông dân. Giảm giá đồng tiền lại làm tăng giá phân bón, giá nhiên liệu, thuốc trừ sâu, máy móc nhập cảng, làm tăng giá thành gạo và lương thực xuất cảng, và giảm xa hơn lợi nhuận nông dân có thể thu vào. Chính phủ Thái Lan trợ giá gạo bằng cách mua lúa của nông dân, sau đó sẽ bán lại cho các công ty xuất cảng. Trong vụ mùa 2018–19, chính phủ Thái hỗ trợ chừng 3 tỷ Mỹ kim cho cho ngành lúa gạo, gồm những khoản cho vay, khoản trợ cấp trực tiếp cho nông dân, nếu họ đồng ý giữ lúa trong kho và bán ra khi được giá. Mức trợ giá thường được định tính ra cao hơn mức giá thị trường toàn cầu từ 40 đến 50%. Trung cộng, Nam Dương, Mã Lai, Phi Luật Tân và các quốc gia nhập cảng gạo bảo vệ sản xuất gạo nội địa bằng cách đánh thuế và quy định số gạo được nhập cảng. Ngày 1/7/2018, Trung cộng điều chỉnh mức thuế nhập cảng gạo từ 40% tăng lên 50%. Từ con số Thái Lan và Trung cộng bảo trợ nông dân, ước tính nông dân Việt đã hy sinh đến 50% lợi nhuận do sách lược tăng trưởng dựa vào xuất cảng mà nông dân Việt Nam lại không hề được bồi hoàn hay bảo trợ. Hiệp hội Lương thực Việt Nam một tổ chức được Hà Nội thành lập nhằm mục đích quản lý thị trường gạo và bảo đảm số gạo xuất cảng theo kế hoạch đề ra. Hiệp hội này đại diện cho một số doanh nghiệp nhà nước, hội đủ các quy định về kinh doanh xuất cảng gạo là phải có kho trữ gạo lớn, nhà máy xay xát thóc lớn và có vốn nhiều. Thị trường gạo vì thế vẫn như thời bao cấp, doanh nghiệp nhà nước độc quyền thu mua và xuất cảng. Các doanh nghiệp nhà nước thường ký những hợp đồng với giá gạo rẻ hơn giá thị trường có khi lên tới cả 100 Mỹ Kim rẻ hơn giá gạo Thái Lan. Người nông dân Việt Nam ít ruộng, không vốn để giữ lúa, không chỗ chứa lúa khi giá rẻ, ít thông tin về giá cả và mất quyền thương lượng nên bị doanh nghiệp nhà nước ép phải bán theo giá nhà nước đưa ra nên lợi nhuận còn lại rất thấp. Tính trung bình nông dân trồng lúa vùng đồng bằng sông Cửu Long thu nhập không quá 100 Mỹ Kim mỗi tháng, thấp hơn lợi tức nông dân trồng lúa Thái Lan 2,7 lần và 1,5 lần thấp hơn so với Nam Dương và Phi Luật Tân. Hội Nông dân bất lực vì… Được VnEconomy ngày 23/1/2016 phỏng vấn tại Đại hội đảng Cộng sản lần thứ 12, Chủ tịch Hội Nông dân Nguyễn Quốc Cường trả lời nguyên văn như sau: "…Những biện pháp trợ giúp cho nông dân, tôi nói một việc cụ thể là trợ giá hoặc mua tạm trữ, nông dân không được gì cả, doanh nghiệp được hết, ở giữa ăn chặn hết. Nhà nước có chính sách mục đích là giúp nông dân, là để cho nông dân lãi 30%. Được mùa rớt giá thì mua tạm trữ, nhưng tất cả cái lợi đó vào túi doanh nghiệp hết, cái đó người ta chứng minh rất rõ rồi, trợ giúp không đến được với nông dân." Ông Nguyễn Quốc Cường tiếp tục cho biết: "Hội Nông dân không có sức mạnh kinh tế, bởi không phải là các tập đoàn, chỉ là đoàn thể, nên kiến nghị cao nhất là tại Đại hội Đảng toàn quốc. Vì Đại hội Đảng là cao nhất, nên tôi phải đưa ra kiến nghị ở đây, mặc dù đã kiến nghị rất nhiều lần với Chính phủ, trong Trung ương, Quốc hội rồi." Chủ tịch Hội Nông dân Nguyễn Quốc Cường trả lời khá rõ 23 triệu nông dân không có sức mạnh kinh tế và sức mạnh chính trị vì thế nông dân mãi vẫn nghèo. Quyền tư hữu đất đai Đến nay nông dân Việt vẫn chưa được hưởng quyền tư hữu đất đai, bao gồm quyền sử dụng đất, quyền hưởng lợi và quyền mua bán. Có quyền tư hữu người dân mới yên tâm mua thêm đất, mở rộng cơ nghiệp, mới chí thú và mạnh dạn phát triển kinh tế nông thôn, mới đầu tư vào máy móc trang thiết bị nhằm tăng năng suất và sản lượng sản xuất. Nông thôn có phát triển mới thu hút được đầu tư vào hạ tầng cơ sở, thu hút nhân tài về phát triển nông thôn, thu hút đầu tư vào công nghiệp nhẹ sản xuất ngay tại nông thôn… Nông thôn có phát triển thì đời sống nông dân mới khá hơn, khoảng cách giàu nghèo giữa nông thôn và thành thị mới thu hẹp, người trẻ không rời lên đô thị kiếm sống, giảm gánh nặng cho đô thị, đất nước mới thực sự phát triển. Mất quyền tư hữu đất đai và không sức mạnh chính trị, nông dân liên tục bị mất đất cho việc phát triển công nghiệp và phát triển đô thị. Mất đất người nông dân không còn phương tiện trồng trọt và sinh sống. Các yếu tố khác như các đập thủy điện đầu nguồn ngăn chặn lượng nước phù sa, gây lụt lội, nước mặn xâm nhập, việc lạm dụng nước giếng cho sản xuất và tiêu dùng, việc khai thác cát trên sông, nguồn nước và đất đai bị ô nhiễm… đều ảnh hưởng đến môi trường sống và lợi tức của người dân nông thôn. Không chỉ 23 triệu nông dân mà gần 70 triệu dân sống ở nông thôn vì bị hệ thống chính trị kềm hãm không phát triển được nên mãi vẫn đói nghèo. Việc thông qua CPTPP buộc nhà cầm quyền Hà Nội chấp nhận nghiệp đoàn với 23 triệu thành viên nông dân, nhưng lại "không làm chính trị" thì thật khó mà nông dân có thể thoát được đói nghèo. SunRice mua nhà máy chế biến gạo… Ngay khi Úc và Việt Nam chính thức thông qua CPTPP, công ty SunRice cũng hoàn tất việc mua lại nhà máy chế biến gạo tại tỉnh Đồng Tháp, Việt Nam. SunRice được thành lập năm 1950 do các nông dân trồng lúa hùn vốn và cho tới năm 1987 thì được cổ phần hóa. Với chỉ chừng 1500 nông gia trồng lúa mức độ sản xuất gạo tại Úc đã lên tới hằng triệu tấn hằng năm và trên một nửa được xuất cảng. Lúa Úc trồng theo cách luân canh hai năm trồng lúa, hai năm trồng cỏ nuôi cừu, hai năm trồng lúa mì, xong lại xoay qua trồng lúa. Nhờ thế sản lượng sản xuất rất cao tính trung bình 10 tấn/ha và được xem là gạo sạch vì sử dụng rất ít phân bón hóa học và rất ít dùng thuốc trừ sâu. Ngoại trừ những năm thiên tai hạn hán, còn thường xuyên ngành nông nghiệp tại Úc không được trợ giúp gì từ cả chính phủ liên bang lẫn chính phủ tiểu bang. SunRice trong vòng ba năm gần đây đã mua 200 triệu Mỹ Kim, khoảng 5% lượng gạo Việt Nam xuất cảng. Việc SunRice gia nhập thị trường Việt Nam có 3 điểm đáng ghi nhận: Thứ nhất, phá vỡ thế độc quyền, tạo ra cạnh tranh trong thu mua và xuất cảng gạo với các doanh nghiệp nhà nước. Hiện còn quá sớm để thấy được liệu việc này và CPTPP nói chung có giúp ích được gì cho nông dân Việt Nam. Kinh nghiệm cho thấy đổi mới và toàn cầu hóa đã không mang lại lợi ích như đã kỳ vọng cho tầng lớp nông dân được trình bày bên trên. Thứ hai, SunRice có thể sẽ thu mua lúa sạch, dùng ít phân hóa học sử dụng ít thuốc trừ sâu hơn, như thế giúp nông dân giảm bớt bị nhiễm độc hóa chất và bớt ô nhiễm môi trường. Thứ ba, mọi trợ giúp nông dân trực tiếp từ chính phủ có thể vi phạm vào các điều khoản CPTPP và có thể bị SunRice kiện tụng, vì thế việc trợ giúp nông dân vốn đã ít nay lại còn ít hơn. Nghiệp đoàn "không làm chính Trị" Cuộc bầu cử giữa kỳ vừa qua Tổng thống Trump và đảng Cộng hòa đã thắng tại các tiểu bang nông nghiệp và các vùng nông thôn, trong khi đảng Dân chủ được ủng hộ tại các đô thị, các vùng ngoại ô. Cả hai đảng Cộng Hòa và Dân Chủ từ đó phải đưa ra những chính sách y tế đại chúng, giáo dục, phát triển đường xá, … và thậm chí trợ giá để bảo đảm quyền lợi nông dân không thua thiệt so với thành thị. Nông gia Mỹ và các nghiệp đoàn nông gia không làm chính trị nhưng họ có quyền lực chính trị, bằng lá phiếu họ buộc hai đảng chính trị phải bảo vệ quyền lợi của họ và gia đình. Ở Mỹ các nghiệp đoàn không là "sân sau" của lưỡng đảng Cộng Hòa và Dân Chủ. Mỗi nghiệp đoàn thường xuyên tìm hiểu và vận động các đảng phái mang đến quyền lợi thiết thực nhất cho thành viên nghiệp đoàn. Bởi thế chỉ ba thập niên trước đây thành phần cử tri ở nông thôn và những người làm trong khu vực kỹ nghệ thường bỏ phiếu cho đảng Dân Chủ, nhưng nay lại bầu ngược lại. Cũng là lưỡng đảng tranh quyền nhưng tại Úc một số các nghiệp đoàn lớn lại là "sân sau" của đảng Lao Động. Trong khi đó giới nông gia lại thường bỏ phiếu cho đảng Quốc Gia thường liên minh với đảng Tự Do. Các nghiệp đoàn làm "sân sau" cho đảng chính trị nên bị chính trị hóa dần dần bị suy yếu. Vì thế, nhiều nghiệp đoàn, 3 thập niên qua, liên tục giảm về số lượng thành viên, giảm sức mạnh chính trị để bảo vệ quyền lợi thiết thực của thành viên. Hệ thống chính trị Úc thì bị các phe cánh trong đảng thao túng, tranh giành quyền lực chỉ trong vòng 11 năm đã 6 lần thay đổi thủ tướng và không thủ tướng nào giữ trọn nhiệm kỳ 3 năm. Tại Việt Nam, đảng Cộng sản vẫn nắm độc quyền chính trị, như ông Chủ tịch Hội Nông dân Nguyễn Quốc Cường đã nói rõ mặc dầu Hội Nông Dân đại diện 23 triệu nông dân nhưng lại không có sức mạnh kinh tế lẫn sức mạnh chính trị nên nông dân mãi vẫn nghèo. Bởi thế việc Việt Nam tham gia CPTPP hay ký Hiệp định thương mại với Liên Minh Âu Châu nhưng vẫn chưa có tự do chính trị thì thật khó để 23 triệu nông dân và nông thôn thoát cảnh đói nghèo. Có tự do bầu cử, tự do ứng cử, tự do chính trị thì nông dân, công nhân, dân nghèo thành thị mới có cơ hội để tiếng nói của họ được lắng nghe, quyền lợi của họ mới được các đảng chính trị và được chính phủ bảo đảm thực thi, như thế đời sống của họ mới thực sự thoát khỏi đói nghèo. Nguyễn Quang Duy Melbourne, Úc Đại Lợi 16/11/2018 | ||||||||||||||
Vào CPTTP: Tổ chức đại diện lao động ở cơ sở được quy định ra sao? Posted: 16 Nov 2018 04:14 PM PST Dân trí: Tổ chức đại diện của người lao động tại cơ sở là một mô hình mới xuất hiện khi Việt Nam tham gia Hiệp định Đối tác toàn diện và tiến bộ Thái Bình Dương (CPTPP). Vậy, chức năng và hoạt động của tổ chức này ra sao? Lộ trình cho việc ra đời tổ chức này?... Tổng LĐLĐ VN là cánh tay nối dài với nhiệm vụ phát triển đảng viên cho Đảng. Trong nền kinh tế « thị trường định hướng xã hội chủ nghĩa » thì liên đoàn này làm thêm nhiệm vụ ép công nhân không được đình công (nhiệm vụ chó giử nhà cho tư bản bóc lột). Cho đến nay, các cuộc đình công đòi quyền sống của công nhân đều tự phát, không một cuộc đình công nào do Tổng LĐLĐ VN phát động. Tổng LĐLĐ VN lại làm thêm nhiệm vụ phát giác các người lãnh đạo đình công cho chủ đuổi việc, giúp công an truy bắt. Tham gia Hiệp định Đối tác toàn diện và tiến bộ Thái Bình Dương (CPTPP), Đảng cộng sản bị buộc phải cam kết cho phép người lao động được quyền thành lập tổ chức riêng, đích thực vì quyền lợi của chính công nhân. Với bản chất lưu manh tráo trở, Đảng cộng sản đang tìm cách vô hiệu hóa cam kết của mình. Dân Quyền Đây là những nội dung được báo giới đặt ra với ông Nguyễn Mạnh Cường, Vụ trưởng Vụ Hợp tác quốc tế (Bộ LĐ-TB&XH) tại "Tọa đàm về cam kết lao động trong Hiệp định CPTPP", nhân sự kiện Quốc hội thông qua Nghị quyết phê chuẩn Hiệp định Đối tác Toàn diện và Tiến bộ Thái Bình Dương (CPTPP) hôm 12/11. Thưa ông, thông qua thoả thuận khi đàm phán Hiệp định CPTTP, Việt Nam sẽ cho phép xuất hiện thêm mô hình tổ chức đại diện cho người lao động tại cơ sở? - Trong Hiệp định CPTPP, Việt Nam cam kết cho phép người lao động được quyền thành lập tổ chức của người lao động tại cơ sở. Tổ chức này sau khi tự thành lập có 2 sự lựa chọn: Tự nguyện tham gia vào hệ thống Tổng LĐLĐ VN và trở thành một phần của Tổng LĐLĐ VN hoặc có thể đăng ký với cơ quan nhà nước có thẩm quyền để được phép hoạt động. Trong trường hợp này, cơ quan nhà nước có thẩm quyền đó là Bộ LĐ-TB&XH. Sau khi hoàn thành các quy trình đăng ký theo trình tự pháp luật quy định, tổ chức này chỉ được hoạt động với chức năng đại diện và bảo vệ quyền lợi hợp pháp của người lao động tại doanh nghiệp đó. Cụ thể, tổ chức có thể đại diện cho người lao động trong thương lượng với người sử dụng lao động. Nếu xảy ra tranh chấp lao động, tổ chức này có thể đại diện để đối thoại cho người lao động và tổ chức đình công theo luật pháp quy định. Cũng xin được nói thêm, tổ chức này không được phép hoạt động ngoài phạm vi doanh nghiệp, không được phép thực hiện bất kỳ hoạt động khác ngoài phạm vi quan hệ lao động. Vậy, lộ trình để Việt Nam thực hiện cam kết trong CPTTP về sửa đổi pháp luật lao động, trong đó có việc thành lập tổ chức đại diện cho người lao động tại cơ sở ra sao, thưa ông? - Theo thoả thuận, các nước đều đồng ý sẽ dành cho Việt Nam một lộ trình tương đối thích hợp để triển khai các cam kết trong Hiệp định CPTPP, trong đó có cam kết về pháp luật lao động. Tạo thêm nhiều việc làm Theo Viện Khoa học Lao động và xã hội (Bộ LĐ-TB&XH), việc tham gia CPTPP sẽ giúp Việt Nam tạo thêm từ 17.000- 27.000 chỗ làm mới mỗi năm, tính từ năm 2020 trở đi. Đối với việc tham gia Hiệp định thương mại tự do Việt Nam-EU (EVFTA), Việt Nam sẽ có thêm khoảng 18.000 - 19.0000 việc làm/năm. Cụ thể, các nước chấp thuận cho Việt Nam một lộ trình dài 3 năm để tiến hành sửa đổi pháp luật lao động nhằm phù hợp hơn cũng như chuẩn bị tổ chức thực thi có hiệu quả. Đây cũng là thời gian để hoàn thiện việc thực hiện cam kết, trong đó quan trọng là khả năng thực thi. Với những nội dung liên quan đến tổ chức đại diện cho người lao động tại doanh nghiệp, các nước tham gia CPTPP đồng ý dành cho Việt Nam một lộ trình 5 năm để chuẩn bị và thực thi nội dung này. Trong 5 năm đó cũng như 3 năm trước, các nước cam kết sẽ không thực hiện các biện pháp trừng phạt thương mại hay đình chỉ trừng phạt thương mại cho Việt Nam, nếu có những vấn đề tranh chấp về nội dung này. Sau 5 năm đó, nếu như các vấn đề vẫn còn tồn tại thì các nước đồng ý ngồi với nhau để rà soát, xem xét lại trong các khuôn khổ của hội đồng lao động của CPTPP. Qua đó xem xét lại một lần nữa để giúp Việt Nam cải thiện tình hình. Như vậy, các lộ trình thời gian như trên sẽ thích hợp cho Việt Nam chuẩn bị các điều kiện cần thiết để thực thi CPTTP. Cơ hội để các bên đánh giá lại mình "Đây là dịp để tổ chức công đoàn tự đổi mới và thể hiện vị thế vốn có của mình. Đồng thời, tổ chức công đoàn cơ sở cần có những cải tiến để cải thiện quan hệ lao động. Bên cạnh đó, người sử dụng lao động cũng cần nhìn nhận, đánh giá lại và điều chỉnh theo hướng tạo ra quan hệ lao động hài hòa hơn" - ông Nguyễn Mạnh Cường nói. Xin cảm ơn ông Hoàng Mạnh thực hiện | ||||||||||||||
Posted: 15 Nov 2018 11:59 AM PST Trương Tuần Ôi cụ, sao sắc diện phờ phạc, nhầu nhĩ thế kia ? - Đêm qua mất ngủ, đau lắm cụ ơi. - Đau bao tử hay tiền liệt tuyến ? - Đau đời ? - Đau lắm dân nuôi từ bữa ăn, tấm áo, đồng lương, cho ăn cho học, cho vị trí làm quan nên người mà hư đốn phản phúc. - Cụ nói ai vậy ? - Thì đấy, một số vị thứ bộ trưởng, tướng lĩnh, chủ tịch ủy ban nhân dân...và còn hơn thế nữa.. - Chứng tỏ học hành tu dưỡng như nước đổ đầu vịt. Các vị này chém gió dạy dỗ nhân dân, quát nạt, vênh váo khiếp lắm cụ ạ - Hư hỏng toàn tập, dân nuôi báo cô cụ nhỉ ? - Thì VƯỠN... | ||||||||||||||
VIỆT NAM ĐANG CHẾT ĐUỐI Ở BIỂN ĐÔNG Posted: 15 Nov 2018 11:53 AM PST Phạm Trần
Giữa lúc Tổng Bí thư đảng, Chủ tịch nước Cộng sản Việt Nam Nguyễn Phú Trọng vùi đầu vào canh bạc chọn người cho Đại hội đảng khóa XIII diễn ra vào tháng 01/2021 thì Trung Hoa đã xiết gọng kìm để chuẩn bị bóp cổ Việt Nam ở Biển Đông. Hiện tượng này diễn ra ở Việt Nam và Thủ đô Hoa Thịnh Đốn, Hoa Kỳ trong vòng 6 tháng nửa sau của năm 2018. Tại phiên họp lần thứ 11 của Ủy ban chỉ đạo hợp tác song phương Việt Nam - Trung Quốc diễn ra ngày 16/9 (2018) tại Thành phố Hồ Chí Minh (Sài Gòn), Trưởng đoàn Trung Cộng, Ủy viên Quốc vụ, Bộ trưởng Ngoại giao Vương Nghị đã nói với Phó Thủ tướng, Bộ trưởng Ngoại giao CSVN Pham Bình Minh rằng: "Cách tốt nhất để kiểm soát bất đồng trên biển (giữa Việt Nam và Trung Quốc) là hợp tác khai thác trên biển." Lập trường của Vương Nghị không mới mà đã thường xuyên được phía Trung Hoa lập lại với Việt Nam mỗi khi có cuộc họp chính thức song phương, hay bên lề các cuộc gặp gỡ Quốc tế. Sở dĩ Bắc Kinh muốn nhắc lại là muốn cho phía Việt Nam hiểu rằng Hà Nội không có lựa chọn nào khác, khi xét về tương quan lực lượng quân sự và sức mạnh kinh tế-chính trị của Trung Hoa đối với Việt Nam. NỢ TRUNG HOA BAO NHIÊU ? Nếu đem yêu cầu Việt Nam "cùng hợp tác để khai thác trên biển" của Vương Nghị áp dụng vào món nợ khổng lồ của Việt Nam đối với Bắc Kinh thì "qủa đấm" của họ Vương dành cho ông Phạm Bình Minh không nhẹ chút nào. Món nợ tài chính này đã được chuyên gia Vũ Quang Việt, nguyên Vụ trưởng Vụ Tài khoản Quốc gia thuộc Cục Thống kê Liên Hợp Quốc, tiết lộ trong bài viết trên Thời báo Kinh tế Sài Gòn, ngày 03/09/2018. Bài này sau đó được đăng lại trên nhiều báo ở Việt Nam. Ông Việt viết:"Theo một nghiên cứu chi tiết về các khoản nợ của các nước trong đó có Việt Nam với Trung Quốc, thì tổng số nợ của Việt Nam với Trung Quốc (bao gồm cả Chính phủ, doanh nghiệp nhà nước, doanh nghiệp tư) có thể đã lên tới 4 tỉ đô la Mỹ, chỉ có thể tính đến hết năm 2013 . Số liệu trên cũng chưa thể tính trừ đi khoản nợ gốc đã trả." "Tuy thế", ông Việt viết tiếp, "nếu dựa vào số liệu nợ Trung Quốc là 4,1 tỉ đô la năm 2013, tính ra bằng 6,3% tổng số nợ nước ngoài của Việt Nam (kể cả nợ của doanh nghiệp) là 63,5 tỉ đô la vào năm 2013. Dựa vào cùng tỷ lệ trên, và với số nợ nước ngoài hiện nay ước là 100 tỉ đô la Mỹ, có thể ước nợ Trung Quốc vào năm 2018 đã trên 6 tỉ đô la. Ngân hàng Thế giới tính số nợ nước ngoài của Việt Nam là 86,9 tỉ đô la vào cuối năm 2016." Vẫn theo tính toán của ông Việt thì :"Số nợ Trung Quốc thật sự có thể lớn hơn số trên, vì từ sau năm 2010, Bộ Tài chính chỉ theo dõi và công bố nợ công tức là nợ của Chính phủ và nợ của doanh nghiệp do Nhà nước bảo lãnh, theo định nghĩa của Việt Nam. Từ 2011, bộ đã chấm dứt công bố nợ nước ngoài bao gồm cả nợ của doanh nghiệp tư nhân. Ngân hàng Nhà nước Việt Nam đã có bản hướng dẫn về nội dung quản lý nhà nước đối với vay và trả nợ của doanh nghiệp (03/VBHN-NHNN, 12-7-2017). Như thế về nguyên tắc, Ngân hàng Nhà nước nắm được thông tin nhưng không công bố." Với đống nợ to bằng cái đình làng như thế thì liệu Việt Nam có khả năng tránh được áp lực đòi cùng khai thác ở Biển Đông của chủ nợ không ? TRẢ LỜI HAY KHÔNG ? Đó là lý do tại sao phía Việt Nam, qua lời người phát ngôn Lê Thị Thu Hằng của Bộ Ngoại giao,đã trả lời giữa vời khi được báo chí chất vấn về yêu cầu của Vương Nghị. Bà Hằng nói chiều ngày 20/09/2018 :"Việt Nam hoan nghênh hợp tác giữa các quốc gia, trong đó có hợp tác trên biển. Trên thực tế, Việt Nam đã có hợp tác song phương và đa phương về biển với các quốc gia, trong đó có Trung Quốc với nhiều hình thức khác nhau như nghiên cứu khoa học, bảo vệ môi trường, phòng chống tội phạm trên biển, hoạt động kinh tế... Chủ trương của Việt Nam là hợp tác trên biển phải theo đúng các quy định và chế định của Công ước của Liên hợp quốc về Luật Biển năm 1982, phù hợp với quyền, lợi ích của Việt Nam và tôn trọng lợi ích của các bên liên quan khác." (Bản tin chính thức của Bộ Ngoại giao). Câu trả lời của Bà Hằng không bác thẳng tay yêu cầu của Vương Nghị mà ngụ ý sự hợp tác, nếu có phải được thảo luận dựa trên Luật Biển năm 1982 của Liên Hiệp Quốc, đòi hỏi các bên quan hệ phải tôn trọng quyền lợi và lập trường về biển đảo của đôi bên. Nói cách khác, phía Việt Nam đã ỡm ờ giữa "có" và "không" để mua thời gian với cáo già Trung Quốc. Cũng nên biết lập trường "gác tranh chấp để cùng khai thác" của Trung Hoa đã phát ra lần đầu tiên từ cửa miệng Lãnh tụ Đặng Tiểu Bình năm 1979. Từ đó đến nay, các thế hệ lãnh đạo Trung Hoa kế tiếp vẫn giữ nguyên như thế. Nhưng nếu mắc bẫy Trung Hoa là chẳng khác nào bán thóc giống đi mà ăn. Bởi vì trước hết, Trung Hoa không có chủ quyền thực tế ở Biển Đông mà chỉ tự nhận các bãi đá, đảo và vùng nước chung quanh những vị trí này là của Trung Hoa từ ngàn xưa. Câu nói ngang ngược của Tổng Bí thư đảng, Chủ tịch nhà nước Trung Hoa Tập Cận Bình tại Tân Gia Ba (Singapore) ngày 07/11/2015 là bằng chứng tham vọng của Bắc Kinh. Họ Tập nói tại Đại học Quốc gia Singapore: "Xin hãy để tôi nói rõ: những hòn đảo trên Biển Đông là thuộc lãnh thổ Trung Quốc kể từ thời xa xưa . Chính quyền Trung Quốc có nhiệm vụ phải bảo vệ chủ quyền lãnh thổ và lợi ích chính đáng của Trung Quốc". Ông Tập rêu rao rằng "những hòn đảo của Trung Quốc" trên Biển Đông đang bị các quốc gia láng giềng chiếm đóng. Ông nói:" Những hoạt động xây dựng của Bắc Kinh trên Biển Đông là nhằm mục đích hòa bình." SUY NHƯỢC-PHỤC TÙNG Lập trường chủ quyền ở Biển Đông của Trung Hoa đã bước vào thời kỳ căng thẳng và nguy hiểm nhất từ 30 năm qua, sau khi quân Trung Hoa tấn công chiếm 7 bãi đá của Việt Nam ở Trường Sa từ năm 1988. Sau đó bồi đắp thành đảo lớn kiên cố và quân sự hóa gồm Vành Khăn, Tư Nghĩa, Subi, Gaven, Chữ Thập, Gạc Ma và Châu Viên. Trung Hoa đã đồn trú binh lính, xây bến cảng, sân bay và lập tuyến phòng thủ Radar và xây một số Đài khí tượng trên 7 vị trí. Vì vậy, Việt Nam sẽ là nạn nhân đầu tiên, nếu xẩy ra chiến tranh, vì sức mạnh quân sự không cân bằng mặc dù Việt Nam đang kiểm soát tới 21 vị trí ở Trường Sa gồm: Cụm Song Tử: Đảo Song Tử Tây, Đá Nam Cụm Nam Yết: Đảo Nam Yết, Đảo Sơn Ca, Đá Lớn, Đá Núi Thị Cụm Sinh Tồn: Đảo Sinh Tồn, Đảo Sinh Tồn Đông, Đá Cô Lin, Đá Len Đao Cụm Trường Sa: Đảo Trường Sa, Đá Đông,Đá Lát, Đá Núi Le, Đảo Phan Vinh, Đá Tây, Đá Tiên Nữ,Đá Tốc Tan, Đảo Trường Sa Đông Cụm Thám Hiểm: Đảo An Bang, Đá/Bãi Thuyền Chài Một bằng chứng suy nhược của phía Việt Nam Cộng sản là quân đội đã không dám nghênh chiến với lính và tầu Trung Cộng mỗi khi chúng tấn công, bắn phá và cướp tài sản của ngư dân Việt Nam hành nghề ở vùng biển Hoàng Sa (bị Trung Cộng chiếm từ tay Quân lực Việt Nam Cộng hòa tháng 1/1974) và ở Trường Sa. Ô nhục hơn, phần lớn báo đài nhà nước CSVN không dám chỉ đích danh lính và tầu Trung Cộng đã hành động sát nhân vô nhân đạo chống ngư phủ Việt Nam mà chỉ dám gọi chúng là "tầu lạ" hay "tàu nước ngoài". Tại Bộ Ngoại giao Việt Nam, mỗi khi Trung Cộng có động tác xác nhận chủ quyền tại Hoàng Sa và Trường Sa thì người phát ngôn chỉ biết nói đi nói lại đến nhàm tai rằng :"Việt Nam có đầy đủ cơ sở pháp lý và bằng chứng lịch sử khẳng định chủ quyền của Việt Nam đối với hai quần đảo Hoàng Sa và Trường Sa phù hợp với luật pháp quốc tế." DƯƠNG KHIẾT TRÌ - BIỂN ĐÔNG Khẳng định của Việt Nam, một lần nữa đã bị Dương Khiết Trì (Yang Jiechi), Chánh văn phòng Uỷ ban công tác ngoại sự Trung ương đảng Cộng sản Trung Quốc gạt đi trong cuộc họp báo ở Bộ Ngoại giao Mỹ ngày 09/11/2018. Họ Dương và Bộ trưởng Quốc phòng Trung Hoa, Ngụy Phượng Hòa (Wei Fenghe) đã đến Hoa Thịnh Đốn để họp thường niên với Ngoại trưởng Michael Pompeo và Bộ trưởng Quốc phòng Jame Mattis. Trả lời câu hỏi về hoạt động của Trung Hoa tại Biển Dông, Dương Khiết Trì nói: "China reaffirmed its principled position on this issue and pointed out that China has indisputable sovereignty over islands in Nansha and its adjacent waters. On its own territory, China is undertaking some constructions to build civilian facilities and necessary defense facilities. That is the right of preservations and self-defense that international law has provided for sovereign state that has nothing to do with militarization." (Tài liệu Bộ Ngoại giao Mỹ) Tạm dịch:"Trung Quốc đã khẳng định lập trường chính thức về vấn đề này, và muốn nói rõ rằng Trung Quốc có chủ quyền không thể tranh cãi trên các đảo ở Trường Sa và vùng nước chung quanh. Trên phần lãnh thổ của mình, Trung Quốc đã thực hiện công tác xây dựng một số cơ sở dân sự và quân sự quốc phòng. Đây hoàn toàn phù hợp với quyền bảo vệ và tự vệ theo đúng luật pháp quốc tế chứ không dính dáng gì đền điều gọi là quân sự hóa." Lời tuyên bố mới nhất về Biển Đông của Dương Khiết Trì như gáo nước lạnh tạt vào mặt lãnh đạo Cộng sản Việt Nam, vậy mà đảng và nhà nước , kể cả báo đài sống nhờ tiền dân và Ban Tuyên giáo chuyên nghề tuyên truyền đã không dám mở mồm bình phẩm hay phản ứng lấy nửa lời. Là người lãnh đạo cao nhất nước, Tổng Bí thư đảng, Chủ tịch nước Nguyễn Phú Trọng có còn là người Việt Nam hay ông chưa biết Việt Nam đang chết đuối ở Biển Đông ? -/- Phạm Trần (11/018) | ||||||||||||||
Posted: 15 Nov 2018 11:37 AM PST LĐO TS Lê Đăng Doanh và TS Nguyễn Đình Cung chia sẻ nhiều nhận định khi nói về hiệu quả của việc cắt giảm các điều kiện kinh doanh tại Hội thảo "Đánh giá chất lượng cắt giảm điều kiện kinh doanh: Kết quả, vấn đề và kiến nghị" diễn ra hôm nay tại Hà Nội.
Bộ trưởng, Chủ nhiệm Văn phòng Chính phủ Mai Tiến Dũng tại kỳ họp Quốc hội mới đây đã phát biểu rằng: "Theo Luật Đầu tư, có 243 ngành, nghề kinh doanh có điều kiện rà soát có 6.191 điều kiện kinh doanh (ĐKKD). Như vậy, có thể nói, nhiều doanh nghiệp rất khó khăn khi gia nhập thị trường do rào cản từ giấy phép «con», giấy phép «cháu», có khi đến cả «chắt» mang lại." Trao đổi với Lao Động tại Hội thảo "Đánh giá chất lượng cắt giảm điều kiện kinh doanh: Kết quả, vấn đề và kiến nghị", ngày 14.11, TS. Nguyễn Đình Cung cho rằng ông hoàn toàn chia sẻ với ý kiến của Bộ trưởng Mai Tiến Dũng.
Đồng thời, TS. Cung cũng nói thêm, cần phải luôn luôn nỗ lực cải cách và sự cải cách phải liên tục, nhất quán. Các Chủ tịch UBND thành phố trực thuộc Trung ương đóng một vai trò hết sức quan trọng, vì vậy việc thay đổi cắt giảm ĐKKD phải rà soát, nghe ngóng tình hình, mong mỏi của doanh nghiệp (DN). "Giấy phép «con», giấy phép «cháu», giấy phép «chắt» không chỉ cản trở hàng hóa ra thị trường mà nó còn có thể khiến thị trường méo mó hơn, từ đó sai lệch phân bố nguồn lực, giảm hiệu quả nguồn lực, làm gia tăng sự cản trở gia nhập thị trường" - ông nói. Cũng trong Hội thảo, TS. Lê Đăng Doanh cho rằng, cắt giảm ĐKKD hoàn toàn phù hợp với nghị định 139 mà Thủ tướng Chính phủ vừa mới ký ngày 9.11, nghị quyết về việc cắt giảm các chi phí điều kiện kinh doanh. "Nếu chúng ta nhìn vào các báo cáo về môi trường kinh doanh, thì tôi nghĩ điều này thật sự lo ngại, bởi vì số DN mới đăng ký tăng lên 2,8%, nhưng số DN đóng cửa đã tăng lên 47%. Nếu trừ số doanh nghiệp đóng cửa khỏi số DN mới đăng ký thì số DN đang hoạt động tăng lên rất thấp, mục tiêu của DN hoạt động có lẽ rất khó, việc các DN đóng cửa như vậy chứng tỏ môi trường kinh doanh vẫn đang có vấn đề."
Trong cách mạng công nghiệp 4.0 có một cách gọi khác là nền kinh tế tự do, mà ở Mỹ, khoảng 34,5% số người lao động làm theo mô hình đó, tức là họ ở nhà, làm việc qua công nghệ thông tin, họ giải quyết phần mềm, số liệu, cùng lúc làm được rất nhiều việc. Từ đó, DN sẽ tiết kiệm được chi phí, không cần phải xây thêm trụ sở hay thuê văn phòng. Ông Doanh cũng nhận định: «Nhiều khi chỉ sai một dấu phẩy đủ khiến DN mất đi chi phí, cơ hội kinh doanh, kéo giảm sức cạnh tranh so với các doanh nghiệp nước ngoài. Có DN nói với tôi, trước kia chỉ phải chi phong bì 200.000-500.000 đồng để hoàn thiện một thủ tục. Nhưng giờ phải trên 500.000 đồng mới xong. Và còn cả tình trạng phong bì «nhẹ» thì 3 tháng nữa, phong bì «nặng» thì chiều nay đến lấy...». Đỗ Phương | ||||||||||||||
Mỹ muốn hợp tác, chứ không phải kiểm soát Ấn Độ - Thái Bình Dương Posted: 15 Nov 2018 11:25 AM PST HOA KỲ Phó Tổng thống Mike Pence khẳng định cam kết kiên định và lâu dài của Mỹ với Ấn Độ Dương - Thái Bình Dương, nhấn mạnh rằng Mỹ mong muốn hợp tác, chứ không phải kiểm soát khu vực này, theo Lao Động dẫn nguồn từ The Washington Post.
Tại Hội nghị cấp cao APEC ở Đà Nẵng năm 2017, Tổng thống Donald Trump đã nêu lên tầm nhìn của Mỹ về một khu vực Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương tự do và cởi mở. Tuần này, thay mặt cho Tổng thống, ông Mike Pence sẽ dẫn đầu một phái đoàn tới Singapore dự Hội nghị thượng đỉnh Mỹ — ASEAN, Hội nghị thượng đỉnh Đông Á và Hội nghị Lãnh đạo các nền kinh tế APEC tại Papua New Guinea. Trong bài viết đăng trên tờ The Washington Post trước chuyến đi, Phó Tổng thống Mike Pence khẳng định, Mỹ mong muốn một khu vực Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương — kéo dài từ Mỹ tới Ấn Độ, từ Nhật Bản xuống Australia, cũng như toàn bộ khu vực nằm ở giữa — là một nơi mà ở đó chủ quyền được tôn trọng, các dòng chảy thương mại không bị cản trở và các quốc gia độc lập làm chủ vận mệnh của chính mình. «Khu vực chiếm hơn nửa diện tích và dân số thế giới này đã trải qua những phát triển to lớn khi mà các nguyên tắc trên được tôn trọng. Trong khi một số quốc gia hiện đang tìm cách làm suy yếu nền tảng này, Mỹ đang có những hành động kiên quyết nhằm bảo vệ lợi ích chung và thúc đẩy thành công chung của khu vực Ấn Độ Dương-Thái Bình Dương» — Phó Tổng thống Pence nhấn mạnh. Chiến lược khu vực Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương của Mỹ dựa trên ba trụ cột chính. Đầu tiên là sự thịnh vượng. Hai phần ba dòng chảy thương mại toàn cầu được thực hiện qua vùng biển, vùng trời, bằng đường bộ và đường sắt của khu vực Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương. Thương mại giữa Mỹ và khu vực này chiếm hơn 1,8 nghìn tỉ USD mỗi năm, đóng góp cho hơn 3,3 triệu việc làm tại Mỹ, và tổng đầu tư của Mỹ trong khu vực lên tới gần 1 nghìn tỉ USD — nhiều hơn tổng số đầu tư của cả Trung Quốc, Nhật Bản và Hàn Quốc cộng lại. Đó là lý do tại sao Chính phủ Mỹ hiện nay đã xây dựng những thỏa thuận thương mại song phương mới tự do, công bằng và có đi có lại. Ngoài thương mại, Mỹ cũng sẽ tiếp tục hỗ trợ tăng cường đầu tư tại khu vực Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương. Để thúc đẩy làn sóng đầu tư tư nhân mới cho hạ tầng trong khu vực, Tổng thống Donald Trump gần đây đã ký chuyển Đạo luật khai thác hiệu quả hơn hoạt động đầu tư phát triển (Build Act) thành luật. Điều này cho phép mở rộng khả năng hỗ trợ tài chính của Mỹ cho phát triển lên 60 tỉ USD. Trụ cột thứ hai là an ninh, và đây chính là nền móng cho sự thịnh vượng. Trong chiến lược Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương, Mỹ sẽ tiếp tục hợp tác với các quốc gia có cùng quan điểm nhằm đối đầu với các mối đe dọa cấp bách nhất trong khu vực, từ việc phổ biến vũ khí hạt nhân tới chủ nghĩa cực đoan và khủng bố. Chỉ riêng năm nay, Mỹ đã cũng cấp hơn nửa tỉ USD để hỗ trợ an ninh. Con số này bao gồm gần 400 triệu USD hỗ trợ cho các lực lượng quân đội — nhiều hơn cả tổng số của ba năm trước đây cộng lại. Phó Tổng thống Mike Pence cho biết, Mỹ cũng sẽ cung cấp những hỗ trợ mới nhằm giúp các quốc gia bảo vệ biên giới của mình — cả trên đất liền, trên biển và trong môi trường số — và sẽ tiếp tục hợp tác với các đồng minh và đối tác của mình nhằm bảo vệ quyền tự do hàng hải và hàng không. Các cuộc tập trận hải quân chung với Nhật Bản và Ấn Độ gần đây thể hiện rõ cam kết này của Mỹ. Cuối cùng, Mỹ sẽ hỗ trợ cho việc xây dựng chính phủ minh bạch và mang tính đáp ứng cao, pháp quyền và bảo vệ quyền lợi của mỗi cá nhân. Khu vực Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương không có chỗ cho chủ nghĩa độc đoán và hiếu chiến. «Mỹ mong muốn hợp tác, chứ không phải kiểm soát… An ninh và sự thịnh vượng của Mỹ phụ thuộc vào khu vực cực kỳ then chốt này, và Mỹ sẽ tiếp tục đảm bảo rằng mọi quốc gia, dù lớn hay nhỏ, đều có thể phát triển và trở nên thịnh vượng trong một khu vực Ấn Độ Dương — Thái Bình Dương tự do và cởi mở» — Phó Tổng thống Mike Pence kết luận |
You are subscribed to email updates from Dân quyền. To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
Google, 1600 Amphitheatre Parkway, Mountain View, CA 94043, United States |
0 nhận xét:
Đăng nhận xét